ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ;

 

Αναφερόμαστε  στην δημοσίευση κειμένου απο την ιστοσελίδατου Ι.Ν Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου Πρεβέζης με τον  ευσεβέστατο και "υψηλού επιπέδου" τίτλο: 

"Το πέμπτο Ευαγγέλιο 

...ο π.Ιωάννης Φωτόπουλος και η παρέα του!"

Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες είναι οι επιθέσεις που δέχεται αμέσως ή εμμέσως το ιστολόγιό μας  για τις πρωτότυπες δημοσιεύσεις  ή τις φιλοξενούμενες αναδημοσιεύσεις ξένων αναρτήσεων ή κειμένων.Το ότι οι επισκέπτες μας διαρκώς πληθαίνουν  και οι επικριτές μας παραμένουν οι ίδιοι (αυξάνοντας απλώς τις "επιθέσεις" τους),αποτελεί ένα χαροποιό μήνυμα που μας πληροφορεί ότι δεν έχουμε ξεστρατίσει.
Αν οι αντιρρήσεις  που τεκμηριωμένα εκφράζουμε  βασιζόμενοι στην Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση και σύμπασα την Αγιο-Πατερική Θεολογική γραμματεία ενοχλούν μερικούς ,αυτό μας στενοχωρεί αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα παρά μόνο προσευχή.
Δεν περιοριζόμαστε σε παραταξιακού τύπου κριτικές ούτε σε  "οπαδικής" νοοτροπίας χαρακτηρισμούς που εν τέλει προκαλούν σκανδαλισμό .Αυτή όμως η επιλογή  δεν μας αποτρέπει απο το να υπερασπιζόμαστε  τα Ιερά και τα Όσια της πίστης  ευθυτενώς και με  θάρρος όπως  παραγγέλλουν οι Οικουμενικές σύνοδοι και οι Άγιοι Θεολόγοι Πατέρες  δια των Ιερών κανόνων της Εκκλησίας μας.

Ούτε τον π. Ιωάννη Φωτόπουλο, ούτε τον π. Σαράντη,  ούτε κανέναν άλλον Ιερέα ή λαϊκό, του οποίου τα κείμενα εξ επιλογής  αναδημοσιεύουμε ,τον  παρομοιάσαμε με τον Μέγα Βασίλειο.Το ίδιο πράξαμε και για εκείνους που αναφέρονται ή κρίνονται για τις θέσεις τους σε κείμενά μας ή στις φιλοξενούμενες αναδημοσιεύσεις.Δεν ταυτίσαμε  π.χ τον Μητροπολίτη  Πρεβέζης με τον Αέτιο,τον Ευνόμιο ή οποιονδήποτε άλλον αιρετικό ,πράγμα που έκαναν για τον π. Ιωάννη και την ...παρέα του  87 ανώνυμοι κληρικοί της Μητροπόλεως Πρεβέζης. 

Αναφερόμαστε  στην δημοσίευση κειμένου απο την  ιστοσελίδα του Ι.Ν Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου Πρεβέζης με τον  ευσεβέστατο και "υψηλού επιπέδου" τίτλο: "Το πέμπτο Ευαγγέλιο ...ο π.Ιωάννης Φωτόπουλος και η παρέα του!".

Είναι πραγματικά θλιβερό να επισκέπτεσαι μια  Ορθόδοξη ιστοσελίδα που εκπροσωπεί μάλιστα και συγκεκριμένη ενορία και να βλέπεις  τίτλους  που θυμίζουν πρωτοσέλιδα αθλητικών εφημερίδων.
Κάτι που μας έκανε  επίσης εντύπωση είναι ότι στο τέλος του κειμένου  και αφού έχουν ήδη "ζωγραφίσει" με μπόλικο  μαύρο μελάνι  το έργο και την προσωπικότητα του π.Ιωάννη Φωτόπουλου και του π. Σαράντη Σαράντου,"εύχονται υπερ αλλήλων".Το κείμενο  υποτίθεται ότι το υπογράφουν 87 κληρικοί της Μητροπόλεως  Πρεβέζης.Τώρα πως είναι δυνατόν να υπογράφεται απο 87  κληρικούς χωρίς να αναφέρεται κανένα όνομα αυτό το γνωρίζουν μόνο οι διαχειριστές της ιστοσελίδας.Εμείς πάντως σαν "Ορθόδοξο Παρατηρητήριο" φροντίζουμε να δημοσιεύουμε τα όνόματα όσων  δηλώνουν ότι συνυπογράφουν ένα κείμενο.
Εσείς φίλοι αναγνώστες  που μας παρακολουθείτε και μας στηρίζετε θα έχετε προσέξει  ποιά ονόματα  περιλαμβάνονται στην ...παρέα του π. Ιωάννη Φωτόπουλου. .Επίσκοποι,Ιερείς.Μοναχοί,Θεολόγοι,Καθηγητές πανεπιστημίων, απλοί πιστοί γνωστοί και άγνωστοι   συνυπογράφουν με το ονοματεπώνυμο και την ιδιότητά τους κείμενα όπως η γνωστή σε όλους "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ" κ.α (βλέπε αναρτήσεις μας).

Το "ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ" δεν είναι  το ιστολόγιο  κάποιας ενορίας ή κάποιας  Μητρόπολης,ούτε εκπροσωπεί κανένα σύλλογο σωματείο ή ..."μη κυβερνητική οργάνωση" ούτε υποστηρίζεται φυσικά απο κανέναν εκδοτικό οίκο.Είναι το αποτέλεσμα της  εθελοντικής δουλειάς μιας παρέας φίλων  που  σέβονται και εκτιμούν  το έργο  της "παρέας" του π. Ιωάννη ,του π. Σαράντη και κάθε "παρέας" που  αγωνίζεται "ΕΙΣ ΤΥΠΟΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΝ ΧΡΙΣΤΟΥ".

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μας του ενοριακού κέντρου της ενορίας του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου Πρεβέζης  ταπεινώς ευχόμαστε υπερ αλλήλων  αρνούμενοι όμως να εμβολιασθούμε  με  "νέα εμβόλια".Προτιμούμε να βαδίζουμε τον ασφαλή λατρευτικό δρόμο που μας χάραξαν Θεοπνεύστως οι Άγιοι Πατέρες.
Με τιμή
Η ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟΥ
(Η ...παρέα του π.Ιωάννη Φωτόπουλου  ελπίζουμε ότι  θα διαβάσει το κείμενό μας και ευχόμαστε να μας στείλει τις απόψεις της )

ΥΓ:Επειδή  ο  τίτλος  "ο π.Ιωάννης Φωτόπουλος και η ...παρέα του"  θυμίζει λίγο  καφενείο ή γήπεδο, ας δούμε ποιοί αποτελούν την "παρέα" που συνυπέγραφε  μαζί του και μαζί με τον επίσης κατηγορούμενο π. Σαράντη  την "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ" και άλλα κείμενα:

ΟΙ ΙΕΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ;

                           Ημερίδα

               για τη διαχρονική ισχύ των Ιερών Κανόνων

                               της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Ας θυμηθούμε την "ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ" για την οποία τόσοι ,τόσο πολύ ...εταράχθησαν

Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών Απρίλιος 2009 ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

