Ἐρωτῶ σέ φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί οὐχί δόλιος.

(ἐκ βαθέων) (Πρωτοπρ. Ἀθανασίου Μηνᾶ)

Πρός τί νά ἀποδεχθῶ τήν διαταγή σου πού μοῦ λέει νά ἀρνηθῶ τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση τῆς Ἀμωμήτου πίστεώς μου, τήν ὁποία ἐβίωσαν οἱ Ἅγιοι, οἱ ἥρωες, καί οἱ εὐεργέτες, καί στή συνέχεια νά ἀκολουθήσω τούς τοκογλύφους, τούς ψυχρούς ἐκμεταλλευτές καί ἐμπόρους τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων;

Ἀλήθεια, γιατί δέν ἔρχεσαι ἐσύ στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία νά γευθεῖς τήν Ἄκτιστο Χάρι, νά... πληρωθεῖ ἡ καρδιά σου ἀπό ἀγάπη καί ταπείνωση καί φιλανθρωπία, ὥστε νά βρεῖ πραότητα καί ἀνάπαυση ἡ ψυχή σου καί τήν ποθουμένη ἐν Χριστῷ ἀληθινή ἐλευθερία;

Μάθε, ὅτι ἡ ἱστορία διαχρονικά διδάσκει, πώς ἐκεῖνοι πού ἀκολούθησαν τόν Χριστό ἄδολα, ποτέ δέν μετάνιωσαν καί ποτέ δέν καταπίεσαν τούς ἀδελφούς τους, οὔτε διέπραξαν... κανενός εἴδους ἔγκλημα. Τοὐναντίον, ἀνιδιοτελῶς, γιά τήν ἀγάπη καί τήν πίστη τους στόν Βασιλέα Χριστό, προσέφεραν πολλά στήν κοινωνία τῶν συνανθρώπων καί δέν δίστασαν νά δώσουν ἀκόμη καί τή ζωή τους. Ἐνῶ, ἀντιθέτως, οἱ ἄ-Χριστοι καί μετανόησαν καί ζήτησαν συγγνώμη· πρῶτα βασάνισαν, ἀλλά μετά βασανίσθηκαν. Συνεπῶς, γιατί μέ φοβερίζεις καί μέ πιέζεις νά δεχθῶ τήν Κάρτα τοῦ Πολίτη - Ἠλεκτρονική ταυτότητα, τή φοροκάρτα ἤ τήν ὅποια κάρτα, μέ ἤ χωρίς τό 666, πού σύμφωνα μέ τά λεγόμενά σου, ἐνέχει κρυφά στοιχεῖα πού ἐγώ ὡς κάτοχος δέν θά γνωρίζω, ἐνῶ ἐσύ καί θά γνωρίζεις καί θά μέ ἐκβιάζεις μέ αὐτά; Ἐμένα καύχημά μου εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ[1] πού φωτίζει τή ζωή μου καί πόθος μου νά ἀκολουθῶ τόν Χριστό, τηρώντας πιστά τίς Ἅγιες Ἐντολές Του, πού εἶναι Φῶς, Ζωή, Ἀλήθεια, Αἰώνια Ἀνάσταση. Μέ Αὐτόν θέλω νά ζῶ καί προσωπικά καί δημόσια!

