Αντώνης Λιάκος:Tέσσερα χρόνια στο Γυμνάσιο και δύο στο Λύκειο

Η επιστροφή του Σημιτικού "εκσυγχρονισμού"

 "...Αν όλοι υποκλίνονται στη μνήμη, εκείνη που φαίνεται να έχει χάσει τα δικαιώματά της είναι η λήθη...Ένας κόσμος με απόλυτη μνήμη, θα ήταν εφιαλτικός και αφόρητος..."
 (Α.Λιάκος Σεπτέμβριος 2014)

 Μπορεί για πολλούς να μην έχει και τόσο σημασία  αν 
οι  σπουδές στο Γυμνάσιο θα διαρκούν  τέσσερα χρόνια και στο Λύκειο δύο.Αυτό όμως που έχει μεγάλη σημασία  είναι να δούμε  πως  επανακάμπτει  δριμύτερη  η εθνομηδενιστική  πολιτική  που  έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνισή της  την εποχή  της διακυβέρνησης απο τον "αρχιερέα της  διαπλοκής" (και όχι μόνο) Κ. Σημίτη.

Πρίν όμως δούμε ποιός είναι ο κ. Λιάκος και τι έχει  υποστηρίξει κατά καιρούς, ας δούμε  τι πρότεινε για το Γυμνάσιο και  το Λύκειο:

Μεγάλη ανατροπή στην Παιδεία: Πρόταση για τέσσερα χρόνια στο Γυμνάσιο και δύο στο Λύκειο
(www.imerisia.gr )
Μια μεγάλη ανατροπή στην εκπαίδευση προτείνει ο πρόεδρος της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία, Αντώνης Λιάκος. Συγκεκριμένα η πρόταση που καταθέτει είναι να υπάρχει εκπαίδευση τέσσερα χρόνια στο Γυμνάσιο και δύο στο Λύκειο. 
Ο κ. Λιάκος σε συνέντευξή του στην “Αυγή”, μίλησε για τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην Παιδεία και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν σε Γυμνάσιο και Λύκειο.
“Οι εξετάσεις καταστρέφουν το Λύκειο, "λυκειοποιούν" το γυμνάσιο και μεταφέρουν την πίεση των εξετάσεων στο Δημοτικό γιγαντώνοντας και επεκτείνοντας την παραπαιδεία. Κόβουν κάθε χρόνο δύο μήνες από τη σχολική χρονιά. Από την στιγμή που αρχίζουν οι εξετάσεις παραλύει η μέση εκπαίδευση”, υποστηρίζει ο κ. Λιάκος.
Στην ερώτηση "πως σκοπεύετε να παρέμβετε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση" απάντά: “Το σενάριο, η υπόθεση εργασίας γιατί δεν υπάρχει κάποια ειλημμένη απόφαση ακόμη - με το οποίο εργάζεται η επιτροπή διαλόγου, αποσκοπεί στη μελέτη της δυνατότητας σταδιακής απελευθέρωσης των λιγότερα ζητούμενων τμημάτων από τις εξετάσεις. Επειδή το σύστημα των εξετάσεων  παρά το διαστροφικό του χαρακτήρα, χαίρει εκτίμησης ως αντικείμενο και αμερόληπτο σε πρώτο στάδιο δεν χρειάζεται να ανατραπεί. Η υπόθεση είναι ότι σε όσα τμήματα οι υποψήφιοι είναι λιγότεροι από τις προσφερόμενες θέσεις θα αρκεί για την εισαγωγή το (αναμορφωμένο απολυτήριο του Λυκείου. Εκεί όμως όπου οιυποψήφιοι υπερβαίνουν τις προσφερόμενες θέσεις μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ισχύον σύστημα εξετάσεων. Σε δεύτερη φάση όταν αποδειχθεί το εύρος, η αξιοπιστία και η λειτουργικότητα του νέου συστήματος θα επιχειρηθεί η σταδιακή αλλαγή των εξετάσεων και στις σχολές υψηλής ζήτησης.
Μία άλλη σκέψη είναι ότι θα μπορούσε να βελτιωθεί το Λύκειο μέσα από το σύστημα 4 χρόνια Γυμνάσιο + 2 Λύκειο ώστε να παραγάγει ένα αξιόπιστο δίπλωμα. Το σχήμα 4+2 μπορεί να εξασφαλίσει έναν κορμό εκπαίδευσης στο Γυμνάσιο ενώ το Λύκειο στο σχήμα αυτό θα γίνει περισσότερο ερευνητικό, με δυνατότητες επιλογών ομάδων μαθημάτων. Ταυτόχρονα χρειαζόμαστε ένα αξιόπιστο επαγγελματικό διετές λύκειο με δυνατότητες εκπαίδευσης και στους τόπους εργασίας”.
 http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26510&subid=2&pubid=113981492


Εκεί που κρεμούσαν οι κλέφτες τ’ άρματα, κρεμούν οι γύφτοι τα νταούλια.

Μπορεί για πολλούς να μην έχει και τόσο σημασία  αν  οι  σπουδές στο γυμνάσιο θα διαρκούν  τέσσερα χρόνια και στο λύκειο δύο.Αυτό όμως που έχει μεγάλη σημασία  είναι να δούμε  πως  επανακάμπτει  δριμύτερη  η εθνομηδενιστική  πολιτική  που  έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνισή της  την εποχή  της διακυβέρνησης απο τον "αρχιερέα της  διαπλοκής" (και όχι μόνο) Κ. Σημίτη.

Ας δούμε  λοιπόν  τι έχει υποστηρίξει κατά καιρούς , το δεξί χέρι  του"σοσιαλιστή"  Σημίτη και του  "αριστερού"  Φίλη :


Τι θα άλλαζε αν στρέψουμε την προσοχή μας από την εθνορομαντική, στη «διαδικασιακή» και «συγκροτησιακή» αντίληψη του έθνους; 
(Το ΒΗΜΑ, 06/03/2005) 

Ο ελληνορθόδοξος πληθυσμός της Κύπρου δεν ήταν ελληνικός και  η ελληνοποίησή του «προετοιμάστηκε από τον 19ο αιώνα με την εμφύσηση  σε αυτόν ελληνικής συνείδησης» 
(Το Βήμα, 22/9/1996).

"...Τι είναι εκείνο όμως που δημιουργεί αυτές τις ψυχώσεις γύρω από ελάσσονα ζητήματα Ιστορίας, όπως είναι το σχολικό βιβλίο τώρα, οι αστυνομικές ταυτότητες χθες, το όνομα της Μακεδονίας προχθές, το βιβλίο του Ντυροζέλ για την Ιστορία της Ευρώπης παλαιότερα, όταν το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να σκεφτεί κάποιος που νοιάζεται για τη χώρα του και για την εθνική της ιστορία είναι ότι δεν έχουμε ύστερα από δύο αιώνες ανεξαρτησίας μια εθνική Βιβλιοθήκη; Αλλά έτσι είναι οι ψυχώσεις. Μανία στα ελάσσονα, υποκρισία στα μείζονα..."
 (Το ΒΗΜΑ, 28/01/2007 , Σελ.: B58)

 "...524 διανοούμενοι υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους 20-052005
Τις τελευταίες ημέρες ο δημόσιος βίος συγκλονίζεται και η χώρα μας εκτίθεται εκ νέου διεθνώς από τις αποκαλύψεις φαινομένων διαπλοκής, βαθιάς σήψης και διαφθοράς σε σημαντικούς θεσμούς...
Είναι θεμελιώδες ζήτημα δημοκρατίας.
1)Aγγελίδης Μανόλης, παν/κός, Πάντειο 2) Αβδελίδη Καλλισθένη, ΕΚΚΕ 3) Αγγελόπουλος Γιώργος, Παν/μιο Μακεδονίας 4) Αδάμ Νίκος, συνταξιούχος ΟΤΕ...., 244) Λιάκος Αντώνης, παν/κός, ιστορικός,..... 518) Χούχος Χρήστος, καθηγητής, Ξάνθη, 519) Χριστόπουλος Δημήτρης, παν/κός, Πάντειο 520) Χρυσάκης Μανώλης, ΕΚΚΕ 521) Χρυσόγελος Νίκος, χημικός 522) Ψαρρά Αγγέλικα, ιστορικός 523) Ψημμένος Γιάννης, καθηγητής 524) Ψιμούλη Βάσω, ιστορικός..."

