Η ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΩΝ



Ενώ παρά τις διαμαρτυρίες κληρικών και λαϊκών η Ιερά Σύνοδος τελεί εν υπνώσει, σαν τη γάγγραινα που νεκρώνει τη ζωτικότητα των μελών του ανθρωπίνου σώματος εξαπλώνεται μέσα στην Εκκλησία η μεταφραστική μανία των λειτουργικών κειμένων. 

Μ αυτές τις τερατώδεις μεταφράσεις νεκρώνονται οι πνευματικοί χυμοί που εκχέονται από τα κείμενα καί τους ύμνους των Αγίων και ετοιμάζεται μεθοδικά η πλήρης αλλαγή της Λατρείας της Εκκλησίας.  Σε λίγο δεν θα ξεχωρίζει κανείς την ψευδολατρεία των πεντηκοστιανών καί λοιπων αιρετικών από την Ορθόδοξη λατρεία.  Ηδη και σε άλλες Μητροπόλεις (Σισανίου, Κοζάνης, Δημητριάδος)  άρχισε ο ευτελισμός και η κακοποίηση της Λατρείας.  Οι υπεύθυνοι μητροπολίτες με φανερή αδιαφορία, ελαφρά τη καρδία, πειραματίζονται με τα Ἀγια των Αγίων.
Ποιός θά βάλει φραγμό;  Μήπως το πάθημα του πρώτου διδάξαντος Χριστοδούλου δεν έγινε μάθημα; Χρειάζεται μήπως επανάληψη του παθήματος-μαθήματος στους ασεβούντες για να εμπεδώσουν τό βάθος του ανομήματός τους; 
      Στη συνέχεια δημοσιεύουμε δύο απαντήσεις εκ μέρους δύο ιερέων πρός το υβριστικό κείμενο των ιερέων της Μητροπόλεως Πρεβέζης το οποίο τιτλοφορούσαν  : "Τό...Πέμπτο Ευαγγέλιο, ό π. Ιωάννης Φωτόπουλος και η παρέα του".  Το πρώτο είναι του π. Σταύρου Τρικαλιώτη και το δεύτερο του π. Ιωάννου Φωτοπούλου.  Και τα δύο αποστέλλονται εκ μέρους των υπογραψάντων το κείμενο " Η ανομία των λειτουργικών μεταφράσεων".





ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΕΤΑΜΑ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ;
᾿Απάντηση σέ ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης
Πρεσβυτέρου π. Σταύρου Τρικαλιώτη
ἐφημερίου ῾Ιεροῦ Ναοῦ ῾Αγίας Παρασκευῆς ᾿Αττικῆς


   Οσα θά ἀκολουθήσουν, ἀποτελοῦν μιά ἀπάντηση στούς σεβαστούς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως  Πρεβέζης, πού ἔκαναν τόν κόπο νά μᾶς ἀπαντήσουν σέ δικό μας κείμενο. Γιά νά κατανοήσει κάποιος τή σύντομη ἀπάντηση πού ἀκολουθεῖ, καλό θά ἦταν νά ἔχει διαβάσει δύο κείμενα πού καταχωρήθηκαν στό διαδίκτυο μέ ἀφορμή   μιά πιλοτική (;) ἐφαρμογή-εἰσαγωγή λειτουργικῶν μεταφράσεων (ἁγιογραφικῶν περικοπῶν καί εὐχῶν) στά ὅρια τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης. Τό πρῶτο κείμενο ἐπιγράφεται: « νομία τν λειτουργικν μεταφράσεων καί διαστροφή τς ρθοδόξου Λατρείας» τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. ᾿Ιωάννου Φωτοπούλου (δές διαδίκτυο: http://www.orthros.org/Greek/Keimena/K-MeletiosMetafraseis.htm), τό ὁποῖο κείμενο συνυπογράφουν δεκατρεῖς ἱερεῖς, μεταξύ τῶν ὁποίων κι ἐγώ. Τό δεύτερο κείμενο ἔρχεται ὡς ἀπάντηση στό παραπάνω κείμενο καί τιτλοφορεῖται μέ τόν εὐγενικό (!) τίτλο: «Τό ...πέμπτο Εὐαγγέλιο...῾Ο π. ᾿Ιωάννης Φωτόπουλος καί ἡ παρέα του!» (τό τελευταῖο θαυμαστικό εἶναι δικό τους) καί τό ὑπογράφουν ὀγδόντα ἑπτά ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης (δές διαδίκτυο:  http://www.enoriako.info/50_eyaggelio o p Iwannis).

   Κατ’ ἀρχήν τό κείμενο-ἀπάντηση τῶν ὀγδόντα ἑπτά κατά τά ἄλλα σεβαστῶν πατέρων ξεκινᾶ μέ ἕναν εἰρωνικό τίτλο! ῾Η εἰρωνική διάθεση διήκει καί ὅλο τό κείμενο. Κατόπιν μᾶς πληροφοροῦν πώς ὅ,τι γίνεται σήμερα στήν Πρέβεζα εἶναι «πρωτοβουλίες καί ἐνέργειες πού δέν προέρχονται ἀπαραιτήτως ἀπό τόν ἀρχιερέα τους (ἐνν. τόν Σεβασμιώτατο κ. Μελέτιο) ἀλλά ἀπό ἱερεῖς, μιᾶς περιοχῆς-ἐπισκοπῆς, ἁπλά καί αὐτονόητα». ῎Αν καί δέν διασαφηνίζεται πλήρως ἡ συμμετοχή ἤ μή τοῦ οἰκείου ποιμενάρχου στά ἐνδο-λειτουργικά δρώμενα, πληροφορούμαστε ὅτι οἱ ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης μποροῦν ἐλευθέρως νά τελοῦν τά ἱερά μυστήρια μέ μεταφράσεις δικῆς τους ἐμπνεύσεως, μιά καί ἔχουν ὑπερβεῖ τόν σκόπελο τῶν «ἱερῶν γλωσσῶν» καί ἄρα εἶναι ἐλεύθερος ὁ κάθε ἱερέας νά ἀποδίδει κατά τό δοκοῦν τά πρός χρῆσιν λειτουργικά κείμενα, «ὥστε  νά ξέρουν οἱ ἄνθρωποι τί λένε ὅταν προσεύχονται». Γιατί βλέπετε, μέχρι τώρα μιλούσαμε στούς πιστούς μέ τή νοηματική γλῶσσα τῶν κωφῶν, οἱ ὁποῖοι μᾶς κοίταζαν μέ ἀνοικτό τό στόμα, ἐνῶ τώρα στήν Πρέβεζα, χάρη στή λειτουργική ἀναγέννηση καλύτερα ἰσοπέδωση, ὁ λαός κατανοεῖ πλήρως τή θεία λατρεία καί δέν τοῦ ξεφεύγει τό παραμικρό νόημα!

    ᾿Αλλά, ἀγαπητοί μου, ἡ συμμετοχή στή θεία λατρεία εἶναι μόνο διανοητική κατανόηση ἤ κάτι ἄλλο, τό ὁποῖο ὑπερβαίνει σαφῶς (χωρίς βεβαίως νά καταργεῖ) τίς νοητικές  ἀνθρώπινες λειτουργίες; Τί θέλουμε δηλαδή, ἕναν πιστό ἀμόρφωτο καί ἀπαίδευτο, πού θά τοῦ δίνουμε μασημένη τροφή καί ἀμφιβόλου ποιότητος ἤ ἔναν πιστό πού θά τόν παροτρύνουμε νά μελετᾶ καί νά ἐνδιαφέρεται γιά τή λειτουργική μας γλῶσσα; ῞Εναν πιστό πού θά εἶναι σέ θέση νά ἀντιπαραβάλει τό πρωτότυπο κείμενο μέ τήν ὁποιαδήποτε μετάφραση ἕναν πιστό ἀνάπηρο διανοητικά, ὁ ὁποῖος θά ἔχει ἀδρανοποιήσει τίς διανοητικές  του δυνατότητες;
 
   Οἱ σύγχρονοι Γέροντες (π. Πορφύριος. π. ᾿Ιάκωβος, π. Παΐσιος), ἄν καί οἱ περισσότεροι τοῦ Δημοτικοῦ, δέν διανοήθηκαν κἄν τέτοιες καινοτομίες, ἀλλά μᾶς δίδαξαν σεβασμό στήν παράδοση καί στά καθιερωμένα λειτουργικά κείμενα. ῾Ο π. ᾿Ιάκωβος Τσαλίκης, λίγες ἡμέρες πρίν κοιμηθεῖ, νουθετοῦσε πατρικά νεώτερους μοναχούς τῆς Μονῆς: «Νά διαβάζετε ὅλους τούς κανόνες, νά μήν παραλείπετε τίποτε, ὅπως κάνω κι ἐγώ».
   ῾Ο π. Πορφύριος, προσπαθοῦσε νά ἀναπληρώνει τίς ὅποιες ἐλλείψεις του μέ ἐπίπονη προσπάθεια: «Διάβαζα πολύ, μοῦ εἶπε μιά μέρα ὁ Γέροντας. ῎Ημουν πολύ μελετηρός. Μυστικῶς διάβαζα. Ξέκλεβα χρόνο, ὅσο μποροῦσα. ῎Εμαθα ἀπ’ ἔξω τό εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου, τοῦ Λουκᾶ καί τό μισό τοῦ ᾿Ιωάννη. ᾿Επίσης τούς ψαλμούς. Μελετοῦσα τούς πατέρες. Πολύ διάβαζα. ῎Εκανα πνευματική ἐργασία. Καί νά ξέρεις ὅτι ἐγώ γράμματα δέν ἤξερα. Μόλις τῆς Β΄ Δημοτικοῦ ἤμουνα». 


Φανταστεῖτε, ὁ Γέροντας εἶχε βγάλει μόνο δύο τάξεις τοῦ Δημοτικοῦ, ἀλλά δέν τό ἔβαζε κάτω. Δέν ὑπέκυπτε στόν πειρασμό τῶν μεταφράσεων. Γιατί περί πειρασμοῦ πρόκειται καί ὅσο τόν ἀφήνουμε καί ἐκκολάπτεται, σύντομα θά δρέψουμε τούς πικρούς καρπούς του. ᾿Αλλά ἄς ἀφήσουμε τόν θεοφώτιστο Γέροντα νά συνεχίσει: «῞Οταν πρωτοπῆγα στό Μοναστήρι, μοῦ δίνουν στόν ἑσπερινό τό Ψαλτήρι νά διαβάσω. ᾿Εγώ ἄρχισα νά συλλαβίζω: “μα-κά-ρι-ος ἀ-νήρ”. –Καλά, μοῦ λένε, φτάνει. Θά πάρεις τό ψαλτήρι, θά τό διαβάσεις καλά νά τό μάθεις. Θά διαβάσεις καί τά συναξάρια τῶν ῾Αγίων. Τίποτε ἄλλο. Διάβαζα, ἀλλά δέν καταλάβαινα. Λεξικά δέν εἶχα. Π.χ. δέν ἤξερα ὅτι οἶκος θά πεῖ σπίτι. ῎Ετσι εὕρισκα τήν ἴδια λέξη καί ἀλλοῦ, ἀλλά ἀπό τά συμφραζόμενα εὕρισκα τό νόημα τῶν λέξεων. ᾿Απεστήθιζα κομμάτια ὁλόκληρα καί ὅλη μέρα, καθώς ἔτρεχα στά βράχια, τά ἀπήγγελλα δυνατά, μέ νόημα. ᾿Αργότερα ἔπιασα τήν Παρακλητική, τό Τριώδιο, τά Μηναῖα. Διάβαζα μέ μανία». Καθώς ὁ Γέροντας Πορφύριος ἔλεγε αὐτά ἀπό τή ζωή του -μᾶς λέει ὁ μοναχός ᾿Αγάπιος-  «αἰσθανόμουν ὅτι τά λέει ἔμμεσα γιά νά μέ παρακινήσει νά κάνω τό ἴδιο, πολύ περισσότερο πού ἐγώ μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ἔμαθα καί πέντε γράμματα, δέν ἤμουν ἀγράμματος» (Γέροντος Πορφυρίου ῾Ιερομονάχου, ᾿Ανθολόγιο Συμβουλῶν, σ. 137, 138, ἔκδ. ῾Η Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι ᾿Αττικῆς, 2002).
    ᾿Εμεῖς ἄς κρατήσουμε ὅτι ὁ Γέροντας διάβαζε «μέ μανία»  τά λειτουργικά κείμενα, στήν παγιωμένη τους γλωσσική μορφή, τήν ᾿Αρχαία ῾Ελληνική γλῶσσα. Οἱ σεβαστοί Πρεβεζᾶνοι ἱερεῖς μᾶς κατηγοροῦν δῆθεν γιά υἱοθέτηση ἀπόψεων περί ἱερῶν γλωσσῶν, γλωσσαμυντορισμό καί μονογλωσσομανία. Κι ἐμεῖς τούς ἀπαντᾶμε: μακάρι νά εἴχαμε τό 1 % τῆς μέχρι μανίας ἀγάπης πού εἶχε ὁ Γέροντας Πορφύριος γιά τά λειτουργικά μας κείμενα. Δέν εἴμαστε προσκολλημένοι στούς τύπους, ὅπως μᾶς χαρακτηρίζουν κι οὔτε ἔχουμε λιγότερο ἐνδιαφέρον γιά τό λαό μας, τουλάχιστον ὄχι λιγότερο ἀπό αὐτούς. Θέλουμε ὅμως ὁ λαός μας νά ἔχει αὐτήν τήν «εὐλογημένη
μανία» πού εἶχε κι ὁ Γέροντας Πορφύριος, μιά μανία πού σέ κάνει νά ξεπεράσεις τά ὅποια ἐμπόδια καί ψευδοπροβλήματα, ἀκόμα καί νά μάθεις ἀρχαῖα.

   ῾Ο π. Παΐσιος σέ κάποια ἐρώτηση πού τοῦ ἔκαναν, καυτηρίαζε μερικές μεταφράσεις τῆς Καινῆς Διαθήκης, πού περιεῖχαν μεταφραστικές ὑπερβολές, πολύ περισσότερο δέν τό συζητοῦσε κἄν νά εἰσαχθοῦν τέτοιες ἀπόπειρες γιά λειτουργική χρήση: «Βλέπω μιά γλῶσσα πού γράφουν μερικοί! Διάβαζα σέ μία μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης:... «᾿Από τήν Αἴγυπτο κάλεσα τόν γιό μου». Δέν ταιριάζει, βρέ παιδί! Δέν ξεχωρίζει τό ἱερό ἀπό τό ἀνίερο! Γράφουν ἔτσι, δῆθεν γιά νά εἶναι ὅλα ἴδια, νά ὑπάρχη ὁμοιομορφία στήν γλῶσσα. Ποιός, ἀκόμη καί  ἀπό τό  πιό τελευταῖο χωριό, δέν θά καταλάβαινε, ἄν ἔγραφε «τόν υἱόν μου»; ῎Ακουσα μιά φορά στό ῞Αγιον ῎Ορος σέ μιά ἀνάγνωση: «Τό  ψωμί καί τό κρασί πού κάνουν τήν Μεταλαβιά». Δέν ταιριάζει,· πῶς νά τό κάνουμε; Ποιός δέν ξέρει τί θά πῆ ἄρτος καί οἶνος”»;
   Τώρα μπορεῖ νά καταλάβει κανείς τήν ἀγανάκτηση τῶν φοιτητῶν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ᾿Αθηνῶν στίς ἀρχές τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα καί τά λεγόμενα Εὐαγγελι(α)κά πού ἀκολούθησαν (1901) –δέν ἐγκρίνουμε ἀσφαλῶς τίς βιαιότητες στίς ὁποῖες προέβησαν- διαβάζοντας τό παραπάνω χωρίο στήν «περίφημη» μετάφραση τοῦ ᾿Αλέξανδρου Πάλλη: «κι ἔφυγε  στήν Αἴγυφτο (!), κι᾿ ἔμεινε ἐκεῖ ὡς τό θάνατο τοῦ ῾Ηρώδη, γιά νά ἀληθέψει (!) ὅ, τι  εἶπε ὁ Κύριος μέσο (!) τοῦ Προφήτη, πού λέει ᾿Από τήν Αἴγυφτο ἔκραξα (!) τό γιό μου» ( Τά θαυμαστικά καί τά ἔντονα γράμματα δικά μας. Βλ. «῾Η Νέα Διαθήκη», σέ μετάφραση ᾿Αλεξάνδρου Πάλλη, ῾Εταιρεία ῾Ελληνικοῦ Βιβλίου, σελ. 9, ᾿Αθήνα 1982). Εἶναι ἀξιομνημόνευτος ὁ χαρακτηρισμός πού δίνει στή μετάφραση τοῦ Πάλλη ἡ ἐφημερίδα «᾿Ακρόπολις» τοῦ δημοτικιστῆ Βλάσση Γαβριηλίδη: «χαρακτηρίζεται «ἀπό θεοειδῆ πραότητα καί γλυκύτητα καί ἁρμονικόττητα(!)» («᾿Ακρόπολις»,κύριο ἄρθρο, 9-9-1901).
   ᾿Ανάλογες ἐκφράσεις μπορεῖ νά συναντήσει κάποιος σέ Λειτουργικό στή Δημοτική πού χρησιμοποιοῦν σέ μεγάλο βαθμό οἱ ἱερεῖς τῆς Πρέβεζας. ᾿Αντιγράφω διά τοῦ λόγου τό ἀληθές:


ΚΕΙΜΕΝΟ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
1.
Κλνον, Κύριε, τό ος σου
Σκύψε, Κύριε, γύρισε τ’ ατί σου.
2.
Μή ποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου π’ μο καί μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον.
Μήν ἀποστρέψεις τό πρόσωπό σου από μένα καί καταντήσω πεθαμένος!
3.
Σήμερον Δεσπότης πρός τό βάπτισμα πείγεται
Σήμερα Δεσπότης τρέχει στό Βάπτισμα.
    Πάντως ἐγώ, ἄν ἤμουν πιστός στήν Πρέβεζα καί ἄκουγα τέτοια μαργαριτάρια, ὄχι μόνο δέν θά μποροῦσα νά προσευχηθῶ, ἀλλά οὔτε νά συγκεντρωθῶ, γιά νά μήν χρησιμοποιήσω κάποιο ἄλλο ρῆμα, πού φέρνει στό νοῦ τή θυμηδία! Εἶναι πολύ χαρακτηριστικά ὅσα εἶπε ὁ κ. Φίλιας σέ βιβλιοπαρουσίαση τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Φώτη Σχοινᾶ, «Λειτουργική γλσσα (δοκίμια προβληματισμο), κδόσεις ΤΗΝΟΣ, θήνα 2006», πού ἔγινε στό Δημαρχεῖο ᾿Αμαρουσίου ( Δεκέμβριος 2006), ὅπου φαίνεται ὁ μεγάλος κίνδυνος πού ἐλλοχεύει ἀπό μεταγλωττίσεις, ὅπως αὐτές πού χρησιμοποιοῦν σήμερα οἱ ἱερεῖς στήν Πρέβεζα. Παραθέτουμε ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό τήν βιβλιοπαρουσίαση, (ὁμιλεῖ λειτουργιολόγος κ. Γώργιος Ν. Φίλιας): «Τό πρῶτο θέμα πού ἀναδεικνύω ἀπό τά γραφόμενα καί πού διήκει ὅλο τό βιβλίο εἶναι ὅτι μιά πιθανή μεταγλώττιση τῶν λειτουργικῶν κειμένων, μιά μετάφραση δηλ. θά δυσχεράνει τίς ἔννοιες καί τήν κατανόηση, διότι θά συρρικνώσει τίς ἔννοιες. ῞Οπως γνωρίζετε, ὑπάρχει ἡ  ἄποψη ὅτι οἱ μεταφράσεις διευκολύνουν στήν κατανόηση. ᾿Αλλά, ὅπως μᾶς λέει ὁ κ. Σχοινᾶς, ἡ μεταγλώττιση μικραίνει τό νοηματικό περιεχόμενο τους κι αὐτό εἶναι ἐξαιρετικά ἐπικίνδυνο καί καθόλου δέν συμβάλλει σέ αὐτό πού λέμε κατανόηση. Ὅταν ἀπό μία ἔννοια πρέπει νά καταλάβουμε ἑκατό σημεῖα καί ἡ  μετάφρασή της μᾶς φέρνει νά καταλάβουμε τά πενήντα, τότε ὁπωσδήποτε δέν ἔχουμε διανοητική κατανόηση. ῾Ο κ. Σχοινᾶς ἀναφέρεται σ᾿ αὐτά τά θέματα χωρίς νά ἀπολυτοποιεῖ τή γλῶσσα. Λέει σέ ὁρισμένα σημεῖα ὅτι δέν μιλᾶμε γιά ἱερές γλῶσσες, δέν εἶναι ἡ γλῶσσα ἱερή καθ᾿ ἑαυτήν. Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά πῶ δέν θεοποιοῦμε τή γλῶσσα. (......) ᾿Επίσης συμφωνῶ μαζί του ὅτι ὅποια μεταγλώττιση καί  μάλιστα ἀδόκιμη, ἐπιφέρει μιά ἀποϊεροποίηση τῆς γλώσσας (ἔκφραση τοῦ κ. Σχοινᾶ τήν ὁποία καί προσυπογράφω). ῾Η ἱερότητα μιᾶς γλῶσσας βρίσκεται στό περιεχόμενό της καί μπορεῖ νά ὑπάρξει μιά ἀποϊεροποίηση τῆς  λειτουργικῆς γλώσσας». 
   ῾Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Χαβάτζας, σέ ὁμιλία τήν ὁποία ἀνέπτυξε σέ σύναξη Προέδρων τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν Συμβουλίων τῶν ῾Ιερῶν Ναῶν τῆς ῾Ιερᾶς ᾿Αρχιεπισκοπῆς ᾿Αθηνῶν στόν ῾Ιερό Ναό ῾Αγίου Διονυσίου  τοῦ ᾿Αρεοπαγίτου (23-9-2009), ἀνέφερε τά ἑξῆς χαρακτηριστικά, τά ὁποῖα ἀπηχοῦν καί τίς ἀγωνίες πού διατύπωσαν οἱ ἱερεῖς τῆς Πρέβεζας: «Νομίζω πάντως ὅτι ὑπάρχουν δύο πράγματα στά ὁποῖα δέν μποροῦμε νά κλείνουμε πάντα τά μάτια μας: τό γεγονός ὅτι τό κλῖμα τῆς ἐνορίας κάνει μερικές φορές ἕνα νέο νά αἰσθάνεται ἀπόβλητος καί τό πρόβλημα τῆς γλῶσσας, πού δέν ἐπιτρέπει ἰδίως στούς νέους ἀνθρώπους νά προσεγγίσουν τή λατρεία τῆς ᾿Εκκλησίας. Στό θέμα αὐτό, ἀναρωτιέμαι γιατί ἡ λατρεία τῆς ᾿Εκκλησίας μπορεῖ νά τελεῖται σέ ὅλες τίς γλῶσσες καί διαλέκτους τοῦ κόσμου, ἐκτός ἀπό τή γλῶσσα πού μιλοῦν οἱ σύγχρονοι ῞Ελληνες;» (τά ἔντονα γράμματα εἶναι τοῦ π. Βασιλείου).
   Καταρχήν, ὡς πρός τό πρῶτο θέμα πού θίγει ὁ π. Βασίλειος («Τό κλῖμα τῆς ἐνορίας») θά συμφωνήσω ἀπόλυτα. ῎Οχι μόνον οἱ νέοι, ἀλλά καί τά παιδιά πολλές φορές θεωροῦνται κάτι ἀπόβλητο ἀπό τό εὐχαριστιακό σῶμα. Εἴτε πολλές φορές (τά παιδιά) παραπέμπονται ἀπό ὁρισμένους  ἱερεῖς νά ἐκκλησιάζονται μόνο τά Σάββατα (λόγ προφανῶς τοῦ θορύβου πού προκαλοῦν) καί ἀποκλείονται ἔτσι ἀπό τήν κατ’ ἐξοχήν εὐχαριστιακή σύναξη τῆς Κυριακῆς, ετε κι ὅταν ἐκκλησιάζονται, τά θεωροῦμε πολλοί «ἀναγκαῖο κακό» καί τά στηλιτεύομε «εὐκαίρως ἀκαίρως», ἤ στήν χειρότερη περίπτωση τά διοχετεύουμε σέ ὑπόγειους χώρους «ἑκόντα ἄκοντα» μαζί μέ τούς γονεῖς τους, γιά νά μήν ἐνοχλοῦν τό ὑπόλοιπο σῶμα. Πῶς, ὅμως, συγκροτεῖται μέ αὐτές τίς νεωτερικές μεθόδους τό εὐχαριστιακό σῶμα σέ κοινωνία ἀγάπης, ὅταν ἕνα μέρος τῆς λατρεύουσας ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας «ἀποκόπτεται βιαίως» καί βάλλεται σέ ἀποστειρωμένους ἠχητικά χώρους;
   ᾿Ανάλογη συμπεριφορά ἀντιμετωπίζουν ἀπό μερικούς ἐκκλησιαζομένους καί οἱ νέοι, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νά μήν «ἐκβάλλονται εἰς τόν λειτουργικό Καιάδα», ἀλλά νιώθουν ἀφιλόξενα, ὅταν τά μάτια τῶν μεγαλυτέρων στήν ἡλικία τούς περιεργάζονται ὡς κάτι τό ἀξιοπερίεργο, ἑστιάζοντας τίς περισσότερες φορές τήν προσοχή τους στό ντύσιμό τους ἤ στήν κόμη τους. ῎Αν τύχει μάλιστα καί βροῦν κάποιο κάθισμα, μιά καί προσέρχονται στήν θεία Λειτουργία κάπως ἀργά, σίγουρα δέν θά τό ἔχουν γιά πολύ, διότι κάποιος μεγαλύτερος θά τό διεκδικήσει μέ πολλές φορές «ἄκομψο καί ἀπολυταρχικό τρόπο» δικαιωματικά. ῾Επομένως, ἡ στάση τῶν μεγαλυτέρων νομίζω ὅτι εἶναι καταλυτική στήν προσέλευση καί κυρίως στήν παραμονή τῶν νέων στήν ᾿Εκκλησία.
   Τώρα ὡς πρός τό «πρόβλημα τῆς γλώσσας, νομίζω ὅτι ὁ π. Βασίλειος ἔχει ἐπηρεασθεῖ ἀπό τίς διάφορες φωνές πού κατά καιρούς ἀκούγονται σέ διάφορα συνέδρια ἀπό ὀρθοδόξους ὁμιλητές καί ἀπό ἀνάλογες ἀπόψεις πού κατά καιρούς κυκλοφοροῦν στόν ἔντυπο λόγο. 
Οἱ ἀπόψεις αὐτές ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀποτελοῦν «μετακένωση» (δηλ. μεταφορά)δεῶντεροδόξων κέντρων τῆς Εὐρώπης καί τῆς ᾿Αμερικῆς. Τό ἐπιχείρημα σέ πρώτη ἀνάγνωση φαίνεται εὐλογοφανές: «ἀναρωτιέμαι γιατί ἡ λατρεία τῆς ᾿Εκκλησίας μπορεῖ νά τελεῖται σέ ὅλες τίς γλῶσσες καί διαλέκτους τοῦ κόσμου, ἐκτός ἀπό τή γλῶσσα πού μιλοῦν οἱ σύγχρονοι ῞Ελληνες;» (π. Βασίλειος). Μά,  ἀγαπητέ μου π. Βασίλειε, ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τή γλῶσσα τῆς λατρείας μας ἤ γιά τή γλῶσσα τῶν βιβλικῶν κειμένων πού χρησιμοποιεῖ, ἡ ὁποία δέν γίνεται  «ἀπόλυτα κατανοητή», κατά τήν ἔκφραση μετακενωτή (δηλ. μεταφορέα) ξένων ἰδεῶν, δέν ὁμιλοῦμε γιά μιά γλῶσσα ξένη, ἀλλά γιά τήν ἴδια γλῶσσα, μέ ὁρισμένες διαφορές καί τροποποιήσεις πού ὑπέστη στή μακραίωνη ἐξέλιξή της. 
῞Ενας μάλιστα διαπρεπής ξένος φιλόλογος μελετητής –καί τονίζω ἰδιαιτέρως τό ξένος φιλόλογος- μᾶς ἐπισημαίνει «γλωσσικές ἀλήθειες» πού καλό θά ἦταν νά τίς λάβουμε σοβαρά ὑπ᾿  ὄψη μας: «᾿Από τότε [7ο π. Χ. αἰώνα] ἡ  ἑλληνική γλῶσσα   ἀποκτᾶ μιά συνεχῆ παράδοση πού φθάνει ὥς τήν ἐποχή μας. ‘Υπῆρχαν βέβαια ἀλλαγές, ἀλλά δέν δημιουργήθηκε κάποιο ρῆγμα στή συνέχεια, ὅπως ἔγινε ἀνάμεσα στά λατινικά καί τίς ρωμανικές γλῶσσες (δηλ. τίς γλῶσσες πού προέρχονται ἀπό τή δημώδη Λατινική, ὅπως λ.χ. ἡ Γαλλική, ἡ ᾿Ιταλική, ἡ ᾿Ισπανική, ἡ Πορτογαλική, ἡ Ρουμανική καί ἄλλες ). Τά ᾿Αρχαῖα ῾Ελληνικά δέν ἀποτελοῦν ξένη γλῶσσα γιά τόν σημερινό ῞Ελληνα, ὅπως συμβαίνει μέ τά ᾿Αγγλοσαξωνικά γιά τόν σύγχρονο ῎Αγγλο [...] ῾Η συνέχεια τοῦ γλωσσολογικοῦ της ἀποθέματος [τῆς ῾Ελληνικῆς] εἶναι ἐντυπωσιακή [....]. Καί παρά τό γεγονός ὅτι ὑπῆρξαν πολλές ἀνακατατάξεις τῶν μορφολογικῶν σχημάτων, ὑπῆρξε καί μεγάλη συνοχή· ἔτσι τά ῾Ελληνικά ἀποτελοῦν, ἀκόμα καί σήμερα, ἀρκετά ἐμφανῶς, ἕναν ἀρχαϊκό ἰνδοευρωπαϊκό τύπο γλώσσας, ὅπως τά Λατινικά ἤ τά Ρωσικά» (Robert Browning: ῾Ελληνική γλῶσσα, Μεσαιωνική καί Νέα). Οἱ ξένοι λαοί δέν εἶχαν τά κείμενα αὐτά ὡς κληρονομιά ἀπό τήν μητέρα τους γλῶσσα, ὅπως ἐμεῖς ἀπό τήν ᾿Αρχαία ῾Ελληνική, ἀλλά μετέφρασαν στή γλῶσσα τους ὅ,τι παρέλαβαν ἀπό ἐμᾶς (Καινή Διαθήκη, Λειτουργικά Βυζαντινά κείμενα καί ῾Υμνολογία). 


   ῎Αν συμβιβαστοῦμε μέ αὐτή τή λογική τῆς κατεδαφίσεως τῶν πάντων, γιατί νά μήν γκρεμίσουμε καί τήν ᾿Ακρόπολη, μιά καί δέν ἀνταποκρίνεται στίς σύγχρονες ἀρχιτεκτονικές προτιμήσεις μας; 
῞Ομως τήν ᾿Ακρόπολη τή σεβόμαστε ὡς πολιτιστικό μνημεῖο ἀξεπέραστου κάλλους. Τό ἴδιο σεβασμό δέν πρέπει νά δείξουμε καί στήν γλωσσική μας κληρονομιά, μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελοῦν καί τά ἐν χρήσει λειτουργικά μας κείμενα (συμπεριλαμβανομένης καί τῆς Βίβλου); Τό παιδί τοῦ Δημοτικοῦ ἤ τοῦ Γυμνασίου ἄν δέν μάθει ὁρισμένα πράγματα ἀπό τό σχολεῖο του, δέν θά μπορέσει «νά κατανοήσει ἀπόλυτα» τί σημαίνει ᾿Ακρόπολη, πῶς ἐντάσσεται ἱστορικά στόν συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο καί τί συμβολίζει διαχρονικά γιά ἐμᾶς τούς νεοέλληνες. Τό παιδί καί ὁ ἔφηβος, ἄν δέν λάβουν τήν κατάλληλη γλωσσική παιδεία, πῶς θά μπορέσουν νά κατανοήσουν τά λειτουργικά δρώμενα, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν καί τήν ἀνάλογη γλωσσική προσπέλαση;
   Θεωρῶ ὅτι τό ἐπιχείρημα τοῦ «φραγμοῦ τῆς γλώσσας» εἶναι ψευδοεπιχείρημα. Τό πρόβλημα ἔγκειται σέ μιά ραθυμία πού παρατηρεῖται μεγάλη μερίδα τῆς νεοελληνικῆς κοινωνίας, πού τά θέλει ὅλα στό χέρι καί ἀκόπως. ῾Η νοοτροπία τοῦ καναπέ, ὅπου καθόμαστε  στήν τηλεόραση ἀναπαυτικά καί βλέπουμε προγράμματα πού μᾶς εὐχαριστοῦν καί μάλιστα ἀκόπως, πατώντας ἕνα κουμπί ἤ κάνοντας «περιήγηση» στή λίστα τῶν προσφερομένων τηλεοπτικῶν διαύλων, ἔχει περάσει δυστυχῶς σέ μέρος τῆς κοινωνίας μας. Κύριο μέλημα τῆς ᾿Εκκλησίας σήμερα γιά τήν ὑπέρβαση «τοῦ προβλήματος τῆς γλώσσας» -γιά ὅσους ἀποτελεῖ πρόβλημα- θά πρέπει νά εἶναι ἡ Λειτουργική Κατήχηση κληρικῶν καί λαϊκῶν μέ τήν παροχή ὄχι μόνο στείρων μεταφράσεων, ἀλλά καί τῆς πατερικῆς ἑρμηνείας καί διδαχῆς.
   ᾿Εμεῖς οἱ κληρικοί θά πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως τήν ὀρθοφωνία μας –χωρίς νά γίνουμε βέβαια ἀπό κληρικοί ἠθοποιοί- γιατί ἡ μετάφορά τοῦ λόγου τῆς λατρείας θά πρέπει νά φτάνει στόν πιστό χωρίς παράσιτα καί ἀλλοιώσεις. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τούς ἀγαπητούς ἱεροψάλτες μας, οἱ ὁποῖοι μερικές φορές δίνουν μεγαλύτερη ἔμφαση στήν ἄρτια ἐκτέλεση ἑνός λειτουργικοῦ ὕμνου, χωρίς τήν παράλληλη ἐπιμέλεια στήν ὀρθοφωνία. ᾿Ιδίως ἡ ἀνάγνωση τῶν κανόνων στόν ὄρθρο δέν πρέπει νά γίνεται ἐπί τροχάδην, μόνο καί μόνο γιά νά γίνει, ἀλλά σωστά καί κατανοητά, ἀκολουθώντας  τήν παράδοση τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ. ῾Ο μακαριστός π. Πορφύριος συνήθιζε, ὅταν τοῦ ἐπιτρεπόταν, νά ἐπισκέπτεται γυναικεῖα Μοναστήρια, ὅπου οἱ μοναχές ἀπέδιδαν πολύ ὄμορφα τά κείμενα τοῦ ὄρθρου καί τοῦ ῾Εσπερινοῦ. Κυρίως νά ἀποκτήσουμε πραγματική ἀγάπη γιά τόν Χριστό, θεῖο ἔρωτα ὅπως τόνιζε ὁ μακαριστός Γέροντας. ῎Ερωτα πού θά μᾶς κάνει νά ξεπεράσουμε τά ὅποια ἐμπόδια καί φραγμούς, εἴτε γλωσσολογικούς εἴτε προέρχονται ἀπό τά πάθη καί τήν ἐγωκεντρική μας στάση ετε ἀπό ἄλλους παράγοντες, πού δηλητηριάζουν τή σχέση μας μέ τόν Θεό.
   ῾Η νηπτική ἐργασία εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση συμμετοχῆς στή λατρεία, τόσο τῶν μεγάλων ὅσο καί τῶν μικροτέρων. ᾿Ιδίως οἱ μεγαλύτεροι καί πρωτίστως οἱ κληρικοί ὀφείλουν νά καταστοῦν προσευχόμενες ἀναμμένες λαμπάδες, οἱ ὁποῖες θά ἐκπέμπουν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, πού θά ζεσταίνει τίς ψυχές τῶν πιστῶν. ῎Εχουμε ἀνάγκη ἀληθινῶν προτύπων καί ἁγίων κληρικῶν καί λαϊκῶν καί ὄχι εἰσαγωγή μεταφράσεων στή λατρεία μας. ῾Ο Γέροντας Πορφύριος μᾶς δίνει τό κλειδί γιά τήν
πέρβαση τῶν ὁποιοδήποτε προβλημάτων μας: «῾Η ψυχή πού εἶναι ἐρωτευμένη μέ τόν Χριστό, εἶναι πάντα χαρούμενη καί εὐτυχισμένη, ὅσους κόπους καί θυσίες κι ἄν κοστίσει αὐτό»(Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, «Βίος καί Λόγοι», σελ. 232, ἔκδ. ‘Ιερά Μονή Χρυσοπηγῆς, Χανιά 2006). ῾Ο ἴδιος -ὅπως είδαμε- ἄν καί ἀγράμματος κατά κόσμον, διδακτός ὅμως παρά Θεοῦ), ξεπέρασε τούς ὅποιους γλωσσικούς φραγμούς- διότι «ἠγάπησε πολύ». Μήπως ἡ μεμψιμοιρία μας δείχνει μιά πνευματική χαλάρωση; Μήπως μεριμνᾶμε καί πολυπραγμονοῦμε γύρω ἀπό πολλά , ἐνῶ  «Ἑνός ἐστί χρεία»; Μήπως χρειάζεται νά ἀποκτήσουμε θεϊκή τρέλα –ὅπως κι ὁ Γέροντας Πορφύριος-, νά βγοῦμε ἀπό τά στενά ὅρια τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ μας καί τῶν ὅποιων ἐκκοσμικευμένων προκαταλήψεών μας;
   ᾿Εδῶ ἀξίζει νά ἀναφέρουμε τό πρωτοφανές ἐγχείρημα τοῦ Γέροντος  ᾿Εφραίμ τοῦ Φιλοθεΐτη στήν ᾿Αμερική, «ὁ ὁποῖος ἵδρυσε δεκαεννέα ἀνδρες καί γυναικεῖες μονές, πού βρίσκονται σέ μεγάλη ἄνθιση ἐξ ἀπόψεως κτιριακοῦ ὀργασμοῦ ἀνοικοδόμησης, ἀλλά καί προσέλευσης νέων νά ἐγκαταβιώσουν σ᾿ αὐτές. Τό πιό ἐντυπωσιακό εἶναι ὅτι τά μοναστήρια τοῦ π. ᾿Εφραίμ εἶναι ἡ κυρία πηγή εὐαγγελισμοῦ στήν ᾿Ορθοδοξία χιλιάδων ἀνθρώπων πού δέν ξέρουν καθόλου ἑλληνικά, παρόλον ὅτι ὅλες οἱ ἀκολουθίες τελοῦνται ἀποκλειστικῶς στά ἑλληνικά (ἐνν. τά ἀρχαῖα). ῎Ας σημειωθεῖ ὅτι οἱ πλεῖστοι μοναχοί καί μοναχές εἶναι ᾿Αμερικανοί προσήλυτοι (μή ἑλληνόφωνοι) στήν ᾿Ορθοδοξία ἤ ὁμογενεῖς πού ἀγνοοῦσαν ἤ τό πολύ ψέλλιζαν τή γλῶσσα μας» (πηγή: διαδίκτυο, http://www.zoiforos.gr, ἄρθρο: Οἱ Μονές τοῦ π. ᾿Εφραίμ καί ἡ γλῶσσα τῆς λατρείας, ἀνατύπωση ἀπό τό περιοδικό «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ, Τεῦχος 89, Φθινόπωρο 2009).
     Προσωπικῶς ντρέπομαι πού στήν ᾿Αμερική μᾶς ἔχουν βάλει τά γυαλιά καί ἐμεῖς στήν ᾿Ορθόδοξη ῾Ελλάδα θέλουμε νά βγάλουμε τά μάτια μας μέ τά ἴδια μας τά χέρια! ᾿Επιτέλους, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί. ῾Η λατρεία μας δέν εἶναι γραμμένη στήν ὁμηρική διάλεκτο γιά νά ἰσχυριζόμαστε ὅτι οἱ ἄνθρωποι δέν καταλαβαίνουν. ῾Η μόνη δυσκολία πού μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει ὁ πιστός ὡς κατανόηση στή λατρεία εἶναι τά ἀποστολικά ἀναγνώσματα, τά ὁποῖα ἔχουν πυκνά νοήματα καί κάπως δύσκολη γλῶσσα καί χρήζουν ἀναλυτικῆς ἑρμηνείας καί ὄχι ρηχῆς μετάφρασης. ῾Η λύση ὅμως δέν εἶναι κι ἐδῶ ἡ εἰσαγωγή μεταφράσεων, οἱ ὁποῖες μόνο μέρος τοῦ νοήματος μποροῦν νά ἀποδώσουν. ῾Η κατ’ ἰδίαν μελέτη τῶν πιστῶν ἀπό ὀρθόδοξα ἐγχειρίδια καί πατερικά ἑρμηνευτικά ἔργα ἀποτελεῖ τή μόνη σίγουρη καί ἀσφαλῆ ὁδό.
   Προσωπικῶς, βλέποντας αὐτήν τήν ἀνάγκη τῆς κατ᾿ ἰδίαν μελέτης κειμένων τῆς λατρείας μας, συνέγραψα πόνημα μέ τίτλο: «Τά ῞Ενδεκα ῾Εωθινά Εὐαγγέλια», ὅπου βρίσκει κανείς μιά πατερική προσέγγιση τῶν ἀναστασίμων εὐαγγελικῶν διηγήσεων (᾿Αθήνα, 1997, τ. Α΄, ἐκδ. Τῆνος). Στό πόνημα αὐτό δίνονται μεταφρασμένα τά εὐαγγελικά κείμενα τῶν ῾Εωθινῶν Εὐαγγελίων, καθώς καί  ἡ λεπτομερής ἑρμηνεία τους ἀπό τούς Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας καί τούς ᾿Εκκλησιαστικούς συγγραφεῖς. Δόξα τῷ Θεῷ ἔχουν ἐκδοθεῖ στή γλῶσσα μας ἀρκετά λειτουργικά βοηθήματα, τά ὁποῖα μποροῦν νά βοηθήσουν τούς πιστούς γιά μιά περαιτέρω ἐμβάθυνση στά λειτουργικά μας κείμενα.
   Στήν δύσκολη περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας , ὅπου πράγματι ὁ λαός μας λόγῳ τῶν ἱστορικῶν συνθηκῶν ἀντιμετώπιζε δυσκολίες στή μόρφωση, ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός δέν πρότεινε νά εἰσαχθοῦν στή λατρεία μας μεταφρασμένα κείμενα  -οὔτε καί ἡ ᾿Εκκλησία μας ἔπραξε κάτι τέτοιο- ἀλλά παρότρυνε τούς γονεῖς νά ἱδρύουν σχολεῖα ἑλληνικά, ὅπου τά ἑλληνόπουλα θά μάθαιναν τήν ἀρχαῖα ἑλληνική γλῶσσα: «Καί ἄν δέν ἐμάθατε οἱ πατέρες, νά σπουδάζετε τά παιδιά σας νά μανθάνουν τά ἑλληνικά, διότι καί ἡ ᾿Εκκλησία μας εἶναι εἰς τήν ἑλληνικήν καί ἄν δέν σπουδάζης εἰς τό ἑλληνικόν ἀδελφέ μου, δέν ἠμπορεῖς νά καταλάβης ἐκεῖνα, ὅπου ὁμολογεῖ ἡ ᾿Εκκλησία μας» (Διδαχή Β΄, 208, ᾿Ιω. Μενούνου, Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Διδαχές, σελ. 209, ᾿Αθήνα,  ἐκδ. Τῆνος).
   Βλέπουμε ὅτι ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλος δέν παρέβλεπε τό πρόβλημα, πρότεινε λύσεις. ᾿Εξηγοῦσε μέ ὑπομονή στούς ἀνθρώπους καί μάλιστα στήν ἁπλή Δημοτική τῆς ἐποχῆς. Τό κήρυγμα στούς ναούς μας ἔχει ἐπικρατήσει νά γίνεται στή δημοτική, πλήν ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων. Στό κήρυγμα, λοιπόν, ἔχει τήν εὐκαιρία ὁ κήρυκας νά διασαφηνίσει ὁρισμένα «δυσνόητα» σημεῖα τῶν εὐαγγελικῶν καί ἀποστολικῶν κυρίως ἀναγνωσμάτων. Τά ὑπόλοιπα κείμενα τῆς Θείας Λειτουργίας, καθώς καί   τῶν ἄλλων ῾Ιερῶν ᾿Ακολουθιῶν, νομίζω, ὅτι ὁ περισσότερος κόσμος πού ἐκκλησιάζεται, τά κατανοεῖ ἐπαρκῶς. Καί στό κάτω κάτω, ἄν μᾶς ξεφύγει κάποια λέξη ἤ κάποιο νόημα, δέν εἶναι ἁμαρτία πρός θάνατον, δέν μποροῦμε νά εἴμαστε ὅλοι μας φιλόλογοι. ᾿Ακόμα καί φιλολόγους νά ρωτήσεις γιά ὁρισμένα «δύσκολα» γλωσσικά τῆς λατρείας μας κι αὐτοί θά τά ἀγνοοῦν. ῞Οποιος θέλει μπορεῖ, ὅπως εἴπαμε, μέ τήν φιλομάθειά του νά καλύψει τίς ποιες ἐλλείψεις.

   ᾿Ενθυμοῦμαι, ὅταν ἤμουν ἔφηβος, εἶχα δεῖ στήν κρατική τότε τηλεόραση ἕνα ἐνημερωτικό πρόγραμμα στό ὁποῖο παρουσιαζόταν κάποιος ῞Ελληνας βοσκός καί ὁ ὁποῖος, ὅπως τοῦ εἶχαν πεῖ οἱ γιατροί, σέ λίγο καιρό θά ἔχανε τό φῶς του λόγῳ κάποιας ἀνίατης ὀφθαλμολογικῆς παθήσεως. ᾿Εκεῖνος, λοιπόν, ὄντας πιστός χριστιανός, προτοῦ χάσει τό φῶς του, κάθισε καί ἔμαθε ὁλόκληρη τήν Καινή Διαθήκη ἀπ’ ἔξω καί μάλιστα ἀπό τό πρωτότυπο. Τήν ἔμαθε μάλιστα τόσο καλά, πού ἄν τόν ρωτοῦσες κάποιο κεφάλαιο καί τόν ἀνάλογο στίχο, θά στό ἔλεγε ἐπακριβῶς. Πραγματικά, αὐτή ἡ ἱστορία χαράχθηκε βαθιά στή μνήμη μου καί μέ δίδαξε ὅτι ἄν ὁ ἄνθρωπος ἔχει θέληση, μπορεῖ μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ὑπερβεῖ κάθε δυσκολία.

