Νεες ταυτότητες - ηλεκτρονική δικτατορία : Πρέπει ο χριστιανός να αντιδράσει ή να μείνει άπραγος αφήνοντας δήθεν τα πάντα στην Θεία Πρόνοια;

Η τελευταία μας ανάρτηση με τίτλο:"Τον τελευταίο λόγο ούτως ή άλλως, τον έχει ο Θεός..." και η οποία ήταν μια αναδημοσίευση κάποιων σκέψεων του ιστολογίου "Ηγγικεν" προκάλεσε ένα ενδιαφέρον σχόλιο καποιου φίλου αναγνώστη το οποίο πρίν εκφράσουμε τις δικές μας απόψεις σας το παραθέτουμε:

Προς "Κλασσικοπερίπτωση"

 Για άκου τι μου λένε γνωστοί και φίλοι:

"Έλα μωρέ τι αγωνίζεσαι για την Κάρτα του Πολίτη. Δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Τόσοι γεροντάδες το λένε. Εσύ δεν μας έλεγες ότι ο Γιώργος ήθελε να πάρει πρώτος την Κάρτα του Πολίτη τον Νοέμβριο του 2011. Είδες, τίποτα δεν έγινε. Τζάμπα έτρεχες σε συγκεντρώσεις και ημερίδες.

Να το δεις ότι έτσι θα γίνει και τώρα, δεν θα προλάβουν... Τζάμπα αγωνίζεσαι για αυτά, αντίθετα έπρεπε να δίνεις τον χρόνο σου στην προσευχή και να αφήσεις το Θεό να τα κάνει όλα μόνος του."

Με τέτοια δημοσιεύματα (σαν την ανάρτηση  που  έβαλες )καλλιεργείται  ένας εφησυχασμός και μια παραίτηση από κάθε προσπάθεια αντίδρασης. Και παράλληλα αυτοί προχωράνε τα σχέδιά τους κανονικά. Λες και γίνεται σκόπιμα (δεν το πιστεύω για το Ηγγικεν) απλά τέτοια δημοσιεύματα μπορεί να λειτουργούν ως "στάχτη στα μάτια".

 Σκέψου σε τι μεγάλη απογοήτευση θα πέσουν οι άνθρωποι, εάν δεν γίνουν τα πράγματα όπως τα λένε αυτοί οι γεροντάδες.

Είτε γίνουν όλα είτε δεν γίνουν, ο κάθε Χριστιανός έχει ευθύνη εάν δεν έδωσε την μάχη που έπρεπε την στιγμή που έπρεπε. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνουν, αλλά οχυρώνονται πίσω από τις προφητείες και δεν κάνουν τίποτα...Παρεμπιπτόντως  να πω ότι σύμφωνα  με δικές μου αξιόπιστες πηγές, αυτό  που αναφέρει  το "Ήγγικεν"  για τον  π. Καλαϊδη είναι πέραν πάσης  αμφισβήτησης  αληθές και ακριβές  ως προς την  καταγραφή του"

Κατ΄αρχάς να ευχαριστήσουμε τον φίλο μας αναγνώστη για τις ενδιαφέρουσες όντως παρατηρήσεις του.

Είναι  αλήθεια  ότι η κριτική  σκέψη  διαφέρει  απο άνθρωπο  σε άνθρωπο  και  εξαρτάται  όχι μόνο  απο την  αντιληπτική  του ικανότητα δηλαδή την  οξύτητα  του νού ,  αλλά κυρίως  απο την πνευματική του κατάσταση η οποία  όπως  ξέρουμε οι  χριστιανοί , εξαρτάται  απο το πόσο δεκτικός έχει γίνει  ο καθένας μας  στις δωρεές  του Αγίου Πνεύματος.Για να γίνει  όμως  αυτό  πρέπει  να έχει προηγηθεί  ένας  δικός μας  αγώνας ,να έχουμε  δηλαδή κάνει κάτι και εμείς .Όχι  ασφαλώς  γιατί  ο Θεός  χρειάζεται  "αποδείξεις"  πριν μας στείλει  δια του Αγίου Πνεύματος  τις δωρεές του , αλλά  επειδή  ακριβώς   σέβεται  τι αυτεξούσιό μας  το οποίο  φυσικά  υπάρχει εξ αιτίας  του  Θείου  επίσης  δώρου της  φυσικής ελευθερίας  το οποίο λάβαμε  ταυτοχρόνως με την δημιουργία μας.

Είναι λοιπόν  πολύ  φυσικό, κάποιοι εξ ημών  διαβάζοντας   τα  προφητικά  λόγια  των...

Αγίων  μας   να τα  ερμηνεύουν  ως  παραινέσεις  "εφησυχασμού"   σε ότι αφορά  την   ανθρώπινη - υλική  φύση  μας και  περαιτέρω "λέπτυνσης"  της πνευματικής μας υπόστασης δια της  εντικοποίησης  της προσευχής  κλπ.

Τέτοιου  είδους "ερμηνείες"  έχουν  ακουστεί  δυστυχώς  και  απο  αρκετούς  ιερείς  αλλά  θεολόγους  , ειδικά  απο  εκείνους  που  ανέκαθεν  θεωρούσαν το ζήτημα  της ελευθερίας  ή  για να είμαστε  ακριβείς  του  ΘΕΟΣΔΟΤΟΥ  ΔΩΡΟΥ ΤΗΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ως  ήσσονος σημασίας  και απο  εκείνους  που υποκρύπτοντας  την  δουλική  σχέση  με τον "Καίσαρα"  θεωρούν ότι  η  ελευθερία  μας δεν  μπορεί να προσβληθεί  απο κανέναν και ποτέ.

Όλες αυτές  οι  εκτιμήσεις  καθώς και πλείστες   άλλες  σαν κι αυτές ,  αν δεν αγγίζουν τα όρια  της κακοδοξίας  σίγουρα  προσβάλλουν   ηθελημένα  ή αθέλητα   την  ίδια  την βάση  της πίστης μας ,το Χριστοκεντρικό  της και προ πάντων  το ομολογιακό  της περιεχόμενο.  

Θα μας πεί κάποιος ότι  δεν είναι  δυνατόν  να βλαφθεί το ομολογιακό  περιεχόμενο  της πίστης  κάποιου  αν του  πείς  να μην αντιδρά , να μην εκτίθεται  σε κοινωνικούς αγώνες  που έχουν στόχο  την υπεράσπιση  της ελευθερίας ,όπως  π.χ οι αντιδράσεις εναντίον  της ηλεκτρονικής δικτατορίας  και της  επιβολής  της  νέας ταυτότητας, αλλά να  μείνει σπίτι του να προσεύχεται  και να περιμένει  να  εκπληρωθούν  οι προφητείες  των γερόντων.

Μα  εδώ  τίθενται  δύο σοβαρά  ζητήματα:

1ον)Αν  αντιμετωπίζουμε  με   μονοφυσιτικό  "ορθολογισμό"  τα  θέματα  που  μας αφορούν ως πρόσωπα  αλλά και ωςκοινωνία ,δημιουργώντας  ένα "τείχος πνευματικής  αποστείρωσης" απο τα  κοινά ,  τότε  σίγουρα  δεν είναι Χριστοκεντρικός  ο τρόπος  που λειτουργούμε ως μέλη της  εκκλησίας.Και αυτό διότι   αρνούμεθα  επί της ουσίας  ότι   η Κεφαλή της Εκκλησίας μας  δηλαδή ο  Κύριος ημών Ιησούς Χριστός,  δια της ενανθρωπήσεώς του  απέκτησε  και  την  ανθρώπινη  φύση , πράγμα  που μας έδωσε  εκτός των άλλων  τη δυνατότητα  να Τον  αναγνωρίζουμε  και ως "εξ αίματος"  συγγενή μας.Μήπως  ο  Σωτήρας μας Χριστός αγνόησε  όλα όσα απασολούσαν την ανθρώπινη  φύση μας;Δεν είναι  Εκείνος  ο οποίος  πριν και μετά  την Σταύρωση  και την Αγία Του Ανάσταση , βρίσκεται  διαρκώς στο πλάι μας  ενεργώντας θαυματουργικά  σε κάθε  δίκαιο  ανθρώπινο αίτημά μας;

Το μόνο που ζητά απο μας είναι  να δείξουμε  έμπρακτα  και την δική μας προαίρεση.Να χρησιμοποιήσουμε δηλαδή  το  Θεόδοτο δώρο της ελευθερίας  με εκείνον τον τρόπο  που  θα ανοιξει  την πόρτα  σε Εκείνον.Για να γίνει όμως αυτό   απαιτείται  η συμμετοχή  όχι μόνο της ψυχής αλλά  και του σώματος, να δείξουμε  δηλαδή ότι  όλη η ύπαρξή μας  ακολουθεί   και συμμετέχει.Αν λοιπόν  αρνηθούμε  να  αντιδράσουμε   έμπρακτα  και  με  Ορθόδοξη  συνείδηση  εναντίον  εκείνων των  αντίχριστων  δυνάμεων   που   θέλουν  όχι  μόνο  την φυσική αλλά και την ψυχική μας εξόντωση, τότε πως θα  δώσουμε  εκ των προτέρων  ένα απτό  δείγμα  της προαίρεσής μας να  αγωνισθούμε  δια την πίστιν  του  Χριστού την  Αγίαν ;

2ον) Αν κάποιος  δεν μπορεί να υπερνικήσει  την  "εσωτερική του ανάγκη" να ερμηνεύσει  τους λόγους των  Αγίων  Πατέρων  της εκκλησίας  μας  και των  διορατικών  Γερόντων  που με τον ένα η τον άλλο τρόπο  έχουν  αναφερθεί Θεοπνεύστως  σε όσα  πρόκειται  να συμβούν ,τότε ας  προσπαθήσει   σε αυτές τς ερμηνευτικές του απόπειρες να περιέχει  όλόκληρο   τον  υπο ερμηνεία  αναφερόμενο  λόγο  χωρίς  προσθαφαιρέσεις.Αν π,χ  στο λόγο του  Οσίου Γέροντος Παϊσίου :«Μέχρι που να κυκλοφορήσουν οι νέες ταυτότητες, μπορεί νά 'ρθη και η οργή του Θεού», αγνοηθεί  κατά  τον  σχολιασμό  το χρησιμοποιούμενο ρήμα  "μπορεί", τότε  ο λόγος του Γέροντος αποκτά άλλο  νόημα  και αποδίδεται  ως  μία  θα λέγαμε  "μοιραία βεβαιότητα",πράγμα που φυσικά  δεν υπάρχει  πουθενά   στην  Ορθόδοξη  Πατερική  παράδοση και Θεολογία.

Συμπερασματικά  θα λέγαμε  αυτό που  λέει και ο απλός  λαός  :"Όποιος βαριέται να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει" ή  με απλά  λόγια  το  ενεργό  μέλος  του σώματος της στρατευομένης  εκκλησίας του Χριστού δεν μένει  ακίνητο και αποσβολωμένο ούτε  και κρατά κόσκινο  στο χέρι  κατά  την πορεία  του προς την  δια Χριστόν  Ανάσταση.

Αναρτήθηκε από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