Τί παραμῦθι, λοιπόν, εἶναι αὐτό πού μοῦ πουλᾶς περί προστασίας τῶν προσωπικῶν δεδομένων, ἐνῶ μοῦ ἀπαγορεύεις μέ νόμο νά ἀναγράφεται στήν ταυτότητά μου ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μου, πού γιά μένα ἀποτελεῖ δημόσια ὁμολογία, ἐνῶ στούς δικούς σου ἀφήνεις νά δηλώνουν δημόσια ἄθεοι, πού γι’αὐτούς εἶναι προϋπόθεση ἀνόδου σέ ἀξιώματα, ἀλλά καί στούς μουσουλμάνους νά προσεύχονται ἐλεύθερα στίς πλατεῖες τῆς πατρίδος μου; Ἄκουσε φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί ὄχι δόλιος, ὁ Κύριος καί Βασιλέας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, ἐντέλλεται νά Τόν ἀκολουθῶ, νά σηκώνω τόν Σταυρό Του καί νά ζητῶ τήν δική Του δόξα καί ὄχι τήν δόξα τῶν ἀνθρώπων. Ταυτοχρόνως μοῦ ὑπενθυμίζει ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μέσα στίς Ἁγίες Γραφές, τίς φοβερές συνέπειες καί τίς πτώσεις ὅλων ἐκείνων πού Τόν ἀρνήθηκαν καί δέν θέλησαν νά Τόν ἀκολουθήσουν, ὅπως π.χ. ὁ Ἑωσφόρος, πού ἀπό ἄγγελος φωτός ἔγινε πονηρός καί σκοτεινός δαίμονας, ὅπως ὁ Ἰούδας, πού ἀπό ἀκόλουθος καί φίλος ἔγινε ἐχθρός, ἀποστάτης καί προδότης, ὅπως ὁ πάπας, πού παρέσυρε σχεδόν ὅλον τόν κόσμο στό ψέμα καί στήν δόλια θεωρία τοῦ θανάτου τοῦ Θεοῦ. Βλέπεις σήμερα, πῶς συμπεριφέρονται στά παιδιά τῆς πατρίδος μου, ἐκεῖνοι οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, πού ἀποδέχθηκαν τήν πλάνη τοῦ παπισμοῦ καί τοῦ προτεσταντισμοῦ. Πῶς τά ἀπαξιώνουν. Ταυτοχρόνως, προστατεύουν τίς σπεῖρες καί τίς κάστες λαθραίων ἀλλοδόξων μεταναστῶν μέ σκοπό νά αὐξάνονται πληθυσμιακά.

Ρωτῶ λοιπόν, εἶναι οἱ νόμοι σου τραγικά λάθη ἀπό ἄγνοια; Ἤ εἶναι μεθόδευση ἀφανισμοῦ τῆς Ὀρθόδοξης χώρας μας; Διότι, μή μοῦ πεῖς, ὅτι ὅλη αὐτή ἡ δῆθεν οἰκονομική καί κοινωνική κρίση καί ἀναρχία δέν εἶναι σκόπιμη. Ἐάν παρ’ ἐλπίδα τό ἀγνοεῖς, σέ πληροφορῶ, ὅτι ὅλη αὐτή ἡ παγκόσμια χαβούζα καί ἀναταραχή, πού προβάλλεται καθημερινά στά μάτια μας ἀπό ὅλα τά μέσα ἐνημερώσεως, σέ ἕναν μόνο σκοπό ἀποβλέπει, ἕνας εἶναι ὁ στόχος! Νά ἐξαφανίσει ἀπό προσώπου γῆς καί - ὦ, τῆς ἀνοησίας τό θράσος! - ἀπό προσώπου οὐρανοῦ, τό Ὄνομα, τήν Δόξα καί τήν Κυριαρχία τήν Αἰώνια τοῦ μόνου Ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί στή θέση Του νά ἐνθρονίσει δικτατορικά τό ἀπαίσιο καί βλοσυρό «πρόσωπο» τοῦ Ἀντιχρίστου καί νά πλήξει καίρια τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα.

Σέ προτρέπω καί σέ παρακαλῶ φίλε, ἄν εἶσαι γνήσιος καί ὄχι δόλιος, νά διαβάσεις τήν Θεία Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου καί μέ αὐξημένη προσοχή τά κεφάλαια ἀπό ιγ΄ ἕως τέλους. Τότε θά ἀντιληφθεῖς, ἰδίοις ὄμμασιν, πόσο τραγικά ἄτομα εἶναι οἱ ἐχθροί τοῦ Μεσσία Ἰησοῦ, ὅπως ἐπίσης καί τό τραγικό τους τέλος. Ἐνῶ, ἀντιθέτως, θά δεῖς τήν δόξα, τήν ἀνάπαυση καί τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ νά κληρονομοῦν ἐκεῖνοι, οἱ ἀγαπῶντες Τόν γλυκύτατον Ἰησοῦν καί ἐμμένοντες πιστοί στό Ὄνομά Του καί στίς ἐντολές Του, μέ μετάνοια καί ἀσκητικό ἀγώνα ἕως θανάτου.