   ῎Αν τά παιδιά μας σήμερα θεωροῦνται ἱκανά νά μάθουν ὑποχρεωτικά κι ἀπό τό Δημοτικό μάλιστα δύο ξένες γλῶσσες, γιατί νά μήν μποροῦν νά μάθουν τά ᾿Αρχαῖα ῾Ελληνικά, πού εἶναι καί ἡ γλωσσική μήτρα τῆς νεοελληνικῆς μας γλώσσας; Μεγάλοι γλωσσολόγοι καί λογοτέχνες τονίζουν τή διαχρονικότητα καί τήν ἀδιάσπαστη ἑνότητα τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας. ῾Ο ᾿Οδυσσέας ῾Ελύτης τονίζει: «᾿Εγώ δέν ξέρω νά ὑπάρχει παρά μία γλῶσσα, ἡ ἑνιαία γλῶσσα, ἡ ἑλληνική, ὅπως ἐξελίχθηκε ἀπό τήν ᾿Αρχαία, πού ἔφτασε νά εἶναι τό μεγάλο καμάρι μας καί τό μεγάλο μας στήριγμα». ῾Ο ἴδιος ἀναδείχθηκε τεχνίτης τοῦ λόγου ἐμπνεόμενος  κι ἔχοντας ὡς πηγές τά ἀρχαῖα καί τά βυζαντινά κείμενα. ῾Ο ᾿Ελύτης, ἐπίσης, παραλαμβάνοντας τό Νόμπελ Λογοτεχνίας ἀπό τή Σουηδική ᾿Ακαδημία, εἶπε τά ἑξῆς ἀποκαλυπτικά: «Μοῦ δόθηκε νά γράφω σέ μία γλῶσσα πού μιλιέται μόνον ἀπό μερικά ἑκατομμύρια ἀνθρώπων. Παρ᾿ ὅλα αὐτά, μιά γλῶσσα πού μιλιέται ἐπί δυόμισι χιλιάδες χρόνια, χωρίς διακοπή καί μέ ἐλάχιστες διαφορές». Πῶς, λοιπόν, αὐτή τή γλῶσσα θέλουμε νά τή διασπάσουμε καί νά στερήσουμε ἀπό τά ἑλληνόπουλα νά ἔρχονται σέ παφή μέ  γλωσσικό θησαυρό αἰώνων πού βρίσκεται στή λειτουργική μας γλώσσα;

   ᾿Ακόμα καί ὁ ἀκραῖος δημοτικιστής Γιάννης Ψυχάρης δέν διστάζει νά ὁμολογήσει: «Πρέπει νά σπουδάσουμε καλύτερα τήν ἀρχαία γιά νά καταλάβουμε τήν ἱστορική ἀξία τῆς δημοτικῆς» («Τό ταξίδι μου»). Τά ἑλληνόπουλα δέν μποροῦν νά διδαχθοῦν τή νεοελληνική γλῶσσα ἐρήμην τῆς ἀρχαίας. Τελευταῖα ἀκούγοντα ἀνησυχητικές φωνές γιά τήν μή διδασκαλία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλῶσσας στό γυμνάσιο, διότι δῆθεν τά παιδιά ὁδηγοῦνται σέ μιά «γλωσσική Βαβέλ». Σέ συνάντηση πού εἶχε πρόσφατα ὁ νῦν πρωθυπουργός μέ τόν κ. ᾿Εμμανουήλ Κριαρᾶ, στό τέλος ὁ τελευταῖος εἶπε στούς δημοσιογράφους: ««Συζητήσαμε τό θέμα πού μέ ἀπασχολεῖ ἐδῶ  καί   πολλά χρόνια. Τό θέμα τῆς Παιδείας καί τῆς διδασκαλίας τῶν ἀρχαίων ἑλληνικών ἀπό τό Γυμνάσιο. Θεωρῶ ἐγκληματικό νά  διδάσκονται τά ἀρχαῖα ἑλληνικά ἀπό τό Γυμνάσιο.(!!!)  Πρέπει νά μείνουν μόνο στό  Λύκειο. Μόνο ἀφοῦ βασικά κατακτήσει ὁ μαθητής τή γλῶσσα του (καί ξέρουμε σέ τί κατάσταση γλωσσικῶς ἔρχεται σήμερα ὁ μαθητής στό  Γυμνάσιο), μόνο τότε θά  μπορέσει κάτι νά κερδίσει ἀπό τή γνωριμία του μέ τήν ἀρχαῖα γλῶσσα. Διαφορετικά, βαδίζουμε νομίζω σέ γλωσσική Βαβέλ» (᾿Εφημ. «Τό βῆμα, Τρίτη 27 ᾿Οκτωβρίου 2009). Μά κ. Κριαρᾶ, δέν διδαχθήκατε ἀπό τά παραπάνω λόγια τοῦ ὁμογάλακτοῦ σας μακαρίτη Γιάννη Ψυχάρη; Κι ἄν σήμερα μᾶς κάνετε τή χάρη καί μᾶς ἀφήνετε τά ᾿Αρχαῖα μόνο στό Λύκειο, αὔριο θά προτείνετε νά καταργηθοῦν κι ἀπό ἐκεῖ. ῎Ας εὐχηθοῦμε ὁ κ. Πρωθυπουργός νά μήν ἀκούσει τίς εἰσηγήσεις τοῦ κ. καθηγητῆ, γιατί διαφορετικά ἡ ᾿Εκκλησία θά πρέπει νά ἀναλάβει ὁπωσδήποτε σταυροφορία ἐπαναφορᾶς τῶν ᾿Αρχαίων στό Γυμνάσιο.

  Κι ἐμεῖς τί κάνουμε; Μέ τίς ἀπόψεις μας περί εἰσαγωγῆς τῆς Δημοτικῆς γιά λειτουργική χρήση στρώνουμε τό χαλί στούς γλωσσικούς μας ἀναμορφωτές, οἱ ὁποῖοι σύν τοῖς ἄλλοις ἐμφοροῦνται κι ἀπό ἕνα ἀντιεκκλησιαστικό μένος, ἐν πολλοῖς ἀδικαιολόγητο καί δογματικό. Σέ ὅλους αὐτούς ἀπαντοῦμε μέ τά ὅσα διδακτικά ἔγραψε ὁ κ. Σαράντος Καργάκος: «Πρέπει νά σοβαρευτοῦμε κάποτε. ῞Ολοι οἱ μεγάλοι πολιτικοί ἡγέτες, γιά νά μορφώσουν τή σκέψη καί νά ὀξύνουν τήν πολιτική τους εὐαισθησία, μελετοῦν ἀρχαίους ῞Ελληνες. ῾Ο Μάρξ κι ὁ ῎Ενγκελς ὀφείλουν πολλά στήν ἀρχαιομάθειά τους. ῞Οποιος ἁπλῶς ξεφυλλίσει τά ἔργα τους, βλέπει παντοῦ σάν λουλούδι νά φυτρώνει ἡ ἑλληνική λέξη ἤ φράση. ῾Ο Λένιν τελείωσε τό γυμνάσιο μέ ἄριστα στά ῾Ελληνικά. Σήμερα σέ μιά βιβλιοθήκη τῆς Στοκχόλμης δείχνουν μέ περηφάνεια τά 12 ἀρχαῖα βιβλία, πού “καταβρόχθισε μέσα σέ δύο μῆνες καί γέμισε τά περιθώρια μέ σημειώσεις ὁ Βλαδίμηρος ῎Ιλιτς. Πῶς ἀλλιῶς θά γινόταν ἕνας Λένιν; ῾Ο Μάρξ εἶχε καταλάβει πρῶτος τήν ἀξία τοῦ ἀρχαίου πνεύματος κι εἶναι χαρακτηριστικό αὐτό πού μᾶς παραδίδει ἕνας πού τόν γνώρισε καλά, ὁ Μέριγκ: “῾Ο Μάρξ παρέμενε  πάντα προσηλωμένος στούς ἀρχαίους ῞Ελληνες καί ἦταν ἕτοιμος νά διώξει μέ τό μαστίγιο ἀπό τόν ναό τοῦ πολιτισμοῦ κάθε ἄθλια ὕπαρξη, πού ἤθελε νά στρέψει τούς ἐργάτες ἐνάντια στήν ἀρχαία κληρονομιά”.

   Γι᾿ αὐτό κι ὁ κ. Καργάκος καταλήγει μέ ἱερή θά λέγαμε ὀργή: «Φαντάζεται, λοιπόν, κανείς πόσο χρήσιμος θά ἦταν σήμερα ἕνας Μάρξ (ἄν μάλιστα κρατοῦσε καί μαστίγιο), ὅταν ἡ ἕξωση τῶν ᾿Αρχαίων ῾Ελληνικῶν θεωρεῖται προοδευτική πράξη! Εἶναι καιρός πού φωνάζω τώρα πώς μιά τέτοια πράξη εἶναι πέρα- γιά πέρα ἀντιδραστική καί συνακόλουθα ἀνθελληνική» (ΑΛΑΛΙΑ, ἤτοι τό σύγχρονο γλωσσικό μας πανόραμα, σελ. 72, 73, ἐκδ. GUTENBERG).  Τά παραπάνω ἄς προβληματίσουν τούς σύγχρονους ἀριστερούς γλωσσικούς  μας ἀναμορφωτές καί ὅσους ἐν ἀγνοία τους τούς ἀκολουθοῦν. ῾Ο George Orwell  ἔχει γράψει: «῾Οποισδήποτε ἐλέγχει τή γλῶσσα ἑνός ἀνθρώπου, ἐλέγχει καί τίς σκέψεις του. Κι αὐτό ἔγινε δυστυχῶς ἐπί Κομμουνισμοῦ στή Ρωσία: «῾Ο Λένιν καί οἱ Μπολσεβίκοι κομμουνιστές του, οἱ ὁποῖοι τό 1917 ἐξουσίαζαν τή Ρωσία, κατανόησαν πολύ καλά τόν παραπάνω Νόμο. ᾿Αντελήφθησαν ὅτι ἐάν ἤθελαν νά κυβερνήσουν στή Ρωσία σοβαρά  καί γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, θά ἔπρεπε νά ἐλέγξουν τή σκέψη τοῦ Ρωσικοῦ λαοῦ. Καί γιά νά τό κάνουν αὐτό, ἔπρεπε νά ἀφαιρέσουν ἀπό τή συνείδηση τοῦ λαοῦ τή ρωσική γλῶσσα, ὁ ὁποία ἀπό τή φύση της καί μόνο, εἶναι μιά χριστιανική γλῶσσα, δημιουργημένη, ἐπηρεασμένη καί διαμορφωμένη ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη. Καί ἀμέσως οἱ κομμουνιστές ἄρχισαν νά ἐξαναγκάζουν τόν καθένα νά μιλάει τή δική τους σοβιετική διάλεκτο, ἡ ὁποία γρήγορα ἔγινε γλῶσσα τῆς χώρας. Πολλές λέξεις ἔσβησαν ἀπό τή συνείδηση τοῦ λαοῦ -εἰδικά οἱ λέξεις ἐκεῖνες  οἱ ὁποῖες ἀναφέρονταν στήν ᾿Εκκλησία καί στήν Πίστη. Καί καθώς οἱ λέξεις ἔσβηναν, ἔσβηναν καί οἱ ἔννοιες  τίς ὁποῖες ἀντιπροσώπευαν αὐτές οἱ λέξεις. Κι ἔχοντας σβήσει ἀπό τή σκέψη τῶν ἀνθρώπων, ἔσβησαν καί  ἀπό τή ζωή τους. Μιά νέα Μαρξιστική –Λενιστική ἰδεολογία εἶχε ἀντικαταστήσει, πρῶτα μέσα στή χώρα καί στή συνέχεια μέσα στή σκέψη τῶν ἀνθρώπων, τόν ᾿Ορθόδοξο Χριστιανικό Πολιτισμό» (ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ καθηγητῆ ᾿Αλέξανδρου Ντβόρκιν στην Ι΄ Συνδιάσκεψη ᾿Εντεταλμένων ᾿Ορθοδόξων ᾿Εκκλησιῶν καί Ιερῶν Μητροπόλεων, πού συνῆλθε στήν ᾿Αλίαρτο τῆς Βοιωτίας ἀπό 16-21 Σεπτεμβρίου 1998 μέ θέμα: «῾Η Μεταβολή τῶν θεμελίων, νέες θρησκευτικές κινήσεις τοῦ 20ου αἰώνα καί ὁ χριστιανικός πολιτισμός» καί ῾Η περίπτωση τῆς Ρωσίας. ᾿Αγγλικός τίτλος: «The shift of Paradigm – New Religious movements of the 20th century and the christian civilization: a Russian example», πηγή διαδίκτυο:http://www.apodimos.com/arthra). Βλέπουμε ἀπό τό παραπάνω ἀπόσπασμα ὅτι τό θέμα τῆς γλώσσας δέν εἶναι κάτι ἀμελητέο. ῾Η γλῶσσα εἶναι φορέας πολιτισμοῦ καί ἀξιῶν, φορέας πνευματικότητας. ᾿Ιδιαίτερα γιά μᾶς τούς ῞Ελληνες ἡ γλῶσσα τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ -μέρος τῆς ὁποίας εἶναι ἡ λειτουργική μας γλῶσσα- εἶναι ζυμωμένη μέ τήν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία τοῦ ῞Ελληνα. ῎Ηδη ἡ βυζαντινή ἱστορία παραχαράσσεται καί διαστρεβλώνεται ἀπό πολλούς. Γιατί ὄχι καί ἡ γλῶσσα τοῦ Βυζαντίου; ῎Αν μάλιστα λάβουμε ὑπόψη μας καί τή γνωστή δήλωση τοῦ Κίσσιγκερ: «῾Ο ἑλληνικός λαός εἶναι δυσκολοκυβέρνητος καί γι' αὐτό πρέπει νά τόν πλήξουμε βαθιά στίς πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ἴσως συνετισθεῖ. ᾿Εννοῶ, δηλαδή, νά πλήξουμε τή γλῶσσα, τή θρησκεία, τά πνευματικά καί ἱστορικά του ἀποθέματα, ὥστε νά ἐξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του νά ἀναπτυχεῖ, νά διακριθεῖ, νά ἐπικρατήσει, γιά νά μή  μᾶς παρενοχλεῖ στά Βαλκάνια, νά μή  μᾶς παρενοχλεῖ στήν ᾿Ανατολική Μεσόγειο, στή Μέση ᾿Ανατολή, σέ ὅλη αὐτή τή  νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικῆς σημασίας γιά μᾶς, γιά τήν πολιτική τῶν ΗΠΑ». ῎Αν τώρα τά συνδέσουμε ὅλα αὐτά μέ τήν κατάργηση τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων πού ἐπιχειρεῖται καθώς καί μέ τόν συστηματικό πόλεμο γιά περιθωριοποίηση τῆς ῾Ελλαδικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας μας, καταλαβαίνουμε τό μέγεθος τοῦ προβλήματος πού δημιουργεῖται καί μάλιστα μέ μιά γλωσσική ἅλωση ἐκ τῶν ἔνδον.

῾Ο μακαριστός π. ᾿Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἄνθρωπος λιπαρᾶς παιδείας, ἐξανίστατο, ὅταν παρατηροῦσε ὅτι γίνονταν στήν ἐποχή του ἀντίστοιχες μέ τίς δικές μας «γλωσσικές καινοτομίες καί αὐθαιρεσίες». ῏Ηταν ἡ ἐποχή ὅπου εἶχε καθιερωθεῖ δημοτική ὡς «ἡ γλῶσσα τοῦ λαοῦ» καί ὁ καθένας ἄρχισε νά πειραματίζεται γλωσσολογικά στό κεφάλι τοῦ κασίδη. «῾Ο λαός μας τροφοδοτεῖται καθημερινῶς διά προϊόντων γλωσσικῆς τερατογονίας», ἐπεσήμανε ὁ μακαριστός Γέροντας. ᾿Αναφερόμενος δέ σέ ἕνα περίεργο κρᾶμα καί ἐξάμβλωμα δημοτικῆς πού πήγαινε νά καθιερωθεῖ, τόνιζε τήν ἀπελπιστική πτωχεία τοῦ λεξιλογίου: «τόσην πτωχείαν λεξιλογίου οὐδ᾿ εἰς ἀναλφαβήτους χωρικούς θά ἠδύνατό τις νά εὕρῃ». Καυτηρίαζε ἐπίσης τούς ἀνατριχιαστικούς φραστικούς βαρβαρισμούς, ὅπως «ἡ δράσταινα τοῦ ἐγκλήματος» (ἀντί:ἡ δράστης τοῦ ἐγκλήματος), ὁλόγραφα, δυσμενά (ἀντί ὁλογράφως, δυσμενῶς). Τί θά ἔλεγες, Πάτερ ᾿Επιφάνιε, ἄν ἄκουγες  ὅσα τήν σήμερον ἡμέραν «διαπράττονται» στήν ὄμορφή μας Πρέβεζα, θά σέ ἔπιανε ἡ μελαγχολία τοῦ τραγικοῦ Καρυωτάκη...
   ῞Ομως ἡ φωνή σου ἔχει ἀποτυπωθεῖ στά κείμενα πού μᾶς ἄφησες. ᾿Αναφερόμενος στούς γονεῖς τούς συμβούλευε ὡς πρός τό θέμα τῆς διδασκαλίας τῆς ᾿Αρχαίας ῾Ελληνικῆς Γλῶσσας: «῎Εχετε βαρείας εὐθύνας ἔναντι τῶν ἀνυπόπτων τέκνων σας. Μή τά ἀφήσετε οὔτε νά σχηματίσουν τήν ἐντύπωσιν ὅτι ῾Ελληνική γλῶσσα  εἶναι ὡς τό ἄνω ἀποτρόπαιον καί αὐτόχρημα Σκυθικόν ἰδίωμα,...Σκεφτῆτε, ἀποφασίσατε καί ἐνεργήσατε. “῾Ο καιρός συνεσταλμένος ἐστί”. Τά ᾿Αγγλικά καί τά Γαλλικά τῶν τέκνων σας ἄς καθυστερήσουν ἐπί τινα ἔτη. Τά ἑλληνικά προηγοῦνται». ῾Ο π. ᾿Επιφάνιος παρότρυνε τούς γονεῖς νά μιμηθοῦν «τήν φωτεινή ἔμνευσιν»  κάποιου λαϊκοῦ τότε (σήμερα δέ ἱερέως μέ ἕξι τέκνα ἀφιερωμένα στήν ᾿Εκκλησία), ὁ ὁποῖος συνέστησε στό σπίτι του στήν ῾Αγία Παρασκευή ἕνα τρόπον τινά κρυφό σχολεῖο, γιά νά μαθαίνουν τά παιδιά του (τῶν τελευταίων τάξεων τοῦ δημοτικοῦ! ), καθώς ἐπίσης  καί ἄλλων χριστιανικῶν οἰκογενειῶν τά ᾿Αρχαῖα ῾Ελληνικά ἀπό φοιτήτρια τῆς ἀρχαίας ῾Ελληνικῆς Φιλολογίας. (Βλ. ᾿Αρχ. ᾿Επιφανίου Θεοδωροπούλου,, ἄρθρα, μελέται, ἐπιστολαί,  σελ. 488-490, ἐν ᾿Αθήναις 1986).
   Πολλοί ἀδελφοί μας ὑποκύπτουν στίς διάφορες σειρῆνες τῶν διαφόρων πειραματιστῶν καί ἀνανεωτῶν τῆς θείας λατρείας μας καί δέν μποροῦν νά κατανοήσουν γιατί δέν ἐπιτρέπεται ἀπό ὁποιονδήποτε ἡ εἰσαγωγή μεταφράσεων ἤ μεταγλωττίσεων  -σέ ἀντικατάσταση δυστυχῶς τοῦ πρωτοτύπου-τῶν λειτουργικῶν μας κειμένων. Τά ἐπιχειρήματα εἶναι πολλά. ᾿Αναφέραμε ἤδη ἀρκετά. ῾Ορισμένους συνοπτικούς λόγους μᾶς δίνει ἐνδεικτικά καί ὁ κ. ᾿Ιωάννης Γιαννόπουλος (Δικηγόρος-συγγραφέας ἐκ Πατρῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει διατελέσει καί Πρόεδρος τοῦ Δικηγορικοῦ Συλλόγου Πατρῶν). Μᾶς λέει λοιπόν ὅτι ἄν ἐπικρατήσουν οἱ ἀπόψεις τῶν ἀνανεωτῶν θά ἐπενεργήσουν καταστροφικά, διότι:
α) Θά προκληθῆ σύγχυση στό ἐκκλησίασμα, ὄχι μόνο δέν θά ἐθισθ ὁ λαός μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου -ὅπως ἰσχυρίζονται οἱ ἀνανεωτές- ,ἀντίθετα, φοβοῦμαι ὅτι ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΕΟ ΣΧΙΣΜΑ ΣΑΝ ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ (τά κεφαλαῖα δικά μου). ᾿Εκεῖνοι, πού τώρα παραπονοῦνται ὅτι δέν ἔρχονται στήν ᾿Εκκλησία, διότι δέν ἐννοῦν τή γλῶσσα, ΔΕΝ ΘΑ ΕΛΘΟΥΝ οὔτε ἐάν ἡ γλῶσσα μεταβληθῆ.
β) Θά χαθῆ ἡ ἱεροπρέπεια καί ἡ κατάνυξη, πού εἶναι τό βάθρο τῆς ᾿Εκκλησιαστικότητος. ῾Ο κ. Γιαννόπουλος στή συνέχεια ἐπεξηγεῖ: «κατάνυξη δέν πρέπει νά συγχέεται μ᾿ ἕναν ρηχό συναισθηματισμό». Καί ἐρωτᾶ: «ἄν ὁ πιστός δέν κατανυγῆ, σώζεται»;
γ) Θά θραυσθῇ ἡ ἱεροπρέπεια τῆς λειτουργικῆς γλώσσης. Καί τό σπουδαιότερο:
δ) ΘΑ ΕΚΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΘΗ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΒΙΟΣ (τά κεφαλαα γράμματα εἶναι δικά μου).
Τέλος,ὡς ἄνω συγγραφέας τονίζει μέ ἔμφαση: -ἄν ἐπικρατήσει «ἡ προτεινόμενη καί δυστυχῶς ἐφαρμοζόμενη μεταγλώττιση- «Θά ἀλλοιωθῆ ἡ ὀρθόδοξη πνευματικότητα, θά ἐκκοσμικευθῆ ἡ ᾿Εκκλησία καί θά ἀκοῦμε τραγουδάκια καί γλυκερές, κοσμικές χριστουγεννιάτικες συναυλίες ἀντί γιά πνευματικά τροπάρια. ῎Οχι μόνο ἡ ᾿Εκκλησία δέν θά προσελκύση τούς νέους, ἀλλά θά χάση καί τούς παλαιούς, ὅπως τούς ἔχασε καί στήν Δύση, ὅπου κλείνουν οἱ ναοί καί οἱ πάστορες παραδίδουν τά κλειδιά στόν δήμαρχο» (Βλ. Πολιτική Φιλολογική –τῶν Πατρῶν, Σεπτέμβριος 2000 & διαδίκτυο: http://www.i-m-patron.gr/lyxnos/metaglotisis_02.html). Νομίζω ὅτι θέσεις αὐτές τοῦ κ. Γιαννόπουλου εἶναι ὄντως προφητικές. Τί θά ἔλεγε ὁ ἄνθρωπος, ἄν ἔβλεπε καί ἄκουγε ὅσα γίνονται σήμερα στήν Πρέβεζα;

       ᾿Αλλά ἡ κατανόηση τῶν λειτουργικῶν κειμένων τῆς ᾿Εκκλησίας μας ἐξαντλεῖται στά πλαίσια τῆς ἀνθρώπινης διανόησης ἤ εἶναι μία διαδικασία πού ἀγκαλιάζει τόν ὅλο ἐν Χριστῷ ἀνακαινούμενο ἄνθρωπο; Ποιά εἶναι ἡ συμβολή τοῦ ἁγίου Πνεύματος στήν ὅλη διαδικασία; ῞Οταν ὁ ἀναστάς Κύριος ἐμφανίσθηκε στούς περίλυπους, ταραγμένους  καί ἀπιστοῦντες μαθητές του « διήνοιξεν αὐτῶν τὸν νοῦν τοῦ συνιέναι τὰς γραφάς» (Λουκ. κδ΄, 45) καί ἄρχισε νά τούς ἐξηγεῖ πῶς ἐφορμόζονται στό πρόσωπό Του τά διάφορα περιστατικά τῶν θείων Γραφῶν.  Τό ρῆμα «διανοίγω» ἐδῶ σημαίνει: ἑρμηνεύω, ἀναπτύσσω, ἐξηγῶ. ῾Επομένως, ἡ οὐσιαστική  συμμετοχή τοῦ πιστοῦ στά λειτουργικά δρώμενα δέν ἐπιτυγχάνεται μέ τό νά τοῦ προσφέρομε νά ἀκούσει μιά ἐγκεφαλική  καί ἀμφιβόλου ποιότητος μετάφραση (ἀντικαθιστώντας τό πρωτότυπο κείμενο), ἀλλά μέ τό νά συναντηθεῖ κάθε πιστός μέ τό πρόσωπο τοῦ ᾿Αναστάντος Κυρίου, συνάντηση πού πραγματοποιεῖται «ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου».

