Προς την ενοποίηση των Θρησκειών?

http://whatisnewage-newage.blogspot.com/

Ενοποίηση των Θρησκειών






Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης, και είχε κέρατα δύο όμοια αρνίω, και ελάλει ως δράκων. Και την εξουσία του πρώτου θηρίου πάσαν ποιεί ενώπιον αυτού. Και ποιεί την γην και τους εν αυτή κατοικούντας ίνα προσκυνήσωσι το θηρίον το πρώτον, ού εθεραπεύθη η πληγή του θανάτου αυτού.
Και ποιεί σημεία μεγάλα, και πυρ ίνα εκ του ουρανού καταβαίνη εις την
γην ενώπιον των ανθρώπων. Αποκάλυψη Ιωάwου ΙΓ' 11-13.

Ο πρώτος και κύριος σκοπός της Νέας Εποχής είναι μια Παγκόσμια Κυριαρχία που θα εκφράζεται μέσα από μια Παγκόσμια Κυβέρνηση, μία Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων και μια Παγκόσμια Θρησκείο. Το κύριο γεγονός του «Σχεδίου» είναι η έλευση του γδροχοϊκού Χριστού της Νέας Εποχής και η εγκαθίδρυση της βασιλείας του. Το Σχέδιο περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων και τους παρακάτω στόχους
1. Παγκόσμιο σύστημα πιστωτικής κάρτας
2. Μία παγκόσμια Αρχή Τροφίμων
3. Ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα
4. Τον βίαιο περιορισμό των γεwήσεων (εκτρώσεις)
5. Τον γενετικό έλεγχο. Τη δημιουργία ανθρώπων κατά παραγγελία με την επέμβαση στα γονίδιο.
6. Την τεχνητή γονιμοποίηση.
7. Την μύηση των μαζών στο λεγόμενο «πλανητικό σύστημα» που λέγεται επίσης και «εωσφορική μύηση», δηλαδή μια πράξη αφιερώσεως στον Σατανά.
8. Την κυριαρχία μίας νέας «φυλής υπερανθρώπων».
9. Την λεγόμενη πράξη καθάρσεως που είναι η εξόντωση των διαφωνούντων.
Με την εγκαθίδρυση ενός παγκοσμίου οικονομικού συστήματος με μία παγκόσμια αρχή τροφίμων και ενός παγκοσμίου συστήματος πιστωτικής κάρτας εισάγεται .το σφράγισμα που είναι το όνομα ή ο αριθμός του αντιχρίστου που μας πληροφορεί η Αποκάλυψη του Ιωάννη.
Ο λόγος που σφραγίζεται το μέτωπο ή το δεξί χέρι είναι για να ακυρώσει τη δύναμη του σταυρού και να βρωμίσει τη σφραγίδα Πνεύματος Αγίου που δέκτηκε ο χριστιανός στη Βάπτισή του.
Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελεύθερους και τους δούλους, ίνα δώσωσιν αυτοί ς χάραγμα επί της χειρός αυτών της δεξιάς ή επί των μετώπων αυτών,
Και ίνα μη δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματος αυτού.
Ώδε η σοφία εστίνΌ έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν του θηρίουΌ αριθμός γάρ ανθρώπου εστΓκαι ο αριθμός αυτού χξς"
Αποκάλυψη Ιωάννου 13,16-18.


Για να επικρατήσει η Νέα Εποχή σε πολιτικο- οικονομικό επίπεδο χρησιμοποιεί κυρίως δύο τρόπους:
Α) Προωθεί την υποταγή των εθνών ισοπεδώνοντας γλώσσες,
πολιτισμούς,παραδόσεις, εθνικές ιδιαιτερότητες θέτοντας τέλος στην εθνική ανεξαρτησία και τη λαική κυριαρχία. Ήδη τα εθνικά κέντρα εξουσίας δεν ελέγχουν πλήρως την οικονομική πολιτική αλλά είναι υποχρεωμένα να συμμορφώνονται στις επιταγές των διεθνών κέντρων.
Β) Καλλιεργεί και οξύνει τις εθνικές αντιπαραθέσεις. Δόγμα του νέου ΝΑΤΟ είναι ότι η εθνική κυριαρχία μπορεί να παραβιάζεται από αυτό οπουδήποτε στη γη αν κρίνει ότι παραβιάζονται δικαιώματα μειονοτήτων! Για να χτυπηθεί ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία επιδιώκουν να προβάλλουν την Ελλάδα ως μία χώρα που κατοικείται από πλήθος μειονοτήτων! Για την εξυπηρέτηση των στόχων της Νέας Τάξεως Πραγμάτων ξαναγράφονται ακόμη και τα σχολικά ιστορικά βιβλία!
To βιβλίο θρησκευτικών της Α Γυμνασίου προβάλλει την πανθρησκειακή αντίχριστο σύναξη της Ασίζης μαζί με το αποκρυφιστικό σύμβολο της ειρήνης (σελίδα 107)
Προτρέπει τους μαθητές να επισκεφτούν μια συναγωγή των ταλμουδιστών Εβραίων για να διαφωτιστούν από τον Ραββίνο (σελίδα 55)
Παραθέτει κακόδοξα φρονήματα όπως ότι οι Άγιοι δεν είναι άνθρωποι που έχουν αρετές (σελίδα 109)
Παραθέτει κείμενα από τα μυθεύματα των Βαβυλωνίων προκαλώντας σύγχηση (σελίδες 133, 138)
Το βιβλίο θρησκευτικών της Β Γυμνασίου δεν χρησιμοποιεί για τον Χριστό τις εκφράσεις Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, Κύριος, Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και δεν Τον αναφέρει ως ένα πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Στη σελίδα 44 παρουσιάζεται ένας ελλιπής σε γνώσεις άνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Στα μεγάλα γεγονότα του Θεανθρώπου, Γέννηση, Μεταμόρφωση, Ανάσταση, Ανάληψη, γράφονται μερικές σύντομες αοριστολογίες αποφεύγοντας τη προβολή του μεγαλείου τους.
Η Παναγία αποκαλείται Μαρία όπως την αποκαλούν οι Προτεστάντες, οι Μουσουλμάνοι και οι Νεοεποχίτες και καθόλου ως Κυρία, Δέσποινα, Θεοτόκο, Αειπάρθενο και Μητέρα του Θεού.
Στη σελίδα 83 παρατίθονται εικόνες με προσευχομένους οπαδούς διαφόρων θρησκειών δίδοντας το οικομενιστικό μήνυμα της πανθρησκείας στους μαθητές.
Στο βιβλίο θρησκευτικών της Γ Γυμνασίου αφαιρέθηκε το κεφάλαιο περί των Αγίων Τριών Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου ενώ διατίθεται κεφάλαιο υπέρ του Οικουμενισμού όπου διαφημίζονται: Α) ο καταστατικός χάρτης των «ορθοδόξων» οικουμενιστών, δηλαδή την αιρετική Πατριαρχική Εγκύκλιο του 1920 η οποία αποκαλούσε Εκκλησίες του Χριστού όλες τις πλανεμένες αιρετικές ψευδοεκκλησίες προκειμένου να επιτευχθεί η οικουμενιστική ενότητα.
Β) το μασονικό παναιρετικό Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).
Γ) τη προσπάθεια ένωσης με τους Παπικούς καθώς και το κείμενο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ Βαρθολομαίου που λέει η βαθμιαία αποξένωση λόγω γεωγραφικών διαφορών οδήγησαν στη βαθμιαία διαφοροποίηση και τελικώς στο οδυνηρό σχίσμα μεταξύ Ανατολικού και Δυτικού Χριστιανισμού (σελίδα 139) ενώ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΕΓΙΝΕ ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ, ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ.
Στη σελίδα 135 προτρέπει τους μαθητές να επισκεφτούν μαζί με τον θεολόγο τους, ένα προτεσταντικό ευκτήριο οίκο για να πάρουν προτεσταντικά μαθήματα.
Στη σελίδα 133 παρατίθεται φωτογραφία λατρευτικής συνάξεως προτεσταντών όπου ημίγυμνοι νέοι και νέες «προσεύχονται» αλαλάζοντες και χορεύοντας έξαλλα και αγκαλισμένοι.

Περιοδικό η Άμπελος η Αληθινή, παρατίθεται άρθρο της κ. Μαρίνας Σαββοπούλου στην εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος σελίδα 4 22 Ιουνίου 2007


«Οι Ιεχωβάδες και αυτοί αποβλέπουν σε έναν βασιλιά επίγειο. Θα παρουσιάσουν οι Σlωνlστές έναν, και οι Ιεχωβάδες θα τον δεχθούν. Θα πουν «Αυτός είναι». Θα γίνει μεγάλη σύγχηση. Μέσα στη σύγχηση αυτή όλοι θα ζητούν έναν Μεσσία, για να τους σώσει. Και τότε θα παρουσιάσουν κάποιον που θα πει: «Εγώ είμαι ο Ιμάμης, εγώ είμαι ο πέμπτος Βούδας, εγώ είμαι ο Χριστός που περιμένουν οι Χριστιανοί, εγώ είμαι αυτός που περιμένουν οι Ιεχωβάδες, εγώ είμαι ο Μεσσίας των Εβραίων». Πέντε «εγώ» θα έχει! ... Σημείο ότι πλησιάζει η εκπλήρωση των προφητειών θα είναι το γκρέμισμα του τεμένους του Ομάρ στα Ιεροσόλυμα προκειμένου να ανοικοδομηθεί ο Ναός του Σολομώντα που όπως λένε ήταν χτlσμένος σε εκείνη την θέση. Τελικά οι Σιωνιστές θα εγκαταστήσουν εκεί τον Α ντίχριστο ως Μεσσία.»
Δες Γέροντος Παισίου Αγιορείτου Λόγοι Β' Πνευματική Αφύπνιση «Τα σημεία των καιρών» Σελίδα 177.
Radio 9,84 FM 17/3/2002: «Το 2004 θα αρχίσει η ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ και μέχρι το 2007 θα έχει ολοκληρωθεί»
Σήμερα ο Ελληνισμός στρέφεται προς αναζήτηση ν έ ω ν οραμάτων. Η ανάληψη της χρυσής Ολυμπιάδας μπορεί να αποτελέσει τη βάση για το π έ ρ α σ μ α σε μια ν έ α ε π ο χ ή, στη νέα Χιλιετιρίδα που ανατέλλει.
Εισηγητική έκθεση νόμου «Οργανισμός Υποψηφιότητας Ελλήνων στις 23.2.1989, υπογραμμένη από τους υπουργούς Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών, Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού, και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.
Το κείμενο δεν διασαφηνίζει ποια «οράματα» εwοεί, αλλά ο συσχετισμός με το «πέρασμα» σε «Νέα Εποχή» είναι προφανής.

Ο αριθμός 666 είναι ο αριθμός του ονόματος του Αντιχρίστου (ΧΞΣ) που αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάwη(13,18). Για την Αλίκη Μπέιλη, ο αριθμός αυτός «έχει ιερές ποιότητες και πρέπει να χρησιμοποιείται όσο το δυνατόν περισσότερο με σκοπό να έρθει η Νέα Εποχή όσο το δυνατόν ταχύτερα». Έτσι εξηγείται γιατί όλα σχεδόν τα προϊόντα στο εμπόριο έχουν σημαδευτεί με τον γραμμωτό κώδικα, στην αρχή, στη μέση και στο τέλος του οποίου βρίσκονται οι γραμμές που παριστάνουν το 6.
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην πρώτη του επιστολή αναφέρει ότι ο Αντίχριστος θα παρουσιαστεί στον ισραηλιτικό λαό ως Μεσσίας και θα πλανήσει στον κόσμο
χωρίς να είναι σαν τους διώκτες Μαξιμιανό και Διοκλητιανό, «Παιδία, ... ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι γεγόνασιν ... »(Α' Ιωάwου 2, 18).
Το σφράγισμα είναι άρνηση του Χριστού, άρνηση του Αγίου Βαπτίσματος, άρνηση της σφραγίδος του Αγίου Πνεύματος «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου».
Οι Εβραίοι επέβαλαν ετήσια φορολογία 666 τάλαντα χρυσού στα έθνη που υποδούλωναν με διάφορους πολέμους και τώρα επιμένουν στον αριθμό αυτό που συνδέεται με το ένδοξο παρελθόν τους. (Βλ. Γ' Βασ, 10,14, Β' Παραλ.9,13.
Ομως δεν αναφέρεται πουθενά στο Ευαγγέλιο συγκεκριμένος χρόνος(Βλ. Ματθ. 24,36, Μαρκ.13,32, Πραξ.1,7, Α' Θες. 5, 1).
Δεν υπάρχει λόγος φόβου μια που όταν είμαστε με τον Χριστό δεν μπορεί να μας κάνει τίποτα ο διάβολος και πόσο μάλλον ο Α ντίχριστος, ο οποίος θα είναι άνθρωπος. Εδώ η Αγία Μαρίνα, κορίτσι 16 ετών έδερνε τον διάβολο και η Αγία Ιουστίνα διέλυσε πολλούς δαίμονες.
Γέροντος Παισίου Αγιορείτου Λόγοι Β' Πνευματική Αφύπνιση
Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Όμως χρειάζεται επαγρύπνηση ώστε να αποφύγoυμε το «Yποκριrαί, το μεν πρόσωπο του ουρανού γινώσκεται διακρίνει ν, τα Δε σημεία των καιρών ου δύνασθε γνώναι;» (Ματθ. 16,3) Η Αγία Γραφή λέει ότι « ... αποπλανάν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς» (Μαρκ. 13,22).
Την «Εποχή του Ηλίου» τη συναντούμε περί το 9000π.Χ στην λεγόμενη «φυλή του χαλκού»(που πιθανότατα αντιστοιχεί στους Άτλαντες, αν βέβαια αυτοί υπήρξαν- Ο Αριστοτέλης σχολιάζει «ο Πλάτωνας μόνος του έβγαλε την Ατλαντίδα από τη θάλασσα και μόνος του τη βύθισε») ως ηλιολατρία με ιερείς αστρολόγους, όπως επίσης τη κατασκευή πυραμίδων, ανθρωποθυσίες, ταρίχευση νεκρών και σύμβολα όπως η σβάστικα. Για τις Αιγυπτιακές προκαταλήψεις η πυραμίδα εμπερικλύει τη δύναμη των άστρων, της γης και του ήλιου. Πίστευαν ακόμη ότι η μεταφυσική δύναμη του σύμπαντος θα ερχόταν κάτω, ξεπηδώντας από την κορυφή της πυραμίδας και θα έβρεχε με μεταφυσική ζωή, το μέσα περιεχόμενο. Η πυραμίδα ήταν απόλυτα ταυτισμένη με την μετενσάρκωση. Ο αριστερόστροφος αγκυλωτός σταυρός χρησιμοποιείται κυρίως στον αποκρυφισμό ενώ ο δεξιόστροφος απετέλεσε έμβλημα του ναζισμού. Πρόκειται για ένα αρχαίο Ινδουιστικό μαγικό σύμβολο, τον τροχό του Σίβα.

Είναι παρακινδυνευμένο να επιδιώκουμε να ερμηνεύουμε τα σημεία των καιρών δίχως θείο φωτισμό αλλά με επιφύλαξη μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο γραμμωτός κώδικας τροφίμων εμφανίστηκε τη δεκαετία 1970 όπως και η «Νέα Εποχή». Υποπτευόμαστε ότι το σφράγισμα μπορεί να είναι ο γραμμωτός κώδικας ή η εμφύτευση ηλεκτρονικού επεξεργαστή αλλά προκειμένου να αποφύγουμε τη πλάνη εκθέτουμε το συλλογισμό δίχως να υποστηρίζουμε ότι είναι αληθής.

Ο βίαιος περιορισμός των γεννήσεων(εκτρώσεις) είναι το φυσικό επακόλουθο της ανήθικης σεξουαλικής συμπεριφοράς που προωθείται ως μόδα. Η έκτρωση είναι φόνος του εμβρύου. Παγκοσμίως οι εκτρώσεις ανέρχονται στα πενήντα εκατομμύρια το χρόνο!
Φοβερή γενοκτονία!

Θα πολεμείται η ιδέα της θρησκείας ως δεισιδαιμονία, η οικογενειακή αλληλεγγύη ως στενή αντίληψη του ανθρωπισμού, η παραδεδειγμένη θρησκευτική ηθική ως υπόχρεως να υποχωρήσει στη φυσική ηθική που εφαρμόζουν τα ζώα. Τα αποτελεσματικότερα μέσα για την εξασθένηση των εχθρών είναι η εκρίζωσπ fι χαλάοωση της θρησκευτικής ζωής. Η
καταφρόνηση της οικογένειας, η ψύξη του πατριωτισμού, η λήθη των πατρίων παραδόσεων, η διάσπαση της εθνικής συνοχής και η καταφρόνηση των ηθικών ενταλμάτων.
Λόρδου Φραγκίσκου Βάκωνα(1561-1626), Βαρώνου του Βέρουλαμ, «Νέα Ατλαντίς» Ηριδανός
Νόμος μας είναι η παγκόσμια αλλά σε πρώτο και κύριο βαθμό η φυσική ηθική. Τlμολέων Βρατσάνος , 33°U βαθμού, «Βιβλίο του Μαθητού», Αθήνα 1953.
Πρόκειται για βασικό νόμο των Τεκτόνων που προστάζει σε πρώτο βαθμό την επικράτηση της παγκόσμιας φυσικής ηθικής. Φυσική ηθική είναι η ηθική των ζώων. Ο άνθρωπος έχει την ηθική του θείου Νόμου.
Με τη τεχνητή γονιμοποίηση γονιμοποιούνται περισσότερα του ενός ωάρια, δημιουργούνται δηλαδή έμβρυα που είναι άνθρωποι, τα οποία καταστρέφονται, χρησιμοποιούνται για ερευνητικά πειράματα, ή παραμένουν κρυοσυντηρούμενα για μελλοντική εμφύτευση. Στη πρώτη περίπτωση διαπράττεται φόνος ανθρώπων στην πιο ευαίσθητη στιγμή της ζωής τους. Η χρησιμοποίηση εμβρύων για «ερευνητικούς σκοπούς» συνιστά πάλι τη καταστροφή τους και αποβλέπει στην δημιουργία ανθρώπων κατά παραγγελία με επέμβαση στα γονίδιο. Η δημιουργία ανθρώπων κατά παραγγελία συνιστά το σχέδιο δημιουργίας μιας φυλής «υπερανθρώπων» στην οποία θα έχουν αφαιρεθεί οι γενετικά προκαθορισμένες ατέλειες, που συνεπάγονται δυνατότητες ταπείνωσης.
Όσον αφορά την μελλοντική εμφύτευση, όταν πρόκειται για ετερόλογη γονιμοποίηση διαπράττεται μοιχεία με τον μανδύα της επιστήμης.

Η μύηση των μαζών στο λεγόμενο «πλανητικό σύστημα» ή «εωσφορική μύηση» προωθείται με τα ΜΜΕ και τη ψυχαγωγία. Ειδικότερα με τη μουσική ροκ, τις κινηματογραφικές ταινίες τρόμου και μαγείας καθώς και τα παιδικά παιχνίδια και προγράμματα βίας, σεξ και αποκρυφισμού.

«Ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει ποτέ περιθώριο για τους απροσάρμοστους. Οι ικανοί θα γίνουν αρχηγοί, και αν οι απροσάρμοστοι δεν ακολουθήσουν, τότε δεν θα υπάρχει χώρος γι' αυτούς. Στον Αιώνα της Διαφώτισηςι δεν θα υπάρχει χώρος για τους αδαείς. Η Φύση δεν θα επιτρέψει να βασιλεύει η άγνοια. Απλά δεν μπορεί να το επιτρέψει. Η ανυπαρξία των απροσάρμοστων υπόκειται στους νόμους της φύσης» !!! Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι, Γκουρού Υπερβατικού Διαλογισμού και Αγιουβέρδα Γιόγκα
Παρατίθεται στο βιβλίο του Randall Ν. 8aer «Μέσα από τον Εφιάλτη της Νέας Εποχής» Εκδόσεις: Στερέωμα.

Στο χαρτονόμισμα του ενός δολλαρίου των Η. Π. Α. υπάρχει η φράση στα λατινικά «Noνys Ordo Sec/orum» δηλαδή «Νέα Τάξη Πραγμάτων» και από πάνω η πυραμίδα και το αποκρυφιστικό μάτι που συναντούμε στο περιδέραιο και στο κόσμημα του Μεγάλου Διδασκάλου (Αρχηγός πάντων των απανταχού της γης αληθών τεκτόνων) καθώς και στο TV Show «Big Brother». Στη βάση της πυραμίδας υπάρχει στα λατινικά η χρονολογία 1776 που είναι το έτος ιδρύσεως του Τάγματος των Ιλλουμινάτων από τον γερμανό - εβραίο Αδάμ Βάισχαουπτ. Συνεπώς η «Νέα Τάξη Πραγμάτων» στην οποία αναφέρθηκε και ο Πρόεδρος των Η. Π. Α. Τζώρτζ Μπούς κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου (1991), και για την οποία τόσο συχνά γίνεται λόγος τα τελευταία χρόνια, δεν είναι καθόλου νέα.

Η Νέα Εποχή προωθεί την άποψη ότι με την ενοποίηση των θρησκειών θα επιτευχθεί η παγκόσμια ειρήνη και η αποφυγή της κυριαρχίας των ελεγχομανών, ανώτερο ιδανικό και πολυπόθητο στις μέρες μας με τους πολέμου ς και τις τρομοκρατικές ενέργειες. Παράλληλα προωθεί την αποκρυφιστική επαφή με τη φύση και τη φιλοσοφία της Μητέρας Γαίας, με αφετηρία την πραγματοποιούμενη οικολογική καταστροφή.
Το έμβλημα της ειρήνης είναι στη πραγματικότητα αντεστραμμένος και σπασμένος σταυρός τοποθετημένος μέσα στον μαγικό κύκλο.

Το βασικό εωσφορικό δόγμα της Θεοσοφίας είναι ότι «Καμία θρησκεία δεν είναι πάνω από την αλήθεια». Όλες οι θρησκείες έχουν ψήγματα της αλήθειας και καμία ολόκληρη την αλήθεια. Οπότε όλες θα πρέπει να συνεισφέρουν το μερίδιό τους, ώστε η κάθε μία να εμπλουτίσει τις άλλες και να εμπλουτιστεί από αυτές. Παράλληλα με τον τρόπο αυτό η Θεοσοφία αuτoπαρoυσιάζεται ως υπεράνω όλων των θρησκειών και κάτοχος της Αλήθειας.

Πέντε Ινδοί πήγαν να εξετάσουν ένα ελέφαντα σε σκοτεινό σταύλο.
Ένας άγγιξε το πόδι του και είπε: «Αυτό το ζώο μοιάζει με στήλο». Άλλος άγγιξε τα αυτιά του και είπε «το ζώο αυτό μοιάζει με βεντάλια». Άλλος άγγιξε τη προβοσκίδα του και είπε «Αληθινά, το ζώο αυτό μοιάζει με νεροσωλήνα». Άλλος άγγιξε τη ράχη του και είπε «αυτό το ζώο μοιάζει με θρόνο». Αν ο καθένας τους είχε από ένα κερί δεν θα υπήρχε αντίθεση στα λόγια τους.
Γιαλαλουντίν Ρούμι, Ιδρυτής του Σουφιστικού Τάγματος των Μεβλεβήδων ή Στροβιλιζόμενων Δερβίσιδων, «Συλλογή από το έργο του»

Σε ένα πρώτο πλάνο προωθείται η ένωση των τριών μονοθειστικών θρησκειών, δηλαδή του lουδαισμού, του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού!
(Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 29/1/2002)
«Αν ο Θεός είναι ένας, γιατί τόσες θρησκείες;(και τόσοι Ιεροί Πόλεμοι) (εξώφυλλο) »
Περιοδικό Focus Ν038 Απρίλιος 2003.

Στα Πρωτόκολλα των Σοφών Tnc Σιών σημειώνονται
(Πρωτ.140)«Όταν έρθει η βασιλεία μας Δε θ' αναγνωρίσουμε την ύπαρξη άλλης θρησκείας εκτός από αυτή του ενός θεού μας, με τον οποίο είναι συνδεδεμένη η μοίρα μας, γιατί είμαστε ο εκλεκτός λαός και μέσω του οποίου η ίδια μοίρα είναι ενωμένη με τα πεπρωμένα του κόσμου. Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να καταστρέψουμε κάθε πίστη».
(Πρωτ.150): Αν ο Βασιλιάς του Ισραήλ βάλει πάνω στο ιερό κεφάλι του το στέμμα που θα του προσφέρει η Ευρώπη, θα γίνει ο Πατριάρχης του Κόσμου.
(Πρωτ.170): Ο βασιλιάς των /ουδαίων θα είναι ο αληθινός Πάπας της Οικουμένης, ο Πατριάρχης της διεθνούς Εκκλησίας. Το πολίτευuά μας θα είναι ενσάρκωση της Βασιλείας του Βισνού, ο οποίος θα είναι το σύμβολό μας.

