«Οι εναλλακτικές θεραπείες κατά την κύηση και τον τοκετό, και κατά πόσον επιτρέπεται ή όχι να επηρεάζουν την ζωή των υποψήφιων μητέρων»

(Γράφει η μαία Κ.Π.)

Είναι Σάββατο βράδυ και ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι υπέροχοι ύμνοι και οι καταβασίες από την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως του Αγίου και δικαίου Λαζάρου. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, κάνει κάτι που στα ιατρικά δεδομένα είναι ασύλληπτο και ανθρωπίνως αδύνατο. Ως Θεός ανασταίνει έναν άνθρωπο, τον Λάζαρο, ο οποίος είναι νεκρός και βρίσκεται στον τάφο ήδη 4 ημέρες, προτυπώνοντας έτσι την κοινή Ανάσταση όλων ημών στο πρόσωπο του αγαπημένου του φίλου. Έχω την μεγάλη τιμή από τον Θεό, να ασκώ το επάγγελμα της μαίας, να βρίσκομαι δίπλα στην πιο όμορφη στιγμή της ζωής, στον ερχομό ενός καινούριου ανθρώπου στον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο μόνος πόνος που θεωρείται φυσιολογικός, για να μην πω λυτρωτικός, είναι αυτός της γέννας. Όλοι, άλλωστε, όταν βλέπουμε μια έγκυο της ευχόμαστε «καλή λευτεριά». Όμως, τόσο η εγκυμοσύνη, όσο και η γέννα, πέρα από κάτι πολύ όμορφο, δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση για όλες τις γυναίκες. Πολλές φορές προκύπτουν προβλήματα, κάποια εκ των οποίων η επιστήμη δυσκολεύεται να επιλύσει ή ακόμη και αδυνατεί.

