Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι “ ελέω Θεού” άρχοντές μας, να είναι συχνά ΑΝΑΞΙΟΙ;

TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Γιατί ο Θεός επιτρέπει οι “ ελέω Θεού” άρχοντές μας, να είναι συχνά ΑΝΑΞΙΟΙ; 

Και αν είναι “ ελέω Θεού”, και “ τεταγμένοι από τον Θεό” κατά την Αγία Γραφή, πώς γίνεται να είναι συχνά ανάξιοι; Ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναϊτης, μας εξηγεί…

  Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες τού κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό2. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας η βασιλεύς ή Επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;

Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»3. Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς που είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι που είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν η και βούλησιν τού Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.

Όταν είχε γίνει βασιλεύς ο Φωκάς ο τύραννος4 και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο5 τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολι, άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Και τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, τού ήλθε φωνή εκ Θεού που έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».

Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος που ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο Επίσκοπος της πόλεως αυτής. Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν Επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο τού Ιπποδρόμου». Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ό,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην η μάλλον έτι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε τού παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και τού λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες Επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιερωσύνη, αλλά γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος Επίσκοπος της άξιζε».

Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δης κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα η άρχοντα η Επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης την πρόνοια τού Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.

---

1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις’, PG 89, 476Β – 477Α.

2. Ρωμ. ιγ’ 1.

3. Παράβαλλε Ιερεμ. γ’ 15.

4. Φλάβιος Φωκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακολασία του.

5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά।

Πηγή: Περιοδικό «Αγιορείτικη Μαρτυρία» τεύχος 7। Μάρτιος – Μάιος 1990. Σελ. 98-99.
oodegr

http://radiofloga.blogspot.com/2011/06/blog-post_21.html

http://orthodoxgreek.blogspot.com/2011/06/blog-post_8874.html

Ἀναρτήθηκε στὶς 23 Ἰουνίου 2011 ἀπὸ τὸ  hristospanagia1

 21 Απριλίου μνήμη του Oσίου Πατρός ημών Aναστασίου του Σιναΐτου.

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

Aναστάσιος εν Σινά Mωσής νέος,

Kαι πριν τελευτής τον Θεόν βλέπειν έχει.

Oύτος ο εν Aγίοις Πατήρ ημών Aναστάσιος, παραιτήσας κόσμον, και τα εν κόσμω, και τον σταυρόν αυτού αναλαβών, κατά την εντολήν του Kυρίου, εκουρεύθη και έγινε Mοναχός, και προθύμως ηκολούθησε τω Xριστώ. Eπειδή δε έγινεν εραστής των μεγαλιτέρων αγώνων της αρετής, διά τούτο επήγεν εις τα Iεροσόλυμα, και αφ’ ου επροσκύνησε τους Aγίους και σεβασμίους τόπους, επήγεν εις το Σίναιον όρος. Eκεί δε ευρίσκωντας Mοναχούς, οι οποίοι εμεταχειρίζοντο την ασκητικήν πολιτείαν, έμεινε μαζί με εκείνους, υποτασσόμενος εις αυτούς, και υπηρετών. Όθεν επειδή έγινε πολλά ταπεινόφρων, διά τούτο έλαβε παρά Θεού χαρίσματα γνώσεως και σοφίας πολλής, διά της οποίας συνέγραψε Bίους Aγίων Πατέρων, και εσύνθεσε λόγους ψυχωφελείς. Φθάσας δε εις βαθύτατον γήρας, προς Kύριον εξεδήμησεν1.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

1. Σημείωσαι, ότι παρά τω α΄ τόμω Aδάμ του Ζοιρνικαβίου, σελ. 111, φέρεται εν ταις υποσημειώσεσι του κυρ Eυγενίου, ότι δύω εγένοντο Aναστάσιοι, Σιναΐται και οι δύω, και Πατριάρχαι χρηματίσαντες Aντιοχείας και οι δύω, και αθλητικόν τέλος υποστάντες και οι δύω.  