Προβάλλεται ως αξία του Ιουδαϊσμού η πίστη σε έναν Θεό και το αίσθημα να νιώθει ένας λαός εκλεκτός, του Χριστιανισμού το πρότυπο ενός ανώτερου ανθρώπου έτσι που τελικά να γινόμαστε Χριστοί (σκόπιμη διαστρέβλωση του Χριστού από τη Νέα Εποχή), του Ισλάμ η αξία του αγώνα και της συνεργασίας προς σε ένα κοινό στόχο, του Ινδουισμού και του Βουδισμού η προσφορά μεθόδων επίτευξης της γαλήνης και της φωτίσεως και των Ινδιάνων της Αμερικής ο τρόπος συμφιλίωσης και επαφής με την φύση.
Ως κοινά σημεία του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλαμισμού προβάλλονται η αναζήτηση του καλού, η καθημερινή συνήθεια της προσευχής και το έντονο ενδιαφέρον για τη συλλογικότητα. Επιπλέον η αίσθηση του δικαίου, ο σεβασμός του πλησίον και του αγαθού της ζωής. Επιμελώς αποκρύπτονται οι θέσεις των Σιωνιστών σύμφωνα με τις οποίες οι χριστιανοί θεωρούνται ανθρωποειδή κτήνη και ο φόνος τους δεν είναι αμαρτία καθώς και του Κορανίου που προστάζει το θάνατο των Εβραίων και των Χριστιανών. Οι τεχνικές αυτοεξέλιξης των ανατολικών θρησκειών επιγραμματικά είναι οι μυήσεις, οι διαλογισμοί- μάντρα, η γιόγκα και οι αναπνευστικές ασκήσεις και πρόκειται για αποκρυφισμό. Στα βιβλία «Η Κραυγή του Γερακιού» του Patton Boyle
και «Το Μυστικό της Σαμπάλα» του James Redfιeld προωθείται η άποψη ότι η ενοποίηση των θρησκειών θα οδηγήσει στη παγκόσμια ειρήνη. Για τους Ινδιάνους της Βορείου Αμερικής η γνώση τους για την επαφή με τη φύση αλληλοσυμπληρώνεται με τον Χριστιανισμό που διδάσκει τη συγχώρεση μια που ο άνθρωπος μαθαίνει για το Πνεύμα στις σχέσεις του με τους άλλους αλλά και στην φύση.
«Οικολογικός διαλογισμός: Νεοεποχίτικη τελετή σε παραλία της Καλιφόρνια. Στο New Age συνδυάζεται η πνευματικότητα και η επαφή των πιστών με την φύση».
Περιοδικό Focus Νο 38 Απρίλιος 2003 Σελίδα 44.
Για τους Ινδιάνους «τα δέντρα είναι άνθρωποι που στέκονται». Το δέντρο δεν διαθέτει στόμα για να σας μιλήσει αλλά μπορεί το πνεύμα σας να επικοινωνήσει με το πνεύμα του δέντρου μόνο όταν είστε σε σωματική επαφή με το δέντρο και οδηγείται τη συνειδητότητά σας στο δέντρο. Η επικοινωνία βέβαια δεν θα γίνει με λέξεις αλλά με σωματικά ερεθίσματα.
Κέννεθ Μέντοους «Εκεί που πετούν οι Αετοί»

Πρόκειται για χρήση φαντασίας και επαφής με δέντρο με συγκεκριμένο τρόπο. Η δηθεν μεταφορά του νου στο δέντρο είναι χρήση της φαντασίας που για τους Αγίους είναι το γεφύρι των δαιμόνων.
«Όθεν εκ τούτων μάθε, αγαπητέ, ότι η ποικιλόμορφος φαντασία, καθώς είναι εφεύρημα και φαντασία του διαβόλου, έτσι είναι και ποθητή κατά πολλά εις αυτόν. Επειδή κατά τους Αγίους αυτή είναι το γεφύρι, διά μέσου του οποίου διαπερώντες οι φονlκοί δαίμονες, σμίγουν με την ψυχή και έτσι την κάμνουν κατοlκητήριον αισχρών και πονηρών και βλασφήμων λΟΥισμών και όλων των ακαθάρτων παθών, ψυχικών και σωματικών».
Δες στο ΞΔ' Κεφάλαιο Καλλίστου & Ιγνατίου Ξανθοπούλων, Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων Σελίδα 1068
Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Ο Αόρατος Πόλεμος Εκδόσεις Φως ΧΕΕΝ

Εδώ ο άνθρωπος εισέρχεται σε πολύ επικίνδυνες περιοχές για τη ψυχική του υγεία διότι με αποκρυφιστικούς τρόπους σαν τους ανωτέρους μπορεi πραγματικά να νιώσει σωματικά ερεθίσματα σε επαφή με το δέντρο, τα οποία όμως δεν προέρχονται από το πνεύμα του δέντρου που λένε οι νεοεποχίτες αλλά από δαιμονικό όν ξεκινώντας τη διαδικασία δαιμονοποιήσεώς του!
«Και κατά τον αυτόν χρόνο η σατανική αύρα με περιέβαλε. Την εγνώρισα την μοναδική ταύτη αύραν! Κατ' αρχάς μία πνοή ψυχρά. Έπειτα ηδονική τις αιμωδίασις των μελών. Έπειτα μία διέγερση έντονος, διανοητική, ακολούθως είδος τι εκστάσεως, το οποίο δύναται να διαρκέσει επί ένα δευτερόλεπτο και το οποίο, φαίνεται, ότι διαρκεί επί ώρα .. .Είδος τι γλυκέος και λάγνου ερπυσμού έψαυε το σώμα μου ... »
διηγείται ο πρώην μασόνος και πνευματιστής Μ. Ι. Doinel
+Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα «Μασονισμός» Σωτήρ

Για τους δήθεν Δασκάλους της Σαμπάλα, η γενιά με την αυγή του 21ου αιώνα έχει ως σκοπό την παγκόσμια ειρήνη που μπορεί να επιτευχθεί με την ενοποίηση των θρησκειών που είναι σκοπός της Σαμπάλα.

«Προσέχετε τους ψευδοπροφήτες. οι οποίοι σας έρχονται με ένδυμα προβάτων. ενώ μέσα τους είναι λύκοι αρπακτικοί. Από τους καρπούς των έργων τους θα τους αναγνωρίσετε. Δεν είναι δυνατόν ένα καλό δένδρο να φέρει καρπούς κακούς, ούτε ένα σάπιο δένδρο να φέρει καρπούς καλούς. Κάθε δένδρο. που δεν κάνει καλό καρπό το κόβουν σύρριζα και το ρίχνουν στη φωτιά. Ώστε από τους καρπούς των έργων τους θα τους αναγνωρίσετε»
Κατά Ματθαίο 7.15. 18-20.

Το 95% της Τουρκίας ανήκει στην Ασία και μόνο το 5% στην Ευρώπη και γι' αυτό το λόγο η είσοδος της Τουρκίας στην Ευρωπαlκή Ένωση μπορεί να εwοηθεί και ως η ένωση της Ευρώπης με την Ασία. Ο πληθυσμός της Τουρκίας ανέρχεται στα 80.000.000 και τα επόμενα χρόνια θα φθάσει τα 100.000.000 πράγμα που σημαίνει ότι αν η Τουρκία εισέλθει στην Ευρωπαlκή Ένωση, θα είναι από τις πλέον μεγαλύτερες πληθυσμιακά χώρες. Καθώς η Τουρκία συνορεύει με το Ιράκ, με το να εισέλθει στην Ευρωπαική Ένωση φέρνει πλησιέστερα σε αυτήν τον Ιουδαισμό.

«Εβραίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι έχουν κοινό «πατέρα» τον Αβραάμ»
είναι ο τίτλος της σελίδας 34 του περιοδικού Focus Ν038 Απρίλιος 2003.
Το ότι οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό και ότι οι Ισλαμιστές αρνούνται ότι είναι ο θεάνθρωπος θεωρώντας τον άνθρωπο όπως τον Αδάμ είναι «λεπτομέρειες» που παραλείπονται! Επιπλέον ο Ισλαμισμός είναι το θρήσκευμα της Τουρκίας και αν αυτό καταστεί κυρίαρχο στην Ευρωπαlκή Ένωση προετοιμάζει την ένωση και με την Ινδία στην οποία εμφανίζονται το Ισλάμ, ο Ινδουισμός και οι Σιχ που είναι κράμα Ινδουισμού και Ισλαμισμού. Είναι άραγε τυχαίο που ο Χριστιανισμός εξορίστηκε από το Ευρωπαικό Σύνταγμα;
Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, Τουρκούτ Οζάλ πρότεινε τη θρησκευτική λειτουργία στην Αγία Σοφια, τις Τετάρτες από Μουσουλμάνους, τα Σάββατα από Εβραίους και τις Κυριακές, από Ορθοδόξους! Με άλλα λόγια πρότεινε στο μεγαλύτερο Ορθόδοξο μοναστήρι να μνημονεύονται εκ περιτροπής ο Διάβολος και ο Θεός!

Διδάσκαλος της Αλεξανδρινής Σχολής υπήρξε ο Άρειος που δίδασκε ότι ο Χριστός είναι το πρώτο κτίσμα διά του οποίου ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο( «ο Πατήρ προϋπήρχε του Υιού, ανάρχως») αντί της ορθόδοξης πίστης, ότι δηλαδή είναι ομοούσιος με τον Πατέρα, είναι ο άναρχος Θεός και όχι κτίσμα του Θεού. Τις αιρετικές θεωρίες του Αρείου επαναλαμβάνουν οι σύγχρονοι Χlλlαστές(οl αuτoαποκαλoύμενoιlεxωβάδες). Ο Άρειος άρχισε την αιρετική του δράση γύρω στο 319 μ.Χ θέτοντας την Ορθοδοξία σε κίνδυνο. Η αίρεση αυτή που ο Μέγας Αντώνιος χαρακτήρισε «πρόδρομο του Αντιχρίστου» μεταδόθηκε από την Αλεξάνδρεια, στην Αίγυπτο, στην Αφρική, στnv Παλαιστίνη στπν Ελλάδα και στην Κωνσταντινούπολη. Ο Άρειος είχε παρασύρει στην αίρεσή του και μερικούς Αρχιερείς όπως τον Ευσέβιο Νικομηδείας, τον Παυλίνο Τήρου, τον Ευσέβειο Καισαρείας και πολλούς άλλους κληρικούς. Ο Μέγας Κωνσταντίνος συνεκάλεσε τη Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στην Νίκαια, όπου συγκεντρώθηκαν 318 Αρχιερείς για να επιληφθούν του ζητήματος. Ο Μέγας Αθανάσιος, κατακεραυνώνει την αίρεση του Αρείου. Η αλήθεια αποδείκτηκε με το θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνος Τριμυθούντος του θαυματουργού, με το κεραμίδι που χωρίστηκε σε φωτιά, νερό και χώμα όταν ο Άγιος επικαλέστηκε την Υπεραγία Τριάδα αποδεικνύοντας ότι ο Θεός είναι μία ουσία, ένας Θεός αλλά τρία πρόσωπο. Σε εκείνη τη περίπτωση έχουμε και το θαύμα του Αγίου Αχιλλείου αρχιεπισκόπου Λαρίσης, του θαυματουργού, που ανάβλυσε η πέτρα λάδι προς απόδειξη ότι σωστή είναι η πίστη των Ορθοδόξων και όχι του Αρείου καθώς και το περιστατικό του ραπίσματος του Αρείου από τον Άγιο Νικόλαο Μύρων της Λυκίας τον θαυματουργό. Μετά από αυστηρές παρατηρήσεις στον Άγιο για τη στάση του, του αφαίρεσαν το ωμοφόριο και τον φυλάκισαν για να μελετήσουν τη στάση του μετά το πέρας της Συνόδου διότι σύμφωνα με το Νόμο έπρεπε να κόβεται το χέρι εκείνου που θα τολμούσε μπροστά στον βασιλιά να χτυπήσει κάποιον. Όμως μέσα στη φυλακή του εμφανίστηκαν ο Χριστός και η Θεοτόκος και του έδωσαν ένα Άγιο Ευαγγέλιο και ένα ωμοφόριο. Την άλλη μέρα, τον βρήκαν λυμένο από τα δεσμά να φοράει το ωμοφόριο και να διαβάζει το Ευαγγέλιο, τον ρώτησαν που τα βρήκε αυτά και όταν τους είπε, ο βασιλιάς τον αποφυλάκισε και του ζήτησε συγχώρεση.
Η Σύνοδος διετύπωσε τα πρώτα επτά άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως και κήρυξε τον Υιό ομο-ούσιο του Πατρός(ο Άρειος υποστήριζε ότι είναι ομοιο-ούσιος). Αργότερα όταν το 336 μ-Χ. ο Άρειος υποσχόταν ότι μετανόησε ήθελε να παρασύρει ξανά τους Πατέρες με το να συλλειτουργήσει με τον Πατριάρχη του Βυζαντίου, Άγιο Αλέξανδρο. Μετά όμως από θερμή προσευχή του Αγίου που ζητούσε τη παρέμβαση του Θεού, έχοντας καταλάβει το σχέδιο του Αρείου αλλά συνάμα ήταν αναγκασμένος να συλλειτουργήσει- ο Άρειος βρήκε φρικτό θάνατο πριν τη συλειτουργία.

Η Τρίτη Πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας, Αλίκη Μπέιλη(1880-1949) αναφέρεται εκτενώς στην αναγκαιότητα συνεργασίας των θρησκειών για την εμφάνιση της «Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας», την οποία- κατά την Μπέιλη τίποτα δεν μπορεί να την αποτρέψει.
Αλίκη Μπέιλη «Τα προβλήματα της Ανθρωπότητας» σ.115.

Ο συγκρητισμός ξεκίνησε ως διαχριστιανlκός στο πλαίσιο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π. Σ. Ε.) και στη συνέχεια έγινε διαθρησκευτικός. Επεκτάθηκε αρχικά στις επονομαζόμενες «Αβρααμικές παραδόσεις», στις τρεις μονοθειστικές θρησκείες(Χρlστιανlσμό, lουδαισμό και Ισλάμ) και ύστερα και στις άλλες θρησκείες. Το προτεσταντικό «Εθνικό Συμβούλιο των Εκκλησιών» των Η. Π. Α. έχει απαιτήσει την αντικατάσταση των λέξεων «Κύριος» και «Βασιλεύς» με τη λέξη «Κυρίαρχος». Το Συμβούλιο αυτό όπως και ομολογίες εκπροσωπούμενες στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησlών»(Π. Σ. Ε.) ζητούν να αντικατασταθεί η λέξη «Θεός» με τη φράση «ο Πατέρας και η Μητέρα μας». Ακόμη και ο όρος «Υιός» που αναφέρεται στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, να αντικατασταθεί με τον ουδέτερο όρο «παιδί».

Τη δεκαετία του 1970 - που ξεκίνησε η προβολή της Νέας Εποχής- ξεκίνησαν οι διαθρησκευτικές συναντήσεις και διάλογοι τείνοντας να διαμορφώσουν ένα νέο διαθρησκευτικό ήθος. Εφόσον οι διαλεγόμενοι σήμερα εκ μέρους των Ορθοδόξων αμνηστεύουν το Ισλάμ και τις άλλες θρησκείες, γιατί να μην αμνηστεύσουν και τις παλαιές χρlστιανικές αιρέσεις, γιατί όχι τον Άρειο και τον Μακεδόνιο;
Οι νέες χριστιανικές αιρέσεις (Παπισμός, Προτεσταντισμός) ήδη έχουν αμνηστευτεί καθώς θεωρούνται «αδελφές Εκκλησίες»!
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών (World Council of Churches, συντομογρ. ΠΣΕ) είναι μια διεθνής οργάνωση, της οποίας σκοπός είναι η προώθηση του «Οικουμενισμού».
Ιδρύθηκε τις 23 Αυγούστου 1948 και έχει σήμερα ως μέλη περισσότερες από 340 Προτεσταντικές, Ορθόδοξες, Αγγλικανικές «εκκλησίες» σε περισσότερες από 100 χώρες, που αντιπροσωπεύουν πάνω από 550 εκατομμύρια Χριστιανούς. Οι μόνες Ορθόδοξες εκκλησίες που υπήρξαν ιδρυτικά μέλη ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, η Εκκλησία της Ελλάδος και η Εκκλησία της Κύπρου. Η Παπική «εκκλησία» αν και δεν είναι εκκλησία-μέλος, συνεργάζεται στενά με το ΠΣΕ, στο οποίο αποστέλλει παρατηρητές και εκπροσώπους. Νυν Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών είναι ο αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος.


Οι διαθρησκευτικοί διάλογοι, όπως εφαρμόζονται, δεν ανταποκρίνονται σε μία αυτοφυή αναζήτηση του εκκλησιαστικού σώματος, προκειμένου να δώσουμε μαρτυρία Χριστού, αλλά πρόκειται για έξωθεν και άνωθεν επιβαλλόμενη πρακτική. Ο διαθρησκευτικός διάλογος εντοπίζεται στα σημεία στα οποία συμφωνούμε και επιμελώς παραλείπονται τα σημεία διαφωνίας μεταξύ των θρησκειών. Έτσι οι ανθρωπιστικές αξίες γίνονται το κοινό σημείο των διαλόγων και δεν εξετάζονται καθόλου οι αγεφύρωτες δογματικές διαφορές σαν να πρόκειται για θέματα δίχως ουσιαστική σημασία.

Από το 1872, κατά τη Μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός καταδικάστηκαν ως αιρέσεις, υποστηρίζοντας έμμεσα το δικαίωμα ύπαρξης του Ισλάμ καθώς και των άλλων μη χριστιανικών θρησκειών. Το 1973 με επικεφαλή τον Πατριάρχη Δημήτριο συστάθηκε η Επιτροπή Διαλόγου μετά του Ισλάμ, για να ακολουθήσουν και άλλες επιτροπές διαθρησκευτικού διαλόγου με τις μονοθεϊστικές θρησκείες. Επίσημα ο διαθρησκευτικός προσανατολισμός της Ορθόδοξης Εκκλησίας εκφράστηκε στα κείμενα της Α' και Γ' Πανορθόδοξης Διάσκεψης στο Σαμπεζί της Ελβετίας το 1976 και το 1986 αντίστοιχο. Στη Διακήρυξη του Βοσπόρου που διοργανώθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης το 1994, σε συνεργασία με το ίδρυμα AppeaI of Conscience της Νέας Υόρκης, τονίζεται ότι οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες συμφωνούν να συνεργαστούν για την ειρήνη και την ανοχή πέρα από συγκρούσεις και αιματοχυσίες. Τον Δεκέμβριο του 2001 το Οικουμενικό Πατριαρχείο συνεκάλεσε στις Βρυξέλλες συνάντηση εκπροσώπων των τριών μονοθειστικών θρησκειών με σκοπό το καθορισμό μιας κοινής στάσης απέναντι στη τρομοκρατίο.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στην Παγκόσμιο Διάσκεψη Θρησκείας & Ειρήνης στην Riva del Garda της Ιταλίας στις 4-11-1994 δήλωσε ότι «πρέπει να συντελέσουμε όλοι μας στην προώθηση των πνευματικών αρχών του Οικουμενισμού, της αδελφοσύνης και της ειρήνης. Ρωμαιοκαθολικοί και Ορθόδοξοι, Προτεστάντες και Εβραίοι. Μουσουλμάνοι και Ινδοί, Βουδιστές και Κομφουκιανοί, ήλθε ο καιρός όχι απλώς για προσέγγιση, αΜά για μια συμμαχία και συλλογική προσπάθεια για να οδηγήσουμε τον κόσμο μας μακριά από τους ψεύτικους προφήτες του εξτρεμισμού και της μη ανοχής».
Περιοδικό «Ορθοδοξία» τ. Οκτωβρίου- Δεκεμβρίου 1994, σ.745-754

Το πολυθρησκευτικό μοντέλο της Νέας Τάξεως Θρησκευτικών Πραγμάτων πραγματώθηκε το 1986 στην Ασίζη Α' όπου εκπρόσωποι όλων σχεδόν των θρησκειών, με επικεφαλή τον πάπα, προσευχήθηκαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο «για την ειρήνη του κόσμου» ή πρόσφατα στην Ασίζη Γ (Ιανουάριος 2002) οδηγούν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει και στις άλλες πίστεις και θρησκείες σωτηρία!

Ο Μωάμεθ στο Κοράνιο μεταξύ πολλών άλλων, όπως η θεσμοθέτηση του «ιερού» πολέμου, η υποβάθμιση της γυναίκας, εξετάζει τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης όπως επιθυμεί και προσθέτει δικά του στοιχεία, αρνείται την Θεότητα του Ιησού, τη σταύρωση του Κυρίου, δεν αναφέρει τον Ιωσήφ, αποκαλεί τον Γαβριήλ Άγιο Πνεύμα. Από την άλλη όμως, παραδέχεται ότι η Πεντάτευχος και το Ευαγγέλιο είναι αποκαλύψεις του Θεού, τονίζει την υπερφυσική γέwηση του Χριστού, ονομάζει τους εβραίους συκοφάντες της Παναγίας προβάλλοντας δύο αντιφατικές φωνές στο έργο του. Γι' αυτό, ενδέχεται αρχικά ο Μωάμεθ να επιθυμούσε να διαδώσει στην Αραβία τον Χριστιανισμό αλλά υπέστη ολέθρια επίδραση από πρόσωπα που θέλπσαν να τον κερδίσουν υπερ της Εβραϊκής Θρησκείας, με αποτέλεσμα τη νόθευση του «χριστιανικού» του κηρύγματος με εβραϊκές lδέες.

Υποστηρίζει και ότι ο Ιησούς είναι δημιούργημα του Θεού!(του Αλλάχ):
Από το Κοράνιο ... :
«ο Ιησούς για το Θεό είναι άνθρωπος, όπως ο Αδάμ. Ο Αδάμ πλάστηκε από χώμα. Ο θεός είπε: γεννηθήτω και έγινε.)) !!!
Κεφάλαιο τρίτο: Η Οικογένεια Εμράν Εδάφιο 52.
«Όσοι λένε πως ο Μεσσίας, ο υιός της Μαρίας, είναι ο Θεός, /3λασφημούν.» !!!
Κεφάλαιο Πέμπτο: Η Τράπεζα: Εδάφιο 76.

«Οι μουσουλμάνοι είναι και λίγο χριστιανοί, αφού ο Ιησούς είναι γι' αυτούς προφήτης»(Σελ.36) Περιοδικό Focus Νο 38- Απρίλιος 2003.

Από τη στιγμή που ο Μωάμεθ θεωρεί βλασφημία το λέει κανείς τον Χριστό, Θεό και εφόσον έτσι αρνείται τον Θεάνθρωπο, είναι η φωνή του Αντιχρίστου(Το να αρνείται κανείς τον Θεάνθρωπο είναι το πνεύμα του αντιχρίστου Α' Επιστολή Ιωάννου Δ'3), πως οι μουσουλμάνοι είναι και λίγο χριστιανοί; Με αυτή τη «λογική» και οι Ινδουlστές που λένε ότι ο Χριστός είναι μαθητής του Σίβα, είναι λίγο χριστιανοί; Και αν θεωρούν οι μουσουλμάνοι «προφήτη»(προφήτη ποιανού; Του Μωάμεθ;) τον Ιησού, τον θεωρούν και οι χριστιανοί ώστε να είναι αυτό κοινό τους σημείο;
Φυσικά όχι, αφού ο Ιησούς Χριστός δεν είναι προφήτης αλλά ο Μεσσίας, ο Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Υπεραγίας Τριάδος, που έλαβε ανθρώπινη σάρκα και υπέστη μέχρι και σταυρlκό θάνατο για τη σωτηρία μας

«και καταβήναι το Πνεύμα το Άγιον σωματlκώ είδει ώσει περιστεράν επ' αυτόν, και φωνήν εξ ουρανού γένεσθαι λέγουσαν'συ εί ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοι ευδόκησα» Κατά Λουκά Γ'22.
Ούτε προφήτης λοιπόν, ούτε μαθητής, ούτε μύστης, ούτε Βούδας, ούτε «παγκόσμιος εκπαιδευτής» ή οτιδήποτε άλλο.

Συνεχίζουμε τη σταχυολόγηση από το Κοράνιο:
Δώσαμε στον Ιησού τον υιό της Μαρίας, την δύναμη των θαυμάτων' τον ενδυναμώσαμε με το πνεύμα της αγιότητας.
Κεφάλαιο 20 Η Αγελάδα Εδάφlο254
Ο Θεός θα πει στον Ιησού, τον υιό της Μαρίας: Σε ενίσχυσα στο πνεύμα αγιοσύνης για να διδάσκεις τους ανθρώπους από το λίκνο σου ως τα γεράματά σου.
Κεφάλαιο 50 Η Τράπεζα Εδάφιο 109
Δεν θανάτωσαν τον Ιησού. Ένα φανταστικό σώμα εξαπάτησε τη βαρβαρότητά τους. Ο Θεός τον ανύψωσε κοντά του, γιατί είναι ισχυρός και σοφός.
Κεφάλαιο 40 Μεδίνα Εδάφιο 156
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι παρόλο που οι Χριστιανοί και οι Μουσουλμάνοι πιστεύουν στην ανάληψη του Χριστού, οι δύο αυτές πίστεις δεν ταυτίζονται μεταξύ τους. Και αυτό γιατί, η Ορθοδοξία μας πληροφορεί για την ανάληψη του Αναστημένου Ιησού ενώ το Κοράνι αναφέρει ανάληψη του Ιησού ο οποίος δεν πέθανε. Δηλαδή το Κοράνιο καθώς αρνείται τη σταύρωση του Ιησού και τη θεότητά Του, απορρίπτει τον Θεό και το έργο της Θείας Οικονομίας!διδάσκοντας τον Ιησού σαν ένα σοφό δάσκαλο χωρίς να είναι Θεός και ως εκ τούτου να μην μπορεί να προσφέρει τίποτα παραπάνω από όλους τους ανθρώπους, και απορρίπτοντας τη σταύρωση, απορρίπτει και την Ανάσταση, την νίκη δηλαδή του Χριστού επί του θανάτου.

«Πολλοί μουσουλμάνοι σοφοί παραλληλίζουν τη Θεία Ευχαριστία των χριστιανών με τον ψαλμό στίχων από το Κοράνι»
(Σελ.36) Περιοδικό Focus Νο 38- Απρίλιος 2003.

Στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού, δηλαδή του αναμάρτητου Ιησού που έγινε άνθρωπος, που σταυρώθηκε και αναστήθηκε και ως εκ τούτου σώζει τον άνθρωπο από την αμαρτία και τον θάνατο! Όμως εφόσον το Κοράνι αρνείται τη θεότητα, τη σταύρωση και την ανάσταση του Χριστού πως μπορούμε να το παραλληλίζουμε με τη Θεία Ευχαριστία; Είναι άτοπο.
Ο Άγιος Ζαχαρίας, της Άρτας, ασπάστηκε τον Ισλαμισμό αλλά μετανόησε ειλικρινά και μαρτύρησε για την αγάπη του Χριστού.

«Πρέπει να είναι υποχρεωτικό το σύμβολο του Σταυρού; Η επιβολή της πίστης μάλλον διχάζει»(Σελ.44) Περιοδικό Focus Νο 38- Απρίλιος 2003.

Ο πάτερ Ιάκωβος Βαλοδήμος(1870-1960):«Ένας σύγχρονος άγιος» έλεγε: «Να κάνετε τον σταυρό σας μπάλα, ζώση, πλάτη με πλάτη» (δηλ. εννοούσε στο μέτωπο, στη μέση, στον ώμο τον δεξιό και στον ώμο τον αριστερό) «ο σταυρός παιδιά μου, είναι όπλο κατά του διαβόλου. Το όπλο άμα είναι κακοφτιαγμένο, δεν πετυχαίνει και δεν σκοτώνει τον εχθρό. Και τον σταυρό, άμα δεν τον κάνεις καλά, δεν τον σκιάζεται ο σατανάς. Αλλά το όπλο το καλό, για να σκοτώνει τον εχθρό, πρέπει να βάλουμε και σφαίρες μέσα. Έτσι και ο σταυρός θέλει σφαίρες μέσα. Ποιες είναι οι σφαίρες του σταυρού; Είναι τα λόγια της προσευχής. Μαζί με το σταυρό, που κάνετε, να λέτε Π.Κ «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό». Τότε γίνεται καπνός ο σατανάς.»
Με άλλα λόγια, να καταργήσουμε τα όπλα που έχουμε απέναντι στον διάβολο(π.χ. σφράγισμα) και θα πετύχουμε την «ομόνοια»; Αυτό δεν είναι ενότητα αλλά ισοπέδωση.

«Και φυλάξεσθε πάντα τα προστάγματά μου και πάντα τα κρίματά μου και ποιήσατε αυτά, α ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς».
Λευίτικο 18,5.
«Πάσα η δικαιοσύνη υμών, όλη η αρετή σας, είναι ως ράκος αποκαθημένης.»
Ησαίας 64,5.
«Εάν ποιήσετε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι αχρείοι δούλοι
εσμέν.» Κατά Λουκά 17,10.

Ο Μωσαικός νόμος οδηγούσε στον Χριστό. Θα αγωνιστούμε να είμαστε καλοί με όλους, ευγενικοί, εξυπηρετικοί, συνεπείς αλλά αλίμονο μας αν αρκεστούμε σε αυτά! Αν αυτοδικαιωνόμαστε. χάσαμε τη δικαίωση που δίνει ο Θεόc και την σωτηρία! Η τήρηση των εντολών(που είναι πολύ δύσκολο να τηρεί κάποιος όλες τις εντολές εξαιτίας της καταστροφής που υπέστη η ανθρώπινη φύση με τη πτώση) μας οδηγεί στη σωτηρία όταν νιώθουμε ότι είμαστε «αχρείοι δούλοι» και επομένωc έχουμε ανάνκη τον Χριστό, όσο τον έχει ανάγκη και αυτόc που δεν έκανε τίποτε, και τότε είναι που οδηγούμαστε στον Χριστό, δεχόμαστε τον Χριστό και έτσι σωζόμαστε, έτσι όντως έρχεται η λύτρωση μέσα στην ψυχή, ο αγιασμός, η θέωση.

Το Ταλμούδ είναι ο θρησκευτικός και πολιτικός κώδικας των εβραίων και αποτελεί θεμέλιο της πολlτικοθρησκευτικής οργανώσεως του Διεθνούς Σιωνισμού. Στο Ταλμούδ «ο /ησούς αναφέρεται ως υιός του Πανδίρα, στρατιώτου τινός, κρεμασθείς την εσπέραν του Πάσχα! Νόθος! Ονομάστηκε παράφρον και ουδείς δίνει προσοχή στους παράφρονες! Ο /ούδας και ο /ησούς συνεπλάκησαν εν μέσω ακαθαρσιών! Απεπλάνησε, διέβρωσε και κατέστρεψε τον Ισραήλ. Απέθανε ως κτήνος και ετάφη εις σωρό ακαθαρσιών κτηνών» Ι!!
«Οι Χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες. Μην συναναστρέφεστε μαζί τους διότι κάνουν αιματοχυσίες. Οι χριστιανοί είναι ακάθαρτοl διότι τρώγουν ακαθαρσίες. Οι χριστιανοί είναι λαός γαϊδάρων. Οι γεννήσεις των χριστιανών πρέπει να ελαττωθούν αριθμητικώς. Οι χριστιανοί μολύνουν τον κόσμο. Τα ευαγγέλια είναι αιρετικά και πρέπει να καίγονται. Οι χριστιανοί είναι κτήνη. Επιτρέπεται να εξ απατά κανείς τους χριστιανούς. Να στέλ νεις δώρα στους χριστιανούς μόνο όταν είναι άθρησκοι. Ο κατασκοπεύων τον εβραικό κόσμο να τιμωρείται με θάνατο. Οι βαπτισθέντες εβραίοι να θανατώνονται. Οι καλύτεροι των γκόιμ (χριστιανών κτηνών) πρέπει να φονεύονται. Ένα εβραίος φονεύσει χριστιανό, δεν διαπράττει έγκλημα»!!!

Η Καμπάλα γράφτηκε εντός του ηθικοθρησκευτικού περιβάλλοντος των Εβραίων το 300 μ. Χ. και υπήρξε το κανάλι εισαγωγής του Τεκτονισμού στην Αγγλία. Διδάσκει απρόσωπο Θεό που εκπορεύεται σε δέκα αυλάκια - το Δέντρο της Ζωής- και ταυτίζεται με τη δημιουργία καθώς και ότι η ψυχή είναι αρσενική και θηλυκή μαζί ενώ η Ορθοδοξία διδάσκει προσωπικό Θεό που δεν ταυτίζεται με τη δημιουργία και ότι η ψυχή δεν έχει φύλο.

Πως θα μπορούσε να αναρωτιόμαστε ποτέ να βρεθούν αυτές οι τρεις θρησκείες στο τραπέζι του διαλόγου; Εκτός του ότι οι Ιουδαίοι περιμένουν τον Χριστό ως επίγειο βασlλέα- όπως και οι Χlλιαστές- και οι Ισλαμιστές περιμένουν τον Ιμάμ μαχντί ενώ εμείς, στην Ορθοδοξία, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη περίπτωση του πνεύματος της πλάνης! Η Αποκάλυψη αναφέρει ότι ο Σατανάς θα παραχωρήσει δύναμη στον Αντίχριστο αλλά η εξουσία του θα περιορίζεται πάνω στους ανθρώπους που αρνήθηκαν την αγάπη του Θεού και δεν δέκτη καν τη λύτρωση, την οποία παρέχει μόνο ο Ιησούς Χριστός. (Αποκάλυψη ΙΓ 2-9).
Ο πρώτος αρχηγός των Χιλιαστών είναι ο Αμερικανοεβραίος Κάρολος Ρώσσελ. Ο Χιλιασμός εξυπηρετεί το βασικό σχέδιο των Σιωνιστών για την παγκόσμια εβραική Κυβέρνηση με έδρα την Ιερουσαλήμ.«Ο σιωνιστής Μενασέ /σραέλ(1604-1657) συνεργάστηκε με τους άγγλους χιλιαστές προς εγκατάσταση των εβραίων στην Αγγλία την οποία θα ακολουθούσε η παλινόστηση στην Παλαιστίνη.» (Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό «Ηλίου», τόμος lστ' σελ. 1 055). Το Ταλμούδ τροφοδοτεί την σιωνιστική κίνηση διδάσκοντας ότι «ο Μεσσίας δεν ήλθε ακόμη αΜά πρόκειται να έλθει» !? «Οι Χιλιαστές αρνούνται τη Θεότητα του Χριστού και την Ανάστασή Του, την ύπαρξη και τη Θεότητα του Αγίου Πνεύματος, την Υπεραγία Τριάδα. Δεν παραδέχονται την Εκκλησία ως Θεοσύστατο {δρυμα, ούτε τα Μυστήρια της, ούτε την ιερή παράδοση ούτε τις Αγίες επτά Οlκουμενικές Συνόδους. Περιφρονούν τους ναούς των ορθοδόξων, τις εικόνες και τη Θεία Λειτουργία. Δεν πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής και κυρίως αρνούνται την ύπαρξη της κολάσεως και της αιώνιας τιμωρίας, ενώ υποστηρίζουν οτι η μέλλουσα βασιλεία του Κυρίου θα είναι χιλιετής κοσμική βασιλεία στη γη με Ιδρα την Ιερουσαλήμ».

Στο «Βιβλίο του Μαθητού»(1956) ο μασόνος κ. Τιμολέων Βρατσάνος γράφει στη σελίδα 6: «ο σημερινός τΙκνων γνωρίζει καλά ότι η μύησή του στα τεκτονικά μυστήρια τον Ικανε τΙκνονα όμοιο με τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα και τον Αμφίωνα και το Χριστό»!! και για τον Χριστό, στη σελίδα 8: «ο Μεγάλος Ναζωραίος Μύστης»!!? Ο μασόνοι όμοιοι με τον Χριστό και ο Χριστός όμοιος με τα είδωλα!!? Συναντιέται ο Χιλιασμός που λέει- όπως έλεγε ο Άρειος- ότι ο Χριστός είναι Κτίσμα, με την Μασονία για την οποία ο Χριστός είναι μέγας μύστης- προνομιούχος άνθρωπος δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις, αλλά οπωσδήποτε όχι Θεός!!
Ο Γ. Βουλούκος του Ιδρύματος Έντγαρ Κέυση, διδάσκει ότι: «ο Ιησούς Χριστός ήρθε στη Γη για τη συμπλήρωση της δικής του εξtλιξης, υπερνίκησε τη σάρκα και τον πειρασμό»(ΚΙυση, Εγχειρίδιο Ν02 σ.204).
((Όργανο για την εξtλιξη του Ιησού ήταν ο Ιούδας. Ο Χριστός πήγε στην Ινδία μαζί με τον Ιωάwη τον Πρόδρομο εφοίτησε σε αποκρυφιστική σχολή και πήρε τις τελευταίες μυήσεις στη ((Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας» που χρησίμευε σαν ((Αίθουσα των Μυημένων» της Μεγάλης Αδελφότητος»(Άw Ρήντ, σ.76).

Δίνεται βαρύτητα στα χρηστά ήθη ως κοινό σημείο των θρησκειών και αποσιωπούνται οι αγεφύρωτες αντιπαραθέσεις ως προς τον Θεό, την Παναγία και τους Αγίους, σαν να είναι μηδαμινής σημασίας, απομακρύνοντάς όμως έτσι από την ορθή πίστη και καταλήγοντας στην αίρεση! Ωφέλιμα τα χρηστά ήθη τα οποία οικειοποιούνται και άλλοι, αλλά μπορούν πραγματικά να ωφελήσουν από τη στιγμή που απορριφθεί ο Χριστός;

Ο Σουάμι Βιβεκανάντα, ο σπουδαιότερος μαθητής του Γκουρού Σαρβεπάλλι Ραμακρίσνα, πρωτοπόρου της ενοποίησης των θρησκειών, και βασικός εμπνευστής του Α' Κοινοβουλίου των θρησκειών του κόσμου που έλαβε χώρα στο Σικάγο το 1893, είπε στην ομιλία του:
Αν κάποιος από αυτό το ακροατήριο ελπίζει ότι αυτή η ενότητα θα Ιρθει με το θρίαμβο μιας οποιασδήποτε θρησκείας και τον αφανισμό των άλλων, σ' αυτόν δεν έχω παρά να πω: Αδελφοί μου οι ελπίδες σου θα διαψευσθούν. Μήπως επιθυμώ οι Χριστιανοί να γίνουν ΙνδουlστΙς; Προς Θεού! Μήπως επιθυμώ οι Ινδουιστές ή οι Βουδιστές να γίνουν Χριστιανοί,' Προς Θεού! Οι Χριστιανοί δεν πρέπεl να γίνουν Ινδουιστές, ούτε Βουδιστές' ούτε και αυτοί να γίνουν Χριστιανοί. Αλλά κάθε θρησκεία θα πρέπει να εφαρμόσει το πνεύμα των άλλων θρησκειών, διατηρώντας ωστόσο τις ιδιαιτερότητες της, προκειμένου να αναπτυχθεί σύμφωνα με τους δικούς της νόμους».

Ο Νομπελίστας συγγραφέας Ρομαίν Ρολλάν στο βιβλίο του «ο βίος του Βιβεκανάντα» τονίζει την άποψη του Βιβεκανάντα για την ενοποίηση των θρησκειών που είναι ότι «Καλό είναι να γεwηθείς σε μια θρησκεία, αλλά να μην πεθάνεις σε αυτήν».
Ο Βιβεκανάντα έδωσε μια σειρά διαλέξεων στην Αμερική στην αυγή του 200υ αιώνα, σχετικά με τη Γιόγκα (Κάρμα- Μπάκτχι- Γκνιάνα- Ράτζα Γιόγκα) που έτυχαν ευρείας αποδοχής. Οι ομιλίες αυτές μεταφράστηκαν και εκδίδονται στην ελληνική γλώσσα στη χώρα μας από το 1978 από τις εκδόσεις Κονιδάρης. Ακολουθεί το αποκαλυπτικό απόσπασμα από το λόγο του Βιβεκανάντα σε φοιτητές στο Mandras κατά την επιστροφή του στην Ινδία, όπου έγινε αποθεωτική υποδοχn: ((Αυτό είναι το μεγάλο ιδανικό που βρίσκεται μπροστά μας, και ο καθένας πρέπει γι' αυτό να οπλιστεί- η άλωση του κόσμου από την Ινδία- τίποτε το λιγότερο από αυτό, και όλοι εμείς πρέπει να οπλιστούμε και να τεντώσουμε γι' αυτό το σκοπό κάθε νεύρο ... Σήκω Ινδία, και κυρίευσε τον κόσμο με την πνευματικότητά σου ... Αυτό που πρέπει να κυριεύσει τη Δύση είναι η πνευματικότητά ... »
Περιοδικό «Διάλογος» Τ.1 Ιανουάριος- Απρίλιος 1994, σ.16.

Ο «άγιος» του Ινδουισμού, Παραμαχάνσα Γιογκανάντα ισχυρίζεται στην στην Αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι και στην Αιώνια Αναζήτηση του ανθρώπου ότι «ο Χριστός είναι μετενσάρκωση του Προφήτη Ελισσαίου και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είναι μετενσάρκωση του Προφήτη Ηλία»!!?
Η μετενσάρκωση λοιπόν εξομοιώνει τον Ιησού με τους διάφορους «μύστες» τους οποίους θεωρεί «Αβατάρας»(=θείες ενσαρκώσεις) ενώ παράλληλα σπείρει το έδαφος της μασονικής πίστης καταστροφής του προσώπου με τον θάνατο αλλά και της αντιχριστιανικής με την άρνηση του Θεανθρώπου! Ατυχές παράδειγμα διάλεξε ο ψευδόχριστος Γιογκανάντα μια που ο Προφήτης Ηλίας έχει αναληφθεί στον ουρανό και δεν έχει πεθάνει- επομένως πώς να μετενσαρκωθεί αν υποθέσουμε ότι δεκτούμε αυτή τη πλάνη.

Άλλο παράδειγμα είναι ο θρησκευτικός ηγέτης του Βουδισμού, Τενζίν Γκιάτσο, 14ος Δαλάϊ Λάμα(=Ωκεανός Σοφίας), βραβευμένος με το Nobel ειρήνης, που αντιμετωπίζεται με συμπάθεια από τα ΜΜΕ. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο Δαλάι Λάμα δεν είναι μόνο «ο συμπαθητικός εξόριστος ηγέτη ς του Θιβέτ», αλλά και ο θρησκευτικός και πολιτικός ηγέτης του Θιβέτ! Ο Δαλάι Λάμα πιστεύει ότι δεν θα ήταν απαραίτητο να γίνουν όλοι οι άνθρωποι Βουδlστές αντιμετωπίζοντας τις θρησκείες σαν ένα γεύμα στο οποίο είναι καλεσμένοι όλοι οι άνθρωποι αλλά μπορούν να επιλέξουν να φάνε με τα σκεύη τα οποία οι ίδιοι προτιμούν. (Δαλάι Λάμα & Howard C. Cutler Μ.Ο. «Η Τέχνη της Ευτυχίας»). Με αυτά τα λόγια επιδιώκει να φανεί «πιο δημοκρατικός» από τον Χριστιανικό κλήρο που πρεσβεύει ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να δεκτούν τον Χριστό ώστε να μπορέσουν να σωθούν από την αιώνια απομάκρυνσή τους από Αυτόν που είναι η Αγάπη, η Αλήθεια, η Ανάσταση και η Ζωή.
Διδάσκει συμπόνια και οικειότητα στο Διεθνές Best Seller βιβλίο του με τον Howard C. Cutler Μ.Ο «Η Τέχνη της Ευτυχίας» και μέσω αυτής της διδασκαλίας ενσταλάσσονται και η πίστη στη μετενσάρκωση ως βιώσιμη λύση στο θέμα της δυστυχίας, οι διαλογισμοί για «απελευθέρωση από το θυμό» και τα λοιπά. Προβάλλει τον Βουδισμό παράλληλα με την επιστήμη της ψυχολογίας ως δρόμους τους οποίους μπορεί να ακολουθήσει κανείς για να βρει την ευτυχία.
Μπορεί ο ίδιος να αστειεύεται με το τίτλο του «Η Αυτού Αγιότητα, ο Δαλάι Λάμα» αλλά οι Βουδιστές τον αναγνωρίζουν ως μετενσάρκωση του Βούδα Αβαλοκιτεσβάρα Μποντισατβά (=«φωτισμένος» πολεμιστής)! Ο Τσόνγκ Κα Πα (1357-1419) ιδρύει το Τάγμα των Κίτρινων Σκούφων Γκελούγκπα. Το 1438 ο 1ος Δαλάϊ Λάμα έκτισε στο Τασιλούντμπο ένα μοναστήρι το οποίο ο 2ος Δαλάϊ Λάμα το καθιέρωσε ως τη μόνιμη βάση του Τάγματος. Ο 3ος Δαλάι Λάμα, καθιέρωσε το τίτλο αυτό, του Δαλάι Λάμα, που σημαίνει Ωκεανός Σοφίας. Νονός του ήταν ο Μογγόλος ηγέτης Άλταν Χαν. Ο εγγονός του Άλταν Χαν ήταν ο 4ος Δαλάι Λάμα, ο οποίος ενίσχυσε τις σχέσεις Θιβετιανών και Μογγόλων, προκαλώντας το θυμό των Κινέζων κατακτητών. Οι Μογγόλοι και ο Μαν Τσου έκαναν τον Δαλάι Λάμα ισχυρό πολιτικό πρόσωπο. Ο 5ος Δαλάι Λάμα με τη βοήθεια μιας Δυτικής φυλής Μογγόλων εξάπλωσε τη κυριαρχία των Γκελούγκπα στο Θιβέτ και τη θεωρία οτι αποτελεί μετενσάρκωση Θεού. Πιο εύκολα υποτάσσεται κανείς σε έναν θεό παρά σε έναν άνθρωπο. Όταν στις αρχές του 18ου αιώνα ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δυτικών Μογγόλων και των Θιβετιανών κατέληξε αιματηρός, παρενέβη η δυναστεία των Τσίνγκ, τοποθετώντας ως ηγέτη του κράτους υπό επιτήρηση, τον Δαλάι Λάμα. Ο 14ος και σημερινός Δαλάι Λάμα, Τενζίν Γκιάτσο, αυτοεξορίστηκε στην Ινδία ώστε να ασκεί μεγαλύτερη επιρροή.
Η μύηση στη Νέα Εποχή προχωρεί βαθμιαία ώστε να μην γίνει αντιληπτή με αφετηρία κοινώς παραδεκτές θέσεις όπως για οικειότητα, αποφυγή του θυμού και εμπιστοσύνη. Αλτρουιστικές εκφράσεις παρόλη την ανθρωπιστική τους προοπτική μπορεί να αποτελέσουν δόλωμα για ενασχόληση με αποκρυφιστικές μεθόδους, όπως λόγου χάρη του προτύπου του 14ου Δαλάι Λάμα και θεωρούμενου ως αγίου του Βουδισμού, μοναχού Σαντιντέβα που έλεγε ότι για όσο χρόνο υπάρχουν ο ουρανός και η γη και τα αισθανόμενα όντα ζουν και υποφέρουν, είθε τόσο να παραμείνω και εγώ για να εξαλείψω τη δυστυχία του κόσμου.
Σε βιβλία του για το Ζεν Ο Δαλάι Λάμα διδάσκει μεθόδους «ανακάλυψης των προηγούμενων ζωών» και στην ουσία καθιστά τους μαθητές του ευάλωτος σε δαιμονικές πλεκτάνες αφού δεν υπάρχουν προηγούμενες ζωές! Ο Βουδισμός καταστρέφει την ατομική πρωτοβουλία: Είναι αρνητικός και απαισιόδοξος. Όλος ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση(μάγια) ... Ο ένας πόνος γεννά ατελείωτα τον άλλον. Η φώτιση θεωρείται η Νιρβάνα, η εκβολή του προσωπικού εαυτού, δηλαδή του προσώπου, του μεγάλου δηλαδή δώρου του Θεού τον άνθρωπο! Δεν αποδίδει αξία στην ανθρώπινη ζωή και περιφρονεί το ανθρώπινο σώμα, που το χαρακτηρίζει σαν «σκελετό με εννέα τρύπες, ένα απαίσιο κορμί, ένα οστεοδοχείο».
(Θεοσοφιστή Εδουάρδου Συρέ Οι Μεγάλοι Μύστες)
Πρεσβεύει ότι δεν υπάρχει Θεός!?
Είπε ο άφρων εν τη καρδία αυτού, Δεν υπάρχει θεός Ψαλμός 14.1 Αγίου Προφήτου Δαυίδ.
Βουδιστικά κείμενα: «Η Θιβετανική Βίβλος των νεκρών», «Λανκαβατάρα Σούτρα», «Πράζνα Παραμίτα»

Ο Βούδας, ο «φωτισμένος», δεν εκτιμά ούτε την οικογενειακή ζωή και προπάντων αποστρέφεται τη γυναίκα, θεωρώντας την πλάσμα κατώτερο. Ακόμη αποδοκίμαζε την κοινωνική πρόοδο. Οι Βουδιστές μπορεί να μην πιστεύουν στα είδωλα, έχουν όμως τα τοτέμ που υποτίθεται τους προστατεύουν από το κακό καθώς και στους Βουδιστικούς ναούς υπάρχει το κέρας του μονόκερου που υποτίθεται διώχνει το κακό όπως τα αλεξικέραυνα ιονισμού. Πρόκειται για το μικρό κέρας στο όραμα του Προφήτου Δανιήλ (Δανιήλ Η'9) το οποίο υψώθηκε στο μέσο από τα άλλα κέρατο.

Ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε ότι ο Θεός δεν αφήνει τον διάβολο να κρύβεται συνέχεια διότι τότε θα είχε ξεγελάσει όλους τους ανθρώπους. Ολοένα κάποιο κέρατο, κάποια ουρά φαίνεται ώστε να την βλέπουν οι άνθρωποι και να φυλάγονται. Όμως ο πονηρός σου λέει δεν αυτό δεν είναι κέρατο, είναι μελιτζάνα. Κέρατα όπως τα μονόκερα, οι κεραυνοί κλπ. Ο εκπρόσωπος του Βουδισμού στην Ελλάδα είναι ο μαθητής του Λάμα Σόγκυαλ Ρινποτσέ, Λάμα Ole Nydal. Παραθρησκευτική οργάνωση που δρα στη χώρα μας σχετική με τον Βουδισμό είναι το «Καφέ Σχολείο» του Κώστα Φωτεινού.

Συμπαντική η ενέργεια του Τάο στο σύνολό της, παρουσιάζεται για τον δυαδικό νου ως διπολική. Οι Κινέζοι λοιπόν, διακρίνοντας για την ενέργεια αυτή δύο πόλους, ονόμασαν Γιν τον αρνητικό(που παριστάνει το θηλυκό) και Γιάνγκ τον θετικό(που παριστάνει το αρσενικό). Αυτές δημιούργησαν τον Ουρανό(Πατέρα), τη Γη(Μητέρα)και τον Άνθρωπο(Υιό) ο οποίος κινείται μεταξύ Ουρανού και Γης. «Το Ταό υπάρχει ανεξάρτητα από τη συνείδηση και τη θέληση του ανθρώπου και αποτελεί τη βαθειά βάση όλων των πραγμάτων»
Τάο Τε Κίνγκ παράγραφος LXΙI «Μερικά πράγματα φεύγουν, άλλα έρχονται, μερικά ανθίζουν, άλλα μαραίνονται, μερικά γίνονται γερά, άλλα καχεκτικά, μερικά γεννιούνται, άλλα καταστρέφονται»
Τάο Τε Κίνγκ παράγραφος ΧΧΙΧ
Βασικό στη νομοτέλεια των πραγμάτων, σύμφωνα με τη γνώμη των εκπροσώπων του Ταοισμού, είναι ότι κάθε πράγμα, όταν φτάσει ορισμένη βαθμίδα εξέλιξη, μετατρέπεται !? στην αντίθεση του !?

"Το λειψό γίνεται ολόκληρο, το κυρτό γίνεται ίσιο, το κενό γίνεται γεμάτο, το παλιό αντικαθίσταται με το καινούριο"
Τάο Τε Κίνγκ παράγραφος ΧΧΙL

Αυτός είναι ο νόμος της ίδιας της ζωής, γιατί "η αντίθεση είναι η ενέργεια του Τάο"(παράγραφος LX), δηλαδή ενέργεια της ίδιας της φύσης των πραγμάτων. Σύμφωνα λοιπόν με το Ταοισμό, το κακό μπορεί σε ορισμένη βαθμίδα εξέλιξης να μετατραπεί σε καλό αλλά και το καλό να νίνει κακό όταν εξελιχθεί!
Με αυτή τη λογική το αρσενικό «εξελισσόμενο» μετατρέπεται σε θηλυκό και το θηλυκό σε αρσενικό! Τι εξέλιξη όμως θα ήταν αυτή; Μήπως υποδηλώνεται τελικά ότι το καλό και το κακό είναι το ίδιο ? και εκείνο που προσδιορίζει αν κάτι είναι καλό ή κακό είναι η οπτική που το εξετάζουμε και μόνο όπως διακηρύσουν οι νεοεποχίτες προκειμένου να κρύψουν το κακό πίσω από τη βιτρίνα του καλού;
Το Γιν και το Γιάνγκ βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό αλλά και σε συνεχή συνεργασία, αυτορρυθμιζόμενες χάρη στον Μεγάλο «Νόμο» του Τάο που αποτελεί την Τρίτη Αρχή, η οποία είναι καθεαυτή η «σχέση»(Τάο)των δύο άλλων Αρχών, οι οποίες εμπεριέχονται η μία μέσα στην άλλη. Το Τάο είναι μια σύμμεικτη λοιπόν Αρχή, η οποία συναποτελείται από την ποσοστιαία συμμετοχή των δύο άλλων πρωταρχικών δυνάμεων, συναποτελώντας αθροιστικώς το «όλον»ή το Ένα το οποίο είναι ακριβώς το Τάο.
Το Γιάνγκ εκπροσωπεί: την εκφραζόμενη δύναμη, το φως, τη θερμότητα, το άνω(Ουρανό), την αρρενωπότητα,τη δραστηριότητα, τη προσφορά, το σκληρό. Αντιθέτως το Γιν εκφράζει την απουσία ενεργού δυνάμεως, το σκοτάδι, το κρύο, το κάτω(Γη), τη θηλυκότητα, την παθητικότητα, την αδράνεια, την δεκτικότητα, το μαλακό.
Αυτό το δυϊσμό απεικονίζουν και τα τατουάζ των μοναχών Σαολίν, όπου το Γιάνγκ συμβολίζει τη δύναμη και απεικονίζεται με τη τίγρη, και το Γιν συμβολίζει τη σοφία και απεικονίζεται με τον δράκο.
Τα συμπαγή όργανα(ήπαρ, καρδιά, σπλήνας, πνεύμονες, νεφροί)είναι Γιν. Τα κοίλα σπλάχνα(χοληδόχος κύστη, λεπτό έντερο, στόμαχος, παχύ έντερο, ουροδόχος κύστη)είναι Γιάνγκ. Η διαταραχή μεταξύ του Γιν και του Γιάνγκ «προκαλεί τις αρρώστιες ενώ αν διαχωριστούν θα επέλθει ο εκμηδενισμός του σύμπαντος» σύμφωνα με τις δοξασίες του Ταοισμού!!!