Η εποχή μας, από την άλλη, προωθεί κάθε τι το «εναλλακτικό» ή «παγανιστικό» σαν λύση για όλα μας τα προβλήματα. Θέλεις να είσαι καλά με τον εαυτό σου, θέλεις να νοιώθεις ευεξία, θέλεις να έχεις καλή φυσική και ψυχική υγεία, θέλεις να έχεις καλή εγκυμοσύνη και να γεννήσεις καλά; Κάνε γιόγκα, κάνε σιάτσου, κάνε τάϊ-τσι, κάνε βελονισμό, φενγκ-σούϊ, ομοιοπαθητική και ένα σωρό άλλες υποκινούμενες εισαγόμενες «ανατολίτικες» δήθεν φιλοσοφίες και πρακτικές. (Μάλιστα φθάσαμε στο σημείο -άκουσον,άκουσον!!!- οι γυναίκες να ζητούν να «σφαγιαστούν» με καισαρική τομή σε συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, χωρίς καμμία ιατρική ένδειξη, χωρίς κανένα κίνδυνο ή κάποια άλλη ανάγκη, μόνο και μόνο για να τύχουν της ευμένειας του συγκεκριμένου ζωδίου!!!) Κανένας βέβαια δεν μας λέει ότι όλα αυτά, τα οποία προωθεί η Νέα Εποχή, δεν είναι απλά «φιλοσοφίες» και ασκήσεις χαλάρωσης και γυμναστικής, αλλά κρύβουν πίσω τους ειδωλολατρεία, αποκρυφισμό και σατανιστικές τελετές, και διόλου ακίνδυνα δεν είναι τόσο για την σωματική, αλλά κυρίως για την ψυχική υγεία του ανθρώπου που τα ασπάζεται και τα ακολουθεί. Μάλιστα, ο Απόστολος Παύλος το λέει ξεκάθαρα, ότι.... οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια[1]. Άρα, οι δήθεν «θρησκείες», «πρακτικές» και «φιλοσοφίες», δεν είναι τίποτα άλλο από τρόπους λατρείας του Σατανά. Με την συμμετοχή του, επομένως , ο άνθρωπος υπόκειται σε ένα είδος δαιμονισμού-δαιμονικής επήρειας στην ψυχή του και η οποία σταδιακά μπορεί να τον οδηγήσει στα ψυχοφάρμακα και στην τρέλα. Και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι την περίοδο της εγκυμοσύνης, η επήρεια αυτή περνάει και στα παιδιά, τα οποία γεννιούνται νευρικά, κλαίνε συνεχώς και αδικαιολόγητα, και ούτε οι γονείς αλλά ούτε και οι παιδίατροι μπορούν να εξηγήσουν την αιτία στην οποία οφείλεται αυτή η ανησυχία. Εν αντιθέσει, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που είναι ο Ιατρός της ψυχής και του σώματος και ο Οποίος με την Σταύρωση και την Ανάστασή Του νίκησε τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολο, περιμένει υπομονετικά έξω από την πόρτα της ψυχής μας για να Του ανοίξουμε να μπει και να φωτίσει το σκοτάδι και να μας θεραπεύσει τα τραύματα. Μα είναι ο Ίδιος Χριστός, Εκείνος που ανέστησε τον Λάζαρο,ενώ κειτόταν ήδη νεκρός στον τάφο επί 4 ημέρες, είναι Εκείνος που θεράπευσε τον εκ γενετής τυφλό και την αιμορροούσα γυνή,που με μόνο το άγγιγμά της στον Ιησού ιάθηκε από της μάστιγός της, είναι ο Ίδιος που σήκωσε στον Σταυρό τις αμαρτίες όλου του κόσμου για να αναπαύσει εμάς, τους «κοπιώντας και πεφορτισμένους» και να μας χαρίσει με την Ανάστασή Του, την νίκη κατά του θανάτου και την Αιώνιο Ζωή. «Που σου θάνατε το κέντρο, που σου Άδη το νίκος;» θα ψάλλουμε σε λίγες μέρες. Αναρωτιέμαι,πολλές φορές,πως είναι δυνατόν να πιστεύουμε αυτές τις ψευτο-φιλοσοφίες και να ακολουθούμε ένα τόσο μεγάλο ψέμα. Πολλές φορές βρέθηκα αντιμέτωπη με δύσκολους τοκετούς και γενικά, δύσκολα περιστατικά. Εκείνη την στιγμή που κινδυνεύει η ζωή της μητέρας ή του παιδιού, όταν π.χ. η μητέρα αιμορραγεί μετά τον τοκετό, ή το μωρό δυσκολεύεται να πάρει την πρώτη του αναπνοή και κάθε λεπτό που περνάει είναι κρίσιμο, σε τι θα βοηθήσει τότε η γιόγκα και ο βελονισμός, ή ακόμα και η ομοιοπαθητική; Ακόμη και η επίσημα αναγνωρισμένη κλασσική ιατρική, πολλές φορές είναι περατή. Εκεί, και πιστέψτε με δεν είναι λίγες οι φορές στα 15 χρόνια που είμαι μαία, υπάρχει μόνο ο Θεός. Μόνο η προσευχή που γίνεται με πίστη στον Μόνο Αληθινό Τριαδικό Θεό και στον Σωτήρα Χριστό, μπορεί να τα ανατρέψει όλα. Η απλή επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού είναι αρκετή για να αποκατασταθούν τα πάντα. Δεν θα μου έφτανε ένα βιβλίο για να απαριθμήσω και να πω, πόσες φορές είδα την πρόνοια και την επέμβαση του Θεού στην σωτηρία της ανθρώπινης ζωής. Η δουλειά μου, άλλωστε, με βοήθησε να αισθανθώ πόσο αδύναμοι είμαστε οι άνθρωποι την ώρα του κινδύνου, αλλά και να πιστέψω στο θαύμα, που δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την επέμβαση του Θεού στην δύσκολη στιγμή της ζωής μας, έτσι ώστε τα αδύνατα να γίνονται δυνατά. Έχω δει αιμορραγίες μετά τον τοκετό και η γυναίκα να γλιτώνει την αφαίρεση της μήτρας, έχω δει μωρά κυανωτικά, χωρίς ενδείξεις ζωής, με αεροβάπτισμα να παίρνουν αμέσως αναπνοή, τοκετούς δύσκολους και εργώδεις να εξελίσσονται ξαφνικά φυσιολογικά και γρήγορα, και όλα αυτά μόνο με την επίκληση του ονόματος του Ιησού ή της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων μας. Μόνο μια ματιά αν ρίξουμε, εμείς οι Ορθόδοξοι, στην παράδοση της Εκκλησίας μας και στους βίους των Αγίων μας, θα δούμε αμέτρητα παραδείγματα Αγίων ιατρών, όπως οι Άγιοι Ανάργυροι ή ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός, ο αρχιεπίσκοπος Κριμαίας, οι οποίοι πέρα από την άσκηση της κλασσικής ιατρικής στους ασθενείς τους, με την επίκληση του ονόματος του Ιησού Χριστού, θεράπευαν κάθε είδους ασθένειες. Μπορεί κανείς να φανταστεί ποτέ τους Αγίους μας να κάνουν γιόγκα και διαλογισμό για να θεραπεύσουν τους ασθενείς τους; Άπαγε της βλασφημίας! Αυτοί δίδασκαν στον κόσμο την Αλήθεια του Ευαγγελίου και θαυματουρ–γούσαν με την δύναμη της πίστεως. Ήταν και είναι κατοικητήρια της Ακτίστου Χάριτος του Τριαδικού Θεού, γι’ αυτό και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να θαυματουργούν και τα λείψανά τους παραμένουν άφθορα και μυροβλίζουν και χαρίζουν στον κόσμο πλήθος ιαμάτων. Όταν, λοιπόν, εμείς οι βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε τέτοια παραδείγματα, τέτοια παράδοση, θα καταφεύγουμε σε «δήθεν» άλλες εναλλακτικές θεραπείες και θα παραπλανάμε τον κόσμο, ο οποίος εν τη αδυναμία της στιγμής ψάχνει για βοήθεια; Αντί εμείς, οι εκπρόσωποι της υγείας, ιατροί, μαίες κλπ., να μιλήσουμε για την αληθινή πίστη στον Ιησού Χριστό και για το ότι Εκείνος είναι ο μοναδικός Σωτήρας και Λυτρωτής του κόσμου, θα συνεχίσουμε να οδηγούμε τους ανθρώπους μακράν του Χριστού, του μόνου Ιατρού και Βοηθού των ψυχών και των σωμάτων ημών; Μη γένοιτο. Τι πιο απλό, επομένως, από το να διδάξουμε τις μητέρες να προσεύχονται και έτσι να ευλογούνται και τα παιδάκια τους; Γιατί να μην τους πούμε ότι με την εξομολόγηση και την Θεία Μετάληψη, φεύγουν τα άγχη, οι φοβίες και οι ανασφάλειες και έτσι η μητέρα γίνεται πιο ήρεμη και γαλήνια; Γιατί να μην τους εξηγήσουμε, ότι με τη χάρη του Θεού γεννούν υγιέστατα παιδιά, πιο εύκολα και πιο ανώδυνα; Ένας σύγχρονος άγιος γέροντας, ο πατήρ Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, συμβούλευε τις μητέρες να είναι ήρεμες στην εγκυμοσύνη, να σκέφτονται όμορφα πράγματα, να προσεύχονται, να ακούν βυζαντινή μουσική και να βλέπουν ωραίες εικόνες, γιατί η ανάπτυξη του παιδιού κατά την περίοδο της κύησης, επηρεάζεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα της μητέρας του και ιδιαίτερα από το άγχος, τις άσχημες εικόνες και σκέψεις και την στενοχώρια, σε σημείο να γεννιούνται παιδιά με ψυχικά, αλλά ακόμη και σωματικά προβλήματα. Γι’ αυτό συμβούλευε τις μητέρες, να έχουν συχνή συμμετοχή στα μυστήρια της εξομολογήσεως και της Θείας Κοινωνίας. Αυτές τις θέσεις του γέροντα, για το πόσο σημαντική είναι η συναισθηματική και ψυχική κατάσταση της εγκύου για την ψυχοκινητική ανάπτυξη του εμβρύου, τις παραδέχεται σήμερα και η σύγχρονη παιδοψυχολογία και η ψυχιατρική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Η δική μου πεποίθηση από την προσωπική μου πείρα είναι ότι, αν όλοι θέλουμε να ανακτήσουμε την ψυχική αλλά και την σωματική μας υγεία, αν οι γυναίκες θέλουμε να γεννάμε χωρίς φόβο και άγχος, αν θέλουμε ήρεμα κι ευτυχισμένα παιδιά, τότε ο μόνος δρόμος είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός[2]. Όποιος δεν πιστεύει στον Χριστό και στο Ευαγγέλιό Του είναι πεθαμένος, αφού δεν υπάρχει αληθινή ζωή μέσα του. Γιατί ζωή δεν είναι μόνο το να μπορείς να ανασαίνεις, να περπατάς, να πίνεις, να τρως, να κοιμάσαι, αλλά να νοιώθεις τη χάρη της αθανασίας. Γιατί τότε θα μπορείς να ψάλλεις μαζί με τον υμνωδό το απολυτίκιο του Σαββάτου της Αναστάσεως του αγίου και δικαίου Λαζάρου: «Τήν κοινήν ἀνάστασιν πρό τοῦ σοῦ πάθους πιστούμενος, ἐκ νεκρῶν ἤγειρας τόν Λάζαρον, Χριστέ ὁ Θεός• ὅθεν καί ἡμεῖς ὡς οἱ παίδες, τά τῆς νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τῷ νικητῇ τοῦ θανάτου βοῶμεν• Ὡσαννά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.»

[1] Α´Κορ., ι´, στ. 20

[2] «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός, καί ἡ ἀλήθεια, καί ἡ ζωή• οὐδείς ἔρχεται πρός τόν πατέρα εἰ μή δι’ ἐμοῦ.»(Ιωάν.,ιδ´,6)