Θα γίνουμε «διάδοχοι» των «λιβελλοφόρων» του Δεκίου ή διάδοχοι των Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της Εκκλησίας του Χριστού;

 

Όπως αναφέρει ο Όσιος Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης στα γραμμένα από το χέρι του «Σημεία των καιρών», κατά τους διωγμούς του Δεκίου υπήρξαν μερικοί «Χριστιανοί» οι οποίοι  αν και δεν θυσίασαν αυτοπροσώπως στα είδωλα ,εν τούτοις πληρώνοντας έλαβαν «πιστοποιητικό» από τις αρχές που τους εξασφάλιζε το «ακαταδίωκτο» και φυσικά την αποφυγή του μαρτυρίου. 

Αυτοί ονομάσθηκαν «λιβελλοφόροι και τους οποίους η Εκκλησία μας τους θεώρησε αποστάτας –πεπτωκότας».

Αν λοιπόν αυτούς που  πληρώνοντας εξασφάλισαν το «ακαταδίωκτο» η Εκκλησία μας δικαίως τους χαρακτήρισε «αποστάτες» , θα ήταν πολύ χρήσιμο να γνωρίζαμε πως θα ονόμαζε σήμερα όσους δεχτούν να παραλάβουν το καινούργιο «πιστοποιητικό» που θα εκδόσει η κυβέρνηση εκτελώντας φυσικά τις εντολές της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». 

Αυτό το «πιστοποιητικό» οι σύγχρονοι διώκτες της Χριστιανικής πίστης και των Θεόσδοτων δώρων της ελευθερίας και του αυτεξούσιου ,το ονόμασαν «Κάρτα του Πολίτη» και την οποία θα χρησιμοποιήσουν ως βασικό «εργαλείο» για να εξουθενώσουν την θρησκευτική και δημοκρατική συνείδηση των Ελλήνων πολιτών.Η αντιπαροχή του «αυτοκράτορα» θα είναι πάλι η ίδια, μιας αμφίβολης ποιότητας θνησιγενής επιβίωση στο ζοφώδες περιβάλλον μιας παγκόσμιας φυλακής.

Δυστυχώς ακόμα και φωνές σαν του Οσίου Γέροντος Παϊσίου τέθησαν στο «μικροσκόπιο» των σημερινών «γνωστικών» που ως γνήσιοι διάδοχοι εκείνων της εποχής του Δεκίου προσπαθούν να αποκοιμίσουν αντί να αφυπνίσουν τον ταλαιπωρημένο και δυσκολεμένο από την νεο-εποχήτικη επιδρομή άνθρωπο και να αποθαρύνουν αντί να ενθαρύνουν τον σημερινό πιστό στον πνευματικό αγώνα που μόνο αυτός θα του χαρίσει δια του Χριστού το απαραίτητο Ομολογιακό και αν χρειαστεί Μαρτυρικό φρόνημα.

Για όσους εκ του κλήρου ακολουθούν αυτό τον «εκσυγρονισμένο» και «ανανεωμένο» δρόμο αναρωτιόμαστε αν έχουν αίσθηση της ποιμαντικής τους ευθύνης όταν μάλιστα αυτή καθορίζεται με σαφή και αδιαμφισβήτητο τρόπο από τους Ιερούς κανόνες τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων και όλη την Αγιοπατερική παράδοση της Αγίας μας Εκκλησίας.

Δεν θα αναφερόμαστε σε αυτή την «νέα» θεολογική αντίληψη αν δεν βλέπαμε δημοσιευμένα σε «Ορθόδοξες» ιστοσελίδες και ιστολόγια (ελάχιστα ευτυχώς) λιβελλογραφήματα εναντίον του Γέροντος Παϊσίου και ξεχαρβαλωμένα επιχειρήματα των σύγχρονων «γνωστικών» που θέλουν να παρουσιάζονται ως νέες αυτόφωτες αυθεντίες.