«Πας ο παραβαίνων και µη µένων εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν ουκ έχει' ο µένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος και τον Πατέρα και τον υιόν έχει». ΒΊωάννου 9.

Δεν προσβλέπουμε σε καμμία «νέα εποχή» αλλά στην Καινή κτίση(Αποκάλυψη ΚΑ' 1-6). Δεν αναφερόμαστε σε καμμία «κοσμική στροφφ> αλλά σε εσωτερική στροφή, που λέγεται μετάνοια, και ο σκοπός της ζωής δεν είναι η απελευθέρωση από καμμία Samsara και η καταστροφή του προσώπου στον απρόσωπο «θεό» αλλά η είσοδος στη βασιλεία του Θεού, το πέρασμα από το κτιστό στο Άκτιστο, στην αιώνια κοινωνία αγάπης «εν ελευθερία»μετά του αιωνίου και αφθάρτου Θεού. Ο προσωπικός σύνδεσμος αγάπης σε ελευθερία με τον Χριστό, που θεμελιώνεται πάνω στη δογματική πίστη της Εκκλησίας μας, εκφράζεται με τη τήρηση των εντολών του Κυρίου, η προσευχή, η μελέτη του λόγου του Θεού, η συμμετοχή στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας και η κοινωνία με τους αγίους, θα μας φέρουν πλησιέστερα στον Κύριο.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος απαγόρευσε την ειδωλολατρία, τη μαγεία και τη μαγγανεία στο Βυζάντιο ενώ αναγνώρισε νομικό πρόσωπο την Εκκλησία.
Στη Μία Δε και Μοναδική Κυβέρνηση, άρχοντας θα είναι ο Νέος Σωτήρας, αυτός τελικά που θέλουν να εγκαθιδρύσουν!
Η Παγκόσμια Ειρήνη είναι μεγάλο ιδεώδες αλλά πρέπει να συλλογιστούμε στο εάν και κατά πόσο μπ~ρεί να εmτευχθεί μακριά από τον αρχηγό της ειρήνης, Κύριο ημών Ιησού Χριστό, από επιτήδειους που ενώ παρουσιάζονται υποστηρικτές Του, στην πραγματικότητα είναι διαστρεβλωτές Του ...

«Η Θεότης είναι έκφραση της θελήσεως ή σκοπού του Ενός, ενώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν, ενώ το κέντρο όπου εστιάζεται η θέληση του Θεού και που έχει δυναμικά αποσταλεί για να εκπληρώσει το σκοπό, είναι η Σαμπάλα».
Αλίκης Μπέιλη «Οι επτά ακτίνες» σ.247.

«Προφητείες» του Θιβέτ αναφέρονται «στην έξοδο των πολεμιστών της Σαμπάλα από την Ανατολή και τη δημιουργία μιας ιδανικής κοινωνίας». Σαμπάλα' στα σανσκριτικά και Σάνγρι Λα στα Θιβετανικά σημαίνει «τόπος ειρήνης»(Δρ. Σίμον Μπεν Ζεβ Χαλεβί «ο δρόμος της Σαμπάλα»). Πρόκειται για μυθική πολιτεία που «βρίσκεται» σε «ανώτερη διάσταση ή συχνότητα» κάπου στο Θιβέτ και ταυτίζεται με την Ατλαντίδο. Η «έξοδος αυτή των πολεμιστών της Σαμπάλα» ερμηνεύεται -James Redfιeld «Το μυστικό της Σαμπάλα»-:«η μεταφορά των γονιμοποιημένων ωαρίων που δημιουργούνται από τους κατοίκους της Σαμπάλα και βρίσκονται σε υψηλότερη πνευματική συχνότητα, σε ζευγάρια στη καθημερινή πραγματικότητα τα οποία τους μοιάζουν φαινοτυπικά»!!?
Παράλληλα, ακριβώς στη σημερινή εποχή θα πραγματοποιηθεί η «νέα είσοδος ή μετενσάρκωση στο περιβάλλον της Γης εκείνων που ήταν δραστήριοι στην Ατλαντίδα' το έτος 1968/1969 επρόκειτο σύμφωνα με την «αποκάλυψη» του έτους 1940 να «ανυψωθούν» τα πρώτα τμήματα της Ατλαντίδος»
(Κέυση, Εγχειρίδιο Ν02,σ.119)
«Προφητείες» των Άνδεων, των Ινδιάνων Χόπι, των Μάγια και η επερχόμενη «έκρηξη συνειδητοποίησης στο DΝΑ»κατά Π. Τουλάτο, αναμένουν το 2012 «μεγάλο πνευματικό ηγέτη» ή κοσμική αλλαγή στο κόσμο. Ίσως να ετοιμάζουν κάποιον για εκείνη τη χρονιά όπως άλλωστε και στην αρχή του 200υ αιώνα η Θεοσοφική Εταιρεία ανάθρεψε τον Kρισvαμoύρτι για Μεσσία. Στις 12 Ιανουαρίου του 1987 στην εφημερίδα USA Today ανέφερε ολοσέλιδη διαφήμιση Tara Center: «ο Χριστός βρίσκεται στο κόσμο. Ένας Παγκόσμιος Διδάσκαλος (ο Κύριος Μαιτρέγια) για όλες τις θρησκείες και για καμμία θρησκεία. Ένας πρακτικός άνθρωπος με λύσεις για τα προβλήματά μας. Αγαπάει όλη την ανθρωπότητα. Ο Χριστός είναι εδώ φίλοι μου. Ο αδελφός σας περπατάει ανάμεσά σας».

Είναι προφανές ότι όλοι -εκτός από τους ορθοδόξους -αποβλέπουν σε μία νέα εποχή, σε μια μεταλλαγή της ανθρώπινης κοινωνίας σε μία ιδανική κοινωνία! Κύριος σκοπός της Μασσωνίας είναι η άλωση του Παπικού φρουρίου όπως αναφέρεται στο Τεκτονικό Δελτίο αριθ. 56/1963 όπου γίνεται αναφορά στη Γερμανική Μασονία και με τη φράση «χριστιανικές εκκλησίες» εwοούνται η Ποπική και η Προτενσταντική: «Εγένετο προσπάθειες δια μίαν συνεννόηση με τας δύο Χριστιανικάς Εκκλησίας εν Γερμανία, αίτινες και ευρίσκονται εις καλόν δρόμοv» .

Είναι βασικός σκοπός της Μασονίας διότι ο Πάπας έχει ισχυρή πολιτική δύναμη και ιστορικά η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία πολέμησε τη Μασονία. Έτσι η Μασονία χρησιμοποιεί την Ιερά Εξέταση που εφάρμoσε η Παπική Εκκλησία εναντίον της και τη συνδυάζει και με τις Σταυροφορίες(άλλος καρπός του Παπισμού) ώστε τελικά να κατηγορήσει τον Χριστιανισμό για τις «ιερές» σφαγές: Σταυροφορίες(1096-1270): Παπική Εκκλησίο. 1517: Μεταρρύθμιση, 1563: Αντιμεταρρύθμιση, 1618-1648: Τριακονταετής πόλεμος Πόλεμοι μεταξύ Παπικών και Προτεσταντών- οι «ιερές» σφαγές δεν ήταν καρπός της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Τεκτονισμός - Θεοσοφία προβάλλονται ως η γνώση των σοφών των αρχαίων λαών την οποία ο Χριστιανισμός καταπολέμησε! Παράλληλα ψέγουν τον Χριστιανισμό και για τις βιαιοπραγίες εναντίον των Ινδιάνων από το μέρος των λευκών που έφτασαν στην Αμερική! Κατηγορούν την Χριστιανική Εκκλησία ότι πολέμησε με βία ότι δεν μπορούσαν να καταλάβει (π.χ. μυστήρια Πυθαγορίων, Αιγυπτίων, Σαμάνων και τα λοιπά).
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι αυτή η γνώση των αρχαίων πολιτισμών, που προωθείται μαζικά στις μέρες μας ενώ παλαιότερα κινούνταν μόνο μέσα στις Στοές, δεν είναι τίποτα άλλο από τη πλάνη την οποία ο Σατανάς πλανούσε ολόκληρη την Οικουμένη.
Τα βασικότερα από τα νέα δόγματα που εισήγαγε η Παπική Εκκλησία οδηγούμενη στην αίρεση, είναι τα εξής Α) Η κακοδοξία του Filioque, περί της εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος και εκ του Υιού. Β) Η ανάδειξη του Πάπα σε κοσμικό άρχοντα- «Παποκαίσαρα». η Το πρωτείο του Πάπα, δηλαδή η απαίτησή του να επιβληθεί ως κυρίαρχος στις άλλες Εκκλησίες και ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γης. Δ)Το Παπικό αλάθητο και Ε) Οι αξιομισθίες των αγίων, διδασκαλία που δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή και μειώνει την εξιλαστήρια θυσία του Κυρίου. ΣΤ) Το καθαρτήριο πυρ, άγνωστο στην Αγία Γραφή και στην Ιερά Παράδοση. Ζ)Η άσπιλη σύλληψη της Θεοτόκου που θεσπίστηκε το 1854 ως δόγμα. Η απουσία της επικλήσεως του Αγίου Πνεύματος στην έναρξη της λειτουργίας, η στέρηση από του λαικούς του αίματος του Κυρίου κατά τη θεία Κοινωνία, η τέλεση του Ευχελαίου μόνο στους ετοιμοθάνατους, η επινόηση νέας διοικητικής τάξεων κληρικών (Καρδινάλιοι) και τα λοιπά. Οι Προτεστάντες ή Διαμαρτυρόμενοι από την άλλη πλευρά έχουν απορρίψει τα Μυστήρια, τους αγωγούς της Χάριτος δηλαδή του Θεού.

Ο Ιερομόναχος Χριστόδουλος ο αγιορείτης, στο βιβλίο «Σκεύος Εκλογής» αφιερωμένο στον μακαριστό Γέροντα Παΐσιο, αναφέρει ότι ο Πάπας κατά την εποχή του Αντιχρίστου θα παραχωρήσει δύναμη σε αυτόν, επαληθεύοντας την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού: «Τον Πάπα να καταράστε γιατί αυτός θα είναι η αιτία».

Καρπός της αντίληψης ότι «καμμία θρησκεία δεν είναι ανώτερη' όλοι οι ιδρυτές θρησκειών, και ο Ιησούς Χριστός, ισχυρίζονται πολλές παραθρησκευτικές ομάδες, είναι μέλη της «Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας»» ήταν το Συνέδριο για τη Συνένωση των Θρησκειών που πραγματοποιήθηκε το 1893 με αντιχριστιανικό χαρακτήρα.
Τα πειστήρια της θεότητας του Ιησού είναι τα υπερφυσικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη παρουσία Του στη γη από την ενσάρκωση ως τη σταύρωσή Του με μείζων όλων την Ανάστασή Του. Οι νεοεποχίτες επιδιώκουν να στερήσουν το υπερφυσικό από τον Χριστιανισμό δηλώνοντας ότι αυτό είναι αποτέλεσμα της μαγείας ώστε να προάγουν την μαγεία ως υπεράνω όλων των θρησκειών και κάτοχο της αλήθειας! Επίσης διδάσκουν ότι η Ανάσταση Του δεν αποδεικνύει την θεότητά Του αλλά την ολοκλήρωση της «κυκλικής διαδικασίας» του κακού (θάνατος) που μετατρέπεται σε καλό( αρχή νέας ζωής)- η Ινδουιστική δοξασία φανέρωσης του Θεού ως Δημιουργού(Βράχμα), Συντηρητή(Βισνού) και Καταστροφέα(Σίβα)-. Με άλλα λόγια ότι πρόκειται για μια «φυσιολογική» διαδικασία που πρώτος ο Ιησούς ακολούθησε (άραγε γιατί δεν την ακολούθησαν και άλλοι; Όμως ο Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, που σημαίνει οτι είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου!)
Οι Απόστολοι βεβαίωσαν τη μαρτυρία αυτή, ότι δηλαδή ο Χριστός αληθώς ανέστη, και την προσυπέγραψαν με το αίμα τους! Πολλοί άνθρωποι έχουν πεθάνει για την ιδεολογία τους ή από αφοσίωση αλλά οι Απόστολοι πέθαναν για γεγονότα! Κηρύσσοντες Χριστόν και τούτον εσταυρωμένο και αναστάντα εκ νεκρών δεν ωφελήθηκαν τίποτα από τους ανθρώπους(όπως και όλοι οι Άγιοι μάρτυρες: αριθμούνται τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια γνωστοί άγιοι μεγαλομάρτυρες και μάρτυρες),αντιθέτως ζημιώθηκαν, με ταλαιπωρίες, κινδύνους και φρικτά μαρτύρια μέχρι το θάνατο!!

Ο Σουάμι Πραμπουπάντα, που θεωρείται η 32η ενσάρκωση του «θεού» Βισνού όπως και ο Δάσκαλος των Δασκάλων Σάι Μπάμπα κατά Παταντζάλι Γιόγκα Σούτρα!?- οραματίζεται τον κόσμο ενωμένο σε μία θρησκεία και με μία μόνο Γραφή, τη Μπαγκαβάτ Γκίτα και να ψάλλεται ένα μόνο μάντρα, εκείνο του Κρίσνα! (Στην εισαγωγή του έργου του «η Μπαγκαβάτ Γκίτα έτσι όπως είναι»).
Παράλληλα ο 140ς ִבכי ֻלב, Τενζίν Γκιάτσο υποστηρίζει τη ποικιλομορφία των θρησκειών. «Κάθε θρησκεία έχει ορισμένες μοναδικές ιδέες και τεχνικές και η πίστη μας μπορεί να εμπλουτιστεί με το να διδαχθεί από αυτές». (
Information ubers Namenlose Netzwerk Interlaken ρ.2)
Για τον Πέρση μυστικιστή, Μπάχα Ουλλάχ τέλος, ιδρυτή της Ισλαμικής αίρεσης Μπαχάι, οι διάφορες θρησκείες αποτελούν αποκαλύψεις του Θεού(Σελ.45)
Περιοδικό Focus Νο 38- Απρίλιος 2003.

Η Ισλαμική αίρεση Μπαχάι εκπροσωπείται σε 235 χώρες.

Ο Yoshikazu Okada(1909-1974) ιδρυτής της ΚΙ θρησκείας Mahikari ισχυρίστηκε ότι «το 1959 ο Θεός του αποκάλυψε πως όλες οι θρησκείες έχουν μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Όμως το Άγιο Πνεύμα της Θεϊκής αλήθειας εισήλθε σε αυτόν και έλαβε εντολή να διακηρύξει αυτό που του αποκαλύφθηκε, ώστε να προετοιμάσει τον κόσμο για τη Νέα Εποχή». Τ. Κ. Τ ebecis Mahikari- Thank God for the answers at last, Tokyo 1982 ρ.24.

Ίσως αυτή η τοποθέτηση να φαίνεται «μη εγωιστική» αλλά πρόκειται για πλάνη επειδή στον Θεό μπορούμε να φθάσουμε μέσω του Ιησού Χριστού και μόνο!!

«Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή' ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα εί μη δι' εμού» Ιωάννης ΙΔ'6
«Η Κοινότητα του Ευαγγελίου και του Ζεν ενώνουν την Καινή Διαθήκη με το δlαλογισμό.»(Σελ.45) Περιοδικό Focus Νο 38- Απρίλιος 2003.

Πώς είναι δυνατόν να «ενώνουμε» το Ζεν του Βουδισμού που απορρίπτει την ύπαρξη Θεού και διδάσκει τον διαλογισμό με τη Καινή Διαθήκη και τον Χριστιανισμό που απορρίπτει τη χρήση τηc φαντασίας;


Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει: "Η αληθινή θρησκεία είναι εκείνη που μας μιλάει όχι μόνο για το ότι υπάρχει Θεός. Ούτε για το τι θέλει ο Θεός από μας μόνο. Όλες οι θρησκείες το κάνουν αυτό. Αληθινή θρησκεία είναι εκείνη που μας λέει και πως πρέπει εμείς να αγωνιστούμε για εκείνα τα πράγματα που ζητάει ο θεός από μας. Μας λέει τι είναι εκείνο που μας εμποδίζει να αγωνιστούμε για εκείνα τα πράγματα που μας ζητάει ο θεός. Αλλά και τι μας δυναμώνει σε αυτόν τον αγώνα. Κάθε θρησκεία λοιπόν που δεν μας μιλάει ότι έχουμε αντίπαλο και εχθρό, είναι ψεύτικη θρησκεία. Και κάθε θρησκεία που δεν μας δίνει όπλα εναντίον των παθών μας και εναντίον των εχθρών μας, είναι ψεύτικη θρησκεία. Είναι απάτη του διαβόλου για να μας έχει πιο εύκολα στο χέρι."
Ο Κύριος μας προτρέπει «Ερευνάτε τας γραφάς ότι εκείναl εισίν οι μαρτυρούσαι περί εμού»(Ιωαν. Ε'39)
Ο Πασκάλ επισημαίνει στο βιβλίο του Les Densee «Οι Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης είναι το μόνιμο θαύμα».

Δες και Αρεοπαγίτη Ανδρέα Κατράκη «Η Αμφισβήτηση του Θεού και οι Αντιμαχόμενες Αποδείξεις»
Η «Πανελλήνια Ιστορική και Φιλοσοφική Εταιρεία» (ΠΑΝ. Ι. Φ. Ε.) (παραφυάδα της Σαηεντολογίας) μέσω του Προέδρου της Σούφι Τάκι Αλεξίου παρατηρούσε ότι τάχα τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε έξαρση στην Ελλάδα ο θρησκευτικός φανατισμός, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός με τη μορφή της καταπιέσεως εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων και ότι για όλα αυτά ευθύνεται η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία!
Οι μυστικές υπηρεσίες της Σαηεντολογίας από το εξωτερικό συνιστούσαν «να περάσουμε στη γραμμή του χωρισμού εντελώς της Ορθοδόξου Εκκλησίας από την Πολιτεία και αυτό περιλαμβάνει αλλαγή του Συντάγματος στη χώρα».
Γραφείο Ειδικών Υποθέσεων Σαηεντολογίας Ευρώπης προς το αντίστοιχο Γραφείο Ελλάδος Κέντρο Εφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος (Κ.Ε. Φ. Ε. ), έγγραφο με ημερομηνία 14.3.1994.

Η Νέα Εποχή επινόησε για σύμβολό της ένα νοητό εξάγωνο στις κορυφές του οποίου βρίσκονται τα σύμβολα των έξι μεγαλυτέρων θρησκειών του κόσμου. Με τη φορά του δεξιόστροφου κοχλία βλέπουμε τα σύμβολα του Χριστιανισμού, του lσλάμ, του lουδαισμού, του Ταοισμού, του Βουδισμού και του Ινδουισμού. Στο κέντρο του εξαγώνου είναι γραμμένη η φράση «PEACE and LOVE ΟΝ EARTH» «Ειρήνη και Αγάπη στη Γη».

Το πεντάκτινο αστέρι που είναι το σύμβολο του lουδαισμού είναι και σύμβολο της μαύρης μαγείας. Με τη κορυφή προς τα επάνω συμβολίζει την υποτιθέμενη δύναμη της μαγείας- στοιχείο των άστρων! Συχνά εικονίζεται σχεδιασμένο στο έδαφος επί του οποίου γίνονται οι τελετές της μαγείας. Το γιν και γιάνγκ (σύμβολο του Ταοισμού) σημαίνει ότι το καλό και το κακό είναι ίσες και αλληλοσυμπληρούμενες δυνάμεις.

Οι Θρησκείες πρέπει:
• Να επιταχύνουν τον Οlκουμενισμό και να δημιουργήσουν κοινά παγκόσμια θρησκευτικά ιδρύματα, τα οποία θα βρουν τα μέσα και τους θρησκευτικούς εμπνευστές, που θα υποστηρίξουν λύσεις παγκοσμίων προβλημάτων.
·Να υψώσουν την σημαία των Ηνωμένων Εθνών σε όλους τους χώρους λατρείας.
• Να προσευχηθούν και να οργανώσουν παγκόσμιες συπροσευχές.
Πρέπει να ενωθούμε με τους Ινδουlστές αδελφούς μας και να ονομάσουμε από δω και πέρα τον πλανήτη μας «Βράχμα» ή «Πλανήτη του Θεού». Οι θρησκείες πρέπει να συνεργάζονται ενεργά για να προσφέρουν μία καλύτερη κατανόηση των μυστηρίων της ζωής και της θέσης μας στο Σύμπαν. Η θρησκεία μου σωστή ή λάθος και το έθνος μου σωστό ή λάθος πρέπει να εγκαταλειφθούν μια για πάντα στην Πλανητική Εποχή.
Robert Mueller, πρώην βοηθός Γενικός Γραμματέας του Ο.Η.Ε.
Η Νέα Γέννηση» : Σχηματίζοντας Μια Παγκόσμια Πνευματικότητα, Ν.Υ: Βιβλία Image, 1984, ρ.186
Texe Marrs «Νέα Εποχή: Τα σκοτεινά μυστικά της», σ.51

Ερωτά η Lola Davis: Τι θα συμβεί στις μεγάλες σημερινές θρησκευτικές ομάδες; Οι σημερινές θρησκείες πιθανόν να συνεχίσουν να λειτουργούν αρχικά όπως και σήμερα ... Καθώς όμως οι αντιλήψεις της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας θα επικυρώνονται επιστημονικά, θα γίνονται γνωστές και θα διαδίδονται, οι σημερινές θρησκείες θα κάνουν αλλαγές και θα εξελιχθούν σε κέντρα της Νέας Παγκόσμιας Θρησκείας.
Texe Marrs «Νέα Εποχή: Τα σκοτεινά μυστικά της», σ.177

Ενδεικτικό παράδειγμα ενοποίησης των θρησκειών αποτελεί η «Ενωτική Εκκλησία» του Σαν Μυούνκ Μουν που ισχυρίζεται ότι έσωσε τον Χριστό και ολοκλήρωσε το έργο στο οποίο ο Χριστός απέτυχε!? Έχει ιδρύσει εικοσιδύο παραθρησκευτικές ομάδες (π.χ.IRFWΡ:Διαθρησκευτική Ομοσπονδία για τη Παγκόσμια Ειρήνη,Τhe Intemational Cultural Foundation,Tong ίl CompanyΕταιρεία Ένωσης της Οικονομίας- New Era Publications Internatίοnal(Νέα Οικουμενική Εταιρεία Ερεύνης), ISC-Διεθνές Συμβούλιο Ασφαλείας- ICUSΔιεθνής Συνδιάσκεψη για την Ενότητα των Επιστημών κλπ.) και ανήκει στους πενήντα μεγαλύτερους κεφαλαιούχους παγκοσμίως.
Στο στάδιο Σεούλ εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι πέρσι παντρεύτηκαν χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον επειδή το αποφάσισε ο διαφημιζόμενος ως Μεσσίας της Νέας Εποχής του Υδροχόου, ο Μούν. Αυτός διάλεξε ποιος άνδρας θα πάρει ποια γυναίκα και μάλιστα πολλοί γάμοι έγιναν εξ αποστάσεως με δορυφορική σύνδεση! Τον Αύγουστο του 1989 στην Κορέα πραγματοποιήθηκε η λεγόμενη «Συνέλευση των Παγκοσμίων Θρησκειών». Κατά τη δεκαετία του 1980 καταβλήθηκαν στη χώρας μας προσπάθειες ενοποίησης των μεταφυσικών» ομάδων, για τη δημιουργία Ομοσπονδίας Αποκρυφιστικών Κινήσεων. Η πρώτη συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Μ. Βόδα 28, Αθήνα).
Ο Σαν Μυούνγκ Μούν, για να προβληθεί ως Μεσσίας εξέδωσε τη «Παγκόσμια Αγία Γραφή» της οποίας μάλιστα το πρώτο αντίτυπο επεδόθη στον Μουν από τον κ. Σάββα Αγουρίδη, ομότιμο καθηγητή της Θεολογικής Σχολής, στο πλαίσιο πανηγυρικής τελετής! Περιοδικό «Διάλογος», 3 (1995),5 (1995) και 8 (1996).