   Πρίν τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τούς ἕνδεκα μαθητές,  πού προαναφέραμε, εἶχε ἐμφανισθεῖ στούς δύο μαθητές Λουκᾶ καί Κλεόπα, καθώς βάδιζαν πρός ᾿Εμμαούς. Κατά τή μαρτυρία, λοιπόν, τῶν δύο μαθητῶν «ἐπέγνωσαν τόν Κύριο ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου», ἀφοῦ προηγουμένως «διηνοίχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί» (Λουκ. κδ΄, 30-31). Οἱ ὀφθαλμοί αὐτοί δέν εἶναι ἀσφαλῶς τά ἐξωτερικά ὄργανα τῆς ὁράσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά οἱ ἐσωτερικοί ὀφθαλμοί τῆς ψυχῆς. Γι᾿ αὐτό καί ὁ λειτουργός ἱερέας προσεύχεται πρίν ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου γιά ὅλους: «῎Ελλαμψον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, φιλάνθρωπε Δέσποτα, τ τῆς σῆς θεογνωσίας ἀκήρατον φῶς καὶ τοὺς τῆς διανοίας ἡμῶν διάνοιξον ὀφθαλμοὺς εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν σου κηρυγμάτων κατανόησιν. ῎Ενθες ἡμῖν καὶ τὸν τῶν μακαρίων σου ἐντολῶν φόβον, ἵνα, τὰς σαρκικὰς ἐπιθυμίας πάσας καταπαντήσαντες, πνευματικὴν πολιτείαν μετέλθωμεν, πάντα τὰ πρὸς εὐαρέστησιν τὴν σὴν καὶ φρονοῦντες καὶ πράττοντες» (Θεία Λειτουργία, εὐχή πρίν τήν ἀνάγνωσή τοῦ Εὐαγγελίου). Βλέπουμε δηλαδή, ὅτι ἡ «κατανόησις τῶν εὐαγγελικῶν κηρυγμάτων»  ἀπό τόν πιστό εἶναι οὐσιαστικά ἔργο τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί προϋποθέτει ὄχι μόνο μιά στεῖρα ἀκρόαση τῶν εὐαγγελικῶν λόγων, ἀλλά μιά ἀλλαγή τοῦ ἔσω τῆς καρδίας ἀνθρώπου, μέ τήν ἐμφύτευση τοῦ φόβου «τῶν μακαρίων ἐντολῶν» τοῦ Κυρίου», καί ταυτόχρονα μέ τήν κατανίκηση τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου.

   ῾Επομένως, βλέπουμε ὅτι τό εὐλογοφανές σλόγκαν: «ὥστε  νά ξέρουν οἱ ἄνθρωποι τί λένε ὅταν προσεύχονται» - πού μέ τόση ἀγωνία ἀναφέρουν οἱ Πρεβεζᾶνοι ἱερεῖς- δέν ἰσχύει. Πρίν λίγα χρόνια, ἐπί μακαριστοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εἶχαν γίνει ἀνάλογα πιλοτικά πειράματα, τά ὁποῖα ἐφαρμόζουν μέ τόση ἐπιπολαιότητα τώρα στήν Πρέβεζα, καί εἶχαν ἀποτύχει παταγωδῶς, ὕστερα ἀπό τή μεγάλη κατακραυγή συντριπτικῆς μερίδας κληρικῶν καί λαϊκῶν. ᾿Από τήν πιλοτική αὐτή ἐφαρμογή διεφάνη ὅτι πέραν τῶν ἄλλων ἀρνητικῶν ἐπιπτώσεων πού εἶχε ἡ ἐφαρμογή αὐτοῦ τοῦ προγράμματος, ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος ἀπό τήν ἀνάγνωση μεταφράσεων μέσα στή λατρεία τῆς σοβαρῆς δογματικῆς  ἀλλοιώσεως τῶν ἐννοιῶν. Γιατί ἐπανέρχονται οἱ σεβαστοί κληρικοί τῆς Πρέβεζας; Τό πάθημα δέν ἔγινε μάθημα;

    Κάνουμε τόσο ἀγῶνα ὡς ἔθνος νά ἐπανέλθουν στή χώρα μας τά κλεμμένα γλυπτά τοῦ Παρθενώνα, γιατί θεωροῦμε τά ἀγάλματα αὐτά μνημεῖα τοῦ παγκόσμιου καί τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καί καλά κάνουμε. ῞Οταν, ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ προτείνεται ἡ κατάργηση τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ μας θησαυροῦ, πού διασώθηκε τόσους καί τόσους αἰῶνες μέσῳ τῆς θείας μας λατρείας καί μάλιστα ἀπό ἱερεῖς, ἐμεῖς θά κάτσουμε μέ σταυρωμένα χέρια; ῎Οχι, θά ἀντιδράσουμε μέ κάθε τρόπο!  Μέ νύχια καί μέ δόντια θά ἀντισταθοῦμε στήν ἐπιχειρούμενη βεβήλωση. ῾Η ᾿Αρχαῖα ῾Ελληνική γλῶσσα δέν εἶναι, ὅπως μᾶς λέτε, ἀγαπητοί Πρεβεζᾶνοι ἱερεῖς, ἕνα ἔνδυμα, πού ὅταν παλιώσει ἤ ὅταν δέν μᾶς ἀρέσει τό πετᾶμε. Δέν ἔχουμε τίποτε γιά πέταμα. Δέν διαπραγματευόμαστε τίποτε. Δέν παραχωροῦμε τίποτε. ᾿Ακόμα κι ἄν μαθαίναμε ὅτι οἱ ᾿Εκκλησίες τῆς Πρέβεζας γέμισαν ἀσφυκτικά ἀπό νέους –πρᾶγμα πού δέν συμβαίνει- ἀκόμα καί τότε θά λέγαμε ΟΧΙ στό ξεπούλημα τῆς γλωσσικῆς μας κληρονομιᾶς! Δέν εἶναι γιά πέταμα ἡ λειτουργική μας γλῶσσα!

 
Ὄχι στό  Προχειρολόγιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πρεβέζης
(Ἀπάντηση στό ὑβριστικό κείμενο ἀνωνύμου κληρικοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πρεβέζης)

 Πατήρ Ἰωάννης Φωτόπουλος, 

ἐφημέριος Ἱ. Ν. ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς

 

          Δημοσιεύσαμε στό Διαδίκτυο καί ἀποστείλαμε πρός διαφόρους ἀποδέκτες κείμενό μας μέ τό ὁποῖο  ἀσκοῦμε κριτική στίς ἄνομες λειτουργικές παραφράσεις τῶν κειμένων τῆς ἁγιωτάτης ὀρθοδόξου λατρείας μας τίς ὁποῖες σεβῶς καί κακοτέχνως ἔκαμε ἡ Ἱ. Μητρόπολις Νικοπόλεως καί Πρεβέζης.  Σέ ἀπάντηση τῶν θέσεών μας δεχθήκαμε ἐπιστολή  μέ ὑπογραφές 77 ἱερέων +10 ἱερομονάχων τῆς ὡς ἄνω Μητροπόλεως.  Ἐξ αἰτίας τοῦ ὑβριστικοῦ καί εἰρωνικοῦ χαρακτῆρος τῆς ἐπιστολῆς προβληματιζόμεθα κατά πόσον οἱ ὑπογραφόμενοι εἶχαν γνώση τοῦ ἀκριβοῦς περιεχομένου της καί ἄν ὑπέγραψαν ἐλεύθερα ἤ ἄν ὑπέγραψαν σέ λευκό χαρτί γιά νά φανεῖ πλήρης κατά τό δυνατόν ὁμοφωνία τοῦ κλήρου τῆς ἐκεῖ τοπικῆς ἐκκλησίας καί νά λάβουν ἐγκυρότητα τά γραφέντα.  
    Παραβλέπουμε φράσεις ὑβριστικές ἀνοίκειες τῆς ἱερωσύνης ὅπως :  «Το πέμπτο Ευαγγέλιο...ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος και η παρέα του, «Αν εσείς νομίζετε ότι προσεύχεσθε στον ...Δία και κινδυνεύετε από τους κεραυνούς του (...βοήθειά Σας! ) »«Δεν καταλάβατε τί λέει ο άγιος Αθανάσιος ή απλώς... <πουλάει> το όνομά του και το θεωρήσατε <τσεκούρι> εναντίον μας» καί «δεν αρχίζουμε διάλογο ..κουφών».
Εσερχόμαστε στίς θέσεις τοῦ κειμένου :
α) Μᾶς φαίνεται πρωτάκουστη θεωρία τοῦ συντάκτου τοῦ κειμένου  (ἐφεξῆς Σ.τ. Κ.) ὅτι σέ μιά τοπική Ἐκκλησία  «μπορεί να υπάρχουν πρωτοβουλίες και ενέργειες που δεν προέρχονται απαραιτήτως από τον αρχιερέα αλλά από ιερείς, μιάς περιοχής-επισκοπής, απλά και αυτονόητα!».  Καλά, δέν γνωρίζει ὁ Σ.τ.Κ. ὅτι ὁ ΛΘ΄ Ἀποστολικός Κανών ἐπιτάσσει  «Οἱ Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι ἄνευ γνώμης τοῦ Ἐπισκόπου μηδέν ἐπιτελείσθωσαν» ; Δέν γνωρίζει ὅτι «στόν  ἐπίσκοπο» κατά τόν Ἅγιο Νεκτάριο «ἐμπιστεύεται ἡ ἀλήθεια καί ἡ λατρεία τῆς Μίας γίας Καθολικῆς Ἐκκλησίας...αὐτός τίθεται τηρητής τῶν θείων καί ἱερῶν κανόνων...φρουρός τῆς ἱερᾶς παρακαταθήκης...τηρητής τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως» (Ποιμαντική Ρηγόπουλος 121);  Ἑπομένως δέν μποροῦν «απλά και αυτονόητα»  οἱ ἱερεῖς νά προβαίνουν σέ «πρωτοβουλίες καί νέργειες» καταστροφικές τῆς θείας λατρείας.  Ἐκτός ἄν ὁ ἐπίσκοπος δέν εἶναι «τηρητής τῆς παραδόσεως», ὁπότε ἡ τήρηση τῶν παραδόσεων ἐπαφίεται στήν ἱερατική συνείδηση.  Σ’ αὐτή τή συνάφεια θά θέλαμε, ἐφόσον ἡ μετάφραση δέν εἶναι τοῦ Μητροπολίτου, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Σ.τ. Κ., νά ζητήσουμε τό ὄνομα τοῦ μεταφραστῆ καί διασκευαστῆ τῶν εὐχῶν, ὥστε ἐπωνύμως νά ἀναφέρεται στήν ἐργασία μας καί νά ἀποφευχθοῦν οἱ παρανοήσεις.


β)  Προσπαθεῖ ὁ Σ.τ. Κ. νά χτίσει θεωρητικό ὑπόβαθρο γιά τήν ἀπόπειρα τῶν ἀθλίων παραφράσεων μέ βάση τούς Ἀντιρρητικούς Λόγους κατ’ Ενομίου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης.  Ὁ Εὐνόμιος ἰσχυριζόταν ὅτι ἡ λέξις ἀγεννησία, αὐτός ὁ ἴδιος ὁ ἦχος τῆς λέξεως «ἐμφανῶς δεικνύει τοῦ Θεοῦ τήν οὐσίαν» ( P.G. 45, 957)  Ἰσχυριζόταν ἐπίσης ὅτι ὁ Θεός μιλώντας στήν βραϊκή γλῶσσα κατά τή δημιουργία δωσε τά ὀνόματα «τοῖς οὖσι», στά δημιουργήματα.  Ἐμφάνιζε ἐπίσης τό Θεό «ὡς τινα γραμματιστήν τάς τοιάσδε τῶν ὀνομάτων θέσεις διαλεπτουργοῦντα καθῆσθαι» (P.G. 45, 992) δηλ. σάν κάποιο λόγιο, φιλόλογο πού κάθεται καί ἐπεξεργάζεται λεπτομερῶς τίς ὀνομασίες τῶν ὄντων.  Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἀντιμαχόμενος τόν αἱρετικό  Εὐνόμιο ἀπαντοῦσε ὅσον ἀφορᾶ στήν «ἀγεννησία» ὅτι «οὐδέν ὄνομα περιληπτικόν τῆς θείας ἐξεύρηται φύσεως» (P.G. 45, 957)  καί ὅσον ἀφορᾶ στήν ὀνομασία τῶν ὄντων  ὅτι «ἡ τοῦ λόγου δύναμις ἔργον μέν ἐστί τοῦ τοιαύτην ἡμῶν πεποιηκότος τήν φύσιν, ἡ δέ τῶν καθ’ἕκαστον ρημάτων εὕρεσις πρός τήν χρείαν τῆς τοῦ ποκειμένου σημασίας παρ’ ἡμῶν αὐτῶν ἐπενοήθη» ( P.G. 45, 989D) δηλ. ὅτι ἡ δύναμις τοῦ λόγου εἶναι ἔργο τοῦ Δημιουργοῦ ἀλλά ἡ εὕρεσις κάθε λέξεως πού χρειάζεται γιά νά ὀνοματίζουμε τά πράγματα εἶναι δική μας ἐπινόηση.   Καί μέ ἀφορμή τίς πλάνες τοῦ Εὐνομίου ὁ ἅγιος Γρηγόριος λέγει ὅτι καμμιά γλῶσσα δέν δημιούργησε ὁ Θεός ἀλλά ἄφησε τούς ἀνθρώπους κάθε ἔθνους  νά ἔχουν ποικιλία γλωσσῶν. 
Μέ βάση τά ἀνωτέρω ὁ Σ.τ.Κ. προσπαθεῖ ἀπεγνωσμένα νά πείσει ὅτι ἐπιτρέπονται οἱ μεταφράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων στή δημοτική καί χρήση τους στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας.  Λέγει μάλιστα ὅτι «ο Άγιος Γρηγόριος επιμένει ότι η εμμονή σε ένα γλωσσικό μόρφωμα με τάχα θεϊκό κύρος : δεν ξέρω πως δεν θα είναι κάτι το καταγέλαστο και βλάσφημο...(ότι δηλαδή τις γλώσσες τις ἐφτιαξε ο Θεός)»; . 
Πρίν συνεχίσουμε πρέπει νά ποῦμε τι ὁ ἅγιος Γρηγόριος δέν λέγει τέτοια πράγματα. 
Ἀπαντώντας στήν πλάνη τοῦ Εὐνομίου, ὁ ὁποῖος, ὅπως εἴπαμε, ἰσχυριζόταν ὅτι ὁ Θεός πρό τῆς δημιουργίας ὁμιλοῦσε βραϊκά καί ἔλεγε «βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου» ἤ «γενηθήτω φῶς», γράφει ὅτι ἄν μιλοῦσε ὁ Θεός ἀπευθυνόμενος στούς ἀνθρώπους χάριν τῆς σωτηρίας τους αὐτό δέν θά ἦταν ἀνάξιο τῆς φιλανθρωπίας του.  Ἐνῷ ὅμως  δέν ἐπιτυγχάνεται κανένας τέτοιος σκοπός μέ τή χρήση αὐτῶν τῶν λόγων, αφοῦ δέν εἶχε ἀκόμη δημιουργηθεῖ ὁ ἄνθρωπος, τό νά ἰσχυρίζεται κάποιος ὅτι ὁ Θεός κατασκευάζει καί ἀπαγγέλλει τέτοια λόγια πρός τόν ἑαυτό Του, ἀφοῦ κανείς δέν ὑπάρχει πού νά χρειάζεται τή σημασία τους, εἶναι καταγέλαστο καί  βλάσφημο.  Ἰδού τό κείμενο : «Τό μηδενός κατορθουμένου σκοποῦ διά τῆς τοῦ λόγου τοιαύτης χρήσεως, ἔπειτα κατασκευάζειν τοιάδε τινά ρήματα τόν Θεόν ἐφ’ ἑαυτόν ραψωδεῖν οὐκ ὄντος τοῦ δεομένου τῆς διά τῶν τοιούτων φωνῶν σημασίας, οὐκ οἶδα πῶς ἐστι μή καταγέλαστον ἅμα καί βλάσφημον τό τοιοῦτον οἴεσθαι»  (P.G. 45, 998C). Ἑπομένως καταγέλαστο καί βλάσφημο δέν εἶναι «η εμμονή σε ένα γλωσσικό μόρφωμα», ὅπως ἐσφαλμένα γράφει ὁ Σ.τ.Κ. ἀλλά ἡ παρουσίαση ἀπό τον Εὐνόμιο ἑνός Θεοῦ πού μιλάει ἀνθρώπινα πρός τόν...ἑαυτό του, ἤ  ἡ τάση το Εὐνομίου νά «ξανθρωπίζει» (P.G. 45, 988D) ἤ νά «διασχηματίζει τό θεῖον» (P.G. 45, 977C).  Γενικότερα τό θέμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου δέν εἶναι οἱ μεταφράσεις, (καμμία σχέση!), ἀλλά ἡ ἀσέβεια καί ἡ αἵρεση τοῦ Εὐνομίου πού χρησιμοποιώντας τό «ἀγέννητο» τοῦ Πατρός, ὡς ἔκφραση τῆς οὐσίας Του, Τόν διεχώριζε ἀπό τόν Υἱό, τοῦ ὁποίου, ὅπως ἰσχυριζόταν, ἡ οὐσία ἐκφραζόταν ἀπό μιά ἄλλη λέξη τό «γεννητό».  Ἀπολυτοποιοῦσε τή λέξη «ἀγεννησία» ὡς ἐκφραστική τῆς οὐσίας γιά νά φθάσει στό ἐπιθυμητό συμπέρασμα.  Καί αὐτό πολεμᾶ ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης.  Ἀδίκως τόν παριστᾶ ὁ Σ.τ.Κ. ὡς ἄνθρωπο ὑπεράνω οασδήποτε γλώσσης καί μάλιστα στή λατρεία.  