Με βάση τα λεχθέντα συνοπτικά, ομολογούμε και διακηρύσσουμε τά εξής:
· 1. Η μοναδική οδός αληθινής θεογνωσίας και σωτηρίας είναι η πίστη στην Αγία Τριάδα, στο σωτηριώδες έργο του ενανθρωπήσαντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και στην ιδρυθείσα από Αυτόν Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
· 2. Φυλάσσουμε αμετακίνητα και απαραχάρακτα όσα οι Απόστολοι εδίδαξαν και οι Πατέρες όρισαν και εθέσπισαν. Αποδεχόμαστε όσα αποδέχονται και καταδικάζουμε όσα κατεδίκασαν. · 3. Από τις αρχαίες αιρέσεις, που επιβιώνουν μέχρι σήμερα, καταδικάζουμε τον Μονοφυσιτισμό των Κοπτών, Συροϊακωβιτών και Αρμενίων, σύμφωνα με τις αποφάσεις της Δ' έν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου (451) και την διδασκαλία μεγάλων Αγίων Πατέρων, όπως του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού, του Αγίου Ιωάννου Δαμάσκηνου, του Μ. Φωτίου, ως και των ύμνων της λατρείας.
· 4. Διακηρύσσουμε ότι ο Παπισμός είναι όχι μόνο αίρεση αλλά μήτρα αιρέσεων και πλανών. Σύνολος ο χορός των Πατέρων σε συνόδους, όπως η θεωρούμενη Η' Οικουμενική επί Μ. Φωτίου (879) και άλλες νεώτερες, αλλά και στα συγγράμματα τους καταδικάζουν τον Παπισμό ως αίρεση, διότι εκτός της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού (Filioque) παρήγαγε μέγα πλήθος πλανών, παλαιοτέρων και νεωτέρων
· 5. Τα ίδια ισχύουν, σε μεγαλύτερο βαθμό, για τον Προτεσταντισμό, ο οποίος ως τέκνο του Παπισμού κληρονόμησε πολλές αιρέσεις, προσέθεσε όμως και πολλές δικές του.
· 6. Η νέα παναίρεση του 20ου αιώνος, ο Οικουμενισμός, προτεσταντικής κατ' αρχήν προελεύσεως, τώρα δε και παπικής ώς και «ορθοδόξου» αποδοχής είναι η χειρότερη αίρεση όλων των αιώνων. Στην διαχριστιανική του διάσταση προσβάλλει το δόγμα της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, διότι δέχεται ότι και οι αιρέσεις είναι εκκλησίες, νομιμοποιεί δηλαδή εκκλησιαστικά τις αιρέσεις. Καμμία εκκλησία κατά τους Οικουμενιστάς δεν δικαιούται να διεκδικήσει αποκλειστικά για τον εαυτό της τον χαρακτήρα της καθολικής και αληθινής Εκκλησίας. Κάθε μία είναι μέρος της Εκκλησίας, όχι ολόκληρη η Εκκλησία. Όλες μαζί συναποτελούν την Εκκλησία. Το βάπτισμα σε οποιαδήποτε «εκκλησία» αναγνωρίζεται ώς έγκυρο. Η συμμετοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών», αυτή καθ' εαυτή, ως πράξη, σημαίνει απόρριψη της εκκλησιολογικής της αυτοσυνειδησίας, ως της Μιας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, και υιοθέτηση αυτής της νέας εκκλησιολογίας του Οικουμενισμού. Στην διαθρησκειακή του διάσταση ο Οικουμενισμός θεωρεί ότι και οι θρησκείες του κόσμου αποτελούν οδούς σωτηρίας. Ο άνθρωπος σώζεται όχι μόνον έν Χριστώ μέσα στην Εκκλησία, αλλά και έκτος αυτής. Προσβάλλεται επομένως το θεμελιώδες δόγμα της μοναδικής εν τω κόσμω Αποκαλύψεως του Θεού εν τω προσώπω 'Ιησού Χριστού και της δια του έργου Αυτού μοναδικής δυνατότητος σωτηρίας.
· 7. Όσοι εκ των Ορθοδόξων, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί, δέχονται και κηρύσσουν την παναίρεση του Οικουμενισμού «γυμνή τή κεφαλή» θέτουν ουσιαστικώς εαυτούς εκτός της Εκκλησίας. Οι ανωτέρω έχουν μεγάλη ευθύνη, διότι α) αμφισβητούν έμπρακτα την ορθοδοξοπατερική μας Παράδοση και Πίστη· β) σπέρνουν την αμφιβολία στιςκαρδιές του ποιμνίου και κλονίζουν πολλούς, οδηγώνταςτους σε διαιρέσεις και σχίσματα· γ) παρασύρουν μέρος τουποιμνίου στην πλάνη και μέσω αυτής στον πνευματικό όλεθρο. Διακηρύσσουμε λοιπόν ότι για τους λόγους αυτούςοι κινούμενοι σ'αυτήν την οικουμενιστική ανευθυνότητα,όποια θέση καί αν κατέχουν στον εκκλησιαστικό οργανισμό, αντιτάσσονται στην Παράδοση των Αγίων μας και συνεπώς βρίσκονται σε αντίθεση μαζί τους. Γι' αυτό η στάση τους πρέπει να καταδικάζεται και να απορρίπτεται από το σύνολο των Ιεραρχών και τον πιστό λαό. Όσοι συμπράττουν ή συμφωνούν είναι και αυτοί καταδικαστέοι.
· 8. Εμείς πιστεύουμε και ομολογούμε ότι μόνον έν Χριστώ υπάρχει η δυνατότης της σωτηρίας. Οι θρησκείες και οι αιρέσεις οδηγούν στην απώλεια. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι απλώς η αληθινή Εκκλησία είναι η μόνη Εκκλησία. Μόνον αυτή διεφύλαξε πιστά, χωρίς καινοτομίες, των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα. Μόνον εντός αυτής ενεργεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος.Στις αιρέσεις του Μονοφυσιτισμού, του Παπισμού, του Προτεσταντισμού και του Οικουμενισμού δεν υπάρχει Άγιο Πνεύμα. Όλα είναι αχαρίτωτα· χωρίς την χάρη του Αγίου Πνεύματος δεν έχουν ούτε Ιερωσύνη, ούτε Βάπτισμα, ούτε άλλα μυστήρια.
· 9. Ή Εκκλησία είναι αυστηρή στη ρύθμιση των σχέσεων με τους αιρετικούς από αγάπη και για θεραπευτικούς λόγους· εν πρώτοις για να συνειδητοποιήσουν την πλάνη και να ιαθούν, αλλά και για να μη νοσήσουν τα υγιή μέλη της. Έφ' όσον εξακολουθούν να παραμένουν στην πλάνη, αποφεύγουμε την μετ' αυτών πνευματική κοινωνία, ιδιαίτερα τις συμπροσευχές. Οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν όχι μόνο τα συλλείτουργα και τις εντός των ναών συμπροσευχές, αλλά και τις απλές συμπροσευχές σε ιδιωτικούς χώρους.
· 10.Είναι λάθος να γίνεται λόγος για ένωση των εκκλησιών. Η Εκκλησία είναι μία και αδιαίρετη. Οι αιρετικοί πρέπει να ενωθούν με τήν Εκκλησία, αποκηρύσσοντες την πλάνη. Δεν νοείται αληθινή ένωση, ενώ υπάρχει η πλάνη. Η κανονική ακρίβεια απαιτεί την αποδοχή των αιρετικών διά Βαπτίσματος, διότι το προηγούμενο «βάπτισμα», χωρίς την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, το όποιο ενεργεί εντός της Εκκλησίας, όταν ο τελετουργός έχει κανονική Ιερωσύνη και το μυστήριο τελείται ορθώς, δεν είναι βάπτισμα· είναι ανύπαρκτο και ανυπόστατο.
· 11. Όταν κινδυνεύει η πίστη με την υποστήριξη παλαιών ή νέων αιρέσεων, τις όποιες υποψιθυρίζει ο Διάβολος, για να αποκόψει τους πιστούς από την Εκκλησία, τότε όλοι οι πιστοί οφείλουν να ομολογούν και να διακηρύσσουν την αλήθεια των δογμάτων, ιδιαίτερα όμως οι ποιμένες, που οφείλουν να εκδιώκουν τους λύκους από την αυλή των προβάτων, και οι μοναχοί, οι όποιοι, με την δικαιολογημένη ευαισθησία τους σε θέματα πίστεως, αναδείχθηκαν σε στύλους και προμάχους της Ορθοδοξίας.

Την Ομολογία Πίστεως υπογράφουν Την Ομολογία Πίστεως υπογράφουν οι ακόλουθοι ενδεικτικώς. Την υπέγραψαν και θα την υπογράψουν πολλοί περισσότεροι:

* Μητροπολίτης Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ
* Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς
* Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ

* Αρχιμ. Ιωσήφ, Καθηγούμενος Ι. M. Ξηροποτάμου Αγίου Όρους
* Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
* Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
* Αρχιμ. Μάρκος Μανώλης, Πνευματικός Προϊστάμενος «Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως» * Αρχιμ. Αθανάσιος, Καθηγούμενος Ι. M. Σταυροβουνίου, Κύπρος
* Αρχιμ. Τιμόθεος Σακκάς, Καθηγούμενος Ι. M. Παρακλήτου, Ωρωπός
* Αρχιμ. Κύριλλος Κεχαγιόγλου, Καθηγούμενος Ι. M. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Λαγκαδά
* Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Εφημέριος Ι. N. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου Αττικής
* Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας
* Αρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Καθηγούμενος Ι. M. Μεγ. Μετεώρου
* Αρχιμ. Θεόκλητος Μπόλκας, Καθηγούμενος Ι. Ησυχ. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, Χαλκιδική
* Αρχιμ. Χρυσόστομος, Καθηγούμενος Ι. Κοιν. Οσίου Νικοδήμου, Πεντάλοφος, Γουμένισσα
* Αρχιμ. Θεόδωρος Διαμάντης, Καθηγούμενος Ι. Μ. Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, Κόνιτσα * Αρχιμ. Παλαμάς Κυριλλίδης, Καθηγούμενος Ι. M. Γενέσεως Θεοτόκου, Καλλίπετρα Βεροίας
* Αρχιμ. Λαυρέντιος Γρατσίας, Ι. Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
* Αρχιμ. Μελέτιος Βαδραχάνης, Ιερά Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
* Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος, Ι. M. Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Μουτσιάλης Βεροίας
* Αρχιμ. Ιγνάτιος Καλαϊτζόπουλος, Ι. M. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας
* Αρχιμ. Συμεών Γεωργιάδης, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αυγουστίνος Σιάρρας, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Αρχιμ. Αμβρόσιος Γκιώνης, Ι. M. Αγίας Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Γέρων Γρηγόριος Ιερομόναχος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Ευστράτιος Ιερομόναχος, Ι. M. Μεγ. Λαύρας Αγ. Όρους
* Γέρων Φίλιππος Ιερομόναχος, Καλύβη Μεγ. Αθανασίου, Μικρά Αγία Άννα Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Αθανάσιος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Νικόδημος, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Νήφων, Ι. Ησυχαστήριον Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Χρυσόστομος Κάρτσωνας, Καλύβη Αγίου Γεωργίου, Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Ονούφριος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Χρύσανθος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Ιερομόναχος Αζαρίας, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου Ι. Σκήτης Αγίας Άννης Αγίου Όρους.
* Ιερομόναχος Γαβριήλ, Ι. Κελλίον Παναγίας Γοργοεπηκόου, Ι. M. Παντοκράτορος, Άγιον Όρος
* Ιερομόναχος Παντελεήμων, Ι. Κελλίον Αγ. Παντελεήμονος, Ι. M. Παντοκράτορος, Άγιον Όρος
* Πρωτοπρ. Λάμπρος Φωτόπουλος, Εφημέριος Ι. N. Αγίου Κοσμά Αιτωλού Αμαρουσίου Αττικής
* Πρωτοπρ. Ιωάννης Φωτόπουλος, Εφημέριος Ι. N. Αγίας Παρασκευής Αττικής
* Πρωτοπρ. Αθανάσιος Μηνάς, Λουτράκι Κορινθίας
* Πρωτοπρ. Ελευθέριος Παλαμάς, Αγ. Χριστόφοροι Πτολεμαΐδος
* Πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Μυγδάλης, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Κωνσταντίνου Βόλου
* Πρωτοπρ. Φώτιος Βεζύνιας, Καθηγητής, Ι. Μητρ. Λαγκαδά
* Πρωτοπρ. Αντώνιος Μπουσδέκης, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Νικολάου Νικαίας
* Πρωτοπρ. Δημήτριος Βασιλειάδης, I. Μητρ. Μαρωνείας και Κομοτηνής
* Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης, Εκπαιδευτικός, Κόνιτσα
* Πρεσβ. Δημήτριος Σαρρής, Εφημέριος Ι. N. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σέσκλου Αισωνίας.
* Πρεσβ. Ευθύμιος Αντωνιάδης, Ι. Μητρ. Λαρίσης * Πρεσβ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν.Αγ. Νικολάου Πατρών
* Πρεσβ. Γεώργιος Παπαγεωργίου, Ι. Μητρ. Δημητριάδος
* Πρεσβ. Πέτρος Χιρς, Πετροκέρασα Χαλκιδικής
* Πρεσβ. Θεοφάνης Μανούρας, Εφημέριος Ι. N. Αγ. Αθανασίου Βελεστίνου Μαγνησίας
* Ιεροδ. Θεολόγος Κωστόπουλος, Ι. M. Αγ. Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου
* Πρεσβ. Πασχάλης Γκινούδης, Ι. Μητρ. Λαρίσης
* Πρεσβ. Γεώργιος Διαμαντόπουλος, Λαύριο, Ι. Μητρ. Μεσογαίας
* Πρεσβ. Βασίλειος Κοκολάκης, Εφημέριος Ι. N. Τιμίου Σταυρού, Χολαργός
* Πρεσβ. Πέτρος Πανταζής, Εφημέριος Ι. N. Μεταμορφώσεως Χαλανδρίου
* Γέρων Θεόληπτος Μοναχός, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκ. Αγίας Άννης Αγίου Όρους
* Γέρων Γαβριήλ Μοναχός, Κελλίον Αγίου Χριστοδούλου, Καρυές, Άγιον Όρος
* Γέρων Ιλαρίων Μοναχός, πλησίον Αρσανά Κωνσταμονίτου, Άγιον Όρος
* Γέρων Δανιήλ Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Ακάκιος Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Στέφανος Μοναχός, Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Γέρων Παύλος Μοναχός, Ι. Κελλίον Αγίων Αποστόλων, Σκήτη Ξενοφώντος Αγίου Όρους
* Γέρων Ονούφριος Μοναχός, Ι. Κελλίον Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ι. M. Παντοκράτορος Αγίου Όρους
* Γέρων Νεκτάριος Μοναχός, Ι. Κελλίον Ζωοδόχου Πηγής, Ι. M. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Γέρων Ισαάκ Μοναχός, Ι. Κελλίον Γενέσεως Θεοτόκου, Ι. Μ.Σταυρονικήτα Αγίου Όρους
* Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης, Ι. Ησυχ. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, Χαλκιδική
* Μοναχός Γεώργιος , Ι. Κελλίον Γενεθλίου της Θεοτόκου, Ι. M. Παντοκράτορος Αγίου Όρους * Μοναχός Χριστοφόρος, Ι. Κελλίον Αγίων Αποστόλων, Σκήτη Ξενοφώντος Αγίου Όρους
* Μοναχός Μάξιμος , Ι. Ησυχ. Δανιηλαίων, Κατουνάκια Αγίου Όρους
* Μοναχός Δοσίθεος, Κάθισμα Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Μοναχός Σπυρίδων, Κελλίον Αγίου Νικολάου Ι. M. Κουτλουμουσίου
* Μοναχός Δαμασκηνός Αγιορείτης, Ι. Κελλίον Τιμίου Προδρόμου, Ι. M. Καρακάλλου
* Μοναχός Σάββας Λαυριώτης, Ι. M. Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους
* Μοναχός Θεόφιλος Αγιορείτης, Ι. Κελλίον Σάμπρη Αγίου Όρους
* Μοναχός Παΐσιος, Ι. Κελλίον Αγ. Αρχαγγέλων «Σαββαίων» Αγίου Όρους
* Μοναχός Χερουβείμ, Ι. Κελλίον Αγίων Αρχαγγέλων Αγίου Ιωάννη Κουκουζέλη, Άγιον Όρος
* Μοναχός Νικόδημος, Ι. Κελλίον Αγ. Νεκταρίου, Καψάλα Αγίου Όρους
* Μοναχός Δοσίθεος, Ι. M. Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος, Σοχός Λαγκαδά
* Μοναχός Χαρίτων, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Νικόδημος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Αβέρκιος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Πρόδρομος, Καλύβη Τιμίου Προδρόμου, Ι. Σκήτη Αγ. Άννης Αγίου Όρους
* Μοναχός Αρσένιος, Ι. Καλύβη Οσιομ. Γερασίμου, Σκήτη Αγ. Παντελεήμονος, Ι. M. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους
* Μοναχή Μαριάμ, Καθηγουμένη Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Μοναχή Χριστονύμφη, Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Μοναχή Λαυρεντία, Ι. M. Αγ. Λαυρεντίου Πηλίου
* Νικόλαος Βασιλειάδης, Θεολόγος-Συγγραφεύς, Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ»
* Δέσποινα Αναστασιάδου Γεωργούδα, Νηπιαγωγός, πρ. Σχολική Σύμβουλος
* Παναγιώτα Άντζου, Φιλόλογος-Θεολόγος, Θεσσαλονίκη
* Γεώργιος Γεωργούδας, Δρ Θ., πρ. Σχολικός Σύμβουλος, Θεσσαλονίκη
* Ιωάννης Δεκλιώμης, Θεολόγος, Θεσσαλονίκη
* Στέφανος Ζιώγας, Φιλόλογος-Διδάσκαλος, Θεσσαλονίκη
* Δημήτριος Καραγιαννίδης, Γυμναστής, Θεσσαλονίκη
* Βασίλειος Κερμενιώτης, Καθηγητής, Πτολεμαΐδα * Αγάθη Κυριακίδου-Θεοδοσίου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Γαβριήλ Λαμψίδης, Δημοσιογράφος, Θεσσαλονίκη
* Σωτήριος Λυσίκατος, Θεολόγος-Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Χριστίνα Μπουλάκη-Ζήση, πρ. Επίκουρος Καθηγήτρια Θεολ. Σχολής ΑΠΘ
* Δημήτριος Μαυρίδης, Μαθηματικός, Θεσσαλονίκη
* Κωνσταντίνος Νούσης, Φιλόλογος - Θεολόγος, Βόλος
* Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο, εκδότης-συγγραφέας, Πρόεδρος Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος»
* Ανδρέας Παπαβασιλείου, Δρ Θεολογίας, πρ. Επιθεωρητής Μέσης Εκπαίδευσης, Κύπρος
* Παναγιώτης Σημάτης, Καθηγητής Θεολόγος, Γραμματέας Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος», Αίγιον
* Κωνσταντίνος Σταυρινίδης, Χολαργός, Αθήνα
* Μαρίνα Στραβάκου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Αφρατή Στρακαλή-Τζοανοπούλου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Μαλαματή Στρακαλή-Παπαϊωάννου, Φιλόλογος, Θεσσαλονίκη
* Δημήτριος Ζήσης, Σχολικός Σύμβουλος ε.τ., πτυχ. Θεολογίας, Καστοριά
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: "Όσοι εκ των κληρικών, μοναχών, μοναζουσών και λαϊκών επιθυμούν να συμμετάσχουν στην μικρή αυτή κατάθεση ορθοδόξου ομολογίας ημπορούν να το δηλώσουν γράφοντας: «Συμφωνώ με την Ομολογία Πίστεως κατά τού Οικουμενισμού καί προσυπογράφω». Νά αποστείλουν δέ τήν δήλωση με το όνομα τους και την κληρική, μοναστική ή επαγγελματική τους ιδιότητα στη διεύθυνση Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» Τ.Θ. 1602,541 24 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. fax: 2310.276590 και e-mail: palimpce@otenet.gr