Ο Robert Muller με τη σειρά του εισηγείται τη σχετική πρωτοβουλία να έχει ο Ο. Η. Ε. «για να αποδείξει ότι είναι ένας μοντέρνος βιβλlκός οργανισμός».
Η Lola Davis γράφει: «Σ' αυτόν τον αιώνα, υπάρχουν νέα δεδομένα που πριν δεν προσφέρονταν. Ανάμεσα σ' αυτά είναι τα χειρόγραφα της Νεκρής Θάλασσας, οι τεράστιοl θησαυροί των Θρησκευτικών Γραφών, που βρέθηκαν στην Ποτάλα του Θιβέτ, τα συγγράμματα που παραλήφθηκαν από την Βίβλο του τετάρτου αιώνα, τα γραπτά του Teilhart de Chardin και την καλά φυλαγμένη στο παρελθόν γνώση της Αρχαίας Σοφίας που περιέχεται στα γραπτά του «Θιβετιανού» στα βιβλία της Alice Bailey καθώς επίσης και τα γραπτά μυστικιστών διαφόρων θρησκειών, οι διδασκαλίες που προσφέρουν οι Ροδοσταυρίτες και πολλά βιβλία πάνω στον Βουδισμό και τις Ινδουιστlκές φιλοσοφίες και πρακτικές ...
Πιθανόν αρκετή από αυτή τη γνώση θα μπορούσε επωφελώς να χρησιμοποιηθεί για την εναρμόνιση των μεγάλων θρησκειών με την Νέα Παγκόσμια Θρησκεία της Νέας Εποχής».
Texe Marrs «Νέα Εποχή: Τα σκοτεινά μυστικά της», σ.177

Στα βασικά δόγματα της πανθρησκείας της Νέας Εποχής μπορούμε να κατατάξουμε τα ακόλουθα:
1. Δογματικός πλουραλισμός. Η πίστη ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Θεό. «Πίστευε», λένε, «ότι θέλεις, μόνο μην είσαι μονόδρομος». Δεν πρέπει, λένε, ούτε μπορούμε να κάνουμε αξιολογικές κρίσεις για τους δρόμους. Ο Muller λέει χαρακτηριστικά «υπάρχουν 500 θρησκείες' δεν θα σας έφθανε ο χρόνος της ζωής σας για να αποφασίσετε ποια είναι η καλύτερη ... »
«Μην πεις βρήκα την αλήθεια αλλά ότι βρήκα μια αλήθεια. Μην πεις βρήκα τον δρόμο αλλά βρήκα έναν δρόμο γιατί η ψυχή δεν βαδίζει ευθεία ούτε μεγαλώνει σαν το καλάμι αλλά σαν ένας λωτός με αμέτρητα πέταλα».
Χαλίλ Γκιμπράν «ο Προφήτης»
Συνεπώς όλες οι θρησκείες είναι νόμιμοι δρόμοι που οδηγούν στον ίδιο σκοπό, το ίδιο και ο Χριστιανισμός. Έτσι η Ορθοδοξία τίθεται στο επίπεδο των θρησκειών που είναι ανθρώπινες επινοήσεις. Επιπλέον διαστρεβλώνοντας το «Αγάπα τον πλησίον σου», προβάλλουν το «Αγάπα τον Θεό του πλησίον σου»!
Μπορεί ο δογματικός πλουραλισμός να φαίνεται πιο αντικειμενική και όχι εγωιστική θεώρηση των πραγμάτων αλλά είναι σαφώς αντιχριστιανική θέση διότι εκτός του οτι υποβαθμίζει τον Χριστιανισμό από Θεϊκή Αποκάλυψη στο επίπεδο των θρησκειών, αρνείται κατηγορηματικά την εντολή του Κυρίου για την Ιεραποστολή:
Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. Κατά Ματθαίο ΚΗ 19-20.
Αν όλες οι θρησκείες οδηγούσαν στον Θεό, τότε δεν θα υπήρχε λόγος Ιεραποστολής, αλλά προσπάθεια ενώσεως μεταξύ των θρησκειών.
2. Η Νέα Εποχή πρεσβεύει μετενσάρκωση- κάρμα, απρόσωπο θεό που ταυτίζεται με τα δημιουργήματα καθώς και ότι το ανθρώπινο πρόσωπο εξαφανίζεται μετά το θάνατο.
3. Αρνείται τον Τριαδικό Θεό του Χριστιανισμού, το λυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, τη μέλλουσα κρίση και τη δημιουργία του κόσμου εκ του μηδενός.
4. Διαδίδει ότι ο Ιησούς δεν είναι ο μονογενής Υιός του Θεού καθώς και ούτε ο μόνος Χριστός ή ότι ο Ιησούς και ο Χριστός είναι δύο διαφορετικές οντότητες. Άλλες φορές παρουσιάζει τον Χριστό ως μια κατάσταση συνείδησης που ισοδυναμεί με την ανιδιοτέλεια και ως εκ τούτου για τη Νέα Εποχή μπορεί κάποιος να "γίνει Χριστός" με το να γίνει ανιδιοτελής!? Επίσης ότι δεν πέθανε για τις αμαρτίες μας αλλά επειδή ασχολιόταν με μαγγανείες με αποτέλεσμα να επισύρει τη καταδίκη του lερατείου.
Έτσι προάγεται η μαγεία ως ύψιστη θρησκεία κοι κάτοχος της Αλήθειας και καταδικάζονται όσοι την απορρίπτουν. Με αυτό το συλλογισμό οι Χριστιανοί είναι ο Αντίχριστος.
5. Δεν υπάρχει αμαρτία. Η μόνη «αμαρτία» που παραδέχεται η Νέα Εποχή είναι η αποτυχία να φθάσει κανείς στη συνείδηση ότι είναι κατά φύση Θεός!
6. Ταυτίζει τη πίστη με τη θετική σκέψη, τη προσευχή με τον διαλογισμό και διδάσκει οτι οι πνευματικοί νόμοι είναι ίδιοι με τους φυσικούς. Προτρέπει εκθειασμό γυμνού σώματος, ανδροπρέπεια γυναικών και θηλυπρέπεια ανδρών, ότι το καλό και το κακό είναι το ίδιο και ότι η ψυχή είναι αρσενική & θηλυκή ενώ η ψυχή δεν έχει φύλο!
7. Βασικό αξίωμα είναι η αυτοεξέλlξη -ο άνθρωπος μπορεί με τις δυνάμεις του να γίνει θεός ή ότι είναι ήδη θεός και χρειάζεται μόνο να το συνειδητοποιήσει και άλλα τέτοια παράλογα και φανταστικά. Η αγάπη για τον Εαυτό είναι η μεγαλύτερη αγάπη.

«Γονάτισε μπροστά στον εαυτό σου. Τίμησε και λάτρεψε εσένα τον ίδιο. Ο θεός κατοικεί μέσα σου με τη μορφή σου!» προτρέπει ο διάσημος γκουρού Σουάμι Μουκτανάντα. Groothuis Ξεσκεπάζοντας τη Νέα Εποχή, σ.21.
Το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ δρα ανεξάρτητα από το πρόσωπο του Χριστού!
Κατά Ιωάννη ΙΣΤ' 13-15.
Η θεοννωσία έχει Τριαδική προέλευση, ποοέοχεται εκ του Πατοόc και συντελείται δια του Υιού εν Άγιο Πνεύuα! Το Άγιο Πνεύμα ΔΕΝ μιλάει με τις Βέδες, τη Μαχαμπαράτα ή την Ραμαγιάνα, τις Ουπανισάδες, τον Κανών Πάλι, τις Σούτρας του Βούδα ή του Παταντζάλι, το Κοράνιο ή τα βιβλία του Ταοϊσμού!!!

Αγαπητοί, μην πιστεύετε τον καθένα αλλά να εξετάζετε αν προέρχεται από τον θεό, διότι πολλοί ψευδοπροφήτες βγήκαν στον κόσμο.
Κατά Ιωάννη, Α' 4. 1.
8. Μέσω των μηνυμάτων που διοχετεύονται από τα Μ. Μ. Ε. η Νέα Εποχή προτρέπει τους ανθρώπους να ζουν μια «ελεύθερη ζωή», με σεξ, βία και μαγικές τελετές.

Στο Ένατο Πρωτόκολλο των ΣοΦών τη' Σιών σημειώνεται ότι «Έχουμε αποκτηνώσει και διαφθείρει τη Χριστιανική νεολαία με μια ανατροφή βασισμένη σε αρχές και θεωρίες ψεύτικες, όπως γνωρίζουμε, αλλά οι οποίες ήταν έμπνευση δική μας».
Οι απαγορευμένες πρακτικές από την Αγία Γραφή (αστρολογία, αριθμολογία, κάρτες Ταρώ, πίνακες Quija, 1- Τσίνγκ, Χειρομαντεία, Ρουνικές πέτρες, Ραβδοσκοπία, «Αστέρι+ Πύλη», το μονοπάτι του Καρτούχ, το διάβασμα του καφέ ή του τσαγιού: μαντεία κλπ.), Γιόγκα, Φένγκ Σούι προβάλλονται σε καθημερινή βάση από τα Μ. Μ. Ε.
9. Βασικό δόγμα είναι επίσης η πίστη ότι η φύση είναι αυτοσυνείδητο ον, ότι είναι ένθεη, οπότε συνεπάγεται η λατρεία της Μητέρας Θεάς Γης (Γαίας), των θηλυκών θεοτήτων και η ειδωλολατρία.
10. Η έντεχνη προβολή της ειδωλολατρίας ως επιστήμη (Γιόγκα, ανορθόδοξες θεραπευτικές μέθοδοι). Η θρησκευτικής τάξεως πίστη της Νέας Εποχής δήθεν συμβαδίζει με τις επιστήμες, τη μοντέρνα φυσική κλπ. (απόψεις Νομπελίστα Fritjiof Capra). Πίστη στην «εξέλιξη» (Δαρβινισμός).
Στο Δεύτερο Πρωτόκολλο των Σοφών της Σιών παρατηρείται ότι «Η διανοούμενη τάξη των Χριστιανών θα καυχιέται για τις γνώσεις της και, χωρίς να τις εξετάζει λογικά, θα ενεργοποιεί όλα τα διατάγματα της επιστήμης, τα οποία θα συγκεντρώνουν οι πράκτορές μας, για να οδηγούν τα πνεύματα των Χριστιανών στην κατεύθυνση που μας είναι αναγκαία. Μη νομίσετε ότι αυτές οι διαβεβαιώσεις μας είναι αβάσιμες. Παρατηρήστε τις επιτυχίες, τις οποίες μπορέσαμε να δημιουργήσουμε στο Δαρβινισμό, στο Μαρξισμό, στο Νιτσεισμό».

Τα στοιχεία που ορίζουν τον άνθρωπο ως πρόσωπο είναι το ομόαιμον, το ομόθρησκο και το ομόγλωσσο. Γι ' αυτό απεφασίσθη να απαλειφθούν από τις νέες ταυτότητες! Εθνικότητα, θρήσκευμα και οικογενειακή κατάσταση δεν θα αναγράφονται πλέον στις αστυνομικές ταυτότητες, σύμφωνα με την απόφαση της περιωνύμου Αρχής του κ. Δαφέρμου, για την δήθεν προστασία των προσωπικών δεδομένων, η οποία υιοθετήθηκε ή μεθοδεύτηκε από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του κ. Κώστα Σημίτη.
Ο πραγματικός και απώτερος σκοπός είναι η αποσύνδεση των ιστορικών και πολιτισμικών μεγεθών Ορθοδοξίας και Ελληνισμού. Θα πρέπει για να γίνουν όλα ελεγχόμενα να εξαφανιστεί το πρόσωπο που κυρίως ορίζεται από την θεόσδοτη ελευθερία του. Ο στόχος της αριθμοποιήσεως του προσώπου δεν επιτυγχάνεται αμέσως αλλά σταδιακά με την αφαίρεση των βασικών στοιχείων που συνθέτουν την προσωπικότητα.
Η προσπάθεια είναι να σπάσει η συνέχεια και η αναφορά οικογενειακή, κοινωνική και ιστορική και ο άνθρωπος να φαίνεται ότι ξεκινά κάθε φορά από την αρχή, τρόπον τινά σαν να μην έχει ιστορική συνέχεια, δίχως ρίζες, δίχως ιστορία! Όπως αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια Ελευθέρας Τεκτονικής, την ομολογία ενός εκ των κυριοτέρων πατέρων της μασονίας και ανώτερης κεφαλής της Αιγυπτιακής μασονίας, του Κόμη Αλέξανδρου ντε Καλλιόστρο (1749-1795) προ του ειδικού δικαστηρίου του Παρισιού: «Δεν ανήκω σε καμμία εποχή, σε κανένα τόπο. Εκτός χρόνου και χώρου, το πνευματικό μου Είναι ζει την αιωνίαν του ύπαρξη ... Μετέχων ενσυνειδήτος του Απολύτου Όντος, κανονίζω τις πράξεις μου αναλόγως του περιβάλλοντός μου. Είμαι αυτός που είμαι».
Η Νέα Εποχή διαφημίζει τη ρήση του Σωκράτη για να προωθήσει τη νοοτροπία της παγκοσμιοποίησής της Δεν είμαι Αθηναίος, είμαι πολίτης του κόσμου.
Dr. Wayne W. Dyer «Η Σοφία των Αιώνων»
Ταύτιση θρησκευτικής πίστης με θετική σκέψη & ιδεολογίας με θρησκεία
Υπάρχουν δύο είδη πίστης. Το πρώτο είναι αυτό που χρησιμοποιούμε στη καθημερινότητα και εκφράζει τις προσωπικές μας απόψεις, την ιδεολογία μας για κάποιο θέμα. Το δεύτερο είδος είναι η θρησκευτική πίστη που εκφράζει τη προσωπική επιλογή της καρδιάς μας. Η ιδεολογία είναι επινόηση του ανθρώπου ενώ η ορθόδοξη πίστη απορρέει από τη ζωή του Χριστού. Η ζωή Του, τα θαύματά Του, η διδασκαλία Του, τα μυστήριά Του, παρόλο που εκφράζονται με ανθρώπινα μέσα, παρόλο που χρησιμοποιούν ανθρώπινα μέσα (γλώσσα, σκέψεις, αισθήματα) βρίσκονται πολύ πάνω και πίσω από όλα αυτά. Η ζωή Του υπήρξε θεία ενέργεια στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ταυτίζοντας την ιδεολογία, τις θρησκείες με την ορθόδοξη πίστη επειδή εκφράζονται με τα ανθρώπινα μέσα παραλείπουμε τη ζωτική διαφορά τους που είναι ως προς τη προέλευσή τους. Η ορθόδοξη πίστη προέρχεται από τον Θεό ενώ τα υπόλοιπα από τον άνθρωπο.

Ταύτιση προσευχής με διαλογισμό
«Διαλογισμός είναι η μέθοδος μέσα από την οποία ο νους μαθαίνει να συγκεντρώνεται» Σρι Σατύα Σάι Μπάμπα «Διαλογισμός» σ.8

Α) Η προσευχή σε αντίθεση με τον διαλογισμό, είναι διαπροσωπική σχέση! Ονομάζοντας «Κύριο» τον Ιησού Χριστό, ομολογούμε ότι ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης, που μίλησε στους πατριάρχες Αβραάμ, Ισαάκ, Ιακώβ, οδήγησε τους Εβραίους μέσα από την έρημο, που έδωσε το νόμο στον Μωυσή, που μίλησε στους προφήτες, είναι ο Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Υπεραγίας Τριάδος, που ύστερα από κάποιο χρόνο, έλαβε σάρκα και ενώθηκε με την ανθρώπινη φύση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης και ο Χριστός ταυτίζονται Τη στιγμή που λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ» και το πιστεύουμε, βρισκόμαστε υπο την επίδραση του Αγίου Πνεύματος. «Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησού ει μη εν Πνεύματι Αγίω»(Α' Κορ.12,3) «παν πνεύμα ο μη ομολογεί τον Ιησού Χριστ6ν εν σαρκί εληλυθότα, εκ του Θεού ουκ έστι και τούτο έστι το του αντιχρίστου» (Α' Ιωαν.4,3)
Ο προσευχόμενος αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένας αληθινός προσωπικός Θεός, έξω και πέρα από τον εαυτό μας Αυτού Του προσωπικού Θεού ζητάμε το έλεος «Ελέησόν μας» κράζουμε! «Μέσα στο έλεος περιλαμβάνονται όλα», έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, «και η αγάπη, και η συγνώμη, και η θεραπεία, και η αποκατάσταση, και η μετάνοια. Όλα χωράνε μέσα στη λέξη «έλεος»». Το έλεος του Θεού είναι που τα ενεργεί όλα, την μετάνοια, την κάθαρση από τα πάθη, το φωτισμό του νου, και τέλος την θέωση.

Στον διαλογισμό, ο διαλογιζόμενος απευθύνεται στον εαυτό του. Τα χέρια απλώνονται με κλειστά δάκτυλα, ο αντίχειρας και ο δείκτης σχηματίζουν κύκλο, ώστε «η ενέργεια του γιόγκι να ξαναγυρίζει στον εαυτό του». Δηλαδή απουσία διαπροσωπικής σχέσης, άρα ατομισμός. Ο διαλογιζόμενος πιστεύει ότι είναι Θεός Απευθύνεται στο Άτμαν, που όπως διδάσκουν οι Βέδες, «είναι θεός και είναι το κέντρο του εαυτού μας». Ο προσευχόμενος πιστεύει στο έλεος και στην αγάπη του Θεού ενώ ο διαλογιζόμενος στις τεχνικές και στην άψογη εκτέλεσή τους.
Β) Η προσευχή λαμβάνει χώρα εκτός φαντασίας ενώ ο διαλογισμός είναι η χρήση της φαντασίας! «Όθεν εκ τούτων μάθε, αγαπητέ, ότι η ποικιλόμορφος φαντασία, καθώς είναι εφεύρημα και φαντασία του διαβόλου, έτσι είναι και ποθητή κατά πολλά εις αυτόν. Επειδή κατά τους Αγίους αυτή είναι το γεφύρι, διά μέσου του οποίου διαπερώντες οι φονικοί δαίμονες, σμίγουν με την ψυχή και έτσι την κάμνουν κατοικητήριον αισχρών και πονηρών και βλασφήμων λογισμών και όλων των ακαθάρτων παθών, ψυχικών και σωματικών».
Δες στο ΞΔ' Κεφάλαιο Καλλίστου & Ιγνατίου Ξανθοπούλων, Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών Πατέρων Σελίδα 1068

Για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, Ευθεία κίνηση είναι όταν η ψυχή βγαίνει στην θεωρία περί των περί αυτήν αισθητών πραγμάτων και από τα εξωτερικά και αισθητά, σαν κάποιες εικόνες διάφορες και πολλές, ανεβαίνει στις απλές και ενιαίες θεωρίες. Ελικοειδής, όταν η ψυχή κινείται και λαμβάνει τις θείες γνώσεις, όχι νοερά και ενιαία και αμετάβλητα, αλλά μεταβατικά διά συλλογισμού, από ένα νόημα σε άλλο φερόμενη, με ενέργειες τρόπον τινά μεμειγμένες από την κυκλική και ευθεία κίνηση. Κυκλική, όταν η ψυχή συμαζεύεται στον εαυτό της και ύστερα ενώνεται με τις εναίες και αγγελικές δυνάμεις και έτσι ενώνεται με τον Άναρχο και στελεύτητο Αγαθόν, δηλαδή τον θεό.

«Νους μη σκεδαwύμενος επί τα έξω υπό των αισθητηρίων επί τον κόσμον διαχεόμενος, επάνεισι μεν Πf)Ο<:: εαυτόν. δι' εαυτού Δε προς την περί Θεού έννοιαν αναβαίνει» Επιμελού, αγαπητέ, να φυλάττης την καρδία σου από των παθών και των λογισμών.
Μεγάλου Βασιλείου Έργα τόμος 1, Επιστολή 2, Γρηγορίω Εταίρω.

Ο διαλογισμός προυποθέτει τη συγκέντρωση του νου αλλά δεν είναι ο ίδιος η μέθοδος της συγκέντρωσης του νου αλλά η επιλογή ορισμένης κατεύθυνσης της κίνησης της ψυχής. Πρόκειται για την ευθεία κίνηση που είναι δεκτική της πλάνης.
Στη προσευχή επιδιώκεται συγκέντρωση του νου πέρα και έξω από τα αισθητά, τους λογισμούς και τις φαντασίες προκαλώντας κυκλική κίνηση της ψυχής.


Στις μέρες μας ζούμε την εξάπλωση των Νεοεποχιτικών οργανώσεων που συστηματικά καλλιεργούν τη φαντασία στα μυαλά των οπαδών τους. Έτσι βρίσκει πρόσφορο έδαφος ο Διάβολος και τους παίζει κινηματογράφο όπως έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος.
Αυτός ο κινηματογράφος μπορεί να είναι της μορφής εξωσωματικών ταξιδιών, αναδρομής προηγούμενων ζωών, επικοινωνίας με όντα από άλλες διαστάσεις ή περιοχές του σύμπαντος, ανακάλυψης πραγματικών ασθενειών διαφόρων ατόμων, προσχεδιασμού επιθυμητών γεγονότων και τα λοιπά.
Αυτό το πρόσφορο έδαφος θα χρησιμοποιήσει και ο Αντίχριστος, για να κάνει τα διάφορα ψευτοθαύματα του, ΔΙΑ της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ, τονίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας.
Και βουνά θα ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι μετακινεί και νησί ολόκληρο θα φαίνεται ότι βγάζει μέσα από τη θάλασσα… και στη συνέχεια θα πατά επάνω στο νερό της θάλασσας, όπως και πάνω στη ξηρά. Έτσι θα βαδίζει επάνω στο νερό και θα εντυπωσιάζει με τις ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ τερατουργίες του, και θα εξαπατά τον κόσμο. Και πολλοί θα πιστέψουν σε αυτόν και θα τον δοξάσουν ως ισχυρό Θεό. Όσοι όμως έχουν μέσα τους το φόβο του Θεού και τα μάτια της καρδιάς τους φωτισμένα, θα γνωρίζουν καλά ότι ούτε το βουνό μετακινήθηκε από τη θέση του ούτε το νησί μετατοπίστηκε από τη θάλασσα πάνω στη γη. Και όλα αυτά θα τα κάνει ο Αντίχριστος στο όνομα του, διότι δεν δέχεται να προφέρει το άχραντο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, επειδή είναι θεομάχος και υιός της απώλειας.
Οσίου Εφραίμ του Σύρου, ΕΡΓΑ, Τόμος Δ’ σελίδα 191
Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγιάς 1992.

Χρησιμοποιούν οι νεοεποχίτες τη φράση ότι ο άνθρωπος είναι πλασμένος κατ εικόνα και καθ ομοίωση Θεού για να παγιδεύσουν στη συνέχεια ότι διαθέτει απεριόριστες δυνάμεις που βρίσκονται όμως σε λανθάνουσα κατάσταση, και θα μπορέσει να τις αφυπνίσει με τον αποκρυφισμό, δηλαδή διαλογισμό, μυήσεις, γιόγκα, τεχνικές κλπ.
Καπηλεύονται την επιστήμη λέγοντας ότι ο μέσος άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 20% του εγκεφάλου του υποδηλώνοντας ότι διαθέτει αλλά δεν χρησιμοποιεί άλλο ένα 80%! Συνήθως αυτή η εξαπάτηση προβάλλεται με τη φωτογραφία του Αϊνστάιν, με την υπογραφή της Σαηεντολογίας του Λαφαγιέτ Ρον Χάμπαρτ.
Όμως, αν ο εγκέφαλος λειτουργούσε στο 100% δεν ξέρουμε αν ο άνθρωπος θα γινόταν υπεράνθρωπος αλλά ότι θα πάθαινε ηλεκτροπληξία!
Κάπου εδώ αναμιγνύεται και η νεοεποχίτική ψυχολογία που πρεσβεύει ότι αυτές οι δυνάμεις – ικανότητες βρίσκονται κρυμμένες στο υποσυνείδητο το οποίο δεν γνωρίζει τη διαφορά αλήθειας και ψέματος, υποδεικνύοντας την επαναλαμβανόμενη χρήση της φαντασίας(διαλογισμός, δημιουργικός οραματισμός- δηλαδή αυτοΰπνωση για να λέμε τα πράγματα όπως είναι) ως τρόπο πειθούς του υποσυνειδήτου μιας ιδεατής πραγματικότητας.
Η συνεχής επανάληψη των φανταστικών εικόνων στην ευάλωτη κατάσταση χαλάρωσης οδηγεί στο να ληφθούν οι φανταστικές εικόνες ως πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι να φτάσει ο άνθρωπος δηλαδή να μην μπορεί να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα.
Οι Γκουρού διαλέγουν ως εστία διαλογισμού τον θεό, οι Λάμα, του Βούδα που προτιμούν, φανταζόμενοι ότι οικειοποιούνται τις ανώτερες αρετές – δυνάμεις που αυτοί υποτίθεται ότι διαθέτουν, και καταλήγουν στο να πιστεύουν ότι είναι θεοί ενώ είναι δημιουργήματα του Θεού.
Δολοφονούν τη κριτική ικανότητα του νου, λέγοντάς σου ότι κάνεις τα όνειρά σου πραγματικότητα επειδή δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα!

Η ιδιατερότητα των ζώων είναι το γένος ενώ του ανθρώπου σε σχέση με τα ζώα, είναι ότι είναι πρόσωπο. Το πρόσωπο προϋποθέτει κοινωνία προς τον άλλο, δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να τελειωθεί μόνο ως συνάνθρωπος, γι αυτό μόνο ως άρσεν και θήλυ είναι ο άνθρωπος εικόνα του Θεού. Η Παλαιά Διαθήκη (Γένεση Α 26-28, Β 7, 21-25) λέει ότι ο Θεός δημιούργησε τα ζώα κατά γένος και όχι άρσεν και θήλυ όπως τον άνθρωπο, άρσεν και θήλυ εποίησε αυτούς, το οποίο ακολουθεί αμέσως το κατ εικόνα Θεού εποίησε αυτούς.
Δηλαδή ο άνθρωπος είναι κατ εικόνα Θεού ως άρσεν και θήλυ.
Και η φιλοσοφία Unisex της Νέας Εποχής προωθεί την αντικατάσταση του άρσεν και θήλυ με το ερμαφρόδιτο αρσενικοθήλυκο πρότυπο.