Ὁ Ἅγιος δέν ἦταν κάποιος θεωρητικός ἐπιστήμονας, ἦταν ὑπέρμαχος τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως καί ἐναντίον οἱασδήποτε ψευδοκουλτούρας.  Ὑπεραμυνόταν τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας καί ἔγραφε ὅτι εἶναι πεπεισμένος πώς μέ τήν ὁμολογία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «κυροῦσθαι τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον καί τῇ τῶν μυστικῶν ἐθῶν τε καί συμβόλων κοινωνίᾳ τήν σωτηρίαν κρατύνεσθαι» (P.G. 45, 880B)  


Σ’ αὐτά τά μυστικά ἔθη περιλαμβάνει τό Βάπτισμα τό Χρῖσμα, τήν προσευχή, τήν ἐξαγόρευση τῶν ἁμαρτιῶν, τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν καί τή μετάδοση τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων.  Ὡς ἀδελφός τοῦ Μ. Βασιλείου, τόν ὁποῖο ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀποκαλεῖ «μέγα», ἦταν ὑπέρμαχος ὅλων τῶν παραδόσεων ἐγγράφων  καί ἀγράφων.  Δέν θά μποροῦσε νά φαντασθεῖ κάποιος ὅτι ὁ Ἅγιος Γρηγόριος δεχόμενος ὅλα «τά διατηρούμενα παρά τῶν μεμυημένων ἔθη» ( P.G.881A ) θά ἀθετοῦσε αὐτούς τούς ἴδιους τούς λόγους τούς παραδοθέντας ὑπό τῶν ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τούς ὁποίους χρησιμοποιοῦσε ἡ Ἐκκλησία κατά τήν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας καί τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων, χάριν δικῶν του ἐφευρημάτων θεολογικοφιλοσοφικῶν, μιᾶς δικῆς του ἤ μιᾶς λαϊκῆς-κατανοητῆς γλώσσας, καίτοι ἦταν δεινός περί τούς λόγους καί τή φιλοσοφία.  Ἐξ ἄλλου ὁ Μ. Βασίλειος λέγει ὅτι ἡ εὔκολη κατανόηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς  διδασκαλίας, ὅπως περιέχεται στή Γραφή καί βεβαίως τή λατρεία γιά τήν ὁποία κόπτεται ὁ Σ.τ.Κ., δέν εἶναι ὠφέλιμη : « Σιωπῆς δέ εἶδος καί ἡ ἀσάφεια ᾗ κέχρῃται ἡ Γραφή, δυσθεώρητον κατασκευάζουσα τῶν δογμάτων τόν νοῦν, πρός τῶν ἐντυγχανόντων λυσιτελές» (Μ. Βασιλείου Περί γίου Πνεύματος ΕΠΕ 10, σ. 460).  Ὑπάρχει ἀσάφεια στήν γία Γραφή καί στά δόγματα.  Τά νοήματα εἶναι δύσκολα, ἀλλά αὐτό εἶναι ὠφέλιμο γιά τούς χριστιανούς γιά νά μήν καταφρονοῦν τή διδασκαλία τῆς  Ἐκκλησίας, πού τή συνηθίζει κανείς μέ τή διαρκῆ καί εὔκολη ἐνασχόληση μαζί της.   Χρειάζεται κόπος καί προσπάθεια γιά τήν οκειοποίηση τῆς πλήρους ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας.    
Πάντως, γιά νά ἐπανέλθουμε στό σκοπό τῆς παραθέσεως κειμένων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, ἐκεῖνο πού θέλει νά μᾶς πεῖ ὁ Σ.τ.Κ. εἶναι ὅτι ἐμεῖς ἀρνούμεθα τίς μεταφράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων διότι δῆθεν πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός ἔφτιαξε τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα (ἑπομένως μοιάζουμε μέ τούς εὐνομιανούς) ὅτι γι’αὐτό εἶναι ἱερή καί καθό ἱερή δέν ἐπιδέχεται μετάφραση.  Ἄς γίνουμε λοιπόν σαφέστεροι.  
Ἐννοεῖται ὅτι δέν πιστεύουμε ὅτι ὁ Θεός δημιούργησε τήν ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα.  Ἡ ἀρχαία ἑλληνική γλῶσσα δέν εἶναι ἱερή ἤ ἁγία καθ’ἑαυτήν, πό μόνη της.  Πουθενά δέν ἰσχυρισθήκαμε κάτι τέτοιο.  Ἱερή καί ἁγία εἶναι ἡ ὀρθόδοξη λατρεία μας, καθώς διεμορφώθη ὑπό τῶν Ἁγίων, τελεῖται μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, στό ἱερό θυσιαστήριο καί τόν Ὀρθόδοξο ναό  καί ἔχει γίνει καθολικά ἀποδεκτή ἀπό τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.  Κι ἐπειδή ἡ Θεία Λατρεία εἶναι ἁγία  γι’αὐτό καί ἡ γλῶσσα στήν ὁποία τελεῖται, ὅπως μορφοποιήθηκε  ὑπό  τῶν ἀποστόλων καί τῶν ἁγίων εἶναι καί ἱερή καί ἁγία.  
Ἐπελέγησαν διά μέσου τῶν αἰώνων κατάλληλες λέξεις καί φράσεις, ὅροι θεολογικοί, συγκεκριμένο ὕφος, καθωρισμένα μέτρα, κατάλληλη μουσική, ὅλα αὐτά διαφορετικά γιά τούς ὕμνους, διαφορετικά γιά τίς εὐχές, τίς ἐκφωνήσεις κλπ.  καθώς ἐπίσης συγκεκριμένες «φόρμες» μέ τίς ὁποῖες ἄρχονται καί καταλήγουν οἱ ὕμνοι, οἱ εὐχές κλπ.  Μέχρι καί «διαγωνισμοί» ἔγιναν γιά νά πιλεγεῖ ὁ τάδε ἤ ὁ δεῖνα ἀσματικός Κανόνας.
        Ὅλος αὐτός ὁ κόπος καί πόνος, ἡ δοκιμασία, ἡ ἐμπειρία τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἡ συγκατάθεση τοῦ πληρώματος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας σέ τόσο βάθος χρόνου θά καταφρονηθεῖ, θά ἀπαξιωθεῖ, θά ποδοπατηθεῖ πειδή ζηλέψαμε τή μετάφραση στά ἀφρικανικά ...σουαχίλι;  ἐπειδή νομίζουμε ὅτι ἄν ἀλλάξουμε τούς λόγους τῶν Ψαλμῶν μέ ἑλληνικά σουαχίλι, μέ...κορακίστικα, θά ὁδηγήσουμε τούς χριστιανούς «να πέσουν στην αγκαλιά του Χριστού»(Σ.τ.Κ.) ;  Θά ὑποκαταστήσουμε τή λειτουργική μας γλῶσσα μέ ἀνόητα, δῆθεν ποιητικά, κατασκευάσματα γιά νά γελάει κάθε πικραμένος καί νά κλαίει κάθε σώφρων νουνεχής καί συνετός;  Ἡ γλῶσσα τῆς θείας λατρείας-ναί!- εἶναι ἱερή καί ἁγία, ὅπως καί μουσική της,  ὅπως καί οἱ ναοί τῶν ὀρθοδόξων σέ σχέση μέ τό ὁποιοδήποτε κτίσμα, ὅπως καί τό πρόσφορο σέ σχέση μέ τό καρβέλι.  Προσφέρουμε στόν Κύριό μας ὅ, τι καλλίτερο ἔχουμε γιά νά τελέσουμε τήν Εὐχαριστία, γιά νά Τόν ὑμνήσουμε  κατά τό μεσονύκτιο, τό πρωΐ, τό Ἑσπέρας, μετά τό δεῖπνο. 
        Χρησιμοποιοῦμε τό τελειότερο γλωσσικό ὄργανο, τό ὁποῖο οἰκονόμησε ὁ σαρκωθείς Λόγος τοῦ Θεοῦ γιά νά γραφεῖ τό Εὐαγγέλιο καί στό ὁποῖο μεταφράσθηκε τό ἑβραϊκό πρωτότυπο τῆς Π.Δ.  Τί λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος; «πᾶν τό ἐξ ἐπινοίας εὑρισκόμενον τε καί κατορθούμενον εἰς τόν ἀρχηγόν τῆς δυνάμεως ταύτης ἐπαναφέρεται» (P.G. 45, 972A) δηλ. ὁτιδήποτε ἐφευρίσκεται καί ἐπινοεῖται ἀπό τόν ἄνθρωπο, στόν ἀρχηγό τῆς δυνάμεως τοῦ νοῦ, στό Θεό ἐπιστρέφει καί ἀναφέρεται. Καί ἀλλοῦ: «Τά καθ’ ἕκαστόν ἐστι μέν ἔργα μέτερα, εἰς δέ τόν ἡμῶν αὐτῶν αἴτιον τήν ἀναφοράν ἔχει, τόν δεκτικόν πάσης ἐπιστήμης τήν φύσιν ἡμῶν δημιουργήσαντα» (P.G. 45, 989C) δηλ. τά ἐπί μέρους ἔργα –καί ἡ γλῶσσα μεταξύ αὐτῶν- εἶναι δικά μας, ὅμως ἔχουν τήν ἀναφορά τους στόν Αἴτιο μας, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τή φύση μας δεκτική κάθε ἐπιστήμης.  Τί λοιπόν θά ἐπιστρέψουμε στό Θεό, πού μᾶς δώρισε τό νοῦ καί τή λογική; Τί θά ἀναφέρουμε σ’αὐτόν κατά τήν ἁγία Ἀναφορά, ὡς εὐχαριστία καί δοξολογία; Τά δικά μας εὐτελῆ λόγια, τίς πρόχειρες λέξεις τῆς πεζῆς μας καθημερινότητας ἤ αὐτούς τούς ἰδίους λόγους τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων; Αὐτοί οἱ λόγοι δέν εἶναι ἡ «ἀπαρχή», οἱ καλλίτεροι καρποί τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος προσφερόμενοι ἀπό τήν «ἀπαρχή» τῆς Ἐκκλησίας, τούς Ἁγίους;   Ἀλλιῶς ὑπάρχει κίνδυνος νά μή γίνει δεκτή ἡ προσφορά μας ἀπό τό Θεό.  Ἡ θυσία τοῦ Κάϊν δέν ἔγινε δεκτή γιατί ἦταν εὐτελής καί ἀνάξια τοῦ ἐλέους καί τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ. 
    Βέβαια κατ’ ἐξοχήν αὐτά ἰσχύουν γιά τούς  Ἕλληνες καί ἑλληνοφώνους.  Κι ἐδῶ πρέπει νά μιλήσουμε γιά τίς κατά κυριολεξίαν μεταφράσεις.  Παραθέτει ὁ Σ.τ.Κ. σέ ἐλεύθερη μετάφραση ἀπόσπασμα ἀπό τόν ΙΓ΄ ἀντιρρητικό λόγο κατ’ Εὐνομίου : «...ο Θεός γι’αυτό την δύναμη του Αγίου Πνεύματος την διεμέρισε σε πολλές φωνές (Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται) για να μη στερείται κανένας αλλόγλωσσος την ωφέλεια».  Ὀρθῶς, βεβαίως ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος Γρηγόριος.  Καί ἄριστα, ασφαλῶς, ἔπραξε τό Ἅγιο Πνεῦμα.  Καί μεῖς δέν « ἀντιπίπτουμε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι » ἀφοῦ οἱ «ἑτερόγλωσσοι» ( Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης) ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν πρέπει νά στερηθοῦν τή γνώση τῆς ἀληθείας.  Γι’ αὐτό συμφωνοῦμε στήν ἐκπόνηση μεταφράσεων.  Μεταφράσεων ὅμως σέ ἄλλες γλῶσσες, χάριν τῶν ἑτερογλώσσων.  Ἔχουν γίνει ἀνέκαθεν μεταφράσεις καί ἡ Θ. Λατρεία ἐτελεῖτο στή γλῶσσα κάθε λαοῦ καί φυλῆς. 
Ἔμεῖς ὅμως εἴμαστε «τερόγλωσσοι» σέ σχέση μέ τή γλῶσσα τοῦ βιβλικοῦ πρωτοτύπου; Μήπως εἴμαστε «Πάρθοι καί Μῆδοι καί Ἐλαμῖται»; Μήν τρελλαθοῦμε!  Εἶναι ἡ γλῶσσα μας.  Καί ἔχουμε τιμηθεῖ ἀπό τόν Χριστό μέ τό ὑπέρ-προνόμιο νά ἀναγινώσκουμε κατ’οἶκον καί ἐπ’ ἐκκλησίας κατά τή Θ. Λατρεία τό πρωτότυπο τῆς ἁγίας Γραφῆς, Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης, νά ψάλλουμε στό πρωτότυπο τά ποιήματα - ὕμνους τῶν γίων Πατέρων μέ τήν ἀρχαία παραδεδομένη ἐκκλησιαστική μουσική.  Αὐτή ἡ γλῶσσα, ἡ λειτουργική δέν εἶναι γιά μᾶς νεκρή, εἶναι ζωντανή γιατί σ’ αὐτήν προσευχόμεθα καί στό σπίτι καί στήν Ἐκκλησία.  (Μήπως ἄραγε ο σχεδιαστές τῆς νέας λατρευτικῆς μόδας σχεδιάζουν καί τή μετάφραση τοῦ Ἀποδείπνου καί τῶν Χαιρετισμῶν γιά νά τά...καταλαβαίνουμε καλλίτερα μᾶλλον γιά νά μᾶς ἐμπαίζουν οἱ δαίμονες;).
       Ὑπάρχει βέβαια πρόβλημα κατανοήσεως.  Πάντοτε ὑπῆρχε καί πάντοτε θά ὑπάρχει.  Ὄχι μόνο λόγῳ τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ ἰδιώματος, ἀλλά καί τῶν δυσκόλων νοημάτων.  Ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετώπισε τό πρόβλημα αὐτό πάντοτε μέ τή βοήθεια μεταφράσεων καί ἑρμηνείας, ὄχι ὅμως πρός χρήση τους κατά τή Λατρεία, ἀλλά κατά τό κήρυγμα καί κατά τήν κατ’οἶκον μελέτη.  
Τό κολοσσιαῖο ἔργο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου εἶναι ἕνα λαμπρό παράδειγμα ἀληθινῆς εὐαισθησίας πρός τήν ἀδυναμία τῶν ἀναγνωστῶν νά κατανοήσουν τήν Κ. Διαθήκη, τά τροπάρια τῶν ἀκολουθιῶν, τούς Ἱερούς Κανόνες, τά κείμενα τῶν Ἁγίων Πατέρων (Βλ. π.χ. τό Ἑορτοδρόμιο, τή Νέα Κλίμακα, τό Πηδάλιο). Γράφει ἐπίσης ὁ Ἅγιος Νικόδημος τά κείμενά του σέ γλῶσσα κατανοητή γιά τούς ἀναγνῶστες τῆς ἐποχῆς του καί μετά ἀπό τά πατερικά ἀποσπάσματα παραθέτει τίς πιό πολλές φορές τή μετάφρασή τους. 
Ὁ μακαριστός Γέροντάς μας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος ἐκπόνησε μεταφράσεις τῶν κολουθιῶν τῆς Μ .Ἑβδομάδος καί τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου. 
      Σέ ὅλες τίς παραπάνω περιπτώσεις δέν πρόκειται βέβαια γιά κατά κυριολεξία μετάφραση ἀλλά γιά μεταφορά τοῦ πρωτοτύπου στό ἀντίστοιχο γιά τήν ἐποχή γλωσσικό ἰδίωμα. Καί ἐδῶ μπαίνει κάποιο ἐρώτημα: Μποροῦμε νά φανταστοῦμε τί θά συμβεῖ ἄν κάθε 20-30 χρόνια, κολουθώντας τόν κατήφορο τοῦ γραπτοῦ καί προφορικοῦ ἑλληνικοῦ λόγου,  μεταβάλουμε καί πάλι τό γλωσσικό ἰδίωμα στά λειτουργικά μας κείμενα, ὄχι γιά νά χρησιμοποιηθεῖ ὡς βοήθημα, ἀλλά ὡς ἐπίσημο κείμενο γιά λειτουργική χρήση;  Τέτοιες ἰδέες ἀκόμα καί σάν ἁπλές ὑποθέσεις δείχνουν φανερή ἀσέβεια πρός τό Εὐαγγέλιο, τούς Ἁγίους Πατέρες καί τήν ἐν γένει λειτουργική παράδοση, προχειρότητα καί ἔλλειψη σοβαρότητας καί ὑπευθυνότητας. 


Γιατί μέ τί ἄλλο μοιάζει αὐτό τό σκεπτικό παρά μέ τό σκεπτικό τοῦ Χότζα ὁ ὁποῖος γιά νά ἱκανοποιήσει τούς ἀπαιτητικούς γειτόνους του ἔβαλε τό φοῦρνο του πάνω σέ ἕνα κάρο καί τό περιέστρεφε σέ κάθε σημεῖο τοῦ ὁρίζοντα, ἀνάλογα μέ τίς ἀπαιτήσεις τοῦ καθενός!  


πιμένουμε ἐπίσης ὅτι δέν ἐπιτρέπονται οἱ μεταφράσεις τῶν λειτουργικῶν κειμένων κατά τή λατρεία γιά ἕναν ἀκόμα λόγο, φανερό στήν «προσπάθεια τῶν ἱερέων » τῆς μητροπόλεως Πρεβέζης: Οἱ μεταφράσεις ἀνοίγουν τούς ἀσκούς τοῦ Αἰόλου σέ κάθε ἰδιόρρυθμη διορθωτική ἐπιθυμία κάθε νέου...Χρυσοστόμου, Βασιλείου καί Δαμασκηνοῦ.  Ἔτσι στό δῆθεν Εὐχολόγιο τῆς Μητροπόλεως Πρεβέζης στό ὁποῖο ἔχει ἀφανισθεῖ τό πρωτότυπο κείμενο, ὁ μεταφραστής ἐπέφερε τοῦ κόσμου τίς ἀλλαγές, τίς «διορθώσεις», τίς παραλείψεις, τίς τροποποιήσεις.  Τό πρωτότυπο κείμενο λοιπόν ἵσταται φρουρός σέ κάθε ἀπόπειρα καταστροφῆς τῆς λατρείας καί τῆς μετατροπῆς τοῦ Εὐχολογίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σέ Προχειρολόγιο κάποιας «προσπάθειας ἱερέων». 


          Τελειώνοντας μέ τό θέμα τοῦ ἐπιτρεπτοῦ ἤ ὄχι τῶν μεταφράσεων μέ σαφήνεια λέμε ὅτι δέν διαφωνοῦμε 


1) μέ τήν κατά κυριολεξία μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων σέ ἄλλες γλῶσσες πρός χρήση στή λατρεία πού ὅμως πρέπει νά γίνεται μέ φόβο Θεοῦ καί ἀπόλυτο σεβασμό πρός τό πρωτότυπο.
2) μέ τή μεταφορά τῶν πρωτοτύπων λειτουργικῶν κειμένων στή νέα ἑλληνική.  Αὐτό ὅμως ὀφείλει νά γίνεται
I) μέ ἀπόλυτο  σεβασμό στό πρωτότυπο.
II) μέ πολυτονική γραφή, ὥστε νά μήν ἀποξενωθοῦν οἱ νεώτεροι ἀπό τήν ἔστω ὀπτική ὁμοιότητα πλείστων λέξεων τῆς ἀρχαίας καί τῆς νέας ἑλληνικῆς γλώσσας. 
 III) μέ ἀντικρυστή παράθεση τοῦ πρωτοτύπου γιά νά λειτουργεῖ (ἡ μετάφραση) ὡς παιδευτική μέθοδος καί 
 IV) ὄ χ ι  γιά χρήση στή λατρεία, ἀλλά γιά μελέτη  πρός πνευματική καλλιέργεια καί κατανόηση δυσκόλων νοημάτων  καί ἐμβάθυνση στήν ἐν Χριστῷ ὀρθόδοξη διδασκαλία.
Διαφωνοῦμε κάθετα μέ τή μετάφραση τῶν λειτουργικῶν κειμένων πρός χρήση στή Λατρεία, ἡ ὁποία κατά τήν ἐν ἐκκλησίᾳ προσευχή ἰσοδυναμεῖ μέ φθορά καί διαφθορά τοῦ πρωτοτύπου ἁγίου καί ἱεροῦ κειμένου τῶν Θείων Γραφῶν τῶν ἱερῶν Ὕμνων καί τῶν θεοπνεύστων εὐχῶν. Καί θά ἀγωνισθοῦμε ἕως ἐσχάτων κατά τῆς ἀντιχρίστου αὐτῆς προσπαθείας. 
γ) Εἰρωνικά ὁ Σ.τ.Κ. ἀποκαλεῖ τό Εὐχολόγιο «τό...πέμπτο Ευαγγέλιο».  Μιά ἁπλῆ σύγκριση τοῦ Εὐχολογίου τῆς Ἐκκλησίας μέ τό «Εὐχολόγιο» πού χρησιμοποιοῦν στανικά οἱ ἱερεῖς τῆς μητροπόλεως Πρεβέζης («προσπάθεια τῶν ἱερέων», τό ὀνομάζει ὁ Σ.τ. Κ.) μᾶς ἀναγκάζει νά ὀνομάσουμε Προχειρολόγιο αὐτό τό πρόχειρο καί ἀσεβές κατασκεύασμα. Τί συνέβη στήν πραγματικότητα; ἀνώνυμος μεταφραστής ἔκαμε τή πρόχειρη μετάφρασή του, ἔκοψε καί ἔρραψε τίς ἀκολουθίες καί τίς εὐχές καί ἀνάγκασε, ἴσως μέ τή δύναμη τῆς θέσεώς του, ὅλους τούς ἱερεῖς νά κάνουν τό θέλημά του.  Ἐξοβέλισε, κυριολεκτικά πέταξε στά σκουπίδια, τούς λόγους τῶν Ἁγίων καί ἔβαλε στή θέση του τά δικά του κορακίστικα. 
          Διερωτᾶται ὁ Σ. τ. Κ.  «από πότε οι εγκωμιαστικοί λόγοι, π.χ. Σωφρονίου Ιεροσολύμων έγιναν ευχές;». Ἀπαντοῦμε: ἀπό τότε πού ἡ Ἐκκλησία, ἡ Ἱερά Παράδοσις ἐνέταξε τόν Λόγο αὐτόν στήν Ἀκολουθία τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ.  Θά ρωτούσαμε μέ τή σειρά μας. Ἀπό πότε  τό εὐτελές δημιούργημα-παράφραση τῆς Εὐχῆς, ἄν θέλετε τοῦ Ἐγκωμιαστικοῦ λόγου, τοῦ Ἁγίου Σωφρονίου μπορεῖ νά πάρει τή θέση τοῦ ἱεροῦ πρωτοτύπου κειμένου κατά τήν τέλεση τοῦ Μ. Ἁγιασμοῦ;  Μήπως ἀπό τότε πού ἐπιβλήθηκε διά τῆς βίας στή μητρόπολη Πρεβέζης;   Καί μπορεῖ ὁ συντάκτης τῆς μεταφράσεως νά παραβάλει τόν ἑαυτό του μέ τόν Ἅγιο Σωφρόνιο;
Μιλάει ὁ Σ. τ. Κ.  γιά λειτουργίες, τυπικά, κολουθίες, ψαλμούς, Κοντάκια καί διερωτᾶται «πότε χρειάστηκαν εγκρίσεις για ευχές και προσευχές και Λειτουργίες».  Ἀπαντοῦμε :  Δέν χρειάστηκαν ἐγκρίσεις τυπικές.  Ὅμως ὅλα αὐτά ἔγιναν δεκτά ἀπό τήν Καθόλου Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς συντεταγμένα ὑπό τῶν ἁγίων καί ὡς ἐκφράζοντα τήν πίστη της, τήν ἐμπειρία τῶν Ἁγίων.  Ἔστω καί ἄν ὑπῆρχε κάποια διαφοροποίηση τῶν εὐχῶν σέ κάποιες περιόδους, δέν ὑπῆρχε αὐθαιρεσία. Οἱ Ἅγιοι δέν ἐπιζητοῦσαν ρομαντική ἐπιστροφή στήν ἀρχέγονη Ἐκκλησία.  Ὅ,τι οἰκοδομοῦσαν οἱ Ἅγιοι, ὅ,τι μετά φόβου καί θείου φωτισμοῦ προσέθεταν ὡς πολυτίμους λίθους στή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας  δέν τά γκρέμιζαν οἱ μετ’ αὐτούς Ἅγιοι καί οἱ λοιποί ὑπεύθυνοι ποιμένες ὡς σοφώτεροι τῶν πρό αὐτῶν.  


Ὅλες οἱ παλαιότερες διαφοροποιήσεις σέβονταν τή λειτουργική παράδοση, σέβονταν τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στή λατρεία. Οἱ συντάξαντες ἀλλά καί οἱ τηρήσαντες τήν Τάξη καί τό περιεχόμενο τῆς Λατρείας δέν διακατέχονταν ἀπό μανία κατεδαφίσεως, ἀπό φεμινιστικά σύνδρομα καί ἀνθρωπαρέσκεια. 