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΕΞ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟ ΠΕΡΙ ΤΗΣ " ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ"

Πλήν της Επιστολής που απηύθυναν προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο οι συντάξαντες την "Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού"  απεστάλη και αλλη επιστολή κάποιων εκ των εφημερίων των Αθηνών που υπέγραψαν την ΟΜΟΛΟΓΙΑ.                                                 

Προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος

Πρόεδρο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος

 κ. Ιερώνυμο

                
Μακαριώτατε,

Ευλαβώς ασπαζόμαστε τη δεξιά Σας

Από το διαδίκτυο πληροφορηθήκαμε "τον προβληματισμό" που προκάλεσε η "Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως " στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.  Δεν επιθυμούμε να φέρουμε αντιρρήσεις ή να στοιχειοθετήσουμε απάντηση, γιατί σεβόμαστε τον αγώνα του μαρτυρικού Οικουμενικού Πατριάρχου και την πολυσχιδή δράση του.

         Όμως επειδή απειλούμαστε προσωπικά, θέλουμε να δώσουμε χωρίς φόβο και πάθος, μετά αιδούς και ευλαβείας κάποιες εξηγήσεις.

 1.  Ταπεινώς φρονούμε, ότι μέσα στο μοναδικό δημοκρατικό πολίτευμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, το οποίο πηγάζει από την εν Χριστώ ελευθερία, αναπτύσεται η ευαισθησία να εκφράζουμε τις επιφυλάξεις μας για τις οικουμενιστικές μινιμαλιστικές τάσεις, που καλλιεργούνται στη σύγχρονη ποιμαντική διακονία και οι οποίες είναι αντίθετες στην αγιοπατερική Παράδοση.

 2.  Μας εκπλήσσει το αυστηρό ύφος του Παναγιωτάτου προς μαχίμους εφημερίους που διακονούμε σε πολυάνθρωπες ενορίες και αγωνιζόμαστε υπεράνθρωπα-του Κυρίου συνεργούντος-να διαφυλάξουμε το λογικό ποίμνιο του Χριστού από την αμαρτία και από τα επικίνδυνα πλοκάμια των πολλών αιρέσεων της Νέας Εποχής.

 3.  Ποτέ δεν εναντιωθήκαμε στους θεολογικούς διαλόγους, που όπως ισχυρίζεται ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης έχουν αποφασισθεί από όλες τις ορθόδοξες Εκκλησίες.  Είμαστε όμως αντίθετοι με τη νοοτροπία και το φρόνημα που διεξάγονται οι Διάλογοι και ιδιαίτερα ο διάλογος με τους Παπικούς.  Είναι αναμφισβήτητο γεγονός και πρακτική της Εκκλησίας μας από τους Αποστολικούς ήδη χρόνους, να μη γίνονται οι Διάλογοι μέσα σε ολογομελείς Επιτροπές, αλλά σε πολυμελέστατες Συνόδους, ει δυνατόν όλων των επισκόπων της απανταχού Αγίας Ορθοδοξίας μας, των οποίων οι αποφάσεις επικυρώνονται από το πλήρωμα της Εκκλησίας.  Ο άγιος Γέροντας π. Ιουστίνος Πόποβιτς σε επίσημο έγγραφό του πρός την Ιερά σύνοδο της Εκκλησίας της Σερβίας τόνιζε το απαραίτητο της συμμετοχής όλων των επισκόπων για τη λήψη κρισίμων αποφάσεων σε θέματα

πανορθοδόξου σημασίας.

  4.  Σε πρόσφατο κύριο άρθρο του Ορθοδόξου Τύπου της 2ας Οκτωβρίου ε.ε. με τίτλο "Περί την αναγνώρισιν παγκοσμίου Πρωτείου εις τον Πάπαν" του πανοσιολογιωτάτου ηγουμένου της Ι. Μ. Γρηγορίου Αρχιμ. Γεωργίου Καψάνη αναπτύσσεται αναλυτικώς και θεολογικώς τεκμηριωμένα η μη ορθόδοξη, η ενδοτική γραμμή της πλευράς των ορθοδόξων έναντι των παπικών στη Μικτή Επιτροπή του Διαλόγου Παπικών και Ορθοδόξων.

        Σας επισυνάπτουμε φωτοτυπία ολοκλήρου του άρθρου του ως άνω αναφερθέντος Αγιορείτου εγκρίτου θεολόγου π. Γεωργίου Καψάνη, για να διαπιστώσετε την ανησυχία των Ορθοδόξων για την ποιότητα και τη μη ορθόδοξη νοοτροπία διεξαγωγής του Διαλόγου με τους Παπικούς.

       Το κείμενο κατ' ουσίαν ομολογιακό, επιστημονικό, μη "ζηλωτικό", μη "φανατικό", δικαιώνει τις ανησυχίες των υπογραψάντων την ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως.  Μήπως θα πρέπει να απειληθεί για τον ίδιο λόγο και ο ως άνω άγιος ηγούμενος, επειδή τόσο καθαρά διατυπώνει την Ορθόδοξη αλήθεια, που είναι αντίθετη προς το συνταχθέν από παπικό χέρι κείμενο της Ραβέννας;

  5.  Για το ίδιο κείμενο της Ραβέννας μίλησε στην ημερίδα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ. στις 20-5-2009 και ο καθηγητής της Σχολής κ. Τσελεγγίδης.  Το κείμενό του συμφωνεί απόλυτα με το περιεχόμενο του κειμένου του Αρχιμ. Γ. Καψάνη του Γρηγοριάτη και με το κείμενο της "Ὁμολογίας ορθοδόξου Πίστεως". Ο εν λόγω καθηγητής δεν μπορεί ίσως να απειληθεί επειδή είναι λαϊκός, ενώ εμείς ως κληρικοί μπορούμε να απειληθούμε;  Επισυνάπτουμε φωτοτυπία της μελέτης του κ. Τσελεγγίδη για να διαγνωσθεί άμεσα, μαζί με τον επιστημονικό χαρακτήρα της μελέτης, και ο ομολογιακός.
 Η ολιγομελής, ανομοιογενής Μικτή Επιτροπή Διαλόγου Παπικών και Ορθοδόξων εκ προοιμίου εγγυάται νοοτροπία, μέθοδο και πορίσματα κοσμικών φορέων.  Δεν υπάρχει καμμιά προϋπόθεση θεοπνευστίας.  Τούτο επιβεβαιώθηκε και με το ντοκουμέντο της Ραβέννας, κείμενο μη συμβατό με τα κείμενα των αποδεκτών από την Εκκλησία μας Συνόδων.  Είναι δυνατόν μόνο με Μνημόνια προκαθημένων να επικυρώνονται αποφάσεις τοιαύτης σημασίας, όπως π.χ. η επικείμενη αναγνώριση του παπικού πρωτείου στην Κύπρο;

 6. Σεις Μακαριώτατε, γνωρίζετε πολύ καλά, αν η "Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως" δίχασε το ποίμνιο και αν οι μάχιμοι εφημέριοι της Εκκλησίας της Ελλάδος που την υπέγραψαν υποκρύπτουν και υποθάλπουν το "σπέρμα του σχίσματος".  Κάθε άλλο παρά τοιαύτη ποιμαντική αγωγή ενσπείρεται στο ποίμνιο των ενοριών μας.