Αυτό στο οποίο μπορούμε να γίνουμε όμοιοι με τον Θεό είναι η ελεημοσύνη και η ευσπλαχνία. Όταν λοιπόν δεν έχουμε αυτό, τότε τα έχουμε χάσει όλα. Ο Κύριος δεν είπε αν νηστεύετε θα είστε όμοιοι με τον Πατέρα σας, δεν είπε εάν μείνετε παρθένοι, δεν είπε αν προσεύχεστε, θα είστε όμοιοι με τον Πατέρα σας. Αλλά τι;
Γίνεται οικτίρμονες, όπως είναι ο Πατέρας σας ο ουράνιος.
(Κατά Λουκά 6,36).
Αυτό είναι έργο του Θεού. Αν λοιπόν δεν έχεις αυτό, τότε τι έχεις;
Προσέχετε να μη κάνετε την ελεημοσύνη σας μπροστά στους ανθρώπους για να σας δουν και να σας θαυμάσουν...όταν κάνεις ελεημοσύνη μη το διαφημίσεις όπως οι υποκριτές στις συναγωγές και στους δρόμους για να δοξασθούν από τους ανθρώπους. Αληθώς σας λέγω, οτι πήραν εξολοκλήρου την αμοιβή τους. Εσύ όμως όταν κάνεις ελεημοσύνη ας μη γνωρίζει η αριστερά τη ποιεί η δεξία σου, και ο Πατήρ σου, που βλέπει εις τα κρυφά, θα σου δώσει την αμοιβή στα φανερά. Κατά Ματθαίο ΣΤ 1-4
Μακάριος είναι εκείνος που κατανοεί τον φτωχό και άπορο. Αυτόν σε ημέρα δύσκολη θα τον βοηθήσει ο Κύριος. Ψαλμός 40,2 Αγίου Προφήτου Δαυίδ.
Και δεν είναι άλλη αυτή η ημέρα, παρά εκείνη η ημέρα της Κρίσεως, η οποία γίνεται δύσκολη για τους αμαρτωλούς.
Μέσω του στόματος του Προφήτου Ωσηέ λέει ο Θεός:
Έλεος θέλω και όχι θυσία. (Ωσηέ 6,6).
Εξάλειψε τις αμαρτίες σου με ελεημοσύνες και τις αδικίες σου με φιλανθρωπία στους φτωχούς. Δανιήλ 4,24.
Εκείνος που δίδει ελεημοσύνη στον φτωχό δανείζει στον Θεό. Παροιμίες Σολομόντος 19,17
Δώστε ελεημοσύνη αυτά που υπάρχουν και όλα θα σας είναι καθαρά. Κατά Λουκά 11,41.
Οι προσευχές σου και οι ελεημοσύνες σου ανέβηκαν στον ουρανό σαν προσφορά ευπρόσδεκτη και άξια για να σε θυμηθεί ο Θεός. Πράξεις των Αποστόλων 10,4.
Εκείνος που κάνει ελεημοσύνη ας ελεή με χαρά. Προς Ρωμαίους 12,8 Επιστολή Αποστόλου Παύλου.
Μακάριοι οι ελεήμονες διότι αυτοί ελεηθήσονται. Κατά Ματθαίο 5,7.
Εκ πρώτης όψεως φαίνεται ίση αμοιβή αλλά στη πραγματικότητα είναι ασυγκρίτως μεγαλύτερη! Διότι οι ελεήμονες ελεούν σαν άνθρωποι αλλά οι ίδιοι ελεούνται απο τον Θεό. Και δεν είναι το ίδιο να σε ελεούν οι άνθρωποι και να σε ελεή ο Θεός αλλά η απόστασή μεταξύ τους είναι ίση με την απόσταση της αρετής από τη κακία.
Και ο Απόστολος Παύλος στον υπέροχο ύμνο της αγάπης διαπιστώνει ότι: Και εάν λαλώ τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω, έγινα χαλκός που ηχεί ή κύμβαλο αλαλάζον.
Και εάν έχω το χάρισμα της προφητείας και ξέρω όλα τα μυστήρια και όλες τις γνώσεις, και εάν έχω τόση πίστη ώστε να μετατοπίζω βουνά, αλλά αγάπη δε μη έχω, είμαι τίποτα.
Και εάν όλα τα υπάρχοντά μου τα διανείμω, και παραδώσω το σώμα μου για να καώ, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν ωφελούμαι τίποτα.
Προς Κορινθίους Α Επιστολή ΙΓ 1-3 Αποστόλου Παύλου


Η θαυμαστή ελεημοσύνη & φιλοξενία

Την φιλοξενία διώκοντες.
Προς Ρωμαίους 12,13 Επιστολή Αποστόλου Παύλου

Η χήρα που ζούσε στα Σάραφθα της Σιδώνας βλέποντας τον Προφήτη Ηλία που ήρθε όχι για να σταματήσει τη πείνα αλλά για να της γίνει και βάρος δεν τον αποστράφηκε αλλά και προσέφερε όλη τη φτώχεια της, για να υποδεχθεί αυτόν που είχε προκαλέσει τη πείνα. Και πήγε, λέγει, να φέρει νερό και φώναξε ο Προφήτης και είπε Φέρε μου και ψωμί να φάω (Γ Βασιλέων 17,11).
Τι έκανε λοιπόν η γυναίκα; Ούτε τώρα δυσανασχέτησε, αλλά τι λέει; Ορκίζομαι στον Κύριο και Θεό σου, δεν έχω ψωμί, παρά μονάχα μία χούφτα αλεύρι(Γ Βασιλέων 17,12). Για ποιο λόγο ορκίζεται; Ο Προφήτης ζήτησε ψωμί και αυτή δεν είχε. Φοβήθηκε λοιπόν μήπως καθώς αυτή θα ζύμωνε, θα έψηνε και θα το ετοίμαζε, επειδή θα αργούσε, μη υπομένοντας την αναβολή ο Προφήτης, αποσκιρτήσει και φύγει το θήραμα της φιλοξενίας. Για αυτό τον προκατέλαβε με τον όρκο, λέγοντας, όχι ότι δεν έχω αλεύρι, αλλά ψωμί δεν έχω, ενώ αλεύρι όμως έχω. Και δεν βεβαιώνει μόνο με τον όρκο, αλλά και με έμπρακτη απόδειξη. Να λέει, μαζεύω δύο ξυλαράκια και θα πάω να ετοιμάσω αυτά για τα παιδιά μου, θα φάμε και θα πεθάνουμε. (Γ Βασιλέων 17,10-24).
Ας τα ακούσουν εκείνοι που κτίζουν πολυτελή σπίτια και αγοράζουν ακριβά χωράφια, και φέρνουν μαζί τους στην αγορά κοπάδια δούλων’ διότι μετά τη χήρα αυτή, δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία σε κανένα.
Ήταν τόσα πολλά τα εμπόδια σε αυτήν, και όμως, όλα εκείνα τα νίκησε και τα ξεπέρασε.
Άκουσέ τα: Αλλόφυλος ήταν, ήταν ένα αυτό το κώλυμα.
Ήταν από την Σιδώνα, δεύτερο κώλυμα. Διότι δεν είναι το ίδιο το να ήταν απλώς αλλόφυλη και το να κατάγεται από τη Σιδώνα, τη πιο διεφθαρμένη πόλη. Αφού τη πόλη αυτή την ανέφερε ο Χριστός στα ευαγγέλια σαν έσχατο παράδειγμα κακίας. Ήταν λοιπόν αλλόφυλη, και από την Σιδώνα, και γυναίκα, δηλαδή, το αδύνατο φύλο, που έχει πάντοτε ανάγκη από βοήθεια.
Ήταν ακόμη και χήρα. Τέταρτο κώλυμα.
Πέμπτο, μεγαλύτερο από τα άλλα, η φροντίδα για την ανατροφή των παιδιών.
Ας το ακούσουν οι χήρες που ανατρέφουν παιδιά, ότι δεν ήταν αρκετή αυτή η δικαιολογία για να μην κάνει ελεημοσύνη, ούτε να φιλοξενεί ξένους.
Και της είχε απομείνει μόνο μία χούφτα αλεύρι και μετά από αυτό περίμενε το θάνατο. Εσύ λοιπόν, και αν ακόμη δώσεις, όλα τα χρήματά σου, και αν απογυμνώσεις τον εαυτό σου από τη περιουσία σου, μπορείς να χτυπήσεις τις πόρτες των άλλων και να βρεις παρηγοριά τότε, όμως, δεν ήταν δυνατό ούτε να ζητιανέψεις. Τόσο πολύ είχε αποκλείσει όλα τα λιμάνια η πείνα. Όμως τίποτα από αυτά δεν την εμπόδισε.
Θα αναφέρω και ένα έβδομο εμπόδιο’ αυτόν που επρόκειτο να φιλοξενηθεί στην γυναίκα. Διότι δεν ήταν ούτε συγγενής, ούτε γνωστός της αλλά ξένος και άγνωστος και τον χώριζε από αυτήν και ο λόγος της θρησκείας του. Και δεν ήταν μόνο ξένος και άγνωστος, αλλά ήταν και αυτός που προκάλεσε τη πείνα.
Ορκίζομαι στον Κύριο και Θεό σου ότι δεν έχω ψωμί, παρά μόνο μία χούφτα αλεύρι στο πιθάρι και λίγο λάδι στο δοχείο του λαδιού. Να, τώρα θα μαζέψω λίγα ξυλαράκια, θα μπω μέσα, θα τα κάνω αυτά στα παιδιά μου, θα φάμε και θα πεθάνουμε.
Αυτά τα αξιολύπητα ή μάλλον τα μακάρια και αντάξια των ουρανών λόγια, ο καθένας ας τα γράψει στους τοίχους του σπιτιού του, στο δωμάτιο που κοιμάται, στο σπίτι όπου τρώει. Αυτά τα λόγια στο σπίτι, αυτά στην αγορά, αυτά στις συναντήσεις των φίλων, αυτά όταν πηγαίνει ο καθένας στο δικαστήριο, αυτά όταν μπαίνει, αυτά όταν βγαίνει, να τα έχει στο νου του. Και θα μπορούσε να ισχυριστώ με βεβαιότητα, ότι ούτε και αν κάποιος είναι από πέτρα ή σίδερο ή διαμάντι, θα αντέξει να διώξει ένα φτωχό που τον πλησίασε, με άδεια χέρια, αν έχει μπροστά στα μάτια του την χήρα.
Αλλά ίσως πει κάποιος: Φέρε και σε μένα προφήτη και θα τον δεχθώ με την ίδια προθυμία. Και γιατί λέω προφήτη; Θα σου φέρω τον ίδιο τον Δεσπότη του προφήτη, τον κοινό μας Θεό και Κύριο, τον Χριστό. Διότι Αυτός λέει: Με είδατε πεινασμένο και με θρέψατε. Διψασμένος ήμουν και με ποτίσατε. Ξένος ήμουν και με περιμαζέψατε στο σπίτι σας. Γυμνός ήμουν και με ντύσατε, άρρωστος ήμουν και με επισκεφτήκατε, στη φυλακή ήμουν και ήρθατε προς εμένα. (Κατά Ματθαίο ΚΕ 35 –46).

Η θαυμαστή ελεημοσύνη & φιλοξενία
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
Εις τον Ηλία και την χήρα ΕΠΕ 8 Α, 174-180. PG 51,346-348.
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Χρυσοστομικός Άμβων Δ
Η ελεημοσύνη Η θαυμαστή ελεημοσύνη & φιλοξενία σελίδες 48-51
Εκδόσεις Λυδία

Να λογίζεσαι ότι ο άνθρωπος του Θεού είναι αυτός που από πολλή ευσπλαχνία θανάτωσε για τον εαυτό του την αναγκαία χρεία. Διότι όποιος ελεεί τον πτωχό, έχει τον Θεό να μεριμνά υπέρ αυτού.
Ο ελεών πτωχόν, Κυρίω δανείζει, κατά δε το δόμα αυτού ούτως ανταποδοθήσεται αυτώ. Διαταγές Αποστόλων 7,12.
Ο Θεός δεν χρειάζεται τίποτα και ευφραίνεται όταν δει κάποιον που αναπαύει την εικόνα του (εικόνα σε αυτό το σημείο είναι ο άνθρωπος που είναι πλασμένος κατ εικόνα Θεού. Όποιος ευεργετεί την εικόνα του, ευφραίνει τον Θεό) και την τιμά για χάρη Του. Όταν κάποιος σου ζητήσει ότι έχεις, μη πεις στη καρδιά σου, Θα αφήσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου, για να αναπαυθώ με αυτό, και ο Θεός πρόκειται να του ικανοποιήσει από αλλού τις ανάγκες του. Διότι αυτά τα λόγια αρμόζουν σε αδίκους και σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τον Θεό. Ο δίκαιος και χρηστός άνθρωπος δεν δίδει σε άλλον τη τιμή του, ούτε επιτρέπει να περάσει απράκτως ο καιρός της χάριτος. Ο πτωχός βέβαια και στερημένος άνθρωπος επιχορηγείται από τον Θεό, εσύ όμως αποστράφηκες τη τιμή από τον Θεό και απομάκρυνες από εσένα τη χάρη Του, γυρίζοντας πίσω αβοήθητο τον πτωχό. Όταν δίδεις λοιπόν, να ευφραίνεσαι και να λέγεις στον Θεό’
Δόξα σοι ο Θεός, που με αξίωσες να βρω κάποιον και να τον αναπαύσω.
Αν όμως δεν έχεις τι να δώσεις, να χαρείς περισσότερο και να πεις με ευχαριστίες στον Θεό’
Σε ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες αυτή τη χάρη και τη τιμή, να πτωχεύσω για το όνομά σου, και με αξίωσες να γευθώ τη θλίψη που έχει τοποθετηθεί στην οδό των εντολών σου, και σε αρρώστια και σε πτώχεια, όπως γεύτηκαν οι άγιοι σου που βάδισαν αυτή την οδό.

Αββά Ισαάκ του Σύρου Λόγος Ε 18-20 Φιλοκαλία των Νηπτικών & Ασκητικών
Πατερικές Εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς


Για να δούμε το φρόνημα των Αγίων:

Κάποιος από τους ξένους, που βρισκόντουσαν στην Αλεξάνδρεια έχοντας αντιληφθεί τη μεγάλη καλοσύνη του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος, σκέφτηκε να δοκιμάσει το βαθμό και την έκταση της ευσπλαχνίας του Αγίου, αν και ο Άγιος ήταν ανώτερος κάθε δοκιμασίας. Περιβάλλεται λοιπόν με πενιχρά ενδύματα και ανέμενε να περάσει ο Άγιος για το νοσοκομείο, διότι συνήθιζε ο Άγιος δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα να επισκέπτεται τους ασθενείς. Μόλις πλησίασε ο Άγιος, ο εμφανιζόμενος επαίτης άρχισε να φωνάζει με θλιμμένη φωνή:
Δέσποτα, λυπήσου με, τον αιχμάλωτο και δυστυχισμένο. Ό Άγιος αμέσως προτάσσει τον ταμία του, που τον συνόδευε, να δώσει στον επαίτη έξι νομίσματα. Τότε εκείνος, μόλις έλαβε τα νομίσματα, αμέσως τρέχει, αλλάζει ενδυμασία και σχήμα και εμφανίζεται εκ νέου σε άλλο σημείο της οδού. Ο Άγιος και πάλι μόλις ζήτησε, διατάσσει εκ νέου να του δοθεί ελεημοσύνη. Εν τω μεταξύ ο υποτακτικός του, που τον συνόδευε, του λέει κρυφά στο αυτί, ότι ο ζητιάνος και βοηθηθείς είναι το ίδιο πρόσωπο που προηγουμένως ζητούσε. Ο Άγιος όμως δεν έδωσε σημασία στη πληροφορία αυτή. Αλλά και για τρίτη φορά εμφανίζεται, με άλλο σχήμα, ο δήθεν ζητιάνος, και ζητεί βοήθεια. Ο υποτακτικός σκουντά τον Άγιο να προσέξει, ότι είναι το ίδιο πρόσωπο και να του αρνηθεί ελεημοσύνη.
Τότε ο Πατριάρχης είπε μία αξέχαστη και πλήρη μεγαλείου φράση: Καλύτερα δώσε σε αυτόν δώδεκα νομίσματα, αντί για έξι, μη τυχόν είναι ο ίδιος ο Κύριος μου και με δοκιμάζει.

Κάποτε ο Άγιος Σεραπίων συνάντησε ένα δυστυχισμένο πτωχό και άπορο, τόσο δε τον λυπήθηκε ώστε έβγαλε το επανωφόρι του και του το έδωσε. Όταν όμως προχώρησε λίγο διάστημα, συναντά έναν άλλο, ο οποίος έτρεμε από το κρύο. Τι να κάνει; Χωρίς να το σκεφτεί, βγάζει και το εσωτερικό του ένδυμα και του το προσφέρει. Τότε έμεινε γυμνός και κρατούσε στα χέρια του το Ιερό Ευαγγέλιο. Μόλις τον είδε γυμνό ένας γνωστός του, του λέει: - Ποιος σε γύμνωσε; - Αυτό εδώ, απάντησε ο Σεραπίων, δείχνοντας προς αυτόν το Ιερό Ευαγγέλιο. Αλλά και αυτό το Ευαγγέλιο το πούλησε, δίνοντας τα χρήματα που εισέπραξε, στους φτωχούς. Κάποτε τον ρώτησε ο μαθητής του: - Πάτερ μου, που είναι το μικρό Ευαγγέλιο που είχες; - Τι να σου πω, τέκνο μου; - είπε- δεν παρήγγειλε ο Κύριος Πώλησον σου τα υπάρχοντα; (Κατά Ματθαίο ΙΘ 21) Σε αυτό και εγώ πειθάρχησα και γι αυτό δεν σκέφτηκα ούτε το βιβλίο, στο οποίο είναι γραμμένα τα παραγγέλματα αυτά, να λυπηθώ, αλλά να το πουλήσω χάρη των πτωχών.

Ο Αββάς Αγάθων δίδοντας το μέτρο της τέλειας αγάπης, έλεγε εάν θα μου ήταν δυνατό να βρω έναν λεπρό και να του δώσω το δικό μου καθαρό σώμα και να λάβω το δικό του, τότε θα αισθανόμουν μεγάλη ευχαρίστηση’ διότι αυτή είναι η τέλεια αγάπη.

Για τον Αββά Αγάθωνα διηγούνται το εξής περιστατικό: Κάποτε μετέβη από τη σκήτη στη πόλη, για να πουλήσει τα εργόχειρά του. Εκεί λοιπόν συνάντησε ένα άγνωστο, που ήταν άρρωστος και είχε ριφθεί στη πλατεία, δίχως να υπάρχει κανείς πλησίον του, για να τον βοηθήσει. Τότε ο Αββάς Αγάθων έμεινε κοντά του για να τον περιποιηθεί καλύτερα, ενοικίασε ένα μικρό δωμάτιο, το ενοίκιο και τα απαραίτητα για τη περιποίηση του ασθενούς τα εξοικονόμησε από το εργόχειρό του. Έμεινε δε πλησίον του ασθενούς τέσσερις μήνες, μέχρι να θεραπευτεί τελείως ο ασθενής, οπότε και ο ίδιος αναχώρησε πλέον στο κελί του, γεμάτος από ειρήνη και αγαλλίαση.

Διηγούνται για τον Αββά Αγάθωνα ότι είχε μεγάλη προθυμία να εξυπηρετεί όλους από αγάπη. Όταν κάποιος επιβιβαζόταν στη βάρκα για να μεταβεί κάπου, φρόντιζε πρώτος αυτός να τραβά κουπιά, για να μην κουράζονται οι άλλοι επιβάτες. Όταν πάλι τον επισκέπτονταν στο κελί του αδελφοί, αμέσως το χέρι του, μόλις τελείωνε τη προσευχή του, ασχολιόταν με την ετοιμασία της τραπέζης για την ανάπαυση των αδελφών. Η καρδιά του ήταν γεμάτη από την αγάπη του Θεού.

Ο Αββάς Ιωσήφ ανέφερε μία άλλη περίπτωση από τη ζωή του Αββά Αγάθωνος. Έλεγε λοιπόν ότι ο Αββάς Αγάθων είχε στο κελλί του ένα ωραίο κοπίδι, με το οποίο εργαζόταν. Μία μέρα επισκέφτηκε τον Αββά Αγάθωνα ένας αδελφός ο οποίος θαύμασε το κοπίδι, διότι ήταν κατάλληλο και βοηθούσε τον χειριστή του. Τότε ο Αββάς Αγάθων αμέσως και ευχαρίστως το προσέφερε’ δεν τον άφησε να αναχωρήσει εάν δεν παραλάμβανε μαζί του και το κοπίδι.

Στα κελιά παρέμενε ένας γέρος Ασκητής, που λεγόταν Απολλώς.
Αυτός λοιπόν, όταν ερχόταν κανείς για να τον αγγαρεύσει σε οποιαδήποτε εργασία, πήγαινε μετά χαράς. Απερχόμενος δε έλεγε, σήμερα θα εργαστώ με τον Χριστό για την ψυχή μου.

Ορθόδοξη Ασκητική Φιλολογία : Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου Ευεργετινός Τόμος Γ Υποθέσεις ΛΣ & ΜΣ σελίδες 463-483 & 578-612 Εκδόσεις Ματθαίου Λαγγή

+Παπά Φιλόθεου Φάρου, Πτυχιούχου Πολιτικών Επιστημών, Νομικής, Θεολογίας & Ποιμαντικής Ψυχολογίας &
+ Παπά Σταύρου Κοφινά, Πτυχιούχου Κοινωνιολογίας & Θεολογίας, Διδάκτωρ Κλινικής Ψυχολογίας & Ψυχιατρικής Μέριμνας
1) Γάμος, 2) Συζυγία, Εκδόσεις: Ακρίτας


Ταύτιση θρησκείας με δεισιδαιμονία και ιερέα με ψυχολόγο.
«Και με το πρόσχημα νέων ιδεών, αληθινής επιστήμης χειραφετημένης από δεισιδαιμονίες και προλήψεις, θα πολεμείται η ιδέα της θρησκείας ως δεισιδαιμονία» διδάσκει ο Λόρδος Φραγκίσκος Βάκωνας στο βιβλίο του «Νέα Ατλαντίς».
Οι μάγοι στα συγγράμματά τους λένε ότι ο Χριστιανισμός είναι ιδεολογικό κατασκεύασμα ώστε να του στερήσουν το υπερφυσικό στοιχείο ή ερμηνεύουν τα θαύματα του Ιησού με αποκρυφιστικό τρόπο ώστε να προάγουν τη μαγεία ως υψηλή θρησκεία! Λένε ότι ο ιερέας είναι ένα είδος ψυχολόγου ώστε να στερήσουν την υπερφυσική Χάρη που έλαβε με το Μυστήριο της Ιεροσύνης με την οποία μπορεί να τελεί τα Μυστήρια που ίδρυσε ο Ιησούς Χριστός. Επίσης τονίζουν ότι η ύπαρξη δαιμονίων δεν είναι τίποτα άλλο από δεισιδαιμονία ώστε να κατηγορήσουν την Εκκλησία για σκοταδισμό και να καταστήσουν την ανθρωπότητα ευάλωτη μια που δεν προστατεύεσαι από έναν εχθρό που αγνοείς την ύπαρξή του.

Παρερμηνεία Βιβλικών χωρίων
Τα πιο συνηθισμένα χωρία που χρησιμοποιούν οι Νεοεποχίτες προκειμένου να φανούν ότι διδάσκουν σύμφωνα με τον Χριστιανισμό είναι τα ακόλουθα:

Εάν μπορείς να πιστεύσεις, τα πάντα είναι δυνατά σε αυτόν που πιστεύει.
Κατά Μάρκο 8,23
Όποιος πει στο όρος αυτό, σήκω και πέσε στη θάλασσα, και δεν αισθανθεί δισταγμό και αμφιβολία μέσα στη καρδιά του, αλλά πιστεύει ότι εκείνα που λέγει γίνονται, θα γίνει εκείνο που θα πει. Κατά Μάρκο 11,23.
Εάν είχατε πίστη σαν το κόκκο του σιναπιού και λέγατε στο δέντρο αυτό της συκαμινιάς, ξεριζώσου και πήγαινε να φυτευθείς μέσα στη θάλασσα, θα σας υπάκουε. Κατά Λουκά 16,6.

Στην Ορθοδοξία διδάσκεται πίστη στον Θεό ενώ στη Νέα Εποχή πίστη στον εαυτό μας.

Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ήν προς τον θεόν, και θεός ήν ο Λόγος.
Κατά Ιωάννη 1,1.
Το Βιβλικό χωρίο αναφέρεται στον Υιό, το Δεύτερο Πρόσωπο της Υπεραγίας Τ ριάδος. Συνήθως όταν οι Νεοεποχίτες αναφέρονται σε αυτό το χωρίο ταυτίζουν τον Λόγο με τον λόγο, και εννοούν ότι Θεός είναι ο λόγος, δηλαδή η ομιλία, κάθε λόγος που διατυπώνεται με πίστη.

Δεν είναι γραμμένο στους νόμους σας, εγώ είπα, θεοί είστε; Κατά Ιωάννη 10,34.
Για την ερμηνεία του χωρίου αυτού χρειάζεται να έχουμε υπόψιν μας και το επόμενο στο οποίο εξηγείται ότι η Γραφή ονόμασε θεούς εκείνους προς τους οποίους έγινε κλήση από τον Θεό για να διαχειρίζονται στη γη τη δικαστική εξουσία ((ει εκείνους είπε θεούς, προς ους ο λόγος του Θεού εγένετο, και ου δύναται λυθήναι η γραφή»(Κατά Ιωάννη 10,35). Ο Κριτής της Οικουμένης είναι ο Θεός και ως εκ τούτου καλέστηκαν θεοί αυτοί που εκτελούν τη δικαστική εξουσία, ακριβώς επειδή καλούνται να κρίνουν τους ανθρώπους.

Η βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας. Κατά Λουκά 17,21.
Εκείνη τη ημέρα θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι μέσα στον Πατέρα μου και εσείς μέσα σε μένα και εγώ μέσα σε σας. Κατά Ιωάννη 14,20.

Η βασιλεία του Θεού είναι η άκτιστος θεία Χάρις, η Χάρις του Αγίου Πνεύματος και όχι η ουσία του Θεού. Η άκτιστη αυτή θεία Χάρη δεν κατοικεί στις καρδιές όλων αλλά μόνο των βαπτισμένων και μυρωμένων Ορθοδόξων χριστιανών και ενεργοποιείται κατά του μέτρο του πνευματικού αγώνα που κάνει ο καθένας. Με τη Θεία Κοινωνία ο άνθρωπος μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Το πόσο μένει ενωμένος με τον Κύριο εξαρτάται από τα μέτρα της αγιότητας στα οποία έχει φθάσει με τη Χάρη του Θεού και το πνευματικό του αγώνα. Οι άγιοι μεταφέρουν συνεχώς μέσα τους τον Χριστό, είναι δηλαδή θεοφόροι. Έτσι με τη Χάρn του Ανίου Πνεύματος φθάνουν στο σημείο να έχουν μέσα τους τον Χριστό συνέχεια. Η δράση του Αγίου Πνεύματος είναι απαραίτητη και αναντικατάστατη. Στη Νέα Εποχή θεωρείται ότι είμαστε ήδη θεοί παρακάμπτοντας τη δράση του Αγίου Πνεύματος που όμως είναι αυτή που επιτελεί τον αγιασμό και τη θέωση.

Αυτός που έχει τη μορφή του θεού δεν θεωρεί αρπαγμό να θεωρεί ότι είναι ίσος με τον θεό.
Προς Φιλιππησίους 2,6 Επιστολή Αποστόλου Παύλου.
Παρουσιάζεται το φρόνημα της ταπεινώσεως και αυταπαρνήσεως που είχε ο Ιησούς Χριστός στον οποίο αναφέρεται το χωρίο. Δηλαδή ο Απόστολος αναφέρεται στον Ιησού Χριστό, στον μοναδικό Θεάνθρωπο και όχι σε κάθε άνθρωπο.
Ο lησούς Χριστός δηλαδή, καίτοι είχε την αυτήν ουσία και φύση προς τον Θεό και ως απαράλλακτος και ζωντανή εικόνα του Θεού, δεν εθεώρησε ότι είχε εξ αρπαγής την ισότητά του προς τον Θεό ώστε να μη τολμά να αποθέσει το αρπαγέν, από φόβο μη το χάσει.