Γνωρίζοντας είς βάθος τίς ἀνθρώπινες προδιαγραφές δέχονταν τή θεραπευτική μέθοδο τῆς Ἐκκλησίας καί φρόντιζαν διά τῶν ἐπί μέρους εὐχῶν καί δι’ὅλης τῆς τυπικῆς Τάξεως τῆς Θ. Λατρείας νά θεραπεύσουν τίς ψυχές μας.  Δέν βλέπει ὁ Σ.τ. Κ. τήν ἀστασίαστη πρακτική ὅλων τῶν Ἁγίων μέχρι τίς μέρες μας;  Οὐδείς ἄγγιξε τή λατρεία τῆς Ἐκκλησίας, οὔτε κατά τή δομή της, οτε κατά τό περιεχόμενο οὔτε κατά τή γλῶσσα μέ πνεῦμα ὑπερηφανείας, ἀνταρσίας.  Οἱ ὅποιες ἀλλαγές ἔγιναν σταδιακά, ἀβίαστα καί χωρίς διάθεση ἀνατροπῆς τῶν παραδεδομένων.  Εἶχαν οἱ Ἅγιοι λιγότερη εὐαισθησία, λιγότερη ἀγάπη καί πόνο γιά τούς χριστιανούς;  Δέν διαστρέβλωναν καί δέν «διόρθωναν» οἱ Ἅγιοι τίς εὐχές τῶν πρό αὐτῶν Ἁγίων, ἀφαιρώντας ὅσα ἐνοχλοῦν  τόν ἐκκοσμικευμένο ἄνθρωποΔέν  πέταξαν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων τίς εὐχές τοῦ σαραντισμοῦ.  Δέν ἀφαίρεσαν τίς καθιερωμένες εὐχές τοῦ Γάμου, ἀφότου ἐντάχθηκαν στήν λειτουργική πράξη.  Κανείς, ὄχι μόνο ἐκ τῶν Ἁγίων ἀλλά κυριολεκτικά κανείς ἱερέας ἤ ἀρχιερέας δέν κατήργησε τήν ἀκολουθία τοῦ ἀρραβῶνος, δέν βεβήλωσε τίς ἀρχαῖες εὐχές τῆς Θ. Λειτουργίας, δέν  κατακρεούργησε τό Εὐχέλαιο πετώντας στά ἄχρηστα ἕξι εὐχές, ἕξι Εὐαγγέλια καί ἕξι Ἀποστόλους. Μήπως ἐνοχλεῖται ὁ Σ. τ. Κ. ἀπό τίς θεοδίδακτες μεγάλες εὐχές πού καθιέρωσε στήν Ἐκκλησία γιά τήν τέλεση τοῦ Εὐχελαίου ὁ ἅγιος Ἀρσένιος Πατριάρχης Κων/πόλεως ὁ Αὑτωρειανός κατά τόν 12ο αἰῶνα; 


Μοιάζει ὁ Σ.τ. Κ. νά μισεῖ τούς Ἁγίους ἀφοῦ μετά μανίας πετᾶ στά ἄχρηστα τίς εὐχές τους.  Ἀσφυκτιᾶ γιά τό μῆκος τῶν Ἀκολουθιῶν καί τῶν Μυστηρίων, βασανίζεται ἀπό τή γλῶσσα τῆς λατρείας καί ἀποφασίζει νά ἐφαρμόσει στήν Ἐκκλησία τήν αὐθαιρεσία του, τήν ὁποία στό κείμενό του μετονομάζει σέ «ἐλευθερία».   Μήπως ὅσοι γίναμε κληρικοί  δέν γνωρίζαμε σέ ποιό χῶρο εἰσερχόμασταν;  Δέν γνωρίζαμε τί τελεῖται καί πῶς μέσα στήν  Ἐκκλησία; Ποιός μᾶς ἔβαλε κριτές, διορθωτές, ἀνακαινιστές τῆς ἱερᾶς λειτουργικῆς μας παραδόσεως;   Δέν ὀφείλουμε σεβασμό στούς ἁγίους Πατέρες κατά τό παλαιοδιαθηκικό : «Μή μέταιρε ὅρια ἅ ἔθεντο οἱ Πατέρες σου»;


δ) Ἐναντιούμενος ὁ Σ.τ.Κ. ρητῶς στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς θέσεως τῆς γυναίκας στή λατρεία ὅταν ἔχει τά καταμήνιά της ἤ ὅταν εἶναι λεχώνα καί ὑποχωρώντας μαζί μέ ἄλλους «ἐπιστήμονες» στίς φεμινιστικές προκαταλήψεις μᾶς παραπέμπει 1) στίς «Ἀποστολικές διαταγές» καί 2) στήν Κανονική Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου «πρός Ἀμμοῦν μονάζοντα» γιά νά μᾶς ἀποδείξει ὅτι ἡ ἀπαγόρευση συμμετοχῆς τῆς γυναίκας στή Θ. Κοινωνία, προσκυνήσεως τῶν εἰκόνων καί λήψεως ἀντιδώρου ὅταν εἶναι «ἐν ἀφέδρῳ» εἶναι ἰουδαϊκές προκαταλήψεις. 
Ὅσον ἀφορᾶ στήν Κανονική Ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου «πρός Ἀμμοῦν μονάζοντα» πρέπει νά ποῦμε ὅτι εἶναι ἄσχετη μέ τό θέμα μας διότι παρά τήν ἔκτασή της δέν ἀναφέρεται καθόλου στήν ἔμμηνο ρύση τῶν γυναικῶν.
Ὅσον ἀφορᾶ στίς Ἀποστολικές Διαταγές διαβάζουμε ἐκεῖ ὅτι οἱ Ἀπόστολοι θεωροῦσαν «ἰουδαϊκά ἔθιμα» τό νά παρατηροῦν οἱ χριστιανοί «γονορρύας» (τήν ἔμμηνο ρύση) τῶν γυναικῶν καί «ὀνειρώξεις» τῶν ἀνδρῶν καί νά θεωροῦν στίς περιπτώσεις αὐτές μολυσμένους τούς ἑαυτούς τους.  Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύει τή στάση αὐτή τῶν Ἀποστόλων ἀπό τή συνέχεια τοῦ κειμένου τῶν ἀποστολικῶν Διαταγῶν : «Εἰ γάρ νομίζεις γύναι», συνεχίζει τό κείμενο «ἑπτά ἡμέρας ἐν ἀφέδρῳ οὖσα, τοῦ ἁγίου Πνεύματος κενή τυγχάνειν, ἄρα τελευτήσασα ἐξαίφνης, κενή Πνεύματος καί ἀπαρρησίαστος τῆς πρός Θεόν ἐλπίδος ἀπελεύσῃ...Μή προσευχομένη γάρ, μηδέ ἀναγινώσκουσα ἄκοντα αὐτόν [τόν σατανᾶ] προσκαλέσῃ». Ἓπομένως ἐναντιώνονται οἱ  ἀπόστολοι σ’αὐτούς πού πίστευαν ὅτι οἱ γυναῖκες ὅταν εἶναι «ἐν ἀφέδρῳ» εἶναι κενές ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα καί γι’αὐτό δέν μποροῦν οὔτε τήν Ἁγία Γραφή ἤ ἄλλα βιβλία πνευματικά νά διαβάζουν οὔτε νά προσεύχονται.   Ποιός δέν συμφωνεῖ μ’ αὐτά καί πιστεύει ὅτι οἱ γυναῖκες κατά τήν ἔμμηνο ρύση εἶναι γυμνές ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά μελετοῦν καί νά προσεύχονται;  Οὐδείς, βεβαίως! Ἐκεῖνο τό ὁποῖο ἐπιτάσσει ἡ ἐκκλησιαστική παράδοση εἶναι νά ἀπέχουν οἱ γυναῖκες κατά τήν ἔμμηνο ρύση ἀπό τή Θ. Εὐχαριστία καί τά ὑπόλοιπα πού προαναφέραμε.  Καί αὐτή ἡ παράδοση ἀποτυπώνεται στούς Ἱ. Κανόνες.  Ἰδού τί λέγει ἐν μέσῳ διωγμῶν (περί τό 240 μ.Χ)  ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ἀλεξανδρείας : «Περί δέ τῶν ἐν ἀφέδρῳ γυναικῶν, εἰ προσῆκεν αὐτάς οὕτως διακειμένας εἰς τόν ναόν εἰσιέναι τοῦ Θεοῦ, περιττόν καί τό πυνθάνεσθαι νομίζω.  Οὐδέ γάρ αὐτάς, οἶμαι, πιστάς οὔσας καί εὐλαβεῖς, τολμήσειν οὕτω διακειμένας, ἤ τῇ τραπέζῃ τῇ ἁγίᾳ προσελθεῖν, ἤ τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ προσάψασθαι...Προσεύχεσθαι μέν γάρ ὅπως ἄν ἔχῃ τις καί ὡς ἄν διάκηται μεμνῆσθαι τοῦ Δεσπότου, καί δεῖσθαι βοηθείας τυχεῖν, ανεπίφθονον» (Τοῦ ἁγίου Διονυσίου Κανών Β΄ Πηδάλιον σ. 547).   Δηλ. ἐρωτηθείς ἄν μποροῦν νά εἰσέρχο­νται στό ναό οἱ γυναῖκες πού εὑρίσκονται στήν ἔμμηνο ρύση ἀπαντᾶ ὅτι «εἶναι περιττό καί νά ρωτᾶ κανείς γιατί, νομίζω» γράφει «ὅτι αὐτές ἀπό μόνες τους ἄν εἶναι πιστές καί εὐλαβεῖς, ὅταν βρίσκονται σ’ αὐτή τήν κατάσταση δέν θά τολμήσουν νά πλησιάσουν στήν ἁγία τράπεζα ἤ νά μεταλάβουν τά ἄχραντα μυστήρια».  Τά λεχθέντα δἐν μᾶς θυμίζουν τίς σημερινές εὐλαβεῖς γυναῖκες πού θεωροῦν αὐτονόητο νά ἀπέχουν ἀπό τή Θ. Κοινωνία καί τά ὑπόλοιπα;  Ἄς δοῦμε καί τόν Ζ΄ Κανόνα τοῦ Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας « Έρώτησις : Ἐάν γυνή ἴδῃ τά κατ’ἔθος τῶν γυναικείων αὐτῆς, ὀφείλει προσέρχεσθαι τοῖς Μυστηρίοις αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ ἤ οὔ;  Ἀπόκρισις :  Οὐκ ὀφείλει ἕως οὗ καθαρισθῇ».  Αὐτούς τούς Κανόνες ἔχει ἐπικυρώσει ἡ ΣΤ΄ Οἰκ. Σύνοδος.  Ὀφείλουμε νά σεβόμεθα καί νά τηροῦμε τούς Ἱερούς Κανόνες ἤ οὔ; Μήπως μαζί μέ τή λειτουργική παράδοση πρέπει νά πετάξουμε στά ἄχρηστα καί τήν κανονική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας;  Ἴσως πάλι νά συγκινεῖ τόν Σ.τ.Κ. ὁ λόγος τοῦ Μ. Βασιλείου : « Ἐρώτησις ΤΘ΄ : «Εἰ τῶν συνήθων καί κατά φύσιν γινομένων τινί χρή τολμᾶν εἰς κοινωνίαν τῶν ἁγίων προσέρχεσθαι.  Ἀπόκρισις : «Κρείτονα τς φύσεως καί τῆς συνηθείας ἔδειξεν ὁ ἀπόστολος εἶναι τόν ἐν βαπτισμῷ συνταφέντα Χριστῷ...Τῷ δέ ἐν ἀκαθαρσίᾳ ὄντα τινά ἐγγίζειν τοῖς ἁγίοις καί ἐκ Παλαιᾶς Διαθήκης φοβερώτερον διδασκώμεθα τό κρῖμα. Εἰ δέ πλεῖον τοῦ ἱεροῦ ᾧδε, φοβερώτερον δηλονότι παιδεύσει ἡμᾶς ὁ ἀπόστολος εἰπών· «ὁ ἐσθίων καί πίνων ἀναξίως, κρῖμα ἑαυτῷ ἐσθίει καί πίνει» ( Μ. Βασιλείου Ὅροι κατ’ἐπιτομήν ΕΠΕ 9, σ. 388).  Διακρίνει ἐδῶ ὁ Μ. Βασίλειος τήν ἐν Χριστῷ καθόλου ἀναγέννηση τοῦ ἀνθρώπου διά τοῦ βαπτίσματος καί τήν ἐν Χριστῷ ἄσκηση ἀπό τήν ἐν μέρει καί δι’ ὀλίγον ἀκαθαρσία τῆς γυναίκας κατά τήν ἔμμηνο ρύση. Καί χωρίς τό χαρακτηριστικό γενικό complex τῶν μοντέρνων λειτουργιολόγων ἐπικαλεῖται τήν Π. Διαθήκη : «Τό νά ἀγγίζει, ὅποιος βρίσκεται σέ ἀκαθαρσία, τά ἅγια ἀκόμη καί ἀπό τήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης διδασκόμεθα ὅτι εἶναι φοβερώτερη κατάκριση.  Κι ἄν ἐδῶ [κατά τή Θεία Μετάληψη] ἔχουμε κάτι περισσότερο ἀπό ἱερό, ἀκόμη πιό φοβερά θά μᾶς διδάξει ὁ ἀπόστολος: «ἐκεῖνος πού τρώγει καί πίνει ἀνάξια [τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου] σέ κατάκριση δική του τρώγει καί πίνει».  Μήπως δέν τά λέει καλά καί ὁ Μ. Βασίλειος;  Τότε μήπως ὁ ὑπό πάντων τῶν λειτουργιολόγων ἐπικαλούμενος Ἅγιος Συμεών ὁ Θεσ/νίκης θά ἦταν πειστικότερος ; «Τήν τεσσαρακοστήν δἐ ἡμέραν προσφέρεται ἀπό τήν μητέρα του εἰς τόν ναόν ὡς δῶρον εἰς τόν Θεόν· διότι ὁ ἱερεύς σταθείς ἔμπροσθεν τῶν θυρῶν τοῦ ναοῦ ( ὅτι δέν εἶναι συγκεχωρημένον νά ἔμβῃ εἰς αὐτόν πρό τῆς εὐχῆς) καί σφραγίσας τήν μητέρα ὁμοῦ μέ τό βρέφος, καί ἁγιάσας αὐτούς μέ εὐχάς, εἰς μέν τήν μητέρα δίδει τόν καθαρισμόν ἀπό τήν ἡδονικήν καί ἀκάθαρτον γέννησιν, ἐπειδή ἀπεπλήρωσε τάς τεσσαράκοντα ἡμέρας...καί ἀφ’οὗ τῇ δώσῃ τήν εἴσοδον εἰς τόν ναόν, εἰς τόν ὁποῖον ἕως τότε δέν ἦτο ἀξία νά ἔμβῃ, μήτε νά μετάσχῃ τῆς καθαρότητος...» (Συμεών ἀρχιεπ. Θεσσαλονίκης τά Ἅπαντα σ. 84).  Ἄν σέ ὅλα αὐτά ἀπειθεῖ ὁ Σ.τ.Κ. ἄς πεισθεῖ ἀπό ὅσα γράφει ὁ μοντέρνος θεολόγος π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν στό βιβλίο του «Ἐξ ὕδατος καί πνεύματος» (Ἐκδ. Δόμος σσ.  183-205) σχετικά μέ τίς προβαπτισματικές εὐχές,  ὅπου θεολογεῖ ἐπ’ αὐτῶν μέ πολύ σεβασμό καί γράφει     ( μ’αὐτά κλείνουμε τή σχετική ἑνότητα) : «Δέν θά πρέπει κάποιος ἁπλῶς νά βρίσκεται σέ λάθος ἀλλά νά εἶναι μικροπρεπής γιά νά βρίσκει ὅτι αὐτές οἱ εὐχές ἀποτελοῦν «προσβολή», αὐτές πού εἶναι τόσο γεμάτες ἀπό θεϊκή ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον γιά τόν ἄνθρωπο, τόσο γεμάτες ἀπό τό μόνο γνήσιο καί ἀληθινά θεϊκό σεβασμό γιά τό ἀνθρώπινο πρόσωπο.  Ἀντί νά ἀκολουθοῦμε τυφλά «αὐτόν τόν κόσμο» στίς φτηνές του ἐπαναστάσεις στό ὄνομα κούφιων δικαιωμάτων, μιᾶς ἀνόητης «ἀξιοπρέπειας» καί μιᾶς μάταιας «εὐτυχίας», ὀφείλουμε νά ξαναβροῦμε καί νά οἰκειοποιηθοῦμε ξανά τό ὅραμα τῆς Ἐκκλησίας γιά τή ζωή» (σ. 192).
ε) Ἐπειδή ἀμφισβητεῖται ἡ μαρτυρία τά κ τῶν ἁγίων πού παραθέσαμε χρειάζεται νά παραθέσουμε καί πάλι μέρος τῆς ὄντως καταλυτικῆς μαρτυρίας τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου.


     ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ  _________ ___________ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ                                                                   
     
«...Μή περιβαλλέτω μέντοι τις αὐτά τοῖς ἔξωθεν πιθανοῖς ρήμασι, μηδέ πειραζέτω τάς λέξεις μεταποιεῖν ἤ ὅλως ἐναλλάσσειν· ἀλλ’ οὕτως ἀτεχνῶς τά γεγραμμένα λεγέτω καί ψαλλέτω, ὥσπερ εἴρηται, ὑπέρ τοῦ καί τούς διακονήσαντας ἀνθρώπους αὐτά ἐπιγινώσκοντας τό ἑαυτῶν συνεύχεσθαι ἡμῖν·  μᾶλλον δέ ἵνα καί τό Πνεῦμα τό λαλῆσαν ἐν τοῖς ἁγίοις θεωροῦν τούς παρ’ αὐτοῦ λόγους ἐνηχηθέντας ἐκείνοις, συναντιλαμβάνηται ἡμῖν. 


      


.
     
Λοιπόν ἄς μήν ντύνει κανείς αὐτά (δηλ. τά λόγια τῶν Ψαλμῶν) μέ λέξεις κοσμικές καί ἑλκυστικές.  Ο ὔτ ε   ν ά   ἀ π ο π ε ι ρ α θ ε ῖ   ν ά   μ ε τ α π ο ι ή σ ε ι   τ ί ς   λ έ ξ ε ι ς   τ ῶ ν   Ψ α λ μ ῶ ν   ἤ   ν ά   τ ί ς   ἀ λ λ ά ξ ε ι   δ ι ό   λ ο υ .     Ἀ λ λ ά ,   ὅ π ω ς   ἔ χ ε ι   ε ἰ   π ω θ ε ῖ ,   ἔ τ σ ι   ὅ π ω ς   ε ἶ ν α ι   ἁ π λ ά   γ ρ α μ μ έ ν α   ἄ ς   τ ά   λ έ     γ ε ι   κ ι   ἄ ς   τ ά   ψ ά λ λ ε ι, ὥστε καί ἐκεῖνοι πού διακόνησαν στή συγγραφή τους (δηλ ὁ Ἅγιοι) νά τά ἀναγνωρίζουν ὡς ἰδικά τους καί νά προσεύχονται μαζί μας·  μᾶλλον γιά νά βλέπει καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο ὁμίλησε στούς Ἁγίους, τούς ἴδιους λόγους πού τούς ἐνέπνευσε καί νά νά γίνεται συνεργός καί βοηθός μας.




Τί μᾶς λέγει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ἤ μᾶλλον ὁ ἅγιος γέροντας τόν ὁποῖο ἐρώτησε;  τι δέν ἐπιτρέπεται ὄχι μόνο νά ντύνουμε μέ λογοτεχνικά σχήματα τούς Ψαλμούς ( «πιθανοῖς ρήμασι»), ἀλλά οὔτε κἄν νά μεταποιοῦμε καί νά ἀλλάζουμε τίς λέξεις τῶν Ψαλμῶν («μηδέ πειραζέτω τάς λέξεις μεταποιεῖν ἤ ὅλως ἐναλλάσσειν»), ἀλλά νά τούς ψάλλουμε ἔτσι ὅπως εἶναι γραμμένοι.  Πέλεκυ ὄντως («τσεκούρι» τούς λέγει ὁ Σ.τ.Κ.) κατά πάσης ἀλόγου καί ἀνοήτου παραφραστικῆς καινοτομίας, κατά πάσης φθορᾶς καί διαφθορᾶς τοῦ πρωτοτύπου ἀποτελοῦν οἱ λόγοι τοῦ ἁγίου.  Τελικῶς ὅμως, ὅπως φαίνεται,  ὑπάρχει εὐρύτερο πρόβλημα κατανοήσεως.
Τό ἴδιο πρόβλημα κατανοήσεως ἰσχύει καί γιά τά γραφέντα ὑπό τοῦ Γέροντος Σωφρονίου.  Οἱ 4 σελίδες ἀπό τό βιβλίο του « Ὀψόμεθα τόν Θεόν» δέν εἶναι ἀσήμαντες καἰ γραμμένες «στό πόδι», ἀλλά ἐκφράζουν τή σταθερή γνώμη τοῦ Γέροντος περί «καθαγιασθείσης γλώσσης» περί «οὐσιώδους βλάβης» σέ περίπτωση ἀντικαταστάσεως τῆς λειτουργικῆς γλώσσας ἀπό τήν τρέχουσα γλῶσσα, περί καταβιβάσεως «τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου» κλπ.   Δέν εἶναι κρῖμα ἀκόμη καί τῶν Ἁγίων τούς λόγους νά τούς βάζουμε στήν προκρούστεια κλίνη τυχόν πλανεμένων θέσεων καί νά τούς κόβουμε καί νά τούς ράβουμε γιά νά ταιριάσουν μ’ αὐτές;  Ὀλίγη αἰδώς εἶναι ἀπαραίτητη.
     στ)  Χάνοντας τήν ψυχραιμία του ὁ Σ.τ.Κ. μᾶς ὑβρίζει : «Αν εσείς νομίζετε ότι προσεύχεσθε στον ...Δία και κινδυνεύετε από τους κεραυνούς του (...βοήθειά Σας!)».  Πιστεύουμε ὅτι δέν νομίζει γιά μᾶς κάτι τέτοιο. Καί ἄν ξαναδιάβαζε πιό ψύχραιμα αὐτές τίς φανερές ἀνοησίες θά τίς διέγραφε ( ννοεῖται ὅτι τό κείμενο δέν ἀναγνώσθηκε ἐνώπιον τῶν ἱερέων, ἀλλιῶς τέτοιες φράσεις δέν θά ἐγκρίνονταν).  Τώρα βέβαια ὀφείλει γιά τήν ἄγρια αὐτή ἐπίθεση νά ζητήσει συγγνώμη ἀπό τούς συλλειτουργούς του.  Ὅμως δυστυχῶς γι’ αὐτόν τά περί λατρείας τοῦ Δία ταιριάζουν ἀπόλυτα σέ κάποιον ἐκ τῶν ὑπογραψάντων , τόν «πατέρα Κώστα Μπέη» (ἔτσι αὐτοαποκαλεῖται στά κείμενά του).   Αὐτός ὄντως κατά κυριολεξίαν προσεύχεται στό Δία.  Στό αἰσχρό του δημιούργημα, τό ὁποῖο ὀνομάζει «Θεία Λειτουργία» καί τήν ὁποία τέλεσε στά Ἀρσάκεια σχολεῖα τήν 17 Μαΐου 2009, ξεκινάει μέ μιά φράση-ἐπίκληση παρμένη ἀπό τήν Ὀδύσσεια  πού ἀπευθύνεται στό Δία.  (Παραθέτουμε τό κείμενο, ὅπως εἶναι καταγεγραμμένο σέ ἔντυπο πού μοιράσθηκε στούς ἐκκλησιαζομένους ) : 
« Ο ιερεύς υψώνει το Ευαγγέλιο. Ἐλέαιρε άναξ· ικέτης δε τοι εύχομαι είναι (Όμηρος, Οδύσσεια, Ε΄ 450) Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία....».  Καί ὄχι μόνο ἐκεῖ βεβηλώνει τή Θ. Λειτουργία ὁ «πατήρ Κώστας» ἀλλά ἀκόμη καί στήν ἁγία Ἀναφορά παρεμβάλλει φράσεις ἀπό τήν Ὀδύσσεια καί τό φιλόσοφο Ἐμπεδοκλῆ.  Μιλᾶμε γιά ἕναν ἐπικίνδυνο κατήφορο, γιά ἐπιβεβαίωση ὅσων γράφαμε στό τέλος τοῦ προηγουμένου κειμένου μας δηλ. γιά «τό βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τό ἐστώς ἐν τόπῳ ἁγίῳ», γιά τή βδελυκτή ἐνθρόνιση μιᾶς «μοντέρνας» λατρείας πού σφετερίζεται τήν ὀρθόδοξη λατρεία καί ἑτοιμάζει τόν κόσμο γιά τόν Ἄρχοντα τῆς Νέας Ἐποχῆς.


Τελειώνοντας πρός τό παρόν τίς τοποθετήσεις μας νομίζουμε ὅτι θά ἦταν τραγική ὀπισθοδρόμηση ἡ καθαίρεση τῆς Θ. Λατρείας, ἡ ἀποκαθήλωση τῶν ἱερῶν συμβόλων της δηλ. τῶν ἁγίων τροπαρίων, εὐχῶν, ἀναγνωσμάτων μαζί μέ τήν ἐκκλησιαστική μουσική πού εἶναι ἀπαραίτητο παρακολούθημα τῆς Λατρείας μας καί ἡ ὑποκατάστασή τους μέ πειραματικά ἐξαμβλώματα τοῦ τύπου τοῦ νέου Κακολογίου τῆς Μητροπόλεως.  Ὅπως συμβαίνει μέ τά δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου μετά ἀπό αἰῶνες πολλούς καί ἀγῶνες τῶν Πατέρων ἔλαβαν τήν τελική τους μορφή ἔτσι συμβαίνει καί μέ τήν ὀρθόδοξη λατρεία ἡ ὁποία σταδιακά μέ φόβο Θεοῦ καί τή θεία συνέργεια ἔλαβε τήν τελική της μορφήΑὐτή τήν ἱερά παρακαταθήκη ας ἂς τή φυλάξουμε «ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ» ἀπό κάθε ἐπιβουλή.
Το ιστολόγιό μας πριν φιλοξενήσει τις δύο πιο πάνω επιστολές. είχε ήδη απαντήσει  (23 Νοεμβρίου) , στο προσβλητικό  κείμενο απο την Πρέβεζα.
Εάν επιθυμείτε να διαβάσετε την ανάρτηση κάντε κλικ στον παρακάτω τίτλο:

ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΕΝ ΑΡΜΟΖΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

Σχόλια

  1. Συμφωνώ απόλυτα και με την ένσταση αλλά και τις αιτιάσεις, έτσι σαν παράδειγμα σχετικό βέβαια χωρίς να αποτυπώνει απόλυτα και δεν είναι δυνατόν. Ρωτήστε έναν ποιητή που σέβεται τον εαυτό του και το έργο του, πόσο άσχημα αισθάνεται όταν του προτείνουν μετάφραση του έργου του και, πόσα ερωτήματα βάζει προκειμένου να αποδεχθεί την μετάφραση. Φαντασθείτε όταν μιλάμε για ιερά κείμενα, που προσπάθησαν οι διάφοροι Άρειοι να αλλοιώσουν, ναι μεν αιρετικοί, αλλά μεγάλης μορφώσεως και παιδείας πόσον μάλλον σήμερα που ο ωχαδερφισμός έχει φτάσει στο έπακρον. Αδελφοί μου έχετε το νου σας, Ο Θεός να σας προστατεύει διότι ο εγωισμός περισσεύει, όπως και η κακοήθεια. Καλά Χριστούγεννα, χωρίς επανάπαυση ,οι καιροί δεν περιμένουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σεβαστε π.Ιωαννη.Την ευχη σας και χρονια πολλα.Ειμαι απο την Πρεβεζα,κληρικος.Τηρω την ανωνυμια για ευνοητους λογους.Θα ηθελα να αναφερω τα παρακατω.Στην ιερατικη συναξη του μηνος Δεκεμβριου δοθηκε απο τον πρωτοσυγκελλο Θεοδοσιο Μαρτζουχο λευκο χαρτι οπου ζητηθηκε να υπογραψουμε οι ιερείς.Υπεγραψα κι εγω αναγκαστικά για να μη μπω στο στοχαστρο αυτου του ανθρωπου.Τα περι ελευθεριας των ιερεων που αναφερει στην σελιδα του ενοριακου του κεντρου ειναι ολα ψευδη.Σας αναφερω χαρακτηριστικα.Παραμονη Χριστουγεννων,πριν τον εσπερινο στον μητροπολιτικο ναο,ο πρωτοσυγκελλος με αυταρχικο υφος δινει στον ψαλτη του ναου φυλλαδα με μεταφρασμενα κειμενα της εορτης να διαβασει.Δευτερη μερα των χριστουγεννων κατα την διαρκεια συλλειτουργου σε κεντρικο ναο της πολης ολοι οι ιερεις ηταν αναγκασμενοι να διαβαζουν τις ευχες απο την μεταφραση.αληθεια που ειναι η ελευθερια του καθε παπα να μπορει να αρνηθει να τελεσει την Θ.Λειτουργια χωρις αυτη την μεταφραση!Αν το κανει μαυρο σκοταδι τον εφαγε!!!Θα περασει απο το γραφειο του επισκοπου.....!!! Δυστηχως με αυτα τα τερτιπια το μονο που καταφεραμε ειναι να διχασουμε τον κοσμο και να τον διωξουμε απο την εκκλησια.Αλλα οπως φαινεται αυτο δεν μας προβληματιζει.Αυτο που προεχει ειναι η προσωπικη μας ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ και ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ μας. Ευχαριστω για την φιλοξενια σας και παρακαλω ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΣ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή χρονιά! Το μόνο,που θέλω να πω είναι ότι δεν πρέπει επ'ουδενί λόγω να μεταβληθεί η λειτουργική γλώσσα! Η εκκλησία θα μπορούσε για όσους θέλουν να κατανοήσουν τα λεγόμενα, αλλά και τα πραττόμενα να μεταφράσει ΕΠΙΣΗΜΑ και κοινώς παραδεκτά ΚΥΡΙΩΣ τις συνήθεις ακολουθίες και να τις έχει στη διάθεση του
    καθενός, που ενδιαφέρεται να μάθει και καταλάβει ή δωρεάν ή με πολύ μικρό κόστος! Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητοι αδερφοι εν Χριστώ καλή και ευλογημένη χρονιά.Είμαι κληρικός της μητροπόλεως Πρεβέζης και τηρώ την ανωνυμία μου όχι γιατί είμαι κότα,γελοίος κατά τον shubik ή να πω π.Θ.Μαρτζούχο;αλλά γιατί θέλω να προφυλάξω τον εαυτό μου και την οικογένεια μου.Υποστηρίζουν με μανία πως ο δεσπότης μας,μας έχει δώσει απόλυτη άνεση και ελευθερία γνώμης!!!!!Αλήθεια που είναι αυτή η άνεση;Να θυμίσω μήπως πως όποιος τολμήσει να εκφράσει κάποιο παράπόνο ή κάποια διαφορετική θέση απ΄αυτή του πρωτοσυγκέλλου μπαίνει κατευθείαν στην μαύρη λίστα;Να θυμίσω το δίκτυο με τα αυτιά και τα μάτια του πρωτοσυγκέλλου σε ολη την μητρόπολη;Δυστηχώς υπάρχουν συνάδερφοί μου,ασπόνδυλοι,που για να κερδίσουν την εύνοια του πρωτοσυγκελλου καταφεύγουν σε καθε ποτάπη πράξη.Κλασικό παράδειγμα ο πολύς και μέγας αρχιερατικός πρεβέζης π.Καραφάτης Γεώργιος.Ο απόλυτος όρος του σπιούνου και του ανακατώστρα.Αλλά κατά τον επίσκοπο είναι ο νέος Ιωάννης της Κροστάνδης.ΥΠΟΚΡΙΣΙΕΣ!!!!!Πάμε παρακάτω.Αν κάποιος ιερέας έκανε όλα αυτά τα τραγελαφικα που κάνει ο π.ΚΏΣΤΑΣ ΜΠΕΗΣ στο χωριό Κορυφούλα(λειτουργία με συνοδεία μουσικών οργάνων,δικό του τυπικό και όλα τα υπόλοιπα που γνωρίζουμε)ΑΛΗΘΕΙΑ τι θα τον έκανε ο επίσκοπος;Αργία,ίσως συνοδικό δικαστήριο, ίσως,ίσως...Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά!!¨Οντας παιδί αλλά και αργότερα σαν νέος παπάς πίστευα πως μέσα στην εκκλησία θα επικρατούσε η αρμονία η αγάπη η ανιδιοτέλεια.Πόσο γελάστηκα!Εχουμε γίνει κανονικοί ΧΡΙΣΤΕΜΠΟΡΟΙ και ΙΕΡΕΣ ΜΙΖΕΣ Α.Ε.
    Ζω σε μια μητρόπολη που θυμίζει πολύ τον τάφο που περιγράφει ο Χριστός.Από έξω είναι φρεσκοβαμμένος και περιποιημένος αλλά από μέσα γεμάτος βρώμα και σαπίλα.Κάνω υπομονή περιμένοντας να αλλάξει η κατάσταση. Μέχρι τότε να εύχεσθε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έχω ενστάσεις για το θέμα των μεταφράσεων των λειτουργικών κειμένων.
    Το όλο θέμα είναι άκαιρο. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα της Εκκλησίας σήμερα. Για τη μητρόπολη Πρέβεζας πάντως να ξέρετε ότι, επειδή η Δημοτική έχει συνδεθεί με το μισητό και απεχθές πρόσωπο του π. Θεοδοσίου Μαρτζούχου- γι΄αυτό υπάρχουν τόσες αντιδράσεις. Οι πατέρες εξ Αθηνών μιλούν με θεολογικά- καταλυτικά επιχειρήματα υπέρ της παραδοσιακής λειτουργίας και εκείνος με ύφος .... απαντάει σ΄ αυτούς: «τέτοια φώτα έχουνε, τέτοια μας δίνουνε» (Στρατηγός Μακρυγιάννης)
    Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι πατέρες που υπέγραψαν στο λευκό χαρτί του π. Θεοδοσίου (αυτό δεν επιδέχεται αμφισβήτηση) το έκαναν γιατί ξεγελάστηκαν από αυτόν γιατί ψευδώς τους είπε ότι οι Αθηναίοι κληρικοί εξύβριζαν τον Μελέτιο. Επίσης, άθλια εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι χρησιμοποιεί ο πρωτοσύγκελος τα ονόματα των ιερέων χωρίς να κατονομάζει τις ενορίες τους, το βαθμό τους (Αρχιμ., Πρωτοπρεσβ. κτλ) ή το μορφωτικό τους επίπεδο…. (π.χ. πτυχιούχοι της σχολής Θεοδοσίου που δίνει πτυχία σε ψεύτες, ..., ..., αμόρφωτους κτλ)
    Ανάμεσα στους υπογράφοντες πατέρες βλέπουμε να υπογράφουν πρώην μετανάστες εκ Γερμανίας, πρώην κομμωτές, πρώην ψαράδες, πρώην υπάλληλοι καζίνο κ.ο.κ., οι οποίοι είναι εκλεκτές χειροτονίες του Σεβασμιοτάτου. Ποιος άλλος θα επιθυμούσε να ιερωθεί στην Πρέβεζα, με τέτοιο κάκιστο όνομα που έχουν οι συνεργάτες (sic) –..... Αρχιερατικοί του επίτροποι (κυρίως ο Πρεβέζης π. Καραφάτης, που ελπίζει ο δύσμοιρος να κλείσει πενταετία για να κατοχυρώσει μονιμότητα στην ενορία, και να αναβαθμιστεί στο μέλλον για τις υπηρεσίες του σε Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Πρεβέζης). Οπότε φαντάζεσθε πλέον ότι ο π. Μπέης είναι απαστράπτοντας αστέρας στο εκκλησιαστικό στερέωμα της Πρέβεζας!!! Γιατί, λοιπόν, δεν ξεκαθαρίζει ο π. Θεοδόσιος τι είναι όλοι αυτοί που υπογράφουν; Τι φοβάται; Μήπως θα φανεί γυμνός βασιλιάς;
    Κυκλοφορεί, επίσης, το όχι και τόσο ευφάνταστο σενάριο της παραίτησης του Σεβασμιοτάτου Μελετίου το Μάρτιο, καθώς ο ίδιος «κλείνει» 30 χρόνια Αρχιερατείας στην Πρέβεζα, υπέρ του π. Θεοδοσίου!!!
    Ας το μάθουν όλοι εκεί στη Σύνοδο. Ας γρηγορούν όλοι οι Πρεβεζάνοι. Η Μελέτιος Δυναστεία πρέπει να τελειώσει και θα τελειώσει!!!

    Δήμητρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μένω εμβρόντητος! Είναι έστω και εξ αποστάσεως αληθινά αυτά που καταγγέλλονται;

    Τα κατορθώματα του παπα-Μπέη του καθαιρετέου που δεν έπρεπε να είχε χειροτονηθεί έτσι και αλλιώς τα έμαθα από το δημοσίευμα της "Παρακαταθήκης" και του "Ορθοδόξου Τύπου" αλλά για τα υπόλοιπα δεν είχα ιδέα!

    Ωστε ακόμη και όργανα έχει βάλει στην εκκλησία που λειτουργεί; Αίσχος! Οπως πάει θα βάλει και χορεύτριες.

    Κύρει ελέησον! Από πότε συμβαίνουν αυτά στη Μητρόπολη Πρεβέζης; Από τότε που χειροτονήθηκε ο παπα-Κώστας Μπέης ο καθαιρετέος ή νωρίτερα;

    Μέχρι τώρα πίστευα ότι η Μητρόπολη Νικοπόλεως ήταν η πιο παραδοσιακή και πιο πνευματική Μητρόπολη της Ορθοδοξίας.

    Αν αυτά που διαβάζω εδώ είναι αλήθεια τι να πω; Πέφτω από τα σύννεφα.

    Εμαθα πρόσφατα για τον παπα-Κώστα Μπέη και διάβασα στη "Σύναξη" το απίστευτο και βλάσφημο άρθρο που έγραψε ο π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος αλλά τα υπόλοιπα μάρτυρας μου ο Αγιος Θεός: Δεν είχα ιδέα!

    Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να μην είναι αλήθεια αυτά που γράφετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. κ.Ταλεβάντε μην εκπλήτεσθε.Ειδατε τι όμορφα τα είχαν καμουφλάρει όλα τόσα χρόνια στην μητρόπόλη Πρέβεζας;Δυστηχώς είχαν φτιάξει μια πολύ όμορφη και ειδυλιακή εικόνα με ομιλίες,συγγραφή βιβλίων,ίδρυση μονών,γενικά μια πνευματική κίνηση που όμοια της δεν υπάρχει στον Ελλαδικό χώρο.Αυτό ήταν και το λάθος τους.Τους έκανε ΕΓΩΙΣΤΕΣ να είναι υπεράνω όλων και ΚΡΙΤΕΣ των πάντων!Κανείς δεν έχει γλυτώσει από την κακόβουλη κριτική του δήθεν παντογνώστη πρωτοσυγκέλλου της μητροπόλεως πρεβέζης.Ολοι έχουν κριθεί, από τον πατριαρχη μέχρι τον τελευταίο γεράκο του πιο απομακτρυσμένου χωριού της πρέβεζας.ΌΛΟΙ είναι σκάρτοι εκτός από αυτούς και τους παρατρεχάμενούς τους.Ειναι πράγματι αυτοί οι άνθρωποι ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!Λυπάμαι ειλικρινά για τον επίσκοπο κ.Μελέτιο γιατί πράγματι ήταν ένας αξιόλογος άνθρωπος.Λεω ήταν γιατί από τότε που άφησε να δρα ανενόχλητα και ασύδοτα ο ΜΑΡΤΖΟΥΧΟΣ όλα πήγαν κατά ...Δια μεριά!Δε μπορώ να καταλάβω αυτή την εμμονή του επισκόπου στο πρόσωπο του συγκεκριμένου ανθρώπου.Τι φοβάται;Τι τον κρατάει δέσμιο;¨Οταν μάλιστα γνωρίζει πως ο ΜΑΡΤΖΟΥΧΟΣ δεν είναι αρεστός ούτε από την πλειοψηφία του κλήρου αλλά ουτε και από τον λαό της Πρέβεζας.Και αυτό οφείλεται καθαρά στην αυταρχική και αλαζονική συμπεριφορά προς όλους.Πρώτη φορά έχω συναντήσει άνθρωπο που να βγάζει τόση κακία και μένος σε ανθρώπους ειδικά δε στους ιερείς.Αυτό που βασιλεύει στην πόλη μας κ.Τελεβάντε είναι ο φόβος.Αναγκάζονται οι ιερείς να λειτουργούν από μετάφραση γιατί ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ.Ελάτε μια βόλτα στην πόλη μας και θα καταλάβετε και δείτε πολλά.Να σας δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.Σε μεγάλο ναό της πόλης μας ,επειδή ήθελαν να φέρουν ως εφημέριο τον γαμπρό ένός εκ των εκλεκτών του ΜΑΡΤΖΟΥΧΟΥ,με βρώμικο και ανήθικο τρόπο έδιωξαν τους δυο ιερείς του ναού.Τον μεν νεότερο τον πήγαν σε χωριό έξω από την πόλη,χωρίς να τους ενδιαφέρει αν είναι πολύτεκνος, τον γηραιότερο αφού τον εξευτέλισαν και τον έσυραν μέχρι και την Σύνοδο,τον αναγκάζουν σε τρίμηνη απόσπαση σε προάστειο της πόλης μη σεβόμενοι το ότι είναι χήρος, δεν οδηγεί.Αυτή είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που έχουν!Βέβαια απο την άλλη έχουν αρχιμανδρίτη να κυκλοφορεί άνετος και ωραίος στην πόλη αλλάζοντας καθε τρείς και λίγο αυτοκίνητα-τώρα κυκλοφορεί με ένα ταπεινό τζιπ-δημιουργώντας πάμπολες φορές θέματα στις ενορίες που εξυπηρετεί.ΑΥΤΟΝ δεν τον ενοχλούν.Γιατί;Μήπως επειδή είναι από τους καλούς χρηματοδότες;;; Λεω μήπως;;;Ας αφήσει λοιπόν τις εξυπναδούλες ο Μαρτζούχος και η παρέα του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θλίβομαι ειλικρινά να ακούω αυτά τα πράγματα.

    Είναι κρίμα, επειδή Ο Σεβασμιότατος ως Αρχιμανδρίτης και τα πρώτα χρόνια της αρχιερατείας του ήταν υπόδειγμα παραδοσιακού κληρικού.

    Ούτε για αστείο δεν δεχόταν νεωτερισμούς στην Εκκλησία.

    Μου είναι εντελώς ακατανόητο πώς τώρα κάνει πλάτες στους Νεοβαρλααμίτες της "λειτουργικής αναγέννησης να γκρεμίζουν τα πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Eπειδή οι κάτοχοι της ενοχής, παρακολουθούν τα όσα γρλαφονται γι αυτούς, θέλω να κάνω μια ερώτηση στον Σεβαστό Μητροπολίτη Νικοπόλεως Κύριο Μελέτιο. Αγιε Γέροντα, ποιά είναι η τιμωρία συγκεκριμένου Ιερομονάχου που έσπασε το απόρρητο της εξομολογήσεως; Μήπως τον τιμωρήσατε με αργία πάσης ιεροπραξίας;;; Μήπως τον τιμωρήσατε με άρση της πνευματικής πατρότητας;;;
    Μήπως του δώσατε συγχαρητήρια;;; Τι μέτρα πήρατε για την ενέργεια αυτού του μαθητευόμενου ρασοφόρου που η ποιμαντική του μέριμνα 29 έτη ιεροσύνης είναι, ΤΡΙΠΟΛΗΣ ΨΥΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΘΗΒΩΝ ΑΠΟΘΗΚΗΣ;;; Ευχαριστώ για την φιλοξενία αγπητό παρατηρητήριο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
    ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΕΒΕΖΗΣ.ΕΠΙΤΡΕΨΑΤΕ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΚΑΤΩΘΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ.ΜΕ ΛΥΠΗ ΕΜΑΘΑ ΠΩΣ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ 10 ΗΜΕΡΕΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΤΟΠΗΜΑ ΝΑ ΤΟ ΠΩ,ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΠΩ,ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΤΕ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ.ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΗΚΑ ΛΟΙΠΟΝ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΕΝΟΧΛΕΙ ΕΝΑΝ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 3ΜΗΝΗ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΟΠΟΥ ΝΟΜΙΜΑ ΕΧΕΙ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑΟ ΣΕ ΠΕΡΙΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ.ΤΟΥΣ ΖΗΤΑΕΙ ΤΟ ΑΣΥΛΗΠΤΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΕΣΤΩ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑ,ΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΜΟΝΙΜΗ,ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΣΤΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ Ο ΣΥΝΕΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΟΣ ΑΓΑΠΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΣΕΒΑΣΤΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΝΟΗΣΑΝ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΟ ΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟ,ΧΗΡΟ, ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ.ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΤΕΛΟΥΣΕ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΛΙΑΝ ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ.ΕΡΩΤΩ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΥΣ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΚΩΣΤΑ ΜΠΕΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ(ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΚΟΡΥΦΟΥΛΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ,ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΚΟΥΣ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΙΟΥΝΤΑΙ ΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ)ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΝΑΛΟΓΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ;ΘΛΙΒΟΜΑΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΠΩΣ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΩΣΕΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟ.ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΛΥΠΑΜΑΙ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ο χορός της τραγωδίας ζητεί τον κορυφαίο,
    ο στρατός ζητεί τον στρατηγό,
    το πλήρωμα του πλοίου τον καπετάνιο,
    το ποίμνιο των αλόγων ζώων τον ποιμένα
    και η Εκκλησία τον επίσκοπο.

    Όταν υπάρχει η αγάπη δεν βλάπτει η απόσταση.
    Ο Μωυσής ενώ ήταν απών σωματικά επηρέαζε την μάχη εναντίον των Αμαληκιτών περισσότερο απ’ αυτούς που συμμετείχαν. Η αγάπη και η προσευχή δεν επηρεάζονται από την απόσταση.
    Με θάρρος λοιπόν προχωρούμε στη μάχη βασιζόμενοι στις ευχές του.Δυστυχώς η Μητρόπολη Πρεβεζης είναι ορφανή απο Πατέρα που πολλές φορές έχει γίνει Πατριός. Οτι και να λετε περί μεταφράσεων και διαφόρων άλλων έχετε δίκιο αλλά το πρόβλημα έχει βρωμίσει απο την αόρατη κεφαλή. Και επειδή στην Ελλάδα δεν υπάρχει συνοδικό σύστημα, προτείνω την αποτείχιση των κληρικών της Μητροπόλεως Πρεβέζης απο το Αιρετικό Επίσκοπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τα περί αποτειχίσεως παρακαλώ να μην ξανασυζητηθούν.

    Είναι εντελώς απαράδεκτο να καταφεύγει κάποιος σε τέτοιες λύσεις όταν υπάρχουν τόσα πολλά μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.

    Καταρχήν οι κάτοικοι της Κορφούλας μπορούν να υπογράψουν διαμαρτυρία και προς το Σεβασμιότατο και προς τη Σύνοδο.

    Και αν δεν υπάρξει ανταπόκριση ας διαμαρτυρηθούν έντονα στον ίδιο τον Παπα-Μπέη τον καθαιρετέο για την ιεροσυλία που διαπράττει.

    Πάντως είναι λάθος να εντοπίζεται το πρόβλημα στις ασχημίες ενός συγκρητιστή κληρικού ο οποίος κάκιστα χειροτονήθηκε ή στο θέμα της μεταγλώττισης.

    Πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι θιασώτες της λειτουργικής αναγέννησης είναι Νεοβαρλααμίτες. Εχουν κακόδοξο φρόνημα.