Yπογραφές κατά της απόσυρσης του βιβλίου της Στ' δημοτικού
1.Αβάνης Γεώργιος, Εκπαιδευτικός Β/ θμιας Εκπαίδευσης,....... 203. Λιάκος Αντώνης, Καθηγητής Νεότερης Ιστορίας, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών

 ΟΙ 120 ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΟΥ κ. ΒΑΣΙΛΑΚΗ(ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Ε. ΜΠ.: Οι περισσότεροι υπογράφουν και τη διακηρυξη υπερ του σχεδίου ΑΝΑΝ)

Νίκος Αλιβιζάτος, Ηρακλής Ανδύρας, Καίτη Αρώνη - Τσίχλη, Ινώ Αφεντούλη, Γιώργος Βαρεμένος, Κορίνα Βασιλοπούλου, Λίνα Βεντούρα, Αννυ Βιτσέντζου, Γιώργος Βλαβιανός, Κώστας Βουκελάτος, Κώστας Βούλγαρης, Νικόλας Βουλέλης, Ρέα Γαλανάκη, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Βασιλική Γεωργιάδου, Μπάμπης Γεωργούλας, Θανάσης Γιαλκέτσης, Ηλιος Γιαννακάκης, Γιάννης Γιανουλόπουλος, Γιώργος Γιανουλόπουλος, Διονύσης Γουσέτης, Κ. Γραμματικάκης, Βαγγέλης Γρηγόρης, Αννα Δαμιανίδου, Βαγγέλης Δεληπέτρος, Εύη Δεμίρη, Νίκος Δήμου, Θανάσης Διαμαντόπουλος, Κώστας Ζέπος, Πέρσα Ζέρη, Μυρσίνη Ζορμπά, Βασ. Ζουναλής, Κώστας Ζώρας, Αλέξης Ηρακλείδης, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Θεοτοκάς, Ελιζαμπέττα Καζαλόττι, Γιάννης Καλαϊτζής, Λεωνίδας Καλλιβρετάκης, Ηλίας Κανέλλης, Γκασμέντ Καπλάνι, Κώστας Κάρης, Τάκης Κατσιμάρδος, Ηλίας Κατσούλης, Διονύσης Καψάλης, Παύλος Κλαυδιανός, Γιώργος Κοντογιώργης, Γιάννης Κοντός, Γιώργος Κοροπούλης, Μάγδα Κοτζιά, Ηλίας Κούβελας, Στέλιος Κούλογλου, Χριστίνα Κουλούρη, Κώστας Κουφογιώργος, Νίκος Κυριαζίδης, Γιώργος Λάκος, Κάτια Λεμπέση, Αντώνης Λιάκος, Σταύρος Λιβαδάς, Σπύρος Λιναρδάτος, Νικήτας Λιοναράκης, Λίνα Λούβη, Λεωνίδας Λουλούδης, Πάσχος Μανδραβέλης, Γιώργος Μαργαρίτης, Φαίδων Μαλιγκούδης, Αντώνης Μανιτάκης, Αριστείδης Μανωλάκος, Ναπολέων Μαραβέγιας, Χρήστος Μάτης, Αλίκη Μάτση, Δήμος Μαυρομμάτης, Νίκος Μεγγρέλης, Ηρακλής Μήλλας, Γιάννης Μηλιός, Μιχάλης Μητσός, Τάκης Μίχας, Λευκή Μολφέση, Νίκος Μπακουνάκης, Μάκης Μπαλαούρας, Στρατής Μπαλάσκας, Αριστείδης Μπαλτάς, Παντελής Μπασάκος, Παντελής Μπουκάλας, Γιώργος Μπράμος, Αντώνης Νταβανέλος, Σωτήρης Ντάλης, Νίκος Ξυδάκης, Αλέξης Οικονομίδης, Βασίλης Πάικος, Ανδρέας Πανταζόπουλος, Στέφανος Παπαγεωργίου, Δαμιανός Παπαδημητρόπουλος, Τέτα Παπαδοπούλου, Βίκτωρ Παπαζήσης, Αθ. Παπανδρόπουλος, Τάσος Παππάς, Σπήλιος Παπασπηλιόπουλος, Προκόπης Παπαστρατής, Γιάννης Πατίλης, Βασ. Πεσματζόγλου, Πέτρος Πιζάνιας, Σήφης Πολυμίλης, Δημήτρης Ραυτόπουλος, Αλκης Ρήγος, Μάνος Στεφανίδης, Ριχάρδος Σωμερίτης, Χρήστος Τελίδης, Τάσος Τέλλογλου, Γιάννης Τζαννετάκος, Σταύρος Τσακυράκης, Κώστας Τσαλόγλου, Κώστας Τσουράκης, Αννα Φραγκουδάκη, Δημήτρης Χαντζόπουλος, Λεων. Χατζηπροδρομίδης, Τάκης Χατζόπουλος, Σοφιανός Χρυσοστομίδης, Βάσω Ψιμούλη.
 (Ευριπίδης ΜπίλληςΤ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ)

 "Ο νέος Υπουργός Παιδείας δεν είναι επαγγελματίας της πολιτικής, από υπουργείο σε υπουργείο. Είναι ένας φιλόσοφος, με βάθος σκέψης, με άποψη για την παιδεία, συμφωνείς δεν συμφωνείς...Το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να προχωρήσει με τολμηρά βήματα, διεμβολίζοντας τις πολιτικές και παραταξιακές γραμμές προς μεγάλες συνθέσεις με άξονα ποια παιδεία θέλουμε. Τα μεγάλα έργα είναι μπροστά μας, αφορούν την ανασυγκρότηση της χώρας, τη συγκρότηση νέου παραδείγματος. Σ’ αυτά θα κριθεί η κυβέρνηση και το καινούργιο πνεύμα που θέλει να φέρει. Πόλεμος στρατηγικών κινήσεων χρειάζεται, όχι χαρακωμάτων."
 ( https://antonisliakos.gr/)

"... Προωθείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχέδιο Οδηγίας για τη ρύθμιση της νομοθεσίας προσωπικών δεδομένων, στο οποίο εμφανίζεται για πρώτη φορά  επίσημα ο όρος Δικαίωμα στη Λήθη. Το σχέδιο προκάλεσε αντιδράσεις. Η Εταιρεία Γάλλων Αρχειονόμων συγκέντρωσε 51.000 υπογραφές για την ανάκληση του σχεδίου. Μαζί τους συντάσσονται Έλληνες αρχειακοί και ιστορικοί....Η μνήμη αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτισμικούς πόρους. Ποιος και πως θα την διαχειριστεί είναι αποφασιστικό για τη συγκρότηση της ταυτότητας, του πολιτισμικού προφίλ μιας κοινωνίας, του υλικού και συμβολικού κεφαλαίου της. Παρόμοια μεγέθη υπερβαίνουν κατά πολύ την εμβέλεια και τις δυνατότητες των ιστορικών... Αν όλοι υποκλίνονται στη μνήμη, εκείνη που φαίνεται να έχει χάσει τα δικαιώματά της είναι η λήθη. Με περισσή ευκολία την αναθεματίζουν και τη λιθοβολούν. Κι όμως, χωρίς τη λήθη δεν θα μπορούσαμε να ζούμε ειρηνικά μεταξύ μας. Ένας κόσμος με απόλυτη μνήμη, θα ήταν εφιαλτικός και αφόρητος. Όπως επίσης ένας κόσμος πλήρης λήθης δεν θα ήταν κόσμος ανθρώπινος. Οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπως και ο ανθρώπινος ψυχισμός άλλωστε, βασίζονται σε μια καλοδουλεμένη, μέσα από το χρόνο, ισορροπία ανάμεσα στη μνήμη και στη λήθη.... Ο Μπόρχες, στο διήγημα αυτό απηχεί την Ιστορία και Ζωή του Φ. Νίτσε, όπου «Η λήθη αποτελεί συστατικό στοιχείο κάθε πράξης». Για τη ζωή χρειάζεται όχι μόνο το φως αλλά και το σκοτάδι. Ένας άνθρωπος χωρίς λήθη θα ήταν σαν να είναι καταδικασμένος σε διαρκή αϋπνία. Στη σημερινή περίπτωση το δικαίωμα στη λήθη σημαίνει επίσης το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα (privacy). Επομένως δεν τίθεται το δίλλημα μνήμη ή λήθη, δημόσια διαφάνεια ή ιδιωτικότητα, αλλά η προσεκτική εξισορρόπησή τους. Απόλυτη κυριαρχία του δικαιώματος στη λήθη θα φτώχαινε την ιστορία. Απόλυτη κυριαρχία του δικαιώματος στη μνήμη θα καταργούσε την ιδιωτικότητα και θα ήταν σαν να θυσιάζει την κοινωνία στο Αρχείο, το ζωντανό στο νεκρό..."
( https://antonisliakos.gr/)