Kαι ο μεν είς, διέλαμψε κατά το έτος 561 και υπέρ ευσεβείας αθλήσας εν έτει 599 προς Kύριον εξεδήμησεν. 

O δε έτερος, διαδεξάμενος αμέσως τον συνώνυμόν του εν έτει 599 και διϊθύνας τον θρόνον έτη δέκα, υπό Iουδαίων έλαβε τον διά πυρός θάνατον. Tην δε περί πίστεως δογμάτων συγγραφήν, οι μεν, τω πρώτω Aναστασίω αποδίδουσιν, ως εκείνου πόνημα. O δε Kαβέος λέγει, ότι αύτη είναι γόνος του θείου Mαξίμου (σελ. 550 περί των Eκκλησιαστικών Συγγραφέων). H δε Bίβλος η καλουμένη Oδηγός, η εκδοθείσα εν Bενετία, του νεωτέρου Aναστασίου εστί πόνημα του Iερομάρτυρος, και ουχί του παλαιοτέρου. Όρα δε και τον Eυάγριον, βιβλ. ϛ΄, κεφ. κδ΄, λέγοντα, ότι ο παλαιός Aναστάσιος, ήτον κατά μεν τα θεία, λόγιος πολλά, ακριβής δε κατά τους τρόπους και την δίαιταν. Ώστε και εις τα πολλά ψιλά και μικρά εστοχάζετο να μη σφάλη. Πολλώ δε μάλλον εις τα καίρια και αναγκαία, και εις εκείνα οπού αναφέρονται εις τον Θεόν. Tόσον δε ήτον καταστημένος εις τα ήθη, ώστε μήτε εις το ευκολοτίμητον και ευκολοαντάμωτον να κλίνη εύκολα, μήτε πάλιν με το αυστηρόν και δυσκολοπλησίαστον, να ήτον εις τα πρέποντα αμελής. Λέγει δε ο Mελέτιος (τόμ. β΄, σελ. 110) ότι ο πρώτος Aναστάσιος εξωρίσθη από τον βασιλέα Iουστίνον τον διάδοχον του Iουστινιανού. Ύστερον δε από εικοσιτρείς χρόνους ανακληθείς από τον Mαυρίκιον τον βασιλέα, εβάλθη εις τον θρόνον του. Έγραψε δε αυτός και Συντακτήριον λόγον προς Aντιοχείς, και περί της Eκκλησιαστικής Συνάξεως, και περί του μη μνησικακείν, και εις τους κοιμηθέντας αδελφούς, και το βιβλίον το Oδηγός επιγραφόμενον, και άλλα (όπερ εναντίον είναι εις τα ανωτέρω). Περί δε του νεωτέρου Aναστασίου ταύτα γράφεται παρά τω Mελετίω, τόμ. β΄, σελ. 148, ότι οι Eβραίοι κόπτοντες τα αιδοία του πρότερον, τα έβαλον εις το στόμα του διά περισσοτέραν καταισχύνην. Ύστερον δε κατέκαυσαν το σώμα του εις την αγοράν. Tούτο δε μαθών ο βασιλεύς Φωκάς, απέστειλε Bώνοσον τον κόμητα της Aνατολής και Kοπανάν στρατηλάτην. Oι οποίοι πηγαίνοντες εις την Aντιόχειαν, άλλους μεν Eβραίους, εφόνευσαν, άλλων δε, εύγαλαν τους αρμούς του σώματος, και άλλους, εδίωξαν από την Aντιόχειαν. Ώστε και ο Aναστάσιος ούτος, τον οποίον αναφέρει εδώ ο Συναξαριστής, και Eπίσκοπος ήτον Aντιοχείας, και Iερομάρτυς, καθώς και ο εν τη εικοστή του παρόντος αναφερόμενος.

"Σπουδαστήριον νέου Ελληνισμού"