    Γι' αυτό πρέπει να γίνει καταγγελία στη Σύνοδο του παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου για να συμμαζευθούν και οι υπόλοιποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χαίρεται και καλή εβδομάδα.Σε άρθρο τοπικής εφημερίδας της Πρέβεζας και συγκεκριμένα στην εφημερίδα Αδέσμευτος έγινε αναφορα για την προσπάθεια που καταβάλει ο πρωτοσύγκελλος της μητροπόλεως Πρεβέζης περί της λειτουργικής αναγέννησις.Τα σχόλια του έγκριτου δημοσιογράφου κ.Λούπα ήταν κολακευτικά και γενικά φάνηκε να είναι υπέρ το να γίνεται η Θ.Λειτουργία στη δημοτική.Μέχρι εδώ τα πάμε καλά.Με ενόχλησε στο άρθρο η προσπάθεια που γίνεται να δείξει ο πατήρ Θεοδόσιος και η παρέα του...!!! πως κάποιοι σκοταδιστικοί κύκλοι (βλέπε το δικό σας ιστολόγιο,π.Ιωάννης Φωτόπουλος και λοιποί)πολεμούν μια αγνή και φιλότιμη προσπάθεια.Ποιά;Το να προσελκύσουμε περισσότερους στην εκκλησία αλλά και να τους βοηθήσουμε να κατανοήσουν καλύτερα την Θεία Λειτουργία και τις υπόλοιπες ακολουθίες.Τα συμπεράσματα δικά σας.Με ενοχλεί αφάνταστα αυτή η διαστρέβλωση και η προσπάθεια του αγίου πρωτοσυγκέλου να δείξει πως όλοι λένε ψέμματα και πως όλοι έχουν πρόβλημα με αυτό το καλό έργο που επιτελείτε στην ιερά μας μητρόπολη.καιδυστηχώς αυτό το μήνυμα μας δίνει και το άρθρο της εφημερίδας ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ. Ερωτώ τον κύριο Λούπα.¨Οταν στην ιερατική σύναξη του μηνός Δεκεμβρίου ο πατήρ Θεοδόσιος ζήτησε από τους ιερείς να υπογράψουν τι τους είπε;Τους είπε την ΑΛΗΘΕΙΑ;Τους είπε πως κάποιοι ιερείς από Την Αθήνα έγραψαν την γνώμη τους για τις μεταφράσεις χρησιμοποιώντας επιχειρήματα και όχι υβριστικά σχόλια καιλόγια; ΟΧΙ βέβαια.Ανέφερε πως πρέπει να υπογράψουν γιατι κάποιοι παπάδες από την αθήνα καταφέρονται εναντίον του Μητροπολίτη πρεβέζης.Ετσι εξαπάτησε και πήρε τις υπογραφές των πατέρων της πρέβεζας.Με ΔΟΛΙΟ και ΥΠΟΥΛΟ τρόπο.Και τον προκαλώ αν έχει έστω και λίγη ¨τσίπα¨ που λέμε εμείς εδώ στην Ηπειρο να βγει και να διαψεύσει αυτά που καταθέτω στην σελίδα σας. ΓΙΩΡΓΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητοί φίλοι.Θα σας παρακαλέσουμε να έχετε υπ΄όψιν σας όταν σχολιάζετε ότι το παρόν ιστολόγιο ονομάζεται "Ορθόδοξο Παρατηρητήριο" και ως τέτοιο έρχεται σε δύσκολη θέση όταν λαμβάνει μηνύματα ή σχόλια τα οποία περιέχουν ακραίους χαρακτηρισμούς.
    Μπορείτε άφοβα να σχολιάσετε να απαντήσετε ή να καταγγείλετε με θάρρος ή ακόμα και με καυστικό τρόπο αλλά απαθώς.Τα λέμε όλα με ευγένεια και ευπρέπεια ακόμα και όταν μας αδικούν,μας ταλαιπωρούν,μας διώκουν ή μας λοιδορούν.
    Με τιμή
    Ορθόδοξο παρατηρητήριο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ερχονται στιγμές στην αόρατη σκέψη μου, στην τιποτένια επιθυμία μου, στην αύξηση του εγώ μου, να σιωπήσω. Τα καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός. Και παρακαλώ το Θεό να μην με φέρει σε δύσκολη θέση να μιλησω. Ομως, δεν μπορώ να μην αντισταθώ στις αυθαιρεσίες εκείνων που έγιναν κληρικοί, ενώ έπρεπε να γίνουν τορναδόροι και λαχειοπώλεις. Θυμάμαι τα λόγια του Απ. Παύλου προς τον Τιμόθεο, τον παρακαλούμε να ελέγξει, να νουθετήσει, να παρακαλέσει, αλλά επειδή ό ίδιος ήτο Επίσκοπος και αληθινός Πατέρας και όσα έκανε ήταν εις τύπον και τόπον Χριστού. Εμείς σήμερα εγκαταλείψαμε την αλήθεια και σκλαβωθήκαμε στο ψέμα,διώξαμε τον Χριστό απο την καρδιά μας και στη θέση του τοποθετήσαμε το, άρπαξε να φας, και κλέψε να ΄χεις. Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να ελέγχω Επίσκοπο ούτε να σχολιάζω τις ενεργειές του. Αυτός καυχήθηκε ότι έχει παρρησία και πείρα πολλών ετών, ενώ εγώ έχω πείρα μόνο στα αποτελέσματα του Παναθηναικού. Εκείνος σε κοιτάζει και σκέφτεται αυτό που και ο ίδιος δεν επιθυμεί να συμβεί, ενώ εγώ, σηκώνω τα συμπτώματα της συμπτώσεως, που εντελώς συμπτωματικά έγινα συμπτωση και κατάντια. Ο ελέγχων μετά παρρησίας ειρηνοποιεί, αναφέρεται, στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Παριμοιών, κεφάλαιο 10 στίχος 10. Δεν έχω παρρησία,γι αυτό θα σταματήσω να ελέγχω και να διαμαρτύρρομαι. Και το κάνω επειδή μιλάω εις ώτα μη ακουόντων και φυσικά σε Επίσκοπο που έχει καθαιρεθεί απο τους Ιερούς Κανόνες γιατί υποστηρίζει του Μονοφυσίτες ως ορθόδοξους. Κουράγιο Λαέ της Πρεβέζης, θα έρθουν καλύτερες μέρες. (δεν θέλω να πιστέψω αληθή την τοποθέτηση ενός έγκριτου νομικού, πως θα έρθει η στιγμή που θα αναζητήσουμε την εποχή του Ορθόδοξου Μακαριστού Μητροπολίτου Στυλιανού Κορνάρου, ως συνέχεια της ποιμαντορίας του απο το 1979, παρακάπτοντας την λυστρική περίοδο 1980 έως.......ουδείς ειδεν, μόνον ο Κύριος). Καλό τριώδιο και προσοχή τι λέμε για τους Αγίους, τα πάντα καταγράφονται και τα πάντα ελέγχονται, κατα την σοφή ρήση του μεγάλου πολιτικού άνδρα, του αείμνηστου Γέρου της Δημοκρατίας Γεωργίου Παπανδρέου: και οι κρίνοντες κρίνονται. Χαιρετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτοί που συζητούν το θέμα της μεταγλώττισης των κειμένων έξω από τη συνάφεια του Νεοβαρλααμισμού παίζουν το παιγίνδι των θιασωτών της λειτουργικής αναγέννησης.

    Το θέμα είναι δευτερευόντως γλωσσικό και πρώτιστα θέμα πίστεως.

    Η αλήθεια της Εκκλησίας προσβάλλεται ευθέως με τις ασχημίες στην Πρέβεζα και αλλού.

    Οι άνθρωποι του παπα-Κώστα Μπέη του καθαιρετέου είναι κακόδοξοι. Οχι απλά άνθρωποι που θέλουν να μεταγλωττίσουν τα ιερά κείμενα. Και αυτό είναι στην ουσία του το πρόβλημα.

    Αν περιοριστεί η συζήτηση στο θέμα της μεταγλώττισης το πολύ που μπορούμε να πετύχουμε είναι μια συμβατική νίκη.

    Αν όμως ειδωθεί στο σωστό δογματικό της πλαίσιο ως Νεοβαρλααμισμός τότε η νίκη θα είναι στρατηγική και τελεσίδικη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΝΕΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ. ΑΠΟ ΟΤΙ ΜΑΘΑΜΕ Ο ΑΒΕΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΓΥΡΝΑΕΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ, ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΡΘΡΟΥ, ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΤΑ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟ ΚΑΜΒΥΣΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑ ΔΗΜΗΤΡΕΑ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΩΣ ΜΕΓΑΣ ΠΑΝΤΑ ΓΝΩΣΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ, ΠΟΙΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΨΕΙ, ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΣ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΥΣ. ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ:
    http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/02/blog-post.html
    ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΚΠΛΗΞΗ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ Ο ΣΑΒΒΑΣ ΔΗΜΗΤΡΕΑΣ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΕΙΠΕ:"ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ;" ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΞΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ! ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.(ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΑΡΤΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ).ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΝΤΗΜΑ ΣΑΣ! ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΦΤΑΙΤΕ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΕΤΣΙ! ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΤΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΝΤΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ ΕΞΙΛΑΣΤΗΡΙΑ ΘΥΜΑΤΑ. "ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΕΤΕ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΜΑΣ;" ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ! ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΣΤΕ.ΕΩΣ ΠΟΤΕ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΘΑ ΣΙΩΠΟΥΝ; ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ Ο ΑΒΕΛ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΘΟΥΝ, ΝΑ ΤΟΥ ΕΙΠΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΟΝΟΜΑΖΕΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΕ ΤΡΙΤΟΥΣ, ΣΕΙΡΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΕΞΩΔΙΚΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΣΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΑΛΛΑ ΘΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ,ΕΝΩ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΠΟ 2-3 ΑΡΘΡΑ ΣΤΟ INTERNET KAI ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΚΑΙΡΟ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ.ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ; ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΕΝΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΣΤΟΝ ΛΟΥΡΟ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΟΝ ΞΕΡΟΥΝ, ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ ΝΕΟΧΩΡΙΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ "ΑΒΕΛ ΦΥΓΕ".ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΠΗΓΑΝ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΡΙΑ. ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΑΦΟΥ Ο ΙΕΡΕΑΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΑΕΙ ΩΣ ΚΟΜΑΝΤΟ ΣΤΟΝ ΑΓ.ΚΩΝ/ΝΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ΕΚΕΙ ΙΕΡΕΙΣ-Π.ΓΕΩΡΓΙΟ & Π.ΙΩΑΝΝΗ ΑΠΟ ΒΕΛΓΙΟ,ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΚΟΠΗΚΕ ΣΤΑ 2 Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΘΥΜΙΣΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΑ ΑΡΘΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΝΥΜΑ ΚΑΙ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ "ΨΑΡΕΥΕΙ ΣΕ ΘΟΛΑ ΝΕΡΑ" ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΗ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΛΑΥΡΑΚΙ.ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΟΝΟ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΝ. ΑΣ ΓΙΝΕΙ ΑΝΤΙΛΗΠΤΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΩΣ Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΟΒΙΑΣ ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
    ΓΙΑΝΝΗΣ

    Υ.Γ.
    ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΑΦΡΑΣΕΙΣ:
    http://www.orthros.org/Greek/Keimena/K-MeletiosMetafraseis.htm

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. an exete provlima me toys pro anaferontes esis apo tin preveza giati den pate na toys piasete katidian kai na milisete?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΠΡΟΣΟΧΗ!

    ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΙΑΣΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ! ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΣΧΗΜΑ,ΠΑΛΙΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΕΙ. ΑΠΛΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΝΤΩΣΟΥΝ.

    ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΜΕ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ,ΕΞΟΝΤΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΦΥΓΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ (ΒΛΕΠΕ Π.ΙΩΑΝΝΙΚΙΟ, Π.ΘΕΟΔΟΣΙΟ ΧΡΗΣΤΟΥ Κ.Α.). ΕΛΠΙΖΩ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥΣ.
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Παρακαλούμε τον σχολιαστή με τη υπογραφή "Νίκος Γιατρός" να μας ξαναστείλει το σχόλιό του διατυπωμένο έτσι ώστε να είναι δυνατή η δημοσίευση των καταγγελιών του.
    Λυπούμεθα που είμαστε αναγκασμένοι να αποκλείουμε σχόλια ,αλλά όσοι παρακολουθείτε το παρόν ιστολόγιο θα έχετε καταλάβει ότι δεν έχουμε σκοπό να το μετατρέψουμε σε ένα ανεξέλεγκτο forum σαν αυτά που υπάρχουν εν αφθονία στο διαδίκτυο.
    Με τιμή
    "Ο.Π"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μου κάνει τρομερή εντύπωση,στην εορτή του Αγίου Χαραλάμπους πολιούχου Πρεβέζης, η Θεία Λειτουργία τελέστηκε κανονικά στην γλώσσα των γραφών και των παραδόσεων. Μήπως δεν μπόρεσε να τιθασεύσει τον Αγιο Αλεξανδρουπόλεως ο επιχώριος επίσκοπος;;; Στην ομιλία του ο Αγιος Ανθιμος, μίλησε κολακευτικά για τον Γέροντα Μελέτιο, και εξήρε το έργο του. Τώρα, πιο έργο είδε αυτός, που ήρθε απο την μακρινή Αλεξανδρούπολη και δεν το βλέπουμε εμείς που ζόυμε στη πόλη!!!Και στην εορτή του Νικοπόλεως ο πολυγραφότατος και πολλές φορές ανούσιος συγγραφέας Δανιήλ Αεράκης, τον χαρακτήρισε σαν συνεχστεί τύ Αποστόλου Παύλου.Ακουσον-άκουσον. Τέλος πάντων, η ουσιά είναι ότι η πτώση της ποιότητας συμματοδοτεί και την αύξηση της πνευματικής παρακμής. Ας παρακαλέσουμε τον Θεό να μας ελεήσει και να έχουμε καλή σαρακοστή και καλή μετάνοια γιατί είμαστε σε μέρες ομολογίας. Ας κρατήσουμε μέσα μας τον Χριστό και την Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. se ligo kero tha exoyme kai stin aleksandroypoli metafrasis siga siga kai se oli tin elada me tin dinami toy theoy na katalaveni epiteloys o kathe pistos poy prosefxete ...kali sarakosti psixologe

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Κύριε! Κάποτε ρώτησες Εσύ του Μαθητές σου: «Τίνα με λέγεται είναι;» (Ματθ, 16,15). Σήμερα σε ρωτάμε εμείς: «Τι γνώμη έχεις για όσα ενεργούμε στο δικό Σου όνομα;». Αν δεν Σου αρέσουν, πέστο μας δυνατά, με σημεία, που Εσύ χρησιμοποιείς. Για να σταματήσουμε. Για να μην γίνεσαι Εσύ η βιτρίνα του δικού μας εγωισμού ή της δικής μας καλοπεράσεως. (Το αφιερώνω στους νεωτεριστές ρασοφόρους που έχουν πολύ καιρό να μελετήσουν το λόγο του Θεού).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. "se ligo kero tha exoyme kai stin aleksandroypoli metafrasis siga siga kai se oli tin elada me tin dinami toy theoy" mas legei o anonimos filos mas. les kai den xerei to apisteyto paraskhnio kai tis a8liothtes pou perigrafontai parapano kai einai gnostes sto panellhnio pleon; Mipos zeis se allo kosmo anonime ypaspista ths metafrashs; o martzouxos me to na stelnei metafraseis se alles mitropoleis prospa8ei etsi na problalei to 8earesto ergo tou piso apo thn plath tis synodou; nomizei pos etsi 8a tou perasei; Me to na xrhsimopoiei akomh kai onomata pe8amenon iereon (ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ) os ypermaxous ths metafraseis se katalogo ypografonton, mas deixnei etsi posoi polloi simfonoun; Eno xeroume pos tous xrhsimoipoei olous(akoma kai pe8amenous) me gnomona to fobo pou exei speirei; Mas dinei keimeno tou maximou kaliopolitou gia na iposthrixei ta pisteuo tou epeidh oi alloi iereis logo xamhlou morfotikou epipedou, den gnorizoun ti htan aytos; Bebea exei moirasei keimena mexri kai apo protestantes, papikous k aglikanous pou yperaspizonte tis metafraseis..tis didaxes tou maximou kaliopolith 8a kolone na moirasei; Den iparxei tipota to pneymatiko se ayton ton an8ropo. H diastrofh tou den exei oria. Akoma kai oi gyro tou tou lene poso exei ksefygei. To sigouro einai pos etsi ton ma8ainoun kai aytoi pou den ton xeroun gia na faei "akiro" san ypopsifios arxiereas nikopoleos & prebezis giati akoma trefei kai elpides o amoiros(o 8eos na balei to xeri tou mh ginei tetoio kako).pame parakato..oso gia ton agio aleksandroypoleos, pou mono ayton katafere na ferei h mhtropolh prevezis sto panhgyri toy poliouxoy Ag.Xaralampous giati kanenas allos meta to rezili k to salo poy exei dhmiourgh8ei apo ta gnosta kamomata ths pareas ton kolimenon neoteriston stin preveza,para8eto tis diloseis tou logo ths laikistikhs kinhshs tou gia epistrofh tou mis8ou tou sto kratos. Etsi 8a katalaboume oloi pos dexthke na er8ei sthn preveza epikrotontas to aniparkto ergo ths mitropolis.

    ....Τί απαντήσαμε σ' όλες αυτές τις μάχες που βιώνουμε; Πώς απαντήσαμε στα λάθη που πράξαμε;

    Με την εμμονή μας στην σκουριά της Παράδοσης (Τυπικό, μετάφραση λειτουργικών κειμένων, ράσα), με την αδυναμία μας να αποτινάξουμε τον βυζαντινισμό (μίτρες, λιτανείες, ξύλινη γλώσσα, ........

    ...Συντήρηση της σκουριασμένης Παράδοσης...συγκινεί μόνο όσους αναπολούν τα νειάτα τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ας μη γελιόμαστε φίλοι και αδελφοί της Πρέβεζας. Ο Πρωτοσύγκελλος είναι αγράμματος άνθρωπος! Ούτε μια αίτηση δεν ξέρει να συντάξει. Είναι δυνατόν αυτός να έκανε μεταφράσεις;;; Αν παρκολουθήσει κάποιος τα κείμενα που δίδει στην ενορία του κτλ κτλ, θα καταλάβει και ένας μαθητής δημοτικού ότι είναι δίχως σύνταξη και δίχως περιεχόμενο. Οσο για τα προτεστάντικα κείμενα που δίδει στις συνάξεις των λεγομένων νέων ιερέων, απο περιοδικά και εφημερίδες είναι. Στην ουσία φαγητό δίχως αλάτι. Δυστυχώς η Αποστολική Μητρόπολη της Πρέβεζας θα εισπράξει την οργή του Θεού σύντομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αξίζει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελέτιο Καλαμαρά, γιατί με έγγραφό του έχει επιβάλλει ακοινωνησία στους ενορίτες του Αγιου Κωνσταντίνου Πόλεως Πρεβέζης επειδή δεν συμφώνησαν στην τοποθέτηση του καινούριου -εκ Βελγίου αράσοτου- Ιερέα, και να του απονείμουμε το παράσιμο της Ορθοπραξίας επειδή συμβούλεψε κληρικό που ο ίδιος χειροτόνησε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Καρυωτάκη. Τα σχόλια περισσεύουν.Αυτή είναι η κατάντια του καλαμαρά και η οργή του Θεού δεν θα αργήσει να έρθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πιστεύω ότι δεν είναι ο ρόλος αυτός της Εκκλησίας να μετατρέπεται σε «φροντιστήριο» της αρχαίας ελληνικής. Ούτε τα λειτουργικά μας κείμενα υπάρχουν για την εξάσκηση και μάθηση της γραμματικής και του συντακτικού και ούτε ο σημερινός πιστός έχει τον χρόνο, την όρεξη και το λόγο να το κάνει αυτό. Υπάρχουν άλλοι φορείς και πανεπιστήμια που μπορούν αυτά να το πράξουν. Αλίμονο αν στο βωμό των αρχαίων ελληνικών θυσιάσουμε την λειτουργική και πνευματική μας ζωή. Και ούτε νομίζω ότι η γλώσσα από μόνη της, χωρίς την πίστη μας θα μας διατηρούσε σαν έθνος.
    Νομίζω πάλι, πως στην επικοινωνία μας με τον Θεό δεν θα πρέπει να βάζουμε ανάμεσα χίλια δυο εμπόδια, «λεξικά» και «διερμηνείς». Δεν θα πρέπει να γίνεται μηχανικά άλλα από βάθος ψυχής. Ποιος από εμάς άλλωστε, θα χρησιμοποιούσε στο δικό του γραπτό ή προφορικό λόγο την αρχαία ελληνική γλώσσα χάρη της συνέχειας και μη εξαφάνισής της; Κανένας βέβαια, διότι θα γνώριζε ότι σ’ αυτή τη περίπτωση ο λόγος του δεν θα είχε καμία απήχηση. Τον λόγο του Θεού όμως αδίστακτα και απερίσκεπτα τον προσφέρουμε εμείς σε μια γλώσσα δυσνόητη, αν και ο λόγος του ίδιου του Κυρίου μας ήταν λόγος που απευθυνόταν ακόμα και στους πιο απλοϊκούς και αγράμματους ανθρώπους. Πιθανότητα και γι’ αυτό το λόγο πολλοί ναοί μας έχουν καταντήσει γηροκομεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Synexeia....
    Μα θα μου πείτε, θα μεταφέρουμε τα λειτουργικά μας κείμενα στην νέα ελληνική και οι νέοι θα σχηματίζουν ουρά έξω από τις εκκλησίες; Όχι, γιατί πρώτα θα πρέπει να προηγηθεί η αναζήτηση για τον Θεό, άλλα και ακόμα περισσότερο αυτό το θέμα αφορά κυρίως τους πιστούς που ήδη εκκλησιάζονται. Αλλά σίγουρα αυτός θα ήταν ένας τρόπος για να προσεγγίσουν περισσότερο οι νέοι την Εκκλησία. Και υπάρχουν πολλοί νέοι που αναζητούν τον Θεό, αλλά τελικά προσελκύονται και καταλήγουν σε προτεσταντικές αίθουσες. Αλλά, πώς να απαντήσω και σε δικούς μου τέτοιους πλανεμένους φίλους όταν μου θέτουνε το θέμα της γλώσσας; Σίγουρα όχι με το ότι αρκεί μόνο η καρδιά, γιατί τότε ας καταργήσουμε και όλες τις λειτουργικές μας συνάξεις. Απλά, έρχομαι σε δύσκολη θέση και με «αποστομώνουν». Ο Απόστολος Παύλος προείδε σαφώς την εμφάνιση τέτοιων «πονηρών ανθρώπων και γοήτων» αλλά εμείς απλά παρατηρούμε αδρανής και με απάθεια αυτή την εξάπλωση των εκατοντάδων προτεσταντικών αιρέσεων.
    Άλλωστε, από πού προκύπτει ο οποιοσδήποτε σύνδεσμος της γλώσσας με την πίστη μας; Μήπως οι Ρουμάνοι, ή οι Σέρβοι, ή οι Ρώσοι κ.α. που δεν χρησιμοποιούν τα αρχαία ελληνικά άλλα την δικιά τους μητρική γλώσσα στην λειτουργική τους ζωή, είναι λιγότερο ευσεβείς και πιστοί, ή θα δουν δυσκολότερα πρόσωπο Θεού; Δε νομίζω.

    Taranis Christos
    chtaranis@gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλιά σας είναι ευπρόσδεκτα όταν διατυπώνονται με ευπρέπεια και ευγένεια.

Δημοφιλείς αναρτήσεις