Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος εξέπληξε σήμερα ευχάριστα το ποίμνιό του!

Σχόλιο του "Ο.Π":
Πριν απο λίγο  κάποιοι  φίλοι αναγνώστες απο  τον Βόλο μας έστειλαν το παρακάτω  κείμενο με το οποίο εκφράζουν την χαρά τους  για την διαφαινόμενη  "μεταστροφή" του Μητροπολίτου τους  σε ένα  θέμα  το οποίο έχει σκαναδαλίσει και ταλαιπωρήσει πολλούς πιστούς της  περιοχής.
Ας ευχηθούμε   να δούμε στο μέλλον  και άλλα τέτοια δείγματα  και τον  Μητροπολίτη να  Αγιάζεται βαδίζοντας στον δρόμο των Αγίων μας Πατέρων.
---------------------------------------------

Προς ευχάριστη έκπληξη του ορθοδόξου λαού του Βόλου, κατά τον  πανηγυρικό εσπερινό της Αναλήψεως του Χριστού στον ομώνυμο Ι. Ναό, χοροστατούντος του σεβ. Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου και παρακαθημένου του κ. Ιγνατίου, οι σεβασμιώτατοι προκαθήμενοι απήγγειλαν τα ιερά αναγνώσματα των προφητειών στην γλώσσα της παραδόσεώς μας, στην αυθεντική γλώσσα των Ο΄.

 Δεν γνωρίζουμε εάν τα εύσημα ανήκουν περισσότερο στον κ. Θεόκλητο (ο οποίος άρχισε πρώτος την ανάγνωση)  η στον οικείο Μητροπολίτη κ. Ιγνάτιο, πάντως για  τον Βόλο αυτό αποτελεί θρίαμβο της Ιεράς Παραδόσεως μετά 2 χρόνια βιασμού της γλώσσας και  λέμε εκ βάθους καρδίας εύγε και συγχαρητήρια και στους δύο. Ευχόμαστε να ακολουθήσουν και άλλα βήματα επιστροφής στην Πατερική Θεολογία και στην Ορθόδοξη ομολογία, μακριά από την λέπρα του Οικουμενισμού και εμείς θα είμαστε οι πρώτοι που θα τιμήσουμε τον Δέσποτά μας, κ. Ιγνάτιο, εφ’ όσον μας αποδείξει με τα έργα του ότι είναι πράγματι εις «τύπον και θέσιν Χριστού».  Ευχόμεθα και αναμένουμε και προσευχόμεθα γι’ αυτό.

                        Ορθόδοξοι Χριστιανοί του Βόλου.

Το πρωί κατά την πανηγυρική Θ. Λειτουργία ο Δημητριάδος Ιγνάτιος αναφέρθηκε και στις συγκεντρώσεις των "αγανακτισμένων πολιτών" λέγοντας χαρακτηριστικά:

(το παρακάτω απόσπασμα  το πήραμε απο το πρακτορείο εκκλ. ειδήσεων "Ρομφαία")

«Η κοινωνία των προσώπων γίνεται πράξη μέσα στην Εκκλησία. Την ίδια στιγμή οι διψασμένοι πνευματικά άνθρωποι την αναζητούν στις πλατείες κι έχουν δίκιο, γιατί, ίσως κι εμείς δεν καταφέραμε να τους πείσουμε ότι η Εκκλησία που αναζητούν είναι εδώ, είναι δική τους. Είναι η Εκκλησία της Ευχαριστίας που μάς ενώνει... Οι άνθρωποι στερήθηκαν τη χαρά της κοινωνίας κι εμείς οι Ποιμένες πρέπει να την ξαναπροσφέρουμε και να δείξουμε ότι ο άνθρωπος είναι ζωντανή εικόνα του Θεού. Κανείς δε μπορεί να μάς στερήσει αυτή την πίστη, ότι βιώνουμε την κοινωνία των προσώπων, μιμούμεθα τη ζωή της Αγίας Τριάδος, γνωρίζουμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι μαζί μας και ο Χριστός που θέωσε την φύση μας είναι η κεφαλή μας. Αυτός μάς καλεί να είμαστε χαρούμενοι, όχι με πρόσκαιρη χαρά, αλλά μ' εκείνη που δίδει τη δύναμη να νικήσουμε τις πιο μεγάλες δυσκολίες.


Τούτη τη χαρά θέλουν να μάς στερήσουν, αλλά δε θα το καταφέρουν... Η χαρά και η ενότητά μας είναι η δύναμη και η ελπίδα μας. Και αυτή η ελπίδα έχει όνομα, είναι ο Χριστός. Να την προσφέρουμε σε όλους για να ξαναζήσει η κοινωνία μας όπως της αξίζει, με αληθινή ελευθερία και πραγματική δικαιοσύνη...»