 7.  Είμαστε βέβαιοι ότι και οι υπογράψαντες Επίσκοποι, ώριμοι άνδρες και ποιμένες πολυαρίθμων μητροπόλεων διακατέχονται από τα αυτά ολοκάθαρα ορθόδοξα φρονήματα, ανησυχούντες για το μόλυσμα της παπικής παναιρέσεως, κατά τον άγιο πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς, γι' αυτό και συνυπέγραψαν.

 8.  Ο θεολογικός διάλογος μέσα στη Μικτή Επιτροπή Διαλόγου παπικών και Ορθοδόξων εξελίσσεται εντελώς αυτόνομα, χωρίς να βασίζεται στις αγιοπνευματικές εμπειρίες και συνοδικώς τεκμηριωμένες θεολογικές τοποθετήσεις των Αγίων Πατέρων πουπροχωρούσαν "ἑπόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι".  Σύσσωμο το ιερό Πηδάλιο το συντεθέν υπό του σοφωτάτου διδασκάλου της Εκκλησίας αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου δεν επιτρέπει τις συμπροσευχές μετά των αιρετικών, αλλά και των σχισματικών ακόμη.  Αντιθέτως στη σύγχρονη Οικουμενιστική πρακτική οι ιερές παραινέσεις και τα όρια που θέτουν οι ιεροί Κανόνες υπερβαίνονται.

         Ήδη το κήρυγμα, η συμπεριφορά και η μαρτυρική ομολογία των Αγίων Αποστόλων μέχρι και των Αγίων Ιεραρχών έως της Εποχής του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα δηλώνουν την οριστική ρήξη ανάμεσα στο Φως της αληθούς Χριστιανικής Πίστεως και στο σκοτάδι όλων των άλλων ψευδών ομολογιών, θρησκειών και αθεϊστικών φιλοσοφιών.  Στο ίδιο συμπέρασμα μάλιστα καταλήγει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης στην πρόσφατη ομιλία του κατά την αναγόρευσή του σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με τίτλο " Η επικαιρότης του ανθρωπολογικού στοχασμού".

 9.  Ποτέ δεν επιθυμούσαμε να διεγείρουμε τα τόσο αυστηρά αισθήματα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου εναντίον μας.  Ούτε θέλαμε να δημιουργήσουμε προβλήματα τόσο στην Υμετέρα Μακαριότητα ή στους άλλους Σεπτούς Ιεράρχες της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.  Όμως οι υπογράψαντες την "Ομολογία Ορθοδόξου Πίστεως" έχουμε πεισθεί από την προσεκτική μελέτη του διτόμου έργου του εν Αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Επισκόπου Πενταπόλεως του θαυματουργού "Ιστορική μελέτη περί των αιτίων του σχίσματος".  Δέκα επτά χρόνια εξονυχιστικής επιστημονικής ἐρευνας και όχι μόνο, αφιέρωσε ο άγιος του αιώνα μας, για να παρουσιάσει ολόκληρο το φάσμα της παπικής παναιρέσεως.

       Φαίνεται ότι ευρισκόμενος στην ανατολή της μετανεωτερικής εποχής, αντιλαμβανόταν τον ερχόμενο κίνδυνο του Οικουμενισμού και ως θεοφώτιστος άνδρας πρόλαβε να μας ενημερώσει ότι π.χ. "ποτέ ο Απ. Πέτρος δεν πήγε στη Ρώμη..." Χίλιες περίπου σελίδες περιγράφουν και παρουσιάζουν όλες τις παπικές κακοδοξίες και όλα τα χαλκευμένα αντορθόδοξα παπικά κείμενα.

       Με την εν Αγίω Πνεύματι πεφωτισμένη διάκρισή του έβλεπε ότι προετοιμαζόταν η σχετικοποίηση της μακράς ορθοδόξου παραδόσεως και η ανάπτυξη νεοφανών αντορθοδόξων θεωριών από τον μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα.
Μήπως βάσει των ανωτέρω, μπορεί να θεωρηθεί και ο Άγιος του αιώνα μας "ζηλωτικός" ;

       Μετά τον άγιο Νεκτάριο και πριν από εμάς, κληρικοί εγνωσμένου ορθοδόξου ήθους και εκκλησιαστικού φρονήματος, όπως ο π. Φιλόθεος Ζερβάκος και ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ασκούσαν δριμυτάτη κριτική στα οικουμενιστικά ανοίγματα του Πατριάρχου Αθηναγόρα.

       Στην επιστολή που έστειλε ο συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής του Διαλόγου Παπικών και Ορθοδόξων Σεβ. Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης προς τους Σεβ. Μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος τους διαβεβαιώνει ότι ψευδώς και παραπλανητικώς οι "ζηλωτικοί"κύκλοι μιλούν για επικείμενη ένωση με τους παπικούς.  Όμως αποκρύπτεται επιμελημένα η θρυλούμενη επιβολή της αναγνωρίσεως του Παπικού Πρωτείου από τους Ορθοδόξους.  Είναι δυνατόν οι χαρακτηρισμοί κάποιων ως "ζηλωτικών" και εχόντων τό "σπέρμα του σχίσματος" να κρατήσουν στην αφάνεια την επικείμενη αναγνώριση του Παπικού Πρωτείου;

     Μακαριώτατε,

     Ευελπιστούμε ότι η εγνωσμένη αγάπη Σας προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη και το πατρικό αρχιεπισκοπικό ανύστακτο ενδιαφέρον Σας για μας τους μαχίμους εφημερίους της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλληλοπεριχωρημένα με την εν Χριστώ συνοδική Σας διάκριση, θα δώσουν την καλύτερη απάντηση στον προβληματισμό του Παναγιωτάτου.

     Υικώς παρακαλούμε να έχουμε τις σεπτές ευχές Σας και την Πατρική προστασία Σας για να συνεχίσουμε, του Κυρίου συνεργούντος, το πολύμοχθο θεανθρώπινο έργο των ποιμένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

 Μετά του προσήκοντος υικού σεβασμού

 ελάχιστοι εν πρεσβυτέροις

 Άρχιμ. Σαράντης Σαράντος
πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσιος Μηνάς
πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος
πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Μπουσδέκης

πρεσβύτερος Πετρος Πανταζής

πρεσβύτερος Βασίλειος Κοκολάκης

πρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος

Eπιστολή ιερέων, ιερομονάχων και καθηγουμένων προς την Ι. Σύνοδο

Μετά την αντίδραση του Οικουμενικού Πατριάρχου στην  "Ομολογία Πίστεως" (Το "Ο. Π." την έχει δημοσιεύσει) και την επιστολή που έστειλε στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ Ιερωνυμο, με την οποία ζητεί πλαγίως να λάβει μέτρα κατά όσων υπέγραψαν την "Ομολογία Πίστεως" κατά του Οικουμενισμού, ιερείς εκ των συνταξάντων και υπογραψάντων την "Ομολογία" έστειλαν την ακόλουθη επιστολή προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος :

6 Oκτωβρίου 2009

Πρoς την Σεπτὴν Ιεραρχίαν

της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μακαριώτατε,

Σεβασμιώτατοι άγιοι Αρχιερείς,

Τις τε­λευ­ταί­ες η­μέ­ρες, και εν ό­ψει της Συ­νό­δου της Ο­λο­με­λεί­ας της Μι­κτηςς Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου Ορ­θο­δό­ξων-Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κών στην Κύ­προ, επι­χει­ρεί­ται από το Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­αρ­χεί­ο μί­α προ­σπά­θει­α σπι­λώ­σε­ως, συ­κο­φαν­τή­σε­ως, εκ­φο­βι­σμού και φι­μώ­σε­ως όλων ό­σοι ε­ξέ­φρα­σαν το τε­λευ­ταί­ο δι­ά­στη­μα την αν­τί­θε­σή τους στα σύγ­χρο­να οι­κου­με­νι­στι­κά α­νοίγ­μα­τα και την πο­ρεί­α του θε­ο­λο­γι­κού δι­α­λό­γου.

Η προ­σπά­θει­α αυ­τή έχει λά­βει την ε­πί­ση­μη έκ­φρα­σή της σε δύ­ο επι­στο­λές, μί­α του Πα­να­γι­ω­τά­του Οι­κου­με­νι­κού Πα­τρι­άρ­χου κ. Βαρ­θο­λο­μαί­ου προς τον Μα­κα­ρι­ώ­τα­το Αρ­χι­ε­πί­σκο­πο Α­θη­νών και Πά­σης Ελ­λά­δος κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο και μί­α του Σε­βα­σμι­ω­τά­του Μη­τρο­πο­λί­του Περ­γά­μου κ. Ι­ω­άν­νου προς ό­λους τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος.

