Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ «ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ»

Γράφει ο Ν. Σαββόπουλος

Η Ημερίδα πού πραγματοποιήθηκε από την Ι. Μητρόπολη Πειραιῶς στις 15 Φεβρουαρίου απέδειξε ως αντιπατερική την λεγομένη «Μεταπατερική Θεολογία». 

 Στην Ημερίδα αυτή ο Προηγούμενος τῆς Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου Αρχιμ. π. Αθανάσιος επεσήμανε μεταξύ άλλων:

«Ἡ μεταπατερική θεολογία, σέ γενικές γραμμές, ἀποτελεῖ προέκταση καί παρακλάδι τῶν ποικίλων νεώτερων θεολογιῶν, πού ἀναπτύχθηκαν στήν  Δύση  —κυρίως  τήν  προτεσταντική– (κοινωνική θεολογία, πολιτική θεολογία, θεολογία τῆς ἐλευθερίας, τῆς ἀπελευθέρωσης, θεολογία τῆς ἐπαναστάσεως, “μαύρη” θεολογία,  θεολογία  τῆς  συνάφειας, φεμινιστική θεολογία, περιεκτική θεολογία  κ.ἄ.)  καί  εἶναι  καρπός  τῆς ἐκκοσμικεύσεως, τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί τῆς παρεκκλίσεως ἀπό τά χαρακτηριστικά τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί διδασκαλίας.

Κοινό στοιχεῖο τῶν θεολογιῶν αὐτῶν εἶναι ὅτι παραμερίζουν τό νόημα τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, τόν ἀσκητικό, νηπτικό καί ἡσυχαστικό χαρακτήρα τῆς πίστεως, τήν ἁγιοπνευματική  ἐμπειρική  μέθοδο  τῆς ὀρθοδοξίας, τήν μετοχή στήν ἄκτιστη χάρη καί δόξα τοῦ Θεοῦ καί μεγεθύνουν σέ ἀπόλυτο βαθμό τά κοινωνικά καί πολιτιστικά δεδομένα τῆς κάθε ἐποχῆς. Παρουσιάζουν τήν πίστη καί τήν πνευματικότητα μέ τρόπο ...
προσαρμοσμένο στήν νοοτροπία καί  τήν  ἐκκοσμικευμένη  ἀντίληψη καί λογική τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων. Ὑποβαθμίζουν τό ἀληθινό και σωτηριῶδες νόημα τοῦ Εὐαγγελίου σέ  ἁπλή  κοινωνική  καί  πολιτιστική συνθηματολογία,  σέ  ἄνευρη  και ἀνούσια γνωσιολογία καί φιλοσοφία. …

Τό πλέον, ὅμως, ἀνησυχητικό και ἐπικίνδυνο εἶναι ὅτι ἡ θεολογία τῆς συνάφειας  βρίσκει  ἰσχυρούς  ὑποστηρικτές καί ἐντός τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας  μας  καί  παρουσιάζεται ὡς, δῆθεν, χρήσιμη καί ἀπαραίτητη γιά τήν ἀπαιτούμενη μαρτυρία τῆς ὀρθοδοξίας στόν σύγχρονο κόσμο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αὐτῆς τῆς τάσεως εἶναι τό συνέδριο, πού ὀργανώθηκε ἀπό τήν Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν Βόλου μέ θέμα “Νεοπατερικὴ σύνθεση ἢ μεταπατερικὴ θεολογία. Τὸ αἴτημα τῆς θεολογίας τῆς Συνάφειας στὴν Ὀρθοδοξία”.