Αναζήτηση Ομοιοτήτων με την Ορθοδοξία
Παρουσιάζουν τις τεχνικές διαλογισμού των αρχαίων Αιγυπτίων, Ινδουιστών, Πυθαγορείων σε παραλληλισμό με τους Ιερούς Νηπτικούς προκειμένου να δείξουν ότι όλοι χρησιμοποιούν παρόμοιες τεχνικές με τις οποίες φθάνουν στη θέωση. Συγκεκριμένα αναφέρονται στους ομφαλοσκόπους, οι οποίοι ήταν μοναχοί που εκτελούσαν την προσευχή του Ιησού σε καθιστή θέση με γυρμένο το κεφάλι προς τα εμπρός.
Όμως ΔΕΝ είναι η στάση ή η τεχνική της εργασίας της ευχής που οδηγεί στη θέωση αλλά η επίκληση του Ιησού Χριστού με πίστη και ταπείνωση.
Το Φως που βλέπουν οι άγιοι με τη προσευχή του lησού δεν έχει καμμία απολύτως σχέση με το φως που φαντάζονται ή βλέπουν οι διαλογιζόμενοι.
Η τεράστια διαφορά μπορεί να γίνει αντιληπτή εμπειρικά. Το Φως που βλέπουν οι Άγιοι είναι το Άκτιστο Φως του Χριστού, «Έλαμψε το πρόσωπο αυτού ως ήλιος και τα ιμάτια αυτού εγένετο λευκά ως το φως))(Κατά Ματθαίο 17,2). Το φως που φαντάζονται ή βλέπουν οι διαλογιζόμενοι είναι κτιστό φως και μάλιστα δαιμονικής προελεύσεως φως. Επίσης μπορεί να είναι και ~ παραίσθησης εξαιτίας χρήσεως παραισθησιογόνων ουσιών ή γιογκικών στάσεων και αναπνευστικών ασκήσεων.
Το νερό στους κύκλους της Νέας Εποχής θεωρείται ότι συντελεί στην κοσμική επικοινωνία με αγγέλους, ότι η επαφή με τρεχούμενο νερό λειτουργεί ανανεωτικά για το «ενεργειακό σώμα», και ότι είναι μέσο εξαγνισμού! Παρουσιάζουν δήθεν ομοιότητες με τον Χριστιανισμό αναφέροντας το νερό στο μυστήριο του Βαπτίσματος, όπως και με το ξύλο στη σταύρωση, θεωρώντας ότι σπουδαιότητα κρύβεται στο φυσικό στοιχείο νερό και όχι στην επίκληση της Υπεραγίας Τριάδος στη πρώτη περίπτωση, και στο ξύλο ως υλικό αντί στη θυσία του Κυρίου στη δεύτερη περίπτωση!
Συν του ότι όσον αφορά το βάπτισμα «εγώ μεν ύδατι βαπτίζω υμάς'έρχεται Δε ο ισχυρ6τερός μου, ου ουκ ειμί ικανός λύσαι τον ιμάντα των υποδημάτων αυτού' αυτός υμάς βαπτίσει εν Πνεύματι Αγίω και πυρί» (Λουκ. r16).
Ισχυρίζονται ότι όπως οι Άγιοι των Ορθοδόξων διακρίνονται από αφθαρσία των λειψάνων τους έτσι υπάρχουν και «άγιοι» σε άλλες θρησκείες όπως ο Δάσκαλος του Ζεν, Χουί Νένγκ και ο Παραμαχάνσα Γιογκανάντα. Εκείνο που αποσιωπάται επιμελώς είναι ότι άφθαρτα λείψανα είναι των αγίων και των αφορισμένων είναι αδιάλυτα! Στα φυσικά αίτια που δεν αποσυντίθεται το σώμα του νεκρού για το πολύ επτά χρόνια είναι η κράση του σώματος, η εποχή της ταφής, ο τόπος και το χώμα της γης. Άλλη περίπτωση είναι οι μούμιες που βλέπουμε στους αρχαίους Αιγυπτίους.
Υπάρχουν όμως και οι δύο υπερφυσlκές κατηγορίες νεκρών των οποίων τα σώματά τους δεν αποσυντίθενται: Των Αγίων και των αμετανόητων αμαρτωλών. Στο ΠΗΔΑΛΙΟΝ Των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας (σελ.661) αναφέρονται ότι «τα σημάδια των αφορισμένων είναι: α) είναι αδιάλυτα, β) είναι άσχημα και δυσοειδή, γ) είναι δυσώδη και βρωμερά και δ) είναι φόβου και φρίκης πρόξενα σε όσους τα βλέπουν. Καθώς τα λείψανα των αγίων έχουν τα αντίθετα σημάδια, εκείνα είναι αδιάφθαρτα, ωραία, ευώδη, εξηραμμένα, ήμερα και ευπρόσιτα, σαν να κοιμούνται. Και βρύουν και διάφορα θαύματα.

Οι Νεοεποχίτες συστήνουν τη νηστεία όπως και η Εκκλησία εμποδίζοντας όμως τη μεγάλη ψυχική ωφέλειο. Και αυτό γιατί, στην Ορθοδοξία η νηστεία γίνεται για την αγάπη του Χριστού ωφελώντας τη ψυχή. Η Νέα Εποχή όμως χρησιμοποιεί τη νηστεία ως «μέσο πνευματικής εξέλιξης», ως διαιτολόγιο κλπ. Απομακρύνοντας από τον αληθινό της σκοπό!


Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου Λόγος Περί Νηστείας τεύχος 10ο Φωνή των Πατέρων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Η νηστεία γίνεται αφορμή να ευφραίνεται ο άνθρωπος. Όπως η δίψα κάνει γλυκό το ποτό και η πείνα ευχάριστο το τραπέζι, έτσι και η νηστεία κάνει απολαυστικά τα φαγητά. Τίποτα δεν υπάρχει που να μην περιφρονηθεί με τη συνεχή απόλαυσή του. Ενώ αντίθετα, συχνά επιθυμούμε εκείνα τα φαγητά που σπάνια γευόμαστε. Γι’ αυτό ο Δημιουργός επινόησε την ποικιλία στη ζωή μας, ώστε να νιώθουμε την απόλαυση όλων των αγαθών Του.
Η εντολή της νηστείας είναι η εντολή του Θεού στους πρωτοπλάστους, όταν τους απαγόρευσε να φάνε από το δέντρο του καλού και του κακού. (Γέννηση 2:17). Την όρισε στη συνέχεια ο Μωσαϊκός Νόμος. Την επικύρωσε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με το λόγο Του και το παράδειγμά Του, όταν νήστεψε σαράντα μέρες και νύχτες. (Κατά Ματθαίο 4:2). Την τήρησαν οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί. Τη θεσμοθέτησε η Εκκλησία.
Νηστεία είναι η λήψη «ξηράς τροφής» (ξηροφαγία), χωρίς λάδι και κρασί, μια φορά την ημέρα, και μάλιστα την ενάτη ώρα (γύρω στις 3 μ.μ.) Λήψη τροφής, έστω και μόνο ψωμιού, περισσότερο από μία φορά την ημέρα λέγεται λύση της νηστείας. Είναι προφανές λοιπόν ότι η νηστεία είναι μεγάλη άσκηση και χρειάζεται να εφαρμόζεται με διάκριση ώστε να ωφελήσει τον άνθρωπο και να μην του προκαλέσει ζημιά. Γι’ αυτό πρέπει να έχει κανείς μέτρο στην άσκηση, ώστε να δυναμώσει τον εαυτό του και όχι να τον καταστρέψει. Έτσι ο καθένας να κάνει κάτι σύμφωνα με τις δυνάμεις του και ακόμη καλύτερα υπακούοντας σε διακριτικό πνευματικό(δύσκολα βρίσκονται στη σημερινή εποχή αλλά υπάρχουν).
Για τον Θεό μπορεί μια νηστεία πολλών ημερών να είναι το ίδιο ευάρεστη με μία νηστεία λίγων ημερών εάν υπάρχει η κατάλληλη ψυχική διάθεση από τον ασκούμενο. Ο Θεός θέλει να δει τι θα κάνει η καρδιά και δεν είναι σαν τον εξεταστή που περιμένει να διαγράψει τον εξεταζόμενο. Στα πνευματικά θέματα εκείνο που έχει σημασία είναι η στάση του ανθρώπου και όχι το εάν έκανε κάποια πράγματα σαν να επρόκειτο για κάποιες τεχνικές από τις οποίες περιμένει να του αποδώσουν καρπούς. Η πνευματική ζωή είναι ελεύθερη, συνειδητή συμμετοχή και όχι τεχνικές. Το σημαντικό είναι η άσκηση και ο λόγος για τον οποίο γίνεται η νηστεία, δηλαδή για να είναι πνευματικά χρήσιμη πρέπει να γίνεται για τον Χριστό. Όχι λίγες φορές λέμε ότι κάνουμε κάτι για τον Χριστό αλλά στην ουσία το κάνουμε για άλλους λόγους, όπως για να ικανοποιήσουμε τα πάθη μας.
Να μην γίνεται παραδείγματός χάρη, από υπερηφάνεια (Λόγου χάρη να λέει κάποιος ότι μπορεί να νηστεύει τόσες μέρες, τι μπορεί να μην τρώει, ώστε να κάνει εντύπωση) γιατί τότε δεν ωφελεί σε τίποτα. Λόγου χάρη η νηστεία της Τετάρτης για τη προδοσία του Κυρίου και η νηστεία της Παρασκευής, για τη ταφή του Κυρίου.
Στο Ευαγγέλιο αναφέρεται ποια είναι η θεάρεστος νηστεία:
Όταν νηστεύετε μη γίνεσθαι σαν τους υποκριτές σκυθρωποί’ αλλοιώνοντας τα πρόσωπα αυτών ώστε να δείξουν στους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Εσύ όταν νηστεύεις, άλειψε τη κεφαλή σου και νύψε το πρόσωπό σου, ώστε να φαίνεσαι χαρούμενος. Και να μην φανείς στους ανθρώπους ότι νηστεύεις. Αλλά να φανεί η νηστεία σου μόνο στον Πατέρα σου στα κρυφά.
Κατά Ματθαίο ΣΤ’16:18
Οι κατηγορίες καταλύσεως της νηστείας είναι α) Κατάλυση σε όλα, β) Κατάλυση αυγών και γαλακτοκομικών προϊόντων, γ) κατάλυση ιχθύος και δ) κατάλυση οίνου και ελαίου.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι παρά τη θέσπιση συγκεκριμένων ημερών και περιόδων νηστείας από την Εκκλησία, η ρύθμιση του θέματος για κάθε χριστιανό ξεχωριστά αφήνεται στη διάκριση των πνευματικών πατέρων, που ενεργούν με συγκατάβαση στην αδυναμία του ανθρώπου, και με γνώμονα το συμφέρον κάθε ψυχής.
Ας θυμόμαστε το παράδειγμα του πλουσίου της παραβολής.
(Κατά Λουκά 16:19-31) Δεν κατηγορήθηκε για καμιά αδικία. Εξαιτίας όμως των ανέσεων και της τροφής που απολαύανε, είχε σκοτιστεί ο νους του τόσο ώστε να αδιαφορεί για τον φτωχό Λάζαρο, και τιμωρήθηκε τόσο σκληρά. Αντίθετα, η νηστεία και η υπομονή στις κακοπάθειες, δεν ήταν εκείνες που χάρισαν την ανάπαυση στον Λάζαρο; Η παραβολή δεν αναφέρει για άλλες αρετές του, παρά μόνο τη νηστεία και την υπομονή.
Ο θεόπτης Μωυσής ύστερα από νηστεία σαράντα ημερών τόλμησε να ανέβει στην κορυφή του όρους Σινά και να παραλάβει τις πλάκες των δέκα εντολών
(Έξοδος 24:18) Και για να πάρει τη νομοθεσία για δεύτερη φορά, χρειάστηκε και δεύτερη νηστεία. (Έξοδος 34:28)
Η μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, Άννα, αφού νήστεψε, προσευχήθηκε στο Θεό και Του ζήτησε ένα παιδί, με την υπόσχεση να του το αφιερώσει.
(Α’ Βασιλέων 1:11)
Ο Σαμψών ανατράφηκε με νηστεία. Με τη νηστεία συνελήφθη στα σπλάχνα της μητέρας του. Με τη νηστεία που όρισε ο άγγελος: Το παιδί που θα γεννηθεί, δεν θα πρέπει να γευτεί κανένα από τα προϊόντα του αμπελιού. Δεν θα πιεί κρασί ούτε κανένα άλλο δυνατό ποτό (Κριτές 13:14)
Έπειτα από νηστεία σαράντα ημερών αξιώθηκε ο προφήτης Ηλίας να αντικρύσει τον Κύριο. (Γ’ Βασιλέων 19:8-18)
Χάρη στη νηστεία ανέστησε το πεθαμένο παιδί (Γ’ Βασιλέων 17:21-23).
Χάρη στη νηστεία εμπόδισε τον ουρανό να βρέξει για τριάμισυ χρόνια (Γ’ Βασιλέων 17:1, 18:1)
Και αυτό για να μαλακώσει τη καρδιά των Ισραηλιτών που είχαν παραδοθεί στην ασέβεια και στη παρανομία. Με τον τρόπο αυτό προκάλεσε σ’ ολόκληρο το λαό υποχρεωτική νηστεία, μέχρι να μετανοήσουν και να επανορθώσουν την αμαρτία που προήλθε από τη καλοπέραση και το μαλθακό βίο.
Οι Νινευϊτες, αν δεν είχαν νηστέψει αυτοί και τα ζώα τους, δεν θα είχαν γλιτώσει τη καταστροφή. (Κατά Ιωάννη 3:4-10)
Αλλά και τον Ησαύ, τι ήταν εκείνο που τον εξευτέλισε και τον έκανε δούλο του αδελφού του; Δεν ήταν ένα φαγητό; Γι’ αυτό και μόνο πούλησε τα πρωτοτόκια του! (Γέννηση 25:29-34)!
Όσο οι Ισραηλίτες έμεναν ικανοποιημένοι μόνο με το μάννα, νικούσαν τους εχθρούς τους και κανείς τους δεν αρρώσταινε. Όταν όμως θυμήθηκαν τις χύτρες με τα κρέατα και νοστάλγησαν τη δουλεία στην Αίγυπτο, τιμωρήθηκαν. Πέθαναν στην έρημο και δεν αξιώθηκαν να δουν την γη της επαγγελίας. (Αριθμοί 11:33-34)
Ο προφήτης Δανιήλ που δεν γεύτηκε ψωμί και νερό για είκοσι μέρες (Δανιήλ 10:2-3) δίδαξε ακόμη και τα λιοντάρια να νηστεύουν (Δανιήλ 6:16-22). Η νηστεία δυνάμωσε το σώμα του προφήτη και το έκανε απρόσβλητο από τα δόντια των θηρίων, όπως η βαφή κάνει το σίδερο απρόσβλητο από τη σκουριά.
Τα φτερά της ψυχής στη πορεία της για τον ουρανό είναι η προσευχή και η νηστεία. Η νηστεία μάλιστα ενισχύει την προσευχή.
Η ζωή του Τιμίου Προδρόμου ήταν μια συνεχής νηστεία. Δεν είχε ούτε κρεβάτι, ούτε τραπέζι, ούτε κτήματα, ούτε ζώα, ούτε αποθήκες τροφίμων, ούτε οτιδήποτε άλλο από εκείνα που θεωρούνται απαραίτητα για τη ζωή. Όμως, όπως διακήρυξε ο Κύριος, ο Ιωάννης ο Πρόδρομος είναι ο σπουδαιότερος από όσους γέννησαν ποτέ γυναίκες. (Κατά Ματθαίο 11:11)
Η νηστεία ανέβασε στον τρίτο ουρανό τον Απόστολο Παύλο, που την απαρίθμησε ανάμεσα στα καυχήματα για τις θλίψεις του. (Β’ Προς Κορινθίους 11:27)
Ο ίδιος ο Κύριος αποτελεί το παράδειγμα καθώς άρχισε το έργο Του στη γη έπειτα από νηστεία σαράντα ημερών. (Κατά Ματθαίο 4:2)
Η νηστεία παρόλο που είναι στέρηση, δυναμώνει τον άνθρωπο. Φαίνεται παράδοξο αλλά έτσι συμβαίνει. Η νηστεία είναι ισχυρό όπλο εναντίον των δαιμόνων.
Αυτό το δαιμονικό γένος δεν μπορεί να διωχθεί με κανένα άλλο μέσο, παρά με την προσευχή και τη νηστεία
είπε ο Κύριος στην περίπτωση του δαιμονισμένου νέου.
(Κατά Μάρκο 9:29)
Νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από ορισμένα φαγητά αλλά η αποξένωση από τα πάθη και τις αμαρτίες.
Να μην αδικήσεις κανένα. Να συγχωρέσεις τον πλησίον σου για τη λύπη που σου προξένησε, για τα λεφτά που σου χρωστάει κλπ. Διαφορετικά μολονότι δεν τρως κρέας, τρως τον ίδιο τον αδελφό σου. Μολονότι εγκρατεύεσαι στο κρασί, δεν εγκρατεύεσαι στις κακολογίες. Μολονότι νηστεύεις ως το βράδυ, ξοδεύεις την ημέρα σου στα δικαστήρια.
Με άλλα λόγια, απέχουμε από το φαγητό ώστε να ισχυροποιηθούμε για να απέχουμε από τα πάθη.
Αν όμως η πρόθεσή μας δεν είναι η αποχή από την αμαρτία, τότε και τίποτα να μην τρώμε δεν ωφελούμαστε.
Η Αγία Γραφή αναφέρει
Αλίμονο σε αυτούς που μεθάνε δίχως κρασί (Ησαϊας 28:1)
Τέτοια μέθη είναι λόγου χάρη, ο θυμός που κάνει τη ψυχή να παραφρονήσει. Είναι επίσης ο φόβος που παραλύει τη διάνοια και γενικά, κάθε πάθος που ζαλίζει τον νου είναι μια μέθη. Ο οργισμένος μεθάει με το πάθος του. Αν λοιπόν, θέλεις να νηστέψεις πραγματικά, πρέπει να αποφύγεις όλα τα πάθη. Πρόσεξε και κάτι άλλο: Να μην γίνει η αυριανή νηστεία αφορμή κραιπάλης σήμερα. Μην καταστρέφεις με τη σημερινή ασυδοσία την αυριανή εγκράτεια. Η νηστεία και η προσευχή δεν θα κατοικήσουν μέσα σε μια ψυχή που έχει μολυνθεί από την κραιπάλη. Ο Κύριος δέχεται στα θεία σκηνώματά αυτόν που νηστεύει ενώ αποστρέφεται σαν βέβηλο και ανίερο τον άσωτο.
Αν όλοι άκουγαν τις συμβουλές της νηστείας, θα επικρατούσε ειρήνη σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν θα ξεσηκωνόταν το ένα κράτος εναντίον του άλλου. Δεν θα είχαμε πολεμικές συμπλοκές ούτε κατασκευαστές όπλων. Δεν θα υπήρχαν δικαστήρια και φυλακές. Οι ερημιές δεν θα φιλοξενούσαν κακοποιούς, ούτε οι πόλεις συκοφάντες, ούτε οι θάλασσες πειρατές.
Αν κυριαρχούσε η νηστεία, η ζωή μας δεν θα ήταν γεμάτη στεναγμούς. Γιατί αυτή θα δίδασκε όχι μόνο το περιορισμό της σπάταλης ζωής αλλά και την αποχή από πολλά άλλα κακά. Θα δίδασκε την ολοκληρωτική φυγή και την αποξένωση από τη φιλαργυρία και τη πλεονεξία, από τη φιλοδοξία και τη φιληδονία. Αν απαλλαγούμε από αυτά θα ζούμε με ειρήνη και αγιασμό.

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου Λόγος Περί Νηστείας τεύχος 10ο Φωνή των Πατέρων της Ιεράς Μονής Παρακλήτου

Ο ΜΕΓΑΣ Μακάριος ο Αλεξανδρινός, όταν πληροφορήθηκε ότι οι Ταβεννησιώτες έχουν μεγάλη αυστηρότητα στη ζωή τους, αφού άλλαξε τα ενδύματά και έγινε σαν κοσμικός, βάδισε επί δεκαπέντε μέρες και ανέβηκε στη Θηβαΐδα στο Μοναστήρι των Ταβεννησιωτών και ζήτησε να ειδοποιήσουν για τον ερχομό του τον Αρχιμανδρίτη Παχώμιο, που ήταν άνθρωπος με προφητικό χάρισμα, αλλά κατά θεία οικονομία, το Πνεύμα δεν του φανέρωσε τη περίπτωση του Μακαρίου. Αφού λοιπόν τον κάλεσαν μέσα στο Μοναστήρι και συνάντησε τον Παχώμιο του είπε:
- Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, να με δεχθείς στο Μοναστήρι σου, για να γίνω Μοναχός.
- Εσύ γέρασες πλέον, του απαντά ο Μέγας Παχώμιος, και πως θα μπορέσεις να ασκητεύσεις; Εδώ βρίσκονται αδελφοί, που έχουν επιδοθεί στην άσκηση απο τη νεότητά τους και οι οποίοι αντέχουν στη σκληρότητα της ασκήσεως, εσύ όμως σε αυτή την ηλικία δεν θα μπορέσεις να αντέξεις τους κόπους και τις απασχολήσεις της ασκήσεως, αλλά θα απελπιστείς και θα επιστρέψεις πάλι στο κόσμο, όπου και θα μας κακολογήσεις και τον εαυτό σου θα βλάψεις πάρα πολύ.
Δεν τον δέχτηκε λοιπόν ο Παχώμιος αλλά τον έστειλε πίσω. Όμως ο Μακάριος δεν έφυγε αλλά παρέμεινε νηστικός επί επτά μέρες έξω από τη Πύλη του Μοναστηριού. Μόλις το έμαθε αυτό ο Παχώμιος τον καλεί πάλι μέσα και του επανέλαβε τα προηγούμενα. Τότε και ο Μακάριος του είπε:
- Σε παρακαλώ να με δεχτείς, Αββά, και αν δεν νηστεύω, όπως οι αδελφοί, και αν δεν εργάζομαι όπως εκείνοι, τότε διέταξε να με πετάξουν έξω από το Μοναστήρι. Κατόπιν αυτού, τον δέχτηκε και τον κατέταξε στους Μοναχούς του Μοναστηριού. Μετά από μικρό διάστημα έφτασε η Μεγάλη Τεσσαρακοστή.
Είδε λοιπόν ο Γέροντας τους αδελφούς να επιδίδονται σε διάφορες ασκήσεις, άλλος μεν να τρώει το βράδυ όπως ήταν συνηθισμένος, άλλος κάθε δύο ημέρες, άλλος κάθε πέντε, άλλος να αγρυπνεί όρθιος ολόκληρη τη νύχτα και την ημέρα να απασχολείται με την εργασία, και άλλος τέλος, να επιδίδεται σε άλλο είδος ασκήσεως ανάλογα με τη προθυμία και τη δύναμή του.
Τότε και αυτός, αφού έβρεξε αρκετά βλαστάρια φοινίκων στάθηκε σε μία γωνία του Μοναστηριού μέχρι που πέρασε η Τεσσαρακοστή και έφτασε το Πάσχα, δεν έφαγε καθόλου ψωμί, δεν ήπιε νερό, δεν λύγισε το γόνατό του, δεν κάθισε ούτε πλάγιασε, δεν έφαγε τίποτα άλλο, παρά μόνο, κάθε Κυριακή, έτρωγε λίγα ωμά λαχανόφυλλα.
(και αυτό για να φανεί ότι τρώει και να μην πέσει στην υπερηφάνεια σύμφωνα με τη γνώμη του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου)
Δεν μίλησε σε κανένα, μικρό ή μεγάλο, αλλά στεκόταν σιωπηλός, πρόσεχε τον εαυτό του και συνομιλούσε συνεχώς, δια της προσευχής, με τον Θεό, ενώ με τα χέρια του έπλεκε τα βλαστάρια των φοινίκων.

Και ο Μέγας Μακάριος ΠΟΤΕ δεν συλλογίστηκε ότι κάνει κάτι για το οποίο να υπερηφανευτεί και εμείς αν νηστέψουμε το λάδι λίγες μέρες νομίζουμε ότι κάναμε κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα και κοιτούμε περιφρονητικά τον διπλανό μας που δεν νήστεψε όπως εμείς!

Όταν λοιπόν είδαν οι αδελφοί αυτή την υπερβολική καρτερικότητα, προσήλθαν στον Παχώμιο και του είπαν:
Αββά, από πού μας έφερες αυτόν τον άσαρκο, για να είναι για εμάς με την άσκησή του, ζώσα κατάκριση; Ή λοιπόν διώξε τον από εδώ, ή μάθε ότι όλοι εμείς χωριζόμαστε από σένα σήμερα.
Τότε ο Μέγας Παχώμιος καθώς έμαθε για τον άνδρα και την υπεράνθρωπο άσκησή του, προσευχήθηκε στον Θεό να του φανερώσει ποιος είναι αυτός, που έδειξε τέτοια υπομονή. Ο Θεός λοιπόν του φανέρωσε ότι αυτός είναι ο Μοναχός Μακάριος.
Αμέσως τον πλησίασε ο Παχώμιος, τον πήρε από το χέρι και τον οδήγησε μέσα στον Ναό. Εκεί, αφού τον ασπάστηκε, του λέγει:
Έλα, καλόγερε, συ είσαι ο Μακάριος’ γιατί μου το απέκρυψες; Από πολλά χρόνια, καθώς άκουγα για σένα, επιθυμούσα να σε γνωρίσω. Σου χρωστώ χάρη, γιατί ταπείνωσες τα παιδιά μου, για να μην υπερηφανεύονται για την άσκησή τους. Σε παρακαλώ λοιπόν τώρα πήγαινε στο τόπο σου, διότι αρκετά συνετέλεσες στη πνευματική μας οικοδομή και να προσεύχεσαι για μας.
Τότε αφού τον τίμησαν κατ αξία οι αδελφοί, αναχώρησε και ήλθε πάλι στο κελί του.

Διάφορες πράξεις Αγίων Πατέρων, οι οποίες μας προτρέπουν εμάς τους αδυνάτους να κάνουμε υπομονή και με υπερβολή μας διδάσκουν την ταπείνωση.

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Ευεργετινός Τόμος Β Υπόθεση ΙΖ σελίδες 218-229 Εκδόσεις Ματθαίου Λαγγή

Ο Μέγας Μακάριος μπορούσε να μην τρώει, να μην πίνει νερό, να μην μιλάει και να είναι ξύπνιος και διαρκώς όρθιος κατά τη διάρκεια της μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά τέτοια άσκηση ελάχιστοι μπορούν να την επιχειρήσουν δίχως να προκαλέσουν προβλήματα στην υγεία τους.
Για να μην νομίζουμε ότι κάνουμε τίποτα σπουδαίο αρκεί να σκεφτούμε ότι και ο Διάβολος, ούτε τρώει, ούτε κοιμάται αλλά αυτό δεν τον ωφελεί, μια που έχει υπερηφάνεια και μίσος για το κάθε τι!



Συνήθως η μεταβολή μιας λέξης αλλάζει εντελώς τον πνευματικό προσανατολισμό!
Λόγου χάρη, λένε «ότι τη λατρεία των ειδώλων την αντικατέστησε η λατρεία των αγίων»!? Όμως τους Αγίους τους τιμούμε αλλά δεν τους λατρεύουμε γιατί η λατρεία ανήκει μόνο στον Θεό!! Αυτό αποδεικνύεται και στα μεγαλυνάρια των αγίων.
π.χ. «Την υψηλοτέρα των ουρανών, και καθαροτέραν, λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποινα του κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν».
«Τον θερμόν προστάτην και βοηθ6ν, τον εν κινδύνοις αντιλήπτορα ταχυνόν, των Μαρτύρων κλέος, ειδώλων καθαιρέτην, Γεώργιον τον μέγα πάντες τιμήσωμεv».
«Τον μέγα οπλίτην και αθλητήν, τον στεφανηφόρον, και εν Μάρτυσι θαυμαστόν, τον λόγχη τρωθέντα, πλευράν ως ο Δεσπότης, Δημήτριον τον θείον ύμνοις τιμήσωμεv».