Και στις δύ­ο αυ­τές ε­πι­στο­λές πα­ρα­τη­ρούν­ται στοι­χεί­α πα­ρεμ­βα­τι­κής τα­κτι­κής και ει­σχω­ρή­σε­ως στα της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος, α­πο­προ­σα­να­το­λι­σμού και ε­πι­λε­κτι­κής α­να­φο­ράς ε­νερ­γει­ών και α­πο­φά­σε­ων, κα­θώς και παν­τε­λής έλ­λει­ψη επι­χει­ρη­μά­των και τε­κμη­ρι­ω­μέ­νου λό­γου.

Α­πό το ύ­φος και το πε­ρι­ε­χό­με­νο των ε­πι­στο­λών α­πορ­ρέ­ει μί­α α­πα­ξί­ω­ση προς την Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος, τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Μη­τρο­πο­λί­τες της, τους κλη­ρι­κούς και μο­να­χούς της, τους Κα­θη­γη­τές θε­ο­λό­γους της και τον πι­στό λα­ό της. Όλους αυτούς τους μέμ­φον­ται γι­α «ζη­λω­τι­κές τά­σεις», σχι­σμα­τι­κή δι­ά­θε­ση, έλ­λει­ψη επι­γνώ­σε­ως, «ο­λι­γω­ρί­α», «α­πα­ξί­ω­ση των συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων», «εμ­πά­θει­α, φα­να­τι­σμό ή μα­νί­α αυ­το­προ­βο­λής».

Εί­ναι η γνω­στή τα­κτι­κή των α­φο­ρι­σμών και της συλ­λή­βδην κα­τα­δί­κης, που δεν α­νέ­χε­ται αν­τί­λο­γο, που α­δυ­να­τεί να δι­α­νο­η­θεί δεύ­τε­ρη άπο­ψη, που συν­τρί­βει ό­ποι­ον ε­πι­χει­ρεί να την εκ­φέ­ρει. Η γνω­στή τα­κτι­κή, που α­ρέ­σκε­ται σε πει­θα­ναγ­κα­σμούς, σε πο­δη­γέ­τη­ση, σε ο­λο­κλη­ρω­τι­κή ἐ­πι­βο­λή, σε εκ­κλη­σι­α­στι­κό ρα­γι­α­δι­σμό.

Εί­ναι εμ­φα­νής η δι­ά­θε­ση εκ μέ­ρους των δυο υψηλών αξιωματούχων να ει­σχω­ρή­σουν σε ε­σω­τε­ρι­κές υ­πο­θέ­σεις της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος. Με α­νοί­κει­ους χα­ρα­κτη­ρι­σμούς, υ­πο­δεί­ξεις, έμ­με­σους εκ­βι­α­σμούς και α­πει­λές ε­πι­χει­ρεί­ται η πο­δη­γέ­τη­ση και η χει­ρα­γώ­γη­ση των Ι­ε­ραρ­χών και η τε­χνη­τή εκμαί­ευ­ση της α­πο­φά­σε­ώς τους.

Η Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος κα­λεί­ται, με τον τρόπο αυτό, ου­σι­α­στι­κά να κα­τα­δι­κά­σει τους ί­δι­ους τους Ε­πι­σκό­πους της, τους κλη­ρι­κούς της, τους μο­να­χούς της και τον πι­στό λα­ό της, που υ­πέ­γρα­ψαν και συ­νε­χί­ζουν να υ­πο­γρά­φουν την «Ομο­λο­γί­α Πί­στε­ως», α­φού, κα­τά τον Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη, «μη κα­τα­δι­κά­ζου­σα αλ­λά δε­χο­μέ­νη σι­ω­πη­ρώς.­.­.. δη­μι­ουρ­γεί προ­βλη­μα­τι­σμόν ουχί μό­νον εις το ποί­μνι­ον αυτής, αλ­λά και εις την με­τά των λοι­πών Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών κοι­νω­νί­αν αυ­τής». Αν η  Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως είχε ποίμνιο, ευσυνείδητο εις τα οικουμενιστικὰ δρώμενα, θα αντιμετώπιζε τις ίδιες ανησυχίες και τους ίδιους καλοὺς προβληματισμοὺς. Η παραδοσιακὴ Εκκλησία της Ελλάδος όχι μόνο δεν δημιουργεί προβλήματα στην μετὰ των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κοινωνία, αλλὰ σ᾽ αυτὴ και στις υγιείς και ισχυρὲς θεολογικὲς της δυνάμεις στηρίζονται πάντοτε οι ομόδοξοι αδελφοί μας, όπως φάνηκε και απὸ την ευρεία διορθόδοξη αποδοχὴ της «Ομολογίας».

Και δι­ε­ρω­τώ­με­θα, με­τά πό­νου ψυ­χής, αν α­να­λο­γί­στη­κε πο­τέ ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης ό­χι μό­νον τον προ­βλη­μα­τι­σμό, αλ­λά την βα­θει­ά ο­δύ­νη, την α­πο­γο­ή­τευ­ση και τον έν­το­νο σκα­ν­δα­λι­σμό, που προ­κα­λεί ο ί­δι­ος και ο συ­σχη­μα­τι­σμός με τους αι­ρε­τι­κούς στο ορ­θό­δο­ξο ποί­μνι­ο.

Κα­τη­γο­ρεί το κεί­με­νο της «Ομο­λο­γί­ας Πί­στε­ως» ότι δή­θεν σε αυ­τό «ε­νυ­πάρ­χει το σπέρ­μα του σχί­σμα­τος». Και δι­ε­ρω­τώ­με­θα πώς με τό­ση ευ­κο­λί­α α­να­γο­ρεύ­ον­ται σε σχι­σμα­τι­κά τα αυ­το­νό­η­τα της πί­στε­ώς μας. Είναι σχι­σμα­τι­κοί οι Ά­γι­οι και Πα­τέ­ρες της Εκ­κλη­σί­ας μας, που ε­θέ­σπι­σαν και ε­δογ­μά­τι­σαν την α­λή­θει­α και την α­κρί­βει­α της α­μω­μή­του ορ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας;

Μήπως αυτὸ επιβεβαιώνει παλαιότερη απαράδεκτη πατριαρχικὴ θέση, σύμφωνα με την οποία «οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού»;

Και στις δύ­ο ε­πι­στο­λές γί­νε­ται συ­νε­χής ε­πί­κλη­ση των Πα­νορ­θο­δό­ξων α­πο­φά­σε­ων, που α­φο­ρούν στην συ­νέ­χι­ση του θε­ο­λο­γι­κού δι­α­λό­γου με τους ε­τε­ρο­δό­ξους. Οι α­πο­φά­σεις αυ­τές ουδέ­πο­τε αμ­φι­σβη­τή­θη­καν α­πό τους α­σκούν­τες κρι­τι­κή στον οι­κου­με­νι­σμό, πα­ρό­τι, βεβαίως, δεν απο­τε­λούν θέ­σφα­το και ού­τε υ­πε­ρι­σχύ­ουν των α­πο­φά­σε­ων των Οι­κου­με­νι­κών Συ­νό­δων και της δογ­μα­τι­κής δι­δα­σκα­λί­ας και συ­νει­δή­σε­ως της Εκ­κλη­σί­ας.

Η κρι­τι­κή η ο­ποί­α έ­χει α­σκη­θεί α­φο­ρά κυ­ρί­ως α­νοίγ­μα­τα, ε­νέρ­γει­ες και κεί­με­να, που δεν έ­χουν στη­ρι­χθει σε πα­νορ­θό­δο­ξη α­πό­φα­ση και ου­δέ­πο­τε εγ­κρί­θη­καν συ­νο­δι­κά, αλ­λά αν­τι­θέ­τως αντιμετωπίσθηκαν αρ­νη­τι­κὰ α­πό ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς. Πρό­κει­ται γι­α την ε­φαρ­μο­γή και την α­πο­δο­χή στην πρά­ξη της πα­ναι­ρέ­σε­ως του Οικου­με­νι­σμού.

Στην ε­πι­στο­λή του προς τον Μα­κα­ρι­ώ­τα­το κ. Ι­ε­ρώ­νυ­μο ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης υ­πο­στη­ρί­ζει ό­τι «τας με­τά των ε­τε­ρο­δό­ξων ε­πα­φάς εγ­κρί­νουν δι­α συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων πά­σαι αι Ορ­θό­δο­ξοι Εκ­κλη­σί­αι».