Ἔφτασαν μάλιστα εἰσηγητές τοῦ Συνεδρίου  αὐτοῦ  νά  κατηγοροῦν τούς ὀρθοδόξους γιά “ἐκκλησιαστική θριαμβολογία” καί “πατερικό φονταμενταλισμό”.  Καί  ὡς  ἀπάντηση στόν  “πατερικό φονταμενταλισμό” προβάλλουν, οἱ εἰσηγητές αὐτοί, την συναφειακή καί μεταπατερική θεολογία, καθώς καί ποικίλες κακοδοξίες,  πού  ἐκκολάπτονται  στά  σύγχρονα  οἰκουμενιστικά  καί  δῆθεν ὀρθόδοξα κέντρα. Πρόκειται γιά μία μεταλλαγμένη θεολογία· θεολογία κατασκευασμένη καί προσαρμοσμένη, θεολογία τοῦ ἐργαστηρίου και τοῦ σπουδαστηρίου, τῶν κλειστῶν συνεδρίων  καί  τῶν  ἐπιλεγμένων ἀκροατηρίων. Μία θεολογία “ἐπιδοτούμενη” καί  “χρηματοδοτούμενη” ἀπό ἑτερόδοξα ἱδρύματα καί πανεπιστήμια  καί  κοσμικούς  φορεῖς  τῆς Δύσεως. Μία θεολογία καί μιά ἀντίληψη, πού λειτουργεῖ ἀλλοιωτικά και διαβρωτικά ἀκόμη καί γιά τήν ἱστορική  συνείδηση  καί  συνοχή  τοῦ Ἔθνους καί τοῦ λαοῦ μας.» (Ορθόδοξος Τύπος 24 Φεβρουαρίου 2012)

Απόδειξη τῆς στηρίξεως τῆς μεταπατερικῆς αιρέσεως από πρόσωπα υψηλά στην εκκλησιαστική διοίκηση, είναι:

1. «Ο Μακαριώτατος εξέφρασε την ευαρέσκεια και ικανοποίησή του για την πλούσια και καρποφόρα δράση της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών, ενώ δεν παρέλειψε να επαναλάβει τη στήριξη και εκτίμησή του για το πρωτοποριακό έργο που επιτελείται στο Βόλο. Σημείωσε δε ότι στην μεταβατική και απρόβλεπτη αυτή περίοδο που διανύουμε, η Εκκλησία μας έχει ανάγκη από φωνές σαν της Ακαδημίας του Βόλου, γι’ αυτό και ενθάρρυνε τους υπευθύνους της να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, αψηφώντας τις ανοίκιες και άδικες επιθέσεις.» (http://romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=10095:2011-12-07-13-18-56&catid=25:2009-12-18-08-37-46)
2. «Στὴν ἀντιφώνησή του (πρὸς τὸν Δημητριάδος) ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος …ἐπανέλαβε τὴν ἔκφραση τῆς πατριαρχικῆς εὐαρέσκειας καὶ τῆς ἐμπιστοσύνης» πρὸς «τὰ πρόσωπα ποὺ ὑπηρετοῦν στὴν Ἀκαδημία…, ἐνῶ δὲν παρέλειψε νὰ ὑπογραμμίσει τόσο τοὺς ὑφισταμένους δεσμούς, ὅσο καὶ τὴν βαθύτερη κοινότητα ἀνάμεσα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἀκαδημία… Τόνισε, ὅτι …στηρίζει πνευματικῶς κάθε πρωτοπόρα προσπάθεια… Ἐπαίνεσε δὲ τὸν Σεβ. Δημητριάδος καὶ τὰ στελέχη τῆς Ἀκαδημίας γιὰ τὴν προσήλωσή τους στὸ ἀνανεωτικὸ θεολογικὸ ὅραμα ποὺ ὑπηρετοῦν, ἀντιπαρερχόμενοι σεμνοπρεπῶς τὶς ἐπιθέσεις τῶν ἀκραίων συντηρητικῶν κύκλων, …καὶ ἀνανέωσε τὴν στήριξη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη ποὺ …ὁ ἴδιος προσωπικῶς παρέχει στὴν Ἀκαδημία, ἐπευλογώντας τὸ ἔργο της στὸ ὁποῖο στηρίζονται πολλὲς καὶ χρηστὲς ἐλπίδες.»
3. Στὴ συνέχεια, ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχη ὁ «Σεβ. Περγάμου, ἐπαίνεσε τὸ ἀνανεωτικὸ θεολογικὸ ἔργο τῆς Ἀκαδημίας» καὶ τόνισε πὼς «ἡ Ἀκαδημία Θεολογικῶν Σπουδῶν, παρὰ τὴν πολεμικὴ ποὺ δέχεται, …ἀρθρώνει θεολογικὸ λόγο σύγχρονο καὶ ἀνανεωτικό. Καὶ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο εἶναι ἐν προκειμένῳ ὁ πιὸ φυσικὸς χῶρος ὑποδοχῆς μιᾶς τέτοιας θεολογίας· …ἡ Ἀκαδημία τοῦ Βόλου συναντᾶται μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ δίνει ἐλπίδες γιὰ τὴν ὑπέρβαση τῆς κρίσης ποὺ χαρακτηρίζει τὴν ὀρθόδοξη θεολογία.» ( http://www.ierovima.gr/pages/article.aspx?id=712)

Οι προτεσταντίζοντες ασεβείς ποιμένες και θεολόγοι έχουν λοιπόν αρχηγό τον αιρεσιάρχη «Πατριάρχη» κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος περιθάλπει και ενθαρρύνει κάθε αποχρώσεως οικουμενιστή όπως τον Μητροπολίτη Περγάμου Ζηζιούλα, τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο κ.λπ.

Αναφέρω στη συνέχεια τά εξῆς:

«Ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης π. Θεόδωρος Ζήσης (ἀλλὰ νωρίτερα καὶ ὁ κ. Ἰωάννης Μαρκᾶς) ἀποτέλεσαν τὴν ἐξαίρεση, κατονομάζοντες κάποιους ἀπὸ τοὺς αἱρετίζοντες μεταπατερικοὺς θεολόγους. Κυρίως, ὅμως, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης (ὁ ὁποῖος μίλησε μετὰ τὸν Ναυπάκτου) τόλμησε νὰ κατονομάσει τοὺς κύκλους ἐκείνους τοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως ποὺ στηρίζουν τὴν μεταπατερικὴ θεολογία. Μερικὰ ἀπὸ τὰ λόγια του:

«…Τὴν μετα-πατερικότητα τῆς Ἀκαδημίας Θεολογικῶν Σπουδῶν τοῦ Βόλου, καλύπτουν, στηρίζουν καὶ δικαιώνουν κύκλοι ποὺ συνδέονται μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο… Ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος –(τὸ λέω) μὲ πολὺ πόνο– ὡς ἀρχιμανδρίτης ἤδη, …ἰσχυρίζεται ὅτι πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἱ. Κανόνες πρέπει νὰ καταργηθοῦν. Δὲν δύνανται νὰ ἐφαρμοσθοῦν σήμερα καὶ πρέπει νὰ τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τὰς σχέσεις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν μὲ τοὺς ἑτεροδόξους… Δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχει διατάξεις ἀπαγορευούσας τὴν εἴσοδον εἰς τὸν ναὸν ἑτεροδόξων καὶ τὴν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχήν”.
»…Ὡς πατριάρχης κατήργησε μόνος, αὐτοὺς τοὺς Ἱ. Κανόνες, συμπροσευχόμενος φανερῶς καὶ ἐπανειλημμένως μὲ αἱρετικούς… Ἐχαρακτήρισε τὸ Κοράνιο ὡς Ἅγιο… Καὶ τὸ τρομερότερο ὅλων, ὅσα εἶπε γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, τὰ ὁποῖα ὁδήγησαν σὲ ἔντονη διαμαρτυρία τὴν Ἱ. Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Εἶπε: “Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάστασιν προπάτορες ἡμῶν, ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως…”».» (Απόσπασμα από άρθρο τῆς Φιλορθοδόξου Ενώσεως Κοσμᾶς Φλαμιᾶτος)

Σαββόπουλος Νικόλαος