ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΕΛΑΣ ΣΤΑ ΕΝΕΧΥΡΟΔΑΝΕΙΣΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΑΝ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

Το τραγικό σημείο, στο οποίο έχουν φτάσει οι Έλληνες είναι εμφανές από το διαφημιστικό φυλλάδιο ενεχυροδανειστηρίου: «Αγοράζουμε τα χρυσά σας δόντια, ακόμα και με σφραγίσματα».

Καιρό τώρα οι Έλληνες πολίτες φωνάζουν «δεν πάει άλλο».
Δυστυχώς όμως πλέον, αυτό έχει αρχίσει να φαίνεται στην καθημερινότητα και την πράξη.  







Οικογενειάρχες και μη, πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν για να ζήσουν.  


Μέχρι και τα οικογενειακά χρυσαφικά τους, ακόμα και τα δόντια τους (!) σε ορισμένες περιπτώσεις, για να μπορέσουν να βγάλουν τα έξοδα του μήνα… «Και τις κουρτίνες αν μπορούσαν να μας δώσουν και είχαν αξία, θα τις έδιναν», λέει η υπάλληλος ενεχυροδανειστηρίου στην πλατεία Ομονοίας, κ. Αιμιλία.

Τα ενεχυροδανειστήρια, εκεί που ...


πολλοί έλεγαν ότι είναι προς αφανισμό πλέον επιστρέφουν δριμύτερα. Η οικονομική κρίση, η ανέχεια, αλλά και οι κλειστές στρόφιγγες των τραπεζών, σπρώχνουν όλο και περισσότερους Έλληνες σε ενεχυροδανειστήρια, τοκογλύφους, αλλά και εταιρείες που βγάζουν δάνεια με συνοπτικές διαδικασίες. Όλοι όσοι έχουν ρευστό, το οποίο το δανείζουν με τόκους, ή ανταλλάγματα, κάνουν χρυσές δουλειές το τελευταίο διάστημα.

Έτσι λοιπόν, η οικονομική κρίση ευνόησε την επιστροφή των ενεχυροδανειστηρίων. Οι δουλειές των ενεχυροδανειστηρίων πήγαιναν μάλλον άσχημα, όταν οι τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς και χωρίς πολλές διαδικασίες δάνεια. Όταν όμως αυτά τέλειωσαν και η ανάγκη για ρευστό έγινε πιο επιτακτική, η λύση του ενεχυροδανειστή επέστρεψε.

Όλοι όσοι χρειάζονται άμεσα χρήματα, όλο και κάτι βρίσκουν να «σκοτώσουν». Από χρυσαφικά μέχρι και το αυτοκίνητο. «Έχουν αυξηθεί οι Έλληνες, που έρχονται να πουλήσουν ό,τι μπορούν. Ενώ παλιότερα έρχονταν συνήθως αλλοδαποί», τονίζειη κ. Αιμιλία.

«Αγορές και ενέχυρα, σε χρυσό, ρολόγια, κοσμήματα, λίρες, διαμάντια, αυτοκίνητα και μοτοσικλέτες», είναι οι ταμπέλες που θα αντικρύσει κανείς σηκώνοντας το βλέμμα του κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας. Σε ισόγεια ή υπόγεια, μέσα σε στοές ή σε ορόφους, με όνομα και άδεια ή δίχως τίποτε από τα δύο, τα ενεχυροδανειστήρια έχουν πολλαπλασιαστεί, ιδιαίτερα στην Ομόνοια και τη γύρω περιοχή.

Το μεσαίο στρώμα είναι αυτό που κατά περίπου 70% πηγαίνει πλέον, για να ενεχυριάσει αντικείμενα. «Οι χαμηλόμισθοι δεν έχουν τι άλλο να δώσουν», λένε άνθρωποι του κύκλου.

Η οικονομική κρίση ευνόησε την επιστροφή των ενεχυροδανειστηρίων, ενός κλάδου ο οποίος τα προηγούμενα χρόνια όδευε σε αφανισμό. Οι δουλειές των ενεχυροδανειστηρίων πήγαιναν μάλλον άσχημα, όταν οι τράπεζες χορηγούσαν αφειδώς και χωρίς πολλές - πολλές διαδικασίες δάνεια.