Ο Γέρων Παϊσιος με την εν Χριστώ ζωή του και τους γνήσιους τελείους πνευματικούς του αγώνες , δέχθηκε πολλές δωρεές του Αγίου Πνεύματος τις οποίες και προσέφερε σε όλους ανεξαιρέτως ,είτε ως ιαματικός είτε ως προορατικός και διορατικός είτε ως διακριτικός Άγιος του Θεού.Αυτός λοιπόν ο Γέροντας που έχει καταταχθεί στη συνείδηση των πιστών ως Άγιος και που εξακολουθεί για μερικούς να αποτελεί «κάρβουνο πυρωμένο» εξ αιτίας της απόλυτης υπακοής του σε όσα μας παρεδόθησαν ως ιερά παρακαταθήκη από τους Αγίους Αποστόλους και τους Πατέρες της Εκκλησίας μας ,μίλησε χωρίς περιστροφές για όλους τους διαδόχους των «γνωστικών» και τους κάθε είδους «Ορθοδόξους » σκεπτικιστές:

«…Απορώ!Δεν τους προβληματίζουν όλα αυτά τα γεγονότα;Γιατί δεν βάζουν έστω ένα ερωτηματικό για τις ερμηνείες του μυαλού τους; Κι αν επιβοηθούν τον αντίχριστο για το σφράγισμα, πως παρασύρουν και άλλες ψυχές στην απώλεια;Αυτό εννοεί «το αποπλανάν ει δυνατόν και τους εκλεκτούς» Μαρκ.ιγ….»

 Όλα τους φταίνε όλα τους ενοχλούν.

Αυτή η γκρίνια και η πνευματική μιζέρια των επικριτών της πνευματικής αφύπνισης και της υπεράσπισης της ελευθερίας και του αυτεξούσιου, αποτελούν θα λέγαμε τα δύο κυριότερα χαρακτηριστικά της σύγχρονης αντι-Πατερικής Θεολογίας .

Τους ενοχλεί π.χ η λειτουργική μας γλώσσα ,τους προκαλεί δυσφορία η προσήλωση στην Αγιοπατερική μας παράδοση,τους πειράζει όταν  αναφερόμαστε  στο ηλεκτρονικό φακέλωμα και την επιβολή  συστημάτων διαχείρισης  της ελευθερίας μας ,εξοργίζονται όταν προειδοποιούμε  για τον υπαρκτό  κίνδυνο της  εισαγωγής  του 666  στο  μικροτσίπ της "Κάρτας του Πολίτη" απο την αρχή  ή αργότερα(βλέπε  επιστολή π. Σαράντη Σαράντου εδώ) .

Θεωρούν  ανοησίες και φληναφήματα φανατικών  ή ψυχασθενών  όσα έγείρονται ως αντιρρήσεις Ορθόδοξης συνείδησης από πλήθος πιστών Ιερέων Μοναχών και λαϊκών. 

Μια διαρκής γκρίνια και μεμψιμοιρία εναντίον όλων εκείνων που αρκούνται στο Άγιο Φώς της Ανάστασης για να βρούν το δρόμο προς τη σωτηρία και αρνούνται να χρησιμοποιήσουν τα «κλεφτοφάναρα» των αυτόκλητων «φωταδιστών» της «Νέας Εποχής».

Πριν δυο χιλιάδες χρόνια κάποιοι δεν άντεξαν την γκρίνια και την πνευματική μιζέρια και αφού άφησαν την ψυχή τους ελεύθερη να κινηθεί, πίστεψαν ως αληθινό Μεσσία και Σωτήρα του κόσμου τον Ιησού Χριστό πριν ακόμα αναστηθεί.Αναρωτήθηκαν οι σημερινοί  χλευαστές  του Γέροντος Παϊσίου τι ήταν άραγε αυτό που έκανε τον ένα ληστή να γκρινιάξει και να χάσει την ψυχή του και τον άλλο δια της μετανοίας και της πίστης του να κερδίσει με μια και μόνο ελεύθερη επιλογή τον Παράδεισο;

Αν λοιπόν αυτοί οι δυσκολεμένοι άνθρωποι  της Ιουδαίας   πίστεψαν και λάτρεψαν ως Μεσσία τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και χωρίς δεύτερη σκέψη προσηλώθηκαν στη θέα του Εσταυρωμένου, τότε τι πρέπει να κάνουμε εμείς που γνωρίσαμε και προσκυνούμε την Αγία Του Ανάσταση και Τον ενεδύθημεν με το Άγιο Βάπτισμα; Να γκρινιάζουμε γιατί θα χάσουμε τη βολή μας ή να Τον δοξάζουμε που μας έδωσε το δικαίωμα να Τον βάλουμε στη ζωή μας κερδίζοντας μια θέση δίπλα Του; Και όπως λέγει στα «Σημεία των καιρών» ο Γέροντας Παϊσιος:

<<…Τι θα μας πεί ο Χριστός; “Υποκριταί, το μεν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τα δε σημεία των καιρών ου δύναστε γνώναι;” Ματθ. Κεφ 6.5>>