Κρίσιμη η κατάσταση της υγείας του τέως Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη

 

AΝ ΕΡΘΕΙ ΔΙΩΓΜΟΣ, Η ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΕΧΕΙ Ν’ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;

Aπάντηση από τον π. Αυγουστίνο: 

Παιδί μου, «τα αδύνατα παρ’ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστι».
Aπό εμάς ζητά μεγάλα πράγματα ο Θεός και για μεγάλα πράγματα πλαστήκαμε. Eάν έχουμε πίστη ως κόκκο σινάπεως, θα μας δώσει δύναμη ο Θεός.
Όταν σκεφθεί κανείς, τι ήταν οι μαθηταί; Σε πιάνει ίλιγγος.
Ήταν δώδεκα ψαράδες, αλλά άλλαξαν τον κόσμο όλο.
Δώς μου τοιούτους εργάτας, να σείσω την οικουμένη. Aυτό είναι ζήτημα πίστεως.

KANETE ΠPOΣEYXH, ΘA ΔEITE ΘAYMATA
Tο πρωί που σηκώνεστε κάνετε προσευχή; Διαβάζετε Γραφή;
Ψάλετε τω Θεώ;
Προσευχή παιδιά, «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», και θα δούμε θαύματα. Στη ζωή σας θα δείτε θαύματα παιδιά.

(Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης)

ΚΑΙ 23η ΗΜΕΡΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΑΣ

(Αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο "Αυγουστίνος Καντιώτης")

Πέρασε και 21η επικίνδυνη ημέρα από το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη ο γέροντας επίσκοπος Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης των 104 ετών· και όπως όλα δείχνουν ο Θεός άκουσε τις προσευχές των πιστών, άκουσε τις προσευχές και των Φλωρινιωτών, που  τον νιώθουν «σαν ομπρέλα να σκεπάζει την πόλη τους».

ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ

Πόση θα είναι; Δεν γνωρίζουμε. Θα είναι ημέρες, θα είναι μήνες, θα είναι χρόνια; Ο Θεός γνωρίζει. Στον Θεό ο αγωνιστής ιεράρχης παρέδωσε την ζωή του από τα παιδικά του χρόνια και ο Θεός φυλάει την ζωή του. Η νέα παράταση είναι ένα νέο θαύμα, είναι μία νέα επέμβαση του Θεού. Το εγκεφαλικό ήταν βαρύ και η ηλικία του πολύ μεγάλη και όμως άντεξε.

Ο Θεός της νεότητός του παραμένει και Θεός των γηρατειών του.  Ο γενναίος ιεράρχης που δεν λογάριαζε την ζωή του προκειμένου να κάνει το θέλημα του Θεού, έφτασε στην ηλικία των 104 ετών. Τόμοι ολόκληροι δεν χωρούν για να καταγράψει κανείς την περιπετειώδη ζωή του και τις θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού. Δύο μόνο περιπτώσεις της Κατοχής θα αναφέρουμε·

__________

ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΑΙ ΕΒΓΑΛΑΝ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1941

Οι Ιταλοί κατακτηταί τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς του 1941 έβγαλαν ένταλμα συλλήψεως στα Γιάννενα εναντίον του π. Αυγουστίνου και τον χαρακτήριζαν επικίνδυνο. Το ένταλμα το κοινοποίησαν και στις Γερμανικές αρχές.

Ο ατρόμητος ιεροκήρυκας τα πρώτα Χριστούγεννα της σκλαβιάς ήταν στα Γιάννενα σε ηλικία 33 ετών. Με εντολή του μητροπολίτου Ιωαννίνων Σπυρίδωνος Βλάχου μίλησε στον κατάμεστο Μητροπολιτικό ναό της πόλεως. Μίλησε για τα δύο άστρα που δεν θα σβήσουν ποτέ, για το Άστρο της Βηθλεέμ και την Ελλάδα. Τόνωσε το πεσμένο ηθικό των σκλαβωμένων Ελλήνων και καυτηρίασε τους έλληνας εκείνους που υποχωρούσαν στην προπαγάνδα των Ιταλών και γίνονταν Ιταλοί υπήκοοι. Για τον λόγο του ενημερώθηκαν αμέσως οι Ιταλοί κατακτηταί που βρίσκονταν εντός του ναού και περίμεναν στην έξοδο για να τον συλλάβουν. ..Ο Μητροπολίτης του το κατάλαβε και τον φυγάδευσε από την μικρή είσοδο του ιερού.

Μετά το ιστορικό εκείνο κήρυγμα γίνεται μεγάλη αναστάτωση. Οι απεσταλμένοι της καραμπιναρίας έρχονται στον μητροπολίτη Σπυρίδωνα και ζητούν να τους παραδοθεί ο ιεροκήρυκας. Ο Σπυρίδων τους καθησυχάζει με την υπόσχεση πως θα τον τιμωρήσει ο ίδιος. Καλεί ύστερα επειγόντως τον ιεροκήρυκα.
―Αυγουστίνε, του λέγει, από σήμερα σε προάγω σε πρωτοσύγκελλο. Θα αναλάβεις αυτόν τον τομέα και θ᾽ αφήσεις το κήρυγμα.
Κοντοστέκεται ο μικρόσωμος ιεροκήρυκας.
―Δηλαδή δεν θα ομιλώ; Και τι θα κάνω; Θα γυρίζω σαν χασαπόσκυλο στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων; Αδύνατον!
―Βρε Αυγουστίνε, δεν το κατάλαβες ακόμα πως κινδυνεύει το κεφάλι σου; Και μαζί με το δικό σου κινδυνεύει και το δικό μου.
―Τότε να μου δώσετε απολυτήριο να φύγω.

Ας δούμε τι ακόμη είπε στον δεσπότη του, για την απαγόρευση του κηρύγματος ο  π. Αυγουστίνος· Το ακούσαμε από τον ίδιο

• 
  

  Δεν είναι σωστό αυτό που κάνετε. Αν δεν κηρύττω θα γίνω σκύλος ενεός (=σκυλί που δεν γαυγίζει) και σκυλί που δεν γαυγίζει είναι άχρηστο. Έπρεπε να πείτε στους Ιταλούς· Ο Αυγουστίνος δεν είναι παιδί μου. Εμένα δεν μου έκανε κανένα κακό, αν εσάς σας ενοχλεί, συλλάβετέ τον και πετάξτέ τον στην θάλασσα, αλλά να ξέρετε ότι η Ελλάδα έχει πολλούς σαν τον Αυγουστίνο.

Μετά από την ηρωϊκή αυτή απάντηση ο π. Αυγουστίνος έφυγε από τα Γιάννενα εν καιρώ νυκτός, χωρίς να ενημερώσει ούτε την γερόντισσα μητέρα του που έμενε μαζί του. Οι Ιταλοί περικύκλωσαν το σπίτι του και επειδή δεν βρήκαν  τον ίδιο, συνέλαβαν την μητέρα του. Ο δεσπότης τότε την πήρε υπό την προστατασία του και κατόρθωσε να την ελευθερώσει από τα χέρια τους.

Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης γλύτωσε για μιά ακόμη φορά από βέβαιο θάνατο.

Oι Ιταλοί κατακτηταί έβαλαν σ’ ένα καράβι πολλούς πατριώτες Έλληνες με σκοπό να τους μεταφέρουν στην Ιταλία και το βύθισαν σκόπιμα στην Αδριατική. Ο π. Αυγουστίνος σώθηκε από το ύποπτο ναυάγιο των Ιταλών για να ριχθεί σε μια δραματική και απίστευτη περιπέτεια, τη «μεγάλη περιπέτεια της Μακεδονίας μας», όπως γράφει ο ίδιος και μπήκε για καλά μέσα στην άγρια θύελλα που σάρωνε την κατοχή την πατρίδα μας.
Η Μακεδονία ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Οι βία των Γερμανών και Ιταλών κατακτητών, οι σφαγές, ο αποκλεισμός και η προπαγάνδα των Βουλγάρων οργίαζαν.

________

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ

Η μαρτυρία είναι του αειμνήστου μητροπολίτου Ναυπάκτου Χριστοφόρου και την διασώζει ο αρχιμανδρίτης π. Επιφάνιος Θεοδωρόπυλος:

• 
  

  «Ήτο κατοχή. Ήμην τότε Μέγας Πρωτοσύγκελος της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είχον μεταβεί κάποιαν ημέραν εις το Υπουργείον Παιδείας. Εκει εύρον τον Γερμανόν Διοικητήν, όστις συνωμίλει μετά του Υπουργού. Η συνομιλία εγίνετο Γερμανιστί. Αντελήφθην όμως ότι θέμα της συνομιλίας ήτο ο πατήρ Αυγουστίνος, ο όποιος υπηρετούσε τότε εις την Μακεδονίαν και ότι αι διαθέσεις του Γερμανού κάθε άλλο παρά αγαθαί ήσαν δια τον πατέρα Αυγουστίνον. Παρενέβην και παρεκάλεσα τον Υπουργόν να με συστήσει και να ειπεί εις τον Διοικητήν να ζήτηση παρ’ εμού πληροφορίας περί του πατρός Αυγουστίνου…
  Μετ’ ολίγας ημέρας ήλθεν αυτοπροσώπως ο Διοικητής εις το Γραφείον μου εν τη Αρχιεπισκοπή με διερμηνέα, καθώς και με τρεις άλλους, ας τους είπω στενογράφους. Ετοποθέτησε τον ένα εδώ, τον άλλο πάρα κάτω και τον άλλο πιο πέρα. Και τότε ήρχισεν αμέσως ένα καταιγισμόν ερωτημάτων προς εμέ. Όταν ετελειώσαμεν, μου είπεν:
  -»Έχει αποφασισθεί η εκτέλεσις του Αυγουστίνου Καντιώτου. Μετά τα όσα μου είπατε, διστάζω να προχωρήσω, θα διαταξω να ανασταλεί. Ταυτοχρόνως όμως θα διαταξω να γίνει πλέον άγρυπνος και πλέον συστηματική η παρακολούθησίς του. Με το παραμικρόν που θα προκύψει εις βάρος του, θα εκτελεσθεί, αλλά θα έχετε και σεις ευθύνας. Νομίζω ότι κάποια καταχθόνια μηχανή υπάρχει εις την Εκκλησίαν, η οποία τεκταίνεται κακά εις βάρος του στρατού κατοχής… »
  Όταν έφυγε, επήρα αμέσως την πέννα και εχάραξα λίγες γραμμές εις τον πατέρα Αυγουστίνον: «Πάτερ Αυγουστίνε, συνέβη αυτό και αυτό. Η ζωή σου κρέμεται σε μια κλωστή, θα σε παρακολουθούν συνέχεια. Πρόσεχε κάθε σου βήμα. Πρόσεχε, πρόσεχε, πρόσεχε…».
  Λαμβάνω, αγαπητοί μου, ένα γράμμα, που θα έπρεπε και εγώ που είμαι επίσκοπος και σεις που είσθε λαϊκοί, να το έχομεν επάνω από το κρεββάτι μας και να το διαβάζωμεν κάθε ημέραν: «Αγαπητέ μου πάτερ Χριστόφορε, έλαβα το γράμμα σου και σ’ ευχαριστώ διά την αγάπην σου. Σ΄ ευχαριστώ και διά τις συμβουλές σου, τις οποίες όμως δεν πρόκειται να τηρήσω. Η ζωή μου δεν αξίζει μία δεκάρα. Αν δεν με σκοτώσουν οι Γερμανοί, κάποια αρκούδα των μακεδονικών δασών θα με φάγη. Ας πέσω λοιπόν υπηρετών και υπερασπιζόμενος τον μαρτυρικόν και εγκαταλελειμμένον απ΄ όλους λαόν μας. Εάν δεν σε επανίδω, καλήν αντάμωσιν εις την Αιωνιότητα.

Με αγάπην Χριστού

Αυγουστίνος».