Η Νέα Εποχή επιδιώκει τη καταστροφή του ανθρώπινου προσώπου. Προς την κατάργηση του προσώπου χρησιμοποιεί α) τεχνικές πλύσεως εγκεφάλου που οδηγούν σε ολοκληρωτική εξάρτηση. β) επιβολή ενός συστήματος απολυταρχικού οικονομικού και πολιτικού ελέγχου, γ) επιδιώκει να αποκόψει το πρόσωπο από την κοινότητα καταπολεμώντας τις συνιστώσες που την ορίζουν, δηλαδή κυρίως την εθνική και θρησκευτική ταυτότητο. Ειδικότερα στις παραθρησκευτικές ομάδες επιτάσσεται η αποκοπή του μέλους- θύματος από το οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον.
Για να πείσουν το θύμα να αποκοπεί από το περιβάλλον του διδάσκουν ότι το σβήσιμο της προσωπικής του ιστορίας είναι απαραίτητο για τη πνευματική του εξέλιξη διότι έτσι απαγκιστρώνεταl από τις δεσμεύσεις που τον περιορίζουν με τη σκέψη τους τα συγγενικά και φιλικά του πρόσωπο.
Carlos Castaneda Ph.D. «Ταξίδι στο Ιξλάν» «Η ενεργός πλευρά του απείρου»
Για να πείσουν τον άνθρωπο ότι πρέπει να εξαφανίσει το πρόσωπό του, ταυτίζουν το πρόσωπο με τον εγωισμό και διδάσκουν τη μεταφυσική πλάνη ότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι η ταύτισή του με το θείο που είναι απρόσωπο. Παρομοιάζουν τον Θεό με τον ωκεανό και τον άνθρωπο με ένα ποτήρι νερό, το οποίο πρέπει να επιστρέψει στον ωκεανό, σύμφωνα με τον Νεοπλατωνισμό.

Προκειμένου να δημιουργήσουν τη ψευδαίσθηση ταύτισης του εαυτού με τον Θεό, διδάσκουν το διαλογισμό νέτι- νέτι (ούτε αυτό- ούτε αυτό) και τη βουδιστική παρατήρηση (ή Γιόγκα σε δράση). Σύμφωνα με τον διαλογισμό αυτόν, ο διαλογιζόμενος απορρίπτει από το να θεωρεί «εαυτό του» οτιδήποτε μπορεί να παρατηρήσει, αρχίζοντας από το τόπο που μένει, το επάγγελμα και καταλήγοντας στην ενδυμασία, στο όνομα και στο σώμα του. Κατά την ιδιότυπη παρατήρηση, διαχωρίζεται ο νους σε 1) εαυτό που δρα και 2) εαυτό που παρατηρεί τον εαυτό που δρα που οδηγεί σε ψυχική απάθειο.
Ρόμπερτ Νατζέμυ, εκπρόσωπος της κίνησης του Γκουρού των Γκουρού, Σατύα Σάι Μπάμπα στη χώρα μας, «Η Τέχνη του Διαλογισμού»
Dr. Wayne W. Dyer, εκπρόσωπος του Νευρο-γλωσσικού Προγραμματισμού (Ν. L. Ρ.) στη χώρα μας, «Ταξίδι στην ελευθερία»
ο γκουρού επιτρέπει στον σαwυάσιν (=μαθητευόμενο γιόγκι) να συνεχίσει να ζει στο ασράμ μαζί του. Του αφήνει το προσωπείο του εγώ του, για να το χρησιμοποιήσει στην αντιμετώπιση των διαφόρων περιστάσεων. Αλλά εν τω μεταξύ ο γκουρού προετοιμάζει προσεκτικά στο παρασκήνιο την τελική του κατάρρευση. Με μια ελάχιστη κίνηση του γκουρού, το εγώ του σαwυάσιν εξαφανίζεται ασραπιαία.
Παραμαχάνσα Νιοραντζανάντα Νέα της Γιόγκα Παιανίας, τεύχος 3, αρ.1, 1999, σ.2.

Η σύγκρουση δεν θα είναι κατά μέτωπο, διότι έτσι σκληραίνει η στάση τους λέει χαρακτηριστικά η Marilyn Ferguson. Η άλωση θα επιτευχθεί με τη σταδιακή αλλοίωση του φρονήματος, η οποία συνίσταται κυρίως στο να πιστεύει κανείς ότι μπορεί συγχρόνως να ανήκει και στην Ορθόδοξο Εκκλησία και σε μια οργάνωση της Νέας Εποχής. Έτσι στόχος δεν είναι να αδειάσουν οι Εκκλησίες, αλλά, ει δυνατόν, να γεμίσουν' με ανθρώπους όμως που θα έχουν αλλοιωμένο φρόνημα.
Marilyn Ferguson The Aquarian Conspiracy, ρ.369
Texe Marrs «Νέα Εποχή: Τα σκοτεινά μυστικά της», σ.178.

Ο Άγιος lουστίνος σημειώνει «σε αυτούς που πιστεύουν στον Χριστό, έχει καταργηθεί η πλάνη και η δύναμη των δαιμόνων. Σε εκείνους όμως που απιστούν, οι δαίμονες εξακολουθούν να τους επηρεάζουν και να τους παρασύρουν στην πλάνη».
Ο θεός θα εmτρέψει να έλθει σε αυτούς ενέργεια πλάνης, για να πιστέψουν στο ψεύδος, και έτσι να τιμωρηθούν όσοι δεν πίστευσαν στην αλήθεια, αλλά ευχαριστήθηκαν στο ψεύδος.
Προς Θεσσαλονικείς 8'2,12 Επιστολή Αποστόλου Παύλου

Ο μνημονεύων αιρετικόν είναι αιρετικός, καν τοις λογισμοίς ουκ εναυάγησεν αλλά τη κοινωνία της αιρέσεως συνόλλυται!
Αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης

Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησις Βαρθολομαίου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου (Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Θεσσαλονίκης) Αναδημοσίευση.

"Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωίνης."


1. Λύπη και πίκρα των Ορθοδόξων

Γεμάτο πίκρα και στενοχώρια παρακολούθησε το θεοσεβές πλήρωμα της Εκκλησίας, του Χριστού όσα συνέβησαν κατά την συνάντηση του πατριάρχου Βαρθολομαίου με τον πάπα Βενέδικτο στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσα στα πολλά τηλεφωνήματα που εδέχθη ο γράφων, εκφραστικά αυτής της πικρίας, από πολλές επαρχίες και μητροπόλεις και από το Άγιον Όρος, ιδιαίτερη εντύπωση του προκάλεσαν δύο: Ευλαβέστατος πνευματικός της Θεσσαλονίκης με πλήθος πνευματικών τέκνων είπε ότι δεν μπορεί να ησυχάσει, λυπάται μέχρι θανάτου, διότι εβίασαν, ατίμασαν την μάννα μας, την Ορθοδοξία. Έγγαμος ιερεύς, πολύτεκνος, της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, αποφασισμένος να διακόψει το μνημόσυνο του συμφωνούντος με όλα αυτά επισκόπου του, όταν διακριτικά του υπενθύμισα τις πιθανές διώξεις και ποινές μου είπε: «Προτιμώ να καλλιεργώ τα χωράφια μου, ως απλός αγρότης, και να κρατήσω την πίστη μου, παρά να συνεργήσω στην κατεδάφισή της και να πάω στην κόλαση μαζί με τον πατριάρχη και τους επισκόπους».
Δεν ξέρω αν ο απλοϊκός αυτός και ολιγογράμματος ιερεύς είχε διαβάσει συγγράμματα Αγίων Πατέρων· αυτά που είπε όμως εκφράζουν την διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας για την στάση όλων των πιστών και των λαϊκών απέναντι των επισκόπων και των πρεσβυτέρων σε περίπτωση που δεν ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας, αλλά ενισχύουν την αίρεση και την πλάνη. Το πλήθος των σχετικών πατερικών μαρτυριών υπάρχει τώρα στο βιβλίο μας «Κακή Υπακοή και Αγία Ανυπακοή». Υπενθυμίζουμε απλώς εδώ ενδεικτικά την γνώμη του μεγάλου αγωνιστού της Ορθοδοξίας εναντίον της αιρέσεως του Αρειανισμού, του Μ. Αθανασίου. Γράφει ότι στην περίπτωση που ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, οι οφθαλμοί της Εκκλησίας, συμπεριφέρονται κακώς και σκανδαλίζουν τον λαό, πρέπει να εκδιώκονται, έστω και αν υπάρχει κίνδυνος να μείνουν οι πιστοί χωρίς ποιμένα. Είναι καλύτερα, συμφέρει, χωρίς επισκόπους και ιερείς να γίνονται οι συνάξεις στους ναούς, παρά να ριφθούν οι πιστοί μαζί με τον επίσκοπο και τους ιερείς στην κόλαση, όπου πήγαν οι Εβραίοι της εποχής του Χριστού μαζί με τους αρχιερείς τους Άννα και Καϊάφα: «Συμφέρον γαρ άνευ αυτών συναθροίζεσθαι εις ευκτήριον οίκον ή μετ' αυτών εμβληθήναι, ως μετά Άννα και Καϊάφα, εις την γέενναν του πυρός»(1). Αυτό έπραξε στις ήμερες μας ο Αγιορείτης Ιερομόναχος Γαβριήλ και με μια ολιγόλογη και θαρραλέα Δήλωση και Ομολογία διέκοψε το μνημόσυνο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, μετά τις συμπροσευχές και τις κοινές δηλώσεις με τον προηγούμενο πάπα, που έγιναν πριν από δύο έτη κατά την θρονική εορτή της Ρώμης στις 29 Ιουνίου του 2004 και την τελετήν των θυρανοιξίων ορθοδόξου ιερού ναού την 1ην Ιουλίου του αυτού έτους. Στο εξής, γράφει, για να μη θεωρηθεί ότι με την σιωπή μου συμφωνώ με όσα γίνονται, δεν θα συμμετέχω στις ακολουθίες που μνημονεύεται το όνομα του οικουμενικού πατριάρχου, αλλά θα παραμένω εις το κελλάκι μου «κάμνων την κανονικήν και καθωρισμένην μοναχικήν ακολουθίαν μου κατά μόνας εις ένδειξιν διαμαρτυρίας και έως ότου λάβη σαφή και συγκεκριμένην θέσιν η Ι. Κοινότης του Αγίου Όρους περί των συμβάντων γεγονότων των ως άνω ημερών» (2).

2. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού και του Συγκρητισμού σε αυξημένες δόσεις

Υπάρχουν πολλές τέτοιες άγρυπνες και ευαίσθητες συνειδήσεις Ορθοδόξων, των οποίων όμως η φωνή και η στάση δεν φθάνουν στις ακοές και στα όμματα των πολλών και εν πολλοίς αδιαφόρων πιστών. Αντίθετα προβάλλονται και μεγαλύνονται όσοι κληρικοί και θεολόγοι υμνούν και προσκυνούν το θηρίο της Αποκαλύψεως, τον θρησκευτικό συγκρητισμό του Αντιχρίστου, την ισοπέδωση θρησκειών και ομολογιών, το πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό μοντέλο της δήθεν Νέας Εποχής, που επαναφέρει τον κόσμο στο σκοτάδι και στην διαφθορά της προ Χριστού εποχής, η οποία είχε γεράσει και φθαρή μέσα σε πάθη ατιμίας. Κατά το μέτρο που εκδιώκεται ο Χριστός και αποχριστιανίζεται ο κόσμος, και μάλιστα ο δυτικός και «πολιτισμένος», με ευθύνη του Παπισμού και του Προτεσταντισμού, κατά το ίδιο μέτρο το κενό καλύπτει ο Διάβολος. Μεταλλάσσεται η αλήθεια του Θεού, η αληθινή θεογνωσία του Ευαγγελίου, με το ψεύδος της νέας ειδωλολατρίας του πολυπολιτισμού και του συγκρητισμού, με συνέπεια να ατονήσει η τήρηση των εντολών και να φθάσουν οι άνθρωποι εις «αδόκιμον νουν» «πεπληρωμένοι πάσης κακίας», ακόμη και στην διάπραξη της πιο απεχθούς ακαθαρσίας του Σοδομισμού, της επαινούμενης και ασκούμενης ακόμη και από κληρικούς ομοφυλοφιλίας, όπως ακριβώς παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος την προ Χριστού εποχή στο πρώτο κεφάλαιο της Προς Ρωμαίους Επιστολής, στην οποία θέλουν να μας επαναφέρουν ως δήθεν Νέα Εποχή οι του συγκρητισμού και της Πανθρησκείας. Όσες συναντήσεις και αν γίνουν του πάπα με ορθοδόξους πατριάρχες, η μόνη οδός επανευαγγελισμού των Χριστιανών είναι η εν μετανοία επάνοδος, η μίμηση του Αποστόλου Πέτρου στα δάκρυα που έχυσε για την άρνηση του Χριστού, του πάπα τώρα για την άρνηση της Αγίας Ορθοδοξίας των κοινών Πατέρων και Αγίων της πρώτης χιλιετηρίδος. Αν εξακολουθήσει να επιμένει εγωιστικά στο δήθεν αξίωμα του Πέτρου και στα κλειδιά της Βασιλείας, όπως έπραξε και αυτές τις ήμερες στην Κωνσταντινούπολη, σε κοσμικές φιλοδοξίες και πρωτεία, τότε δεν ισχύει το «ποίμαινε τα πρόβατά μου»(3), αλλά το «Ύπαγε οπίσω μου Σατανά, ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων»(4).
Μέσα, λοιπόν, στο κλίμα αυτό της δήθεν Νέας Εποχής, που διαμορφώνουν ο παπικός και προτεσταντικός Οικουμενισμός, με απώτερο όραμα την πανθρησκεία του Αντιχρίστου, ο Χριστός και η Εκκλησία Του δεν κηρύσσονται ως το μοναδικό φως, η μόνη οδός σωτηρίας, συνεργούντων δυστυχώς και συμφωνούντων και των περισσοτέρων Ορθοδόξων πατριαρχών, αρχιεπισκόπων και επισκόπων. Διαψεύδουμε στην πράξη αυτό που ψάλλουμε στο τέλος κάθε θείας Λειτουργίας, ότι δηλαδή «είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες». Δυστυχώς το φως που έδωσε η πατριαρχική θεία λειτουργία στο Φανάρι με την λειτουργική συμμετοχή του πάπα δεν ήταν το αληθινό Φως, η αληθινή πίστις, αλλά το σκότος και η πλάνη των αιρέσεων του filioque, του πρωτείου, των αζύμων, του καθαρτηρίου πυρός, της κτιστής Χάριτος, της κακοποιήσεως όλων των μυστηρίων, της κοσμικής εκκλησίας του Βατικανού που υπέκυψε στους πειρασμούς του Διαβόλου (5), για να αποκτήσει πλούτη και εξουσία, να γίνει κοσμικό κράτος και ουσιαστικά να παύσει να έχει σχέση με τον Χριστό και τον Χριστιανισμό κατά τον Ντοστογιέφσκυ. Και το σκότος αυτό μεταδόθηκε μέχρι εκεί που εργάζονται ορθόδοξοι ιεραπόστολοι, οι οποίοι διερωτήθηκαν πως τώρα μπορούν να πείσουν τους ανθρώπους να γίνουν Ορθόδοξοι και όχι Ρωμαιοκαθολικοί ή πως να ενισχύσουν πολλούς που έγιναν Ρωμαιοκαθολικοί να έλθουν στην Ορθοδοξία, και αυτοί είναι πάρα πολλοί στις χώρες της ιεραποστολής, όταν μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο η εικόνα των συμπροσευχομένων και εν πολλοίς συλλειτουργούντων δύο προκαθημένων, του πάπα και του πατριάρχου, αλληλοασπαζομένων και από κοινού ευλογούντων; Διερωτώμεθα και εμείς μετά του Αποστόλου Παύλου και μετά του 46ου αποστολικού κανόνος, ο οποίος απαγορεύει να δεχόμαστε το βάπτισμα και την Θ. Ευχαριστία των αιρετικών, τα οποία δυστυχώς και πάλι έχουν αναγνωρίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, που επιτρέπουν σιωπηρώς ακόμη και το κοινόν ποτήριον. «Τις γαρ κοινωνία φωτί προς σκότος; Τίς δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ ή τις μερίς πιστώ, μετά απίστου;»(6). Πώς θα τολμήσουμε σε λίγες ημέρες να απευθυνθούμε προς τον γεννώμενο Χριστό· και να ψάλλουμε ότι «Η Γέννησίς Σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως» και ότι όπως οι Μάγοι έτσι και εμείς τον προσκυνούμε «ως τον ήλιον της Δικαιοσύνης» και ευρίσκουμε την σωτηρία πιστεύοντες στη «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» του Συμβόλου της Πίστεως, στην Ορθόδοξη δηλαδή Εκκλησία; Πόσες εκκλησίες υπάρχουν, και πόσες πίστες, και πόσα βαπτίσματα, μία, ένα ή πολλές και πολλά; Αν δεν είναι μία, η Ορθόδοξη, τότε κάνει λάθος ο Απόστολος Παύλος που λέγει «Εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα»(7):
Τα ερωτήματα όμως αυτά τώρα δεν προβληματίζουν, δεν γίνεται κατανοητή ακόμη και η έννοια της αιρέσεως. Έπαυσαν οι άνθρωποι να διακρίνουν μεταξύ ορθού και εσφαλμένου, μεταξύ αληθείας και πλάνης. Το ναρκωτικό του Οικουμενισμού, της νέας αυτής θρησκείας του Αντιχρίστου, της Παναιρέσεως αυτής κατά τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς, διδόμενο κατά μικρές δόσεις επί δεκαετίες και καλυμμένο με ορθοδοξοφανές περικάλυμμα σαν την Ουνία, με παρερμηνευόμενα χωρία της Αγίας Γραφής και των Πατέρων της Εκκλησίας, έχει ναρκώσει τις συνειδήσεις των περισσοτέρων και μάλιστα πολλών κληρικών και θεολόγων. Έχει δημιουργήσει μία φανταστική, ψεύτικη ατμόσφαιρα ειρήνης και ενότητος με τον δήθεν διάλογο της αγάπης, μέσα στην οποία αναπαύονται μακάρια τα πλήθη, που παίρνουν ανυποψίαστα και δωρεάν από τα μέσα ενημέρωσης το χαπάκι της οικουμενιστικής ηρωίνης. Οι δόσεις διαρκώς γίνονται ισχυρότερες· από την απλή συνεργασία σε πρακτικά και κοινωνικά θέματα, από τις δηλώσεις των Ορθοδόξων αντιπροσώπων στα οικουμενιστικά συνέδρια ότι μόνον η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η αληθής Εκκλησία, φθάσαμε στην πλήρη κατεδάφιση των ιερών κανόνων, με απροκάλυπτες και εμφανείς πλέον συμπροσευχές εις τα όμματα αγγέλων και ανθρώπων, εις την διακωμώδηση του φρικτού μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, μυστηρίου απολύτου εν αληθεία ενότητος, με τους λειτουργικούς ασπασμούς των αιρετικών και τις υπέρ αυτών δεήσεις των διακόνων και τους πολυχρονισμούς των ιεροψαλτών.

3. Τα βήματα του Αθηναγόρα δεν είναι βήματα των Αποστόλων και των Πατέρων

Φαντάζεται κανείς τον Μ. Αθανάσιο να έχει απέναντί του τον Άρειο, στο αντίθρονο, να συμπροσεύχονται και να αλληλοασπάζονται στο «αγαπήσωμεν αλλήλους», και ο χορός των ψαλτών να εύχεται υπέρ της μακροημερεύσεως του Αρείου, για να συνεχίζει το αιρετικό καταστροφικό του έργο; Έχει καμμία σχέση η εικόνα, που παρουσιάζει τον Άγιο Νικόλαο να ραπίζει, να χαστουκίζει τον Άρειο, με την εικόνα του πατριάρχου να ασπάζεται τον παναιρετικό πάπα και να θεωρεί ευλογία την παρουσία του; Ποιος έχει δίκαιο, ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που καταράται τον πάπα, ή ο πατριάρχης που τον επαινεί και τον περιπτύσσεται ως αδελφόν; Οι μοναχοί της ερήμου της Παλαιστίνης με ηγέτη τον εορτάζοντα επίσης αυτές τις ημέρες Άγιο Σάββα, που εκράτησαν την Εκκλησία αμόλυντη από την αίρεση του Μονοθελητισμού, ή ο ταλαίπωρος και δυστυχής μοναχός του Αγίου Όρους που συνέθεσεν ύμνους και τροπάρια, για να τιμήσουν την επίσκεψη του αιρετικού πάπα στο Φανάρι; (ΣΗΜ. «ΆΛ. ΟΨ.»: Στην Ανακοίνωση της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους στις 30/12/2006, δηλ. κατόπιν της συγγραφής του παρόντος άρθρου, διαψεύδεται η πληροφορία ότι τα τροπάρια τα συνέθεσε Αγιορείτης μοναχός). Έχουν αυτοί οι Αγιορείτες καμμία σχέση με τους οσιομάρτυρες Αγιορείτες, που εμαρτύρησαν αντιδρώντες στον φιλοπαπισμό του πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου;
Είναι βέβαιο πως η Αγία Ευφημία, της οποίας το σκήνωμα ευρίσκεται στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, και η οποία «λίαν ηύφρανε τους Ορθοδόξους και κατήσχυνε τους κακοδόξους» Μονοφυσίτες, δεν ευφραίνεται, αλλά λυπάται με όλα αυτά και συστέλλει την Χάρη της. Το ίδιο ισχύει και για τους Αγίους Γρηγόριο Θεολόγο και Ιωάννη Χρυσόστομο, των οποίων τα λείψανα ασπάσθηκαν ο πατριάρχης και ο πάπας· δεν ευφράνθηκαν, αλλά λυπήθηκαν. Η αποστολική διαδοχή δεν είναι μόνον χρονική διαδοχή στους θρόνους, αλλά είναι και διαδοχή στους τρόπους και στη διδασκαλία· «και τρόπων μέτοχος και θρόνων διάδοχος». Διακόπτεται, όταν διακοπεί η συνέχεια της αληθείας, της ορθοδόξου πίστεως. Το μόνο αληθές στις προσφωνήσεις και ομιλίες του πατριάρχου είναι ότι ακολουθεί τα βήματα των προκατόχων του Αθηναγόρου και Δημητρίου. Η ιστορία, όμως, της Εκκλησίας δεν αρχίζει από τον Αθηναγόρα, αλλά έχει οπίσω της δύο χιλιάδων ετών ιστορία αγώνων εναντίον των ετεροθρήσκων και ετεροδόξων και χιλίων διακοσίων περίπου ετών ιστορία αγωνιστών πατριαρχών και ομολογητών, αρχιερέων, ιερέων, μοναχών και λαϊκών εναντίον του Παπισμού, από του Μ. Φωτίου μέχρι σήμερα. Και ασφαλώς οι ορθόδοξοι ακολουθούμε τους αναγνωρισμένους από την διαχρονική συνείδηση της Εκκλησίας Αγίους και Πατέρες και όχι τους αιρετίζοντας και λατινοφρονούντας συγχρόνους πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους. Τα βήματα του Αθηναγόρου και του Δημητρίου δεν είναι βήματα των Αποστόλων και των Πατέρων.

4. Γκρεμίζεται ο φράκτης της Ορθοδοξίας. Ακοινώνητοι και αμνημόνευτοι οι επίσκοποι

Αυτά γράφονται εν πλήρει συνειδήσει των ιστορικών όντως στιγμών που ζούμε, από τις αρνητικές και καταστροφικές της Ορθοδοξίας ενέργειες και εκδηλώσεις. Εν πλήρει συνειδήσει επίσης των ευθυνών και των συνεπειών αυτής μας της στάσεως.
Προτιμούμε να διωκόμεθα και να συκοφαντούμεθα, παρά να μένουμε σιωπηλοί και αφωνότεροι ιχθύος μπροστά στην εμφανή κακοποίηση της Ορθοδόξου Πίστεως, να είμαστε με τους Αγίους, παρά να έχουμε την φιλία και την συμπάθεια των φιλοπαπικών και λατινοφρόνων. Περιμένουμε και προσευχόμεθα να ενισχυθεί και με επισκόπους η ορθόδοξη παράταξη, όπως και με δειλιώντες ακόμη και αμφιρρέποντες ιερείς και μοναχούς. Η αλήθεια, πάντως, δεν είναι συνάρτηση αριθμών και ποσών. Οι πολλοί πολλάκις έχουν κάνει ισχυρό το ψεύδος και την πλάνη. Επισημαίνουμε ότι η τηλεοπτική εικόνα της συναντήσεως πατριάρχου και πάπα, οι λειτουργικοί ασπασμοί και πολυχρονισμοί, αφύπνισαν τις συνειδήσεις πολλών οι οποίοι διαπιστώνουν ότι κινδυνεύει πλέον η ακεραιότητα της αλήθειας, ότι οι μνημονευόμενοι στη Θ. Λειτουργία επίσκοποι, ως εγγυητές της εν τη πίστει ενότητος δεν ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας, δεν ευρίσκονται σε κοινωνία με τους προ αυτών Αγίους, αλλά ουσιαστικά είναι ακοινώνητοι, ως κοινωνούντες με τους ακοινωνήτους. Είναι μεγάλη η ευθύνη όσων σιωπούν εν καιρώ κινδυνευούσης πίστεως.
Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, επικρινόμενος από συμμοναστάς του, γιατί άφησε το αγιορειτικό του ησυχαστήριο, την προσευχή και την νήψη, και κατήλθε στη Θεσσαλονίκη, για να αναλάβει τον αγώνα εναντίον του παπικού Βαρλαάμ και των ομοφρόνων του, χαρακτηρίζει ως «ανευλαβή ευλάβεια» την παραίτηση από το να παρουσιάζουμε την δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας και να ελέγχουμε την αίρεση και την πλάνη, όπως έπραξαν οι Άγιοι Πατέρες και για τις πιο μικρές κακοδοξίες. Αληθής ευσέβεια είναι να ακολουθούμε όχι αυτούς, που καταστρέφουν τους φράκτες, για να εισέλθουν οι αιρετικοί, αλλά τους θεοφόρους Πατέρας. Αν παραβλέψει κανείς και υποτιμήσει και ενός μόνο Πατρός την διδασκαλία, αδυνατίζει ο φράκτης σε εκείνο το σημείο και εισέρχεται από εκεί όλο το πλήθος των κακοδόξων αιρετικών. Θλίβεται κανείς και σπαράσσει μέχρι βαθέων, αναλογιζόμενος και μόνο την πατριαρχική ρήση, που θεωρεί τους Αγίους Πατέρες, οι οποίοι αγωνίσθηκαν εναντίον του πάπα ως θύματα του Διαβόλου και αξίους της συγχωρήσεως και του ελέους του Θεού (8). Αν όμως, ο Μ. Φώτιος, ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, ο Άγιος Μάρκος Ευγενικός, ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης και πλείστοι άλλοι πολέμιοι των αιρέσεων του Παπισμού, είναι όργανα και θύματα του Διαβόλου, πρέπει να τους διαγράψουμε από τις δέλτους των Αγίων, να καταργήσουμε τις εορτές και τις ακολουθίες, και αντί να επικαλούμεθα τις πρεσβείες και την βοήθειά τους, να τους κάνουμε μνημόσυνα και τρισάγια, για να τους συγχωρήσει ο Θεός