Τα γράφαμε αλλά μας λοιδορούσαν! Ορίστε λοιπόν η είδηση απο το "Βήμα"

Όταν μιλούσαμε για βιονανοτεχνολογία, με την χρήση της οποίας δεν θα είναι  αναγκαία η υποδόρια εμφύτευση  microchip, αφού  τα ίδια τα ανθρώπινα κύτταρα με μια ειδική  επεξεργασία  "εγχάραξης"  Laser θα  καθίστανται  βιοψηφιακοί  αποθηκευτικοί χώροι δεδομένων,  κάποιοι μας  έλεγαν  φαντασιόπληκτους ,ενώ  μερικοί  άλλλοι θεολογίζοντες  μας ονόμασαν "φοβικούς" και "τριεξαράκηδες".

Δεν  θα σχολιάσουμε  τίποτα προς το παρόν  και θα σας παραθέσουμε απλώς την είδηση όπως την δημοσίευσε  "Το Βήμα"  διαφημίζοντας  βέβαια τα "επιτευγματα"  της τεχνολογίας.

Είναι δυστυχώς  πλέον γεγονός  το ότι η σημερινή τεχνολογία  προσφέρει την δυνατότητα  της "λειτουργικής εγχάραξης"  στο ανθρώπινο  σώμα ...απλοποιώντας με αυτόν  τοντρόπο τις  πολύπλοκες  διαδικασίες  που  απαιτεί  η  παγκόσμια ηλεκτρονική διακυβέρνηση.

Ο έχων  νουν νοείν, νοείτω!!!

Το δάχτυλο σε ρόλο USB!

Νέα τεχνολογία επιτρέπει την μεταφορά δεδομένων από συσκευή σε συσκευή με τα... χέρια

Λονδίνο 

Επανάσταση στην μεταφορά δεδομένων θέλει να φέρει ερευνητής του ΜΙΤ που αναπτύσσει μια τεχνολογία με την οποία η μεταφορά δεδομένων από μια συσκευή σε μια άλλη θα γίνεται μέσω του ανθρώπινου σώματος. 
Η τεχνολογία αυτή θα επιτρέπει σε κάποιον να χρησιμοποιεί το χέρι του για να κάνει μεταφορά δεδομένων, ένα είδος "οργανικού Bluetooth" θα μπορούσαμε να πούμε. Έτσι αν για παράδειγμα,.... σερφάρει κάποιος στο διαδίκτυο και κάποια στιγμή δει κάτι που τον ενδιαφέρει (π. χ ένα αριθμό τηλεφώνου) θα αγγίζει την οθόνη στο σημείο που βρίσκεται ο αριθμός και στην συνέχεια το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να αγγίξει το κινητό του τηλέφωνο και θα γίνει εκεί αυτόματα η αποθήκευση του αριθμού.

Την τεχνολογία αναπτύσσει ο Πραβάν Μίστρι που εργάζεται στο διάσημο εργαστήριο Media Lab του ΜΙΤ από το οποίο ξεπηδούν εδώ και χρόνια πλήθος προηγμένων τεχνολογιών και εφαρμογών. Η τεχνολογία ονομάζεται Sparsh και είναι ένα λογισμικό το οποίο θα πρέπει να είναι ενσωματωμένο στις συσκευές όπου θα γίνεται η μεταφορά μέσω του σώματος. Δηλαδή στο παράδειγμα μας θα πρέπει τόσο ο υπολογιστής όσο και το κινητό τηλέφωνο να ενσωματώνουν το συγκεκριμένο λογισμικό για να επιτευχθεί η μεταφορά των δεδομένων από το σώμα του χρήστη. Ο χρήστης επίσης θα πρέπει να διαθέτει «λογαριασμό» και στις δύο συσκευές.

Αυτό που στην πραγματικότητα κάνει το σύστημα είναι να "αισθάνεται" το άγγιγμα του χρήστη και να αποθηκεύει τα δεδομένα που επέλεξε από την μια συσκευή σε ένα κεντρικό διακομιστή και στην συνέχεια "αισθανόμενο" και πάλι το άγγιγμα του στην άλλη συσκευή να συνδέεται με τον διακομιστή και να τα αντιγράφει σε αυτή. Σύμφωνα με τον δημιουργό του το σύστημα μπορεί να αποθηκεύει πολλούς τύπους αρχείων και δεδομένων όπως φωτογραφίες, διευθύνσεις, αριθμούς, διαδικτυακούς συνδέσμους (links) κλπ.
 http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=393162