Όταν οι στρόφιγγες έκλεισαν και η ανάγκη για ρευστό έγινε πιο επιτακτική, η «λύση» του ενεχυροδανειστή επέστρεψε. Όλοι όσοι χρειάζονται άμεσα χρήματα, όλο και κάτι βρίσκουν να «σκοτώσουν». Από τα χρυσαφικά της γιαγιάς, μέχρι και το αυτοκίνητο. Έτσι, τα ενεχυροδανειστήρια εμφανίζουν αύξηση τζίρου, που υπολογίζεται στα 10%. Προς το παρόν…

Πουλάνε ό,τι έχουν


Η μετάλλαξη των ενεχυροδανειστηρίων σε γραφεία αγοράς και πώλησης μεταχειρισμένων φαίνεται ότι οδηγείται προς τα εκεί κυρίως από τη συμπεριφορά όσων απευθύνονται σε αυτά.

Τι δίνουν ως ενέχυρο οι πολίτες;

Τα πάντα.

Τα χρυσαφικά τους, αυτοκίνητα, αξεσουάρ κ.α. Αν μπορούσαν όμως, θα έδιναν τα πάντα. Μέχρι και μπλούζα έχουν ζητήσει να αφήσουν, αλλά το ενεχυροδανειστήριο δεν δέχθηκε. «Μέχρι και μεταχειρισμένη μπλούζα μας έχουν φέρει, όμως δεν μπορούσα να τη δεχτώ», μας λέει η κ. Αιμιλία, υπάλληλος ενεχυροδανειστηρίου.

Η οικονομική κατάσταση των πολιτών είναι δραματική κι έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Παλιότερα, οι πελάτες των ενεχυροδανειστηρίων ήταν κυρίως αλλοδαποί.

Οι εποχές άλλαξαν όμως και πλέον βρίσκεις σε ενεχυροδανειστήρια Έλληνες και μάλιστα οικογενειάρχες, καθώς και άλλα άτομα από διάφορα κοινωνικά στρώματα, που έχουν πραγματική ανάγκη τα χρήματα και βρίσκονται εκεί, αφού πλέον τα έσοδα είναι μηδαμινά και τα έξοδα παράλληλα τρέχουν.

Πλέον, έχουν αυξηθεί αρκετά οι οικογενειάρχες που «σκοτώνουν» ό,τι μπορούν, για να πάρουν λίγα μετρητά παίρνοντας μια μικρή ανάσα, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Όπως υπογραμμίζει η κ. Αιμιλία: «Πλέον έχω παρατηρήσει ότι έρχονται πολλοί Έλληνες και μάλιστα οικογενειάρχες. Παλιότερα ήταν σπάνιο φαινόμενο να ερχόταν ένας οικογενειάρχης».

Τους τελευταίους μήνες, οι Έλληνες (κι όχι μόνο) που επισκέπτονται τα ενεχυροδανειστήρια έχουν αυξηθεί αρκετά. Λόγω του οικονομικού αδιέξοδου, στο οποίο έχουν φτάσει οι περισσότεροι πολίτες, πουλούν ό,τι αντικείμενο μπορούν, είτε μικρής, είτε μεγάλης αξίας. Πωλούν τα χρυσαφικά τους και πολλών ειδών άλλα αντικείμενα, για να ζήσουν.

«Ξεπουλούν τα πάντα, για να πάρουν μετρητά και να μπορέσουν να ζήσουν», μας λέει η κ. Αιμιλία δείχνοντας τη δραματική κατάσταση που επικρατεί.

Πλέον πουλάνε και δεν δανείζουν


Συνήθως, στα ενεχυροδανειστήρια έδινε κανείς το ενέχυρο και μετά από λίγο καιρό μόλις αποπλήρωνε το δάνειο με τους συμφωνημένους τόκους, έπαιρνε πίσω το αντικείμενο που είχε αφήσει. Λόγω όμως του ότι οι περισσότεροι πλέον δεν καταφέρνουν να επιστρέψουν τα συμφωνημένα χρήματα, συνήθως τα πουλούν κατευθείαν.

Οι άνθρωποι που επισκέπτονταν ενεχυροδανειστήρια άνηκαν σε ασθενέστερες οικονομικά τάξεις και συνήθως επέστρεφαν μετά από λίγο καιρό, προκειμένου να πάρουν πίσω ό,τι είχαν ενεχυριάσει. Πλέον, δεν συμβαίνει αυτό.

Πηγαίνουν άνθρωποι, δίνουν αντικείμενα σεβαστής αξίας και δεν τα παίρνουν ποτέ πίσω. Διότι δεν μπορούν.
Ο κόσμος τα ’χει δώσει όλα. Δεν έχει τίποτε άλλο πια. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι πλέον περισσότερη ζήτηση έχουν άλλα αντικείμενα απ’ ότι χρυσαφικά και ασήμι, όπως ήταν μέχρι πρότινος.