Και τί­θε­ται το ε­ρώ­τη­μα:

• Ποι­ες συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή του Οι­κου­με­νι­κού Πα­τρι­άρ­χου στις πα­πι­κές λει­τουρ­γί­ες στο Βα­τι­κα­νό;
•  
• Ποι­ες συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή του αι­ρε­σι­άρ­χη Πά­πα στην ορ­θό­δο­ξη Θεί­α Λει­τουρ­γί­α και τήν αν­ταλ­λα­γή λει­τουρ­γι­κού α­σπα­σμού με τον Οι­κου­με­νι­κό Πα­τρι­άρ­χη;
•  
• Ποι­ες συ­νο­δι­κές απο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών ε­νέ­κρι­ναν την συμ­με­το­χή σε συμ­προ­σευ­χές και λα­τρευ­τι­κές πρά­ξεις των ε­τε­ρο­δό­ξων;
•  
•  
• Ποι­ες συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών έ­κα­ναν δε­κτές από ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς τις αι­ρε­τι­κές θε­ω­ρί­ες των κλά­δων, των α­δελ­φών εκ­κλη­σι­ών, των δύ­ο πνευ­μό­νων, της αποδοχής του βαπτίσματος των ετεροδόξων; 
•  
• Ποι­ες συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις πα­σών των Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών α­νε­γνώ­ρι­σαν το Βα­τι­κα­νό ως Εκ­κλη­σί­α και τον Πά­πα ως κα­νο­νι­κό ε­πί­σκο­πο, συνυπεύθυνο για την διαποίμανση των Χριστιανών;

Η ε­πί­μο­νη ε­πί­κλη­ση των συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων και η πε­ρι­χα­ρά­κω­ση σ’ αὐ­τές κα­θι­στά ἀ­κό­μη πι­ο α­να­ξι­ό­πι­στη την ε­πι­χει­ρη­μα­το­λο­γί­α των δύο ε­πι­στο­λών, α­φού, ό­πως α­πο­δει­κνύ­ε­ται, πλεί­στες όσες ε­νέρ­γει­ές τους πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν ε­ρή­μην ή κα­θ’ υ­πέρ­βα­ση ή και αν­τί­θε­τα προς τις συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις.

Επισημαίνουμε επίσης την γνωστή τακτική της διπλής γραμμής πλεύσεως.  Μια ορθοδοξότατη γραμμή στις Πανορθόδοξες Διασκέψεις και στις αλλεπάλληλες περιοδείες ανά τις Μητροπόλεις της Ελλάδος και το Άγιο Όρος και μία άλλη, οικουμενιστική γραμμή στις επαφές με τούς ετεροδόξους.  Όχι το ναι ναι, και το ου ου, αλλά άλλοτε ναι και άλλοτε ου.

Οι α­πο­φά­σεις γι­α πα­ρά­δειγ­μα της Γ΄ Πα­νορ­θο­δό­ξου Προ­συ­νο­δι­κής Συ­νά­ξε­ως, που ε­πι­κα­λεί­ται ο Οι­κου­με­νι­κός Πα­τρι­άρ­χης, έ­χουν ε­πα­νει­λημ­μέ­να πα­ρα­βι­α­στεί σε τέ­τοι­ο βαθ­μό, που να τις κα­θι­στούν κε­νό γράμ­μα.

Ανα­φέ­ρου­με ως έ­να χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ πα­ρά­δειγ­μα το τε­λι­κὸ κεί­με­νο της Θ΄ Γε­νι­κής Συ­νε­λεύ­σε­ως του Π.Σ.Ε. στο P­o­r­to A­l­e­g­re, το ο­ποί­ο συ­νυ­πέ­γρα­ψαν και οι ορ­θό­δο­ξοι αν­τι­πρό­σω­ποι και ό­που συ­νο­μο­λο­γεί­ται ό­τι «Ο­μο­λο­γού­με Μί­α, Α­γί­α, Κα­θο­λι­κὴ και Α­πο­στο­λι­κὴ Εκ­κλη­σί­α, ό­πως αυτὴ ο­ρί­ζε­ται α­πὸ το σύμ­βο­λο Νι­καί­ας-Κων/πο­λης (381). Κά­θε εκ­κλη­σί­α (σημ. που συμ­με­τέ­χει στο Π.Σ.Ε.) είναι η Εκ­κλη­σί­α κα­θο­λι­κὴ και ό­χι α­πλὰ έ­να μέ­ρος της. Κά­θε εκ­κλη­σί­α εί­ναι η Εκ­κλη­σί­α κα­θο­λι­κή, αλ­λὰ ό­χι στην ολό­τη­τά της. Κά­θε εκ­κλη­σί­α εκ­πλη­ρώ­νει την κα­θο­λι­κό­τη­τά της, ό­ταν εί­ναι σε κοι­νω­νί­α με τις άλ­λες εκ­κλη­σί­ες» (P­o­r­to A­l­e­g­re, Φε­βρου­ά­ρι­ος 2006).

Σε ό,τι α­φο­ρά δε τον δι­με­ρή θε­ο­λο­γι­κό δι­ά­λο­γο με τους Ρω­μαι­ο­κα­θο­λι­κούς, στα πλαί­σι­α της Δι­ε­θνούς Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου, εί­ναι ο­φθαλ­μο­φα­νής η εκτρο­πή από τις πα­νορ­θό­δο­ξες α­πο­φά­σεις και τις δε­σμεύ­σεις. 

Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι τα Μνη­μό­νι­α των Ορ­θο­δό­ξων Προ­κα­θη­μέ­νων, τα ὁ­ποί­α ε­πι­λε­κτι­κά ε­πι­κα­λείται ο Σε­βα­σμι­ώ­τα­τος Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου, θέ­τουν ως προ­ϋ­πό­θε­ση γι­α την συ­νέ­χι­ση του δι­α­λό­γου και την αλ­λα­γή της θε­μα­το­λο­γί­ας του την προ­η­γού­με­νη ου­σι­α­στι­κή κα­τα­δί­κη της Ου­νί­ας.

Το ζή­τη­μα, βε­βαί­ως, της Ου­νί­ας δεν συ­ζη­τή­θη­κε ού­τε στο Βε­λι­γρά­δι το 2004 ού­τε και στη Ρα­βέν­να το 2007 στις αν­τί­στοι­χες Συ­νό­δους της Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής Θε­ο­λο­γι­κού Δι­α­λό­γου. Στο κεί­με­νο μά­λι­στα της Ρα­βέ­ννας γί­νε­ται έμ­με­σος, αλ­λά σα­φέ­στα­τος δι­α­χω­ρι­σμός του θέ­μα­τος της Ου­νί­ας α­πό το συ­ζη­τού­με­νο στην πα­ρού­σα φά­ση του δι­α­λό­γου. Ανα­φέ­ρει επί λέ­ξει το κεί­με­νο της Ρα­βέν­νας: «Α­πὸ του έ­τους 1990 μέ­χρι το 2000 το κύ­ρι­ον θέ­μα, το ο­ποίον συ­νε­ζη­τή­θη υ­πό της Ε­πι­τρο­πής, ή­το αυ­τὸ της «Ου­νί­ας» (Κεί­με­νον του Μπε­λε­μεν­τί­ου, 1993, Βαλ­τι­μό­ρη, 2000), θέ­μα, το ο­ποί­ον θα ε­ξε­τά­σω­μεν πε­ραι­τέ­ρω εις το εγ­γὺς μέλ­λον. Εν τω πα­ρόν­τι ε­πι­λαμ­βα­νό­με­θα του θέ­μα­τος, το ο­ποί­ον ε­τέ­θη εις το τέ­λος του Κει­μέ­νου του Βά­λα­μο και με­λε­τώ­μεν τα θέ­μα­τα εκ­κλη­σι­α­στι­κής κοι­νω­νί­ας, της συ­νο­δι­κό­τη­τας και της ε­ξου­σί­ας».

Παραλείπουμε την απαράδεκτη και προκλητική αποσιώπηση και εξαφάνιση στη Ραβέννα της καταδίκης της Ουνίας με απόφαση της Ολομελείας στο Freising του Μονάχου το 1990 που αποδεικνύει πόσο αναξιόπιστη είναι οι του Βατικανού στο Διάλογο, αφού άλλες αποφάσεις δέχονται και άλλες απορρίπτουν, γράφοντάς μας, κατά το λεγόμενον «εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους», και παρατηρούμε ότι είναι πρόφαση και υπεκφυγή του μητροπολίτου Περγάμου ότι θα συζητηθεί προσεχώς το θέμα της Ουνίας εις τα πλαίσια της συζητήσεως του θέματος περι του πρωτείου του Πάπα.  Το θέμα της Ουνίας έπρεπε να είχε κλείσει με την απόφαση του Freising του Μονάχου, όπου Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί υπέγραψαν την καταδίκη της Ουνίας.  Πρέπει να αισχύνονται και όχι να προκαλούν αυτοί που ταπείνωσαν την Ορθοδοξία στο Balamand του Λιβάνου (1993), όπου με απουσία έξη αυτοκεφάλων εκκλησιών (Ιεροσόλυμα, Σερβία, Βουλγαρία, Γεωργία, Ελλάς, Τσεχοσλοβακία) συρθήκαμε σε καινούργια περιττή συζήτηση για την Ουνία με την οποία τη απαιτήσει του Βατικανού ακυρώσαμε την απόφαση του Μονάχου (1990), αθωώσαμε την Ουνία και το χειρότερο προβήκαμε σε σοβαρές παραχωρήσεις σε θέματα πίστεως, εξισώσαμε εκεί εκκλησιολογικά την Ορθόδοξη και την Ρωμαιοκαθολική «Εκκλησία» αρνηθέντες ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.  Και μόνο αυτό έπρεπε να φράττει το στόμα και να συγκρατεί την γραφίδα όσων τολμούν να ομιλούν για σεβασμό των συνοδικών αποφάσεων, τις οποίες κατεξευτέλισαν.  Εξακολουθούμε μάλιστα να δεχόμαστε την Ουνία ως συνομιλητή μας στο Διάλογο.

Σε ό,­τι α­φο­ρά δε συ­νο­λι­κά το κεί­με­νο της Ρα­βέν­νας, το ο­ποί­ο έ­χει δε­χθεί ο­ξύ­τα­τες κρι­τι­κές α­πό ορ­θο­δό­ξου πλευ­ράς, δι­ό­τι εκ­χω­ρεί την ορ­θό­δο­ξη εκ­κλη­σι­ο­λο­γί­α στους αι­ρε­τι­κούς, δεν έ­χει υ­πάρ­ξει μέ­χρι σή­με­ρα καμ­μί­α α­πο­λύ­τως συ­ζή­τη­ση, ε­νη­μέ­ρω­ση, α­πό­φα­ση ή έγ­κρι­ση σε Συ­νο­δι­κό ε­πί­πε­δο α­πό την Εκ­κλη­σί­α της Ελ­λά­δος.

Σε ποι­ες Πα­νορ­θό­δο­ξες α­πο­φά­σεις α­να­φέ­ρον­ται οι δύο αξιωματούχοι, όταν δεν υ­πάρ­χουν καν Συ­νο­δι­κές εγ­κρί­σεις της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος γι­α τα 10 κεί­με­να των Συ­νε­λεύ­σε­ων της Μι­κτής Ε­πι­τρο­πής που προ­η­γή­θη­καν;

Πως θα προ­σέλ­θει ο Συ­νο­δι­κός α­πε­σταλ­μέ­νος της Εκ­κλη­σί­ας της Ελ­λά­δος να συμ­με­τά­σχει στην δι­α­πραγ­μά­τευ­ση του νέ­ου κει­μέ­νου της Ε­πι­τρο­πής, ό­ταν δεν έ­χει εγ­κρι­θεί Συ­νο­δι­κά το προ­η­γού­με­νο, το ο­ποί­ο μά­λι­στα α­πο­τε­λεί και την βά­ση του ε­πι­κεί­με­νου δι­α­λό­γου;

Ποι­α α­ξι­ο­πι­στί­α μπο­ρεί να έ­χει έ­νας τέ­τοι­ος δι­ά­λο­γος (υ­πό την συμ­προ­ε­δρί­α του Σε­βα­σμι­ω­τάτ­ου Περ­γά­μου), ό­ταν αδι­α­φο­ρεί γι­α τη Συ­νο­δι­κή έγ­κρι­ση των πο­ρι­σμά­των του εκ μέ­ρους των Το­πι­κών Ορ­θο­δό­ξων Εκ­κλη­σι­ών που με­τέ­χουν σ’ αυ­τόν;

Γιατί διαμαρτύρονται για την «Ομολογία Πίστεως», η οποία αποτελεί συνοδική συμμετοχή του πληρώματος της Εκκλησίας, την οποία έπρεπε να επιδιώκουν και όχι να αφορίζουν; 

Αυτό δεν είναι Ορθόδοξη Εκκλησιολογία αλλά παπική ιεροκρατία.

Αυ­τήν την ιεροκρατική «αυ­θεν­τί­α και το κύ­ρος των Συ­νο­δι­κών α­πο­φά­σε­ων» υπε­ρα­σπί­ζε­ται ο Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου κι αυ­τό εί­ναι το «εκ­κλη­σι­ο­λο­γι­κόν δι­α­κύ­βευ­μα» γι­α το οποίο ἀ­γω­νι­ά;

Το ε­ρώ­τη­μα, το ο­ποί­ο μας συ­νέ­χει, εί­ναι πραγ­μα­τι­κά α­μεί­λι­κτο. Όχι, όμως, όπως το δι­α­στρέ­φει κα­τα­κλεί­ον­τας την ε­πι­στο­λή του ο Μη­τρο­πο­λί­της Περ­γά­μου, δι­ε­ρω­τώ­με­νος αν «υ­φί­σταν­ται Ορ­θο­δο­ξί­α και δόγ­μα­τα πί­στε­ως ά­νευ συ­νο­δι­κῶν α­πο­φά­σε­ων­», αλ­λά ό­πως ι­σχύ­ει στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα· αν, δη­λα­δή, υφί­σταν­ται συ­νο­δι­κές α­πο­φά­σεις άνευ της Ορ­θο­δο­ξί­ας και των δογ­μά­των πί­στε­ως.

Αυτό εί­ναι το α­λη­θι­νό δι­α­κύ­βευ­μα· η δι­α­φύ­λα­ξη της α­λη­θεί­ας και της α­κρι­βεί­ας της α­μω­μή­του ορ­θο­δό­ξου πί­στε­ώς μας, εκ­φρα­ζο­μέ­νης συ­νο­δι­κώς υ­πό της Α­γι­ω­τά­της Εκ­κλη­σί­ας μας στα πλαί­σι­α της α­πρό­σκο­πτης λει­τουρ­γί­ας Της ως Αυ­το­κε­φά­λου Το­πι­κής Ορ­θο­δό­ξου Εκ­κλη­σί­ας.

Αυ­τό το δι­α­κύ­βευ­μα δεν θα παύσου­με, χά­ρι­τι Θε­ού, να υ­πε­ρα­σπι­ζό­μα­στε και να δι­α­φυ­λάτ­του­με ανε­πη­ρέ­α­στοι και ά­καμ­πτοι μπρο­στά σε εκ­φο­βι­σμούς, απει­λές και εκ­βι­α­σμούς. 

Ο προβληματισμός των δύο υψηλών επιστολογράφων είναι αθεμελίωτος.  Η ορθόδοξη Εκκλησιολογία προσβάλλεται από ιεροκρατικές τάσεις που αγνοούν το πλήρωμα της Εκκλησίας, από περιφρόνηση της ιεροκανονικής και Πατερικής Παραδόσεως, όπως αυτή οριοθετήθηκε στις Οικουμενικές και Τοπικές Συνόδους για την στάση μας έναντι των αιρετικών αλλά και από την εσχάτως ενισχυμένη υπερόρια ανάμειξη σε θέματα της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με εμ­πι­στο­σύ­νη και υ­πα­κο­ή στην Σε­πτή Ιε­ραρ­χί­α της Εκ­κλη­σί­ας μας πα­ρα­κα­λού­με υι­ι­κώς τους Σε­βα­σμι­ω­τά­τους Ποι­με­νάρ­χες μας να α­πο­φαν­θούν και να το­πο­θε­τη­θούν Συ­νο­δι­κώς, με τον φω­τι­σμό του Α­γί­ου Πνεύ­μα­τος, και να α­να­παύ­σουν το εν Χρι­στώ ποί­μνι­ό τους, που α­γω­νιά α­πλη­ρο­φό­ρη­το, α­να­μέ­νον­τας τη φω­νή της Μη­τέ­ρας Εκ­κλη­σί­ας του.

Μετὰ βαθυτάτου σεβασμού, εκ μέρους της Συνάξεως Κληρικών και Μοναχών

Αρχιμ. Μάρκος Μανώλης, Πνευματικός Προϊστάμενος «Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως»

Αρχιμ. Χρυσόστομος Πήχος, Καθηγούμενος Ι. M. Λογγοβάρδας

Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Καθηγούμενος Ι. M. Μεγ. Μετεώρου

Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Παρασκευής Μηλοχωρίου Πτολεμαΐδας

Αρχιμ. Θεόκλητος Μπόλκας, Καθηγούμενος Ι. Ησυχ. Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου, Χαλκιδική

Αρχιμ. Γρηγόριος Χατζηνικολάου, Καθηγούμενος Ι. M. Αγ. Τριάδος Άνω Γατζέας Βόλου

Αρχιμ. Σαράντης Σαράντος, Εφημέριος Ι. N. Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμαρουσίου Αττικής

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Ομότ. Καθηγητής Θεολ. Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Γέρων Ιερομόναχος Ευστράτιος Λαυριώτης

Πρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Εφημέριος Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Πατρών