Ἀλήθεια σοῦ λέω· ἡ Ἁμαρτία εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ Σωτῆρα Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἄρνηση τοῦ Θεανδρικοῦ προσώπου τοῦ Μεσσία καί τῆς θεϊκῆς ἀποστολῆς Του γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτή ἡ ἄρνηση καί ἡ ἀπιστία, σέ τελευταία ἀνάλυση, ἀποτελεῖ τή βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού μένει ἀσυγχώρητος καί εἰς τόν νῦν αἰῶνα καί εἰς τόν μέλλοντα. Τά δέ ὀψώνιά της εἶναι θάνατος καί κόλαση.

Πρόσεξε, σέ ἱκετεύω, διάβασε καί τήν Καθολική Α´ Ἐπιστολή τοῦ Ἁγίου μαθητοῦ καί Ἀποστόλου ἐπιστηθίου φίλου τοῦ Χριστοῦ, παρθένου καί ἠγαπημένου, Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, καί ἰδιαιτέρως τούς στίχους 2-10 τοῦ γ´κεφαλαίου[2] καί τούς στίχους 1-3 τοῦ δ΄κεφαλαίου[3].

Ἐλπίζω καί προσεύχομαι ἐν τέλει νά συμφωνήσεις μαζί μου στό ἑξῆς συμπέρασμα:

Τήν πατρίδα μας, τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καί τόν λαό μας θά σώσουν ἀληθινά, α) ἡ μετά δακρύων μετάνοια καί ἐξομολόγηση ὅλων μας[4] καί β) ἡ ἀπό καρδίας ἐπιστροφή στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, δηλαδή στή ζωή καί τόν τρόπο τῶν Ἁγίων, τῶν ἡρώων καί τῶν εὐεργετῶν τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος μας. Τότε καί μόνον τότε, ἡ πατρίδα μας, θά ἀνακτήσει καί πάλι τήν δυναμική της καί θά εἶναι σεβαστή πρός τούς ἀληθινούς καί γνήσιους φίλους, ἀλλά καί τούς «ἄσπονδους φίλους» της.

Τά κουφά καί ἀνόητα τῶν ἐκμεταλλευτῶν τοκογλύφων πού κατά κόρον αὐτή τήν ὥρα κατακλύζουν τά ὦτα μας, οὔτε μποροῦν νά βοηθήσουν, ἀλλά καί κανείς Ὀρθόδοξος Ἕλληνας δέν τά πιστεύει. Μήν πλανᾶσαι, λοιπόν. Μετανόησε!

Ἐάν ὅμως παρ’ ἐλπίδα, ἐπιτρέψει ὁ Θεός διά τάς ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐσεῖς- πού ὑποθηκεύσατε τό μέλλον τῶν νέων καί τῶν νεανίδων μας ἕως τρίτης γενεᾶς[5], στερώντας τους τή χαρά τῆς ἐν Χριστῷ συζυγίας καί οἰκογενείας, ἐπαγγελλόμενοι ψεύτικους παραδείσους διά τῆς προβολῆς βορβορωδῶν καί σηπωδῶν τρόπων καί ἀτραπῶν ὡς δῆθεν πολιτισμό καί πρόοδο, καί πού ταυτόχρονα ἀπειλεῖτε νά καταλύσετε τήν ἐθνική μας κυριαρχία- πρός στιγμήν νά ἐπικρατήσετε, καί πάλι σοῦ λέγω πώς γνωρίζουμε ὅτι μετά τήν μπόρα τή δαιμονική θά λάμψει ἡ λιακάδα ἡ θεϊκή[6] καί τό Φῶς τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος θά φωτίσει ξανά τόν κόσμο.

Τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα τήν ἐκάλεσε ὁ Χριστός γιά νά ζήσει! Καί θά ζήσει πιστή εἰς Αὐτόν ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Αὐτό ἐπιβεβαιώνεται καί μέ τόν ἅγιο Νεκτάριο πού λέει χαρακτηριστικά, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ τόν ὀφθαλμό τῆς ἀνθρωπότητας καί ὁ Ἕλληνας τόν αἰώνιο διδάσκαλό της[7]. Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.

[1] β´ἀπόστιχο Πέμπτης ἑσπέρας, πλ.α´: «Μόνον παγέντος, τοῦ ξύλου Χριστέ τοῦ Σταυροῦ σου, ἡ πλάνη πεφυγάδευται, καί ἡ χάρις ἐξήνθησεν· οὐ γάρ ἔτι καταδίκης ἐστί τιμωρία, ἀλλά τρόπαιον ἐδείχθη ἡμῖν σωτηρίας· Σταυρός ἡμῶν τό στήριγμα· Σταυρός ἡμῶν καύχημα· Σταυρός ἡμῶν ἀγαλλίαμα.»

[2] Α´Ἰωάννου, κεφ.γ´, στ. 2-10: «Ἀγαπητοί, νῦν τέκνα Θεοῦ ἐσμεν, καί οὔπω ἐφανερώθη τί ἐσόμεθα· οἴδαμεν δέ ὅτι ἐάν φανερωθῇ, ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα αὐτόν καθώς ἐστι. καί πᾶς ὁ ἔχων τήν ἐλπίδα ταύτην ἐπ’ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθώς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι. Πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν καί τήν ἀνομίαν ποιεῖ, καί ἡ ἁμαρτία ἐστίν ἡ ἀνομία. καί οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τάς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καί ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτόν οὐδέ ἔγνωκεν αὐτόν. Τεκνία, μηδείς πλανάτω ὑμᾶς· ὁ ποιῶν τήν δικαιοσύνην δίκαιος ἐστι, καθώς ἐκεῖνος δίκαιος ἐστιν· ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, ὅτι ἀπ’ ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει. εἰς τοῦτο ἐφανερώθη ὁ υἱός τοῦ Θεοῦ, ἵνα λύσῃ τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Πᾶς ὁ γεγεννημένος ἐκ τοῦ Θεοῦ ἁμαρτίαν οὐ ποιεῖ, ὅτι σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει· καί οὐ δύναται ἁμαρτάνειν, ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ γεγέννηται. ἐν τούτῳ φανερά ἐστι τά τέκνα τοῦ Θεοῦ καί τά τέκνα τοῦ διαβόλου. πᾶς ὁ μή ποιῶν δικαιοσύνην οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ Θεοῦ, καί ὁ μή ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ.»

[3] Α´Ἰωάννου, κεφ.δ´, στ. 1-3: «Ἀγαπητοί, μή παντί πνεύματι πιστεύετε, ἀλλά δοκιμάζετε τά πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον. ἐν τούτῳ γινώσκετε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καί τοῦτό ἐστι τό τοῦ ἀντιχρίστου ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καί νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστίν ἤδη.»

[4] Κατά Μάρκ., κεφ.α΄, στ.15: « …μετανοεῖτε καί πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ.»

Κατά Ματθ., κεφ.δ΄,στ.17: «…μετανοεῖτε ̇ ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.»

[5] Βλέπε τήν τελευταία ἐπίσημη ἀπογραφή, πού ἀντί ἡ χώρα μας πληθυσμιακά νά αὐξάνεται, ἐλαττοῦται.

[6] «Σημεῖα τῶν καιρῶν», Γέροντος Παϊσίου

[7] Ἁγίου Νεκταρίου, «Περί τῆς ἑλληνικῆς φιλοσοφίας ὡς προπαιδείας εἰς τόν χριστιανισμόν», ἐκδ. Παναγοπούλου, Ἀθήνα 1995, σελ. 12-14.