Αυτό τονίζει και η κ. Αιμιλία: «Περισσότερη ζήτηση έχουν τα υπόλοιπα αντικείμενα απ’ ότι τα χρυσαφικά και το ασήμι. Ενώ παλιότερα, συνήθως χρυσαφικά μας έφερναν. Αυτό δείχνει και ότι τα έχουν δώσει οι περισσότεροι».

Με άλλα λόγια, η κίνηση στα ενεχυροδανειστήρια είναι τόσο μεγάλη, που πλέον ο κόσμος δεν έχει τι άλλο να δώσει. Όλα μαρτυρούν την απελπιστική κατάσταση, στην οποία βρίσκεται ο μέσος Έλληνας πολίτης.

Τρία λάπτοπ βρίσκονται σε περίοπτη θέση σε άλλο ενεχυροδανειστήριο της Ομόνοιας. «Οι καιροί έχουν αλλάξει, έτσι κι εμείς προσαρμοζόμαστε», λέει υπάλληλος του ενεχυροδανειστηρίου, εξηγώντας ότι από την εποχή του χρυσού περνάμε στην εποχή των νέων τεχνολογιών.

Τα τεχνολογικά gadgets κερδίζουν έδαφος απέναντι στα «παραδοσιακά» αντικείμενα ενεχυροδανεισμού. Ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τηλεοράσεις, κινητά τηλέφωνα μέχρι και Playstation έχουν προστεθεί δίπλα στα ρολόγια, τα δαχτυλίδια και τα ασημικά. «Αυτό αγοράστηκε πριν από τρεις μήνες», λέει ο υπάλληλος του ενεχυροδανειστηρίου, δείχνοντας ένα από τα λαπτοπ. «Είναι 2,4 Ghz, έχει blue ray και η αξία του, καινούριο, στην αγορά είναι στα 1.500 ευρώ. Εμείς το δίνουμε 750!»

Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο την Αθήνα, το φαινόμενο έχει εξαπλωθεί και στα υπόλοιπα αστικά κέντρα, αλλά και στην επαρχία.

Ο Εμπορικός Σύλλογος Αγρινίου, επισημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί πολίτες, που οδηγούνται σε εκποίηση προσωπικών τους αντικειμένων, λόγω της οικονομικής κρίσης. Το τραγικό σημείο, στο οποίο έχουν φτάσει οι Έλληνες είναι εμφανές από το διαφημιστικό φυλλάδιο ενεχυροδανειστηρίου:

«Αγοράζουμε τα χρυσά σας δόντια ακόμα και με σφραγίσματα».

Και δεν είναι το μόνο κατάστημα, που το κάνει αυτό. Σύμφωνα με ανθρώπους της αγοράς, πολλά είναι τα καταστήματα, που δέχονται ακόμα και δόντια (χρυσά) για ενέχυρο.

Και αυτοκίνητα στα ενεχυροδανειστήρια


Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει της… μόδας το ενεχυροδανειστήριο αυτοκινήτων. Άνθρωποι καταχρεωμένοι, που έχουν μπει στη μαύρη λίστα των τραπεζών και δεν μπορούν να πάρουν άλλα δάνεια, δίνουν ενέχυρο τα αυτοκίνητα τους, ακόμα και μικρού ή μεσαίου κυβισμού, για να πάρουν αυθημερόν από 3.000 έως και 100.000 ευρώ, εάν πρόκειται για αυτοκίνητα πολυτελείας.

Ο δανεισμός είναι τρίμηνης διάρκειας συνήθως, αλλά οι περισσότεροι χάνουν τα αυτοκίνητά τους, καθώς δεν έχουν να επιστρέψουν τα αυξημένα χρήματα που πήραν και έτσι αναγκάζονται να τα πουλήσουν, για να ξοφλήσουν τον ιδιώτη ενεχυροδανειστή.

Μέσα σε ένα πολύ μικρό διάστημα, από τότε που άνοιξε το πρώτο ενεχυροδανειστήριο αυτοκινήτων στο Κορωπί, φύτρωσαν δεκάδες αντίστοιχα γραφεία, που γνωστοποιούν την ύπαρξή τους με καταχωρήσεις στον Τύπο και το Διαδίκτυο και έχουν ως αντικείμενο την παροχή δανείου με ενέχυρο το αυτοκίνητο του δανειολήπτη. Ανάλογα με την αξία του αυτοκινήτου, κυμαίνεται και το ύψος του δανείου.

Για ένα αυτοκίνητο αξίας 20.000 ευρώ, μπορεί να εκταμιευθεί δάνειο ύψους 10.000 ευρώ, αφού η πολιτική των εταιρειών ενεχυροδανεισμού αυτοκινήτων προβλέπει το δάνειο να κυμαίνεται στο 50% της αξίας του αυτοκινήτου. Όμως, εξαρτάται και από το πόσο παλιό είναι το αμάξι.

Σε ό,τι αφορά στο επιτόκιο του δανείου ισχύει ό,τι και για τα κλασικά ενεχυροδανειστήρια Ωστόσο, μια σειρά επιπλέον εξόδων φορτώνονται στο δανειολήπτη:

Τα έξοδα του παρκινγκ, της φύλαξης και της μεικτής ασφάλισης του αυτοκινήτου, για όσο διάστημα παραμείνει ενέχυρο. Και σε αυτή την περίπτωση ό,τι βγαίνει στο σφυρί δύσκολα ξαναγυρνά στον κάτοχό του. Η συνήθης κατάληξη είναι να μπαίνει πωλητήριο στο αυτοκίνητο, να αποπληρώνεται το δάνειο και το υπόλοιπο ποσό να πηγαίνει στον πρώην κάτοχό του.

Δίνουν τα σπίτια τους ενέχυρο


Τους τελευταίους μήνες, έχει εμφανιστεί και ένα καινούργιο φαινόμενο, που αναδεικνύει την κατάσταση που επικρατεί. Πλέον ενεχυριάζουν μέχρι και ακίνητα για ορισμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου να βρούν χρήματα. Έτσι λοιπόν, με το πρόβλημα της ρευστότητας να έχει αυξηθεί ραγδαία, πολλοί επιχειρηματίες και ιδιοκτήτες ακινήτων αναγκάζονται να βγάλουν στο σφυρί την περιουσία τους.

Δηλαδή κάποιος με σοβαρό οικονομικό πρόβλημα βρίσκει τον υποψήφιο αγοραστή και πουλάει το ακίνητό του σε πολύ φθηνότερη τιμή από την πραγματική του αξία. Υπογράφουν ένα προσύμφωνο, για κάποια συγκεκριμένη χρονική διάρκεια και εάν ο πωλητής εξοφλήσει το χρέος του, παίρνει πίσω το ακίνητό του. Εάν όχι, το χάνει. Όλα αυτά βέβαια είναι παράνομα, όμως δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν συμβαίνουν. Η παραπάνω διαδικασία στην κτηματαγορά ονομάζεται αυτοσύμβαση.

Βέβαια εάν κάποιος προχωρήσει σε μια αυτοσύμβαση το ρίσκο είναι μεγάλο, καθώς και ο κίνδυνος, αφού υπάρχουν πολλοί επιτήδειοι στο χώρο που εκμεταλλεύονται την αδυναμία - ανάγκη των πωλητών.

Πώς δουλεύουν


Σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση της Αστυνομίας στην Ελλάδα δραστηριοποιούνται περίπου 85 ενεχυροδανειστήρια. Άλλα τόσα όμως, υπολογίζεται ότι λειτουργούν παράνομα, κάνοντας παράλληλα και τοκογλυφία. Πώς δουλεύουν όμως τα ενεχυροδανειστήρια;


Ο έχων ανάγκη από χρήματα παίρνει ένα δάνειο, αφήνοντας ως ενέχυρο στο δανειστή του ένα αντικείμενο. Ανάλογα με την αξία του αντικειμένου, είναι και το ύψος του δανείου, το οποίο κυμαίνεται κατά κανόνα κάτω του μισού της αξίας του ενεχυριαζόμενου αντικειμένου.

Οι δύο πλευρές υπογράφουν συμφωνητικό, το οποίο περιέχει πληρεξούσιο πώλησης με ισχύ μετά την εκπνοή του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Συνήθως, το χρονικό διάστημα περιορίζεται στους τρεις μήνες, αν και ο νόμος προβλέπει πέντε χρόνια. Αν ο δανειζόμενος επιστρέψει το ποσό με το νόμιμο τόκο (0,75% το μήνα και 9% το χρόνο) στη χρονική περίοδο που έχει συμφωνηθεί, τότε το παίρνει πίσω.

Αν όχι, το αντικείμενο βγαίνει σε πλειστηριασμό κι αν το ποσό που θα πουληθεί είναι μεγαλύτερο από το δάνειο που δόθηκε, το ενεχυροδανειστήριο κρατά το ποσό του δανείου, τους τόκους και λοιπές επιβαρύνσεις, ενώ επιστρέφει τα υπόλοιπα στο δανειζόμενο.

ΠΗΓΗ

http://klassikoperiptosi.blogspot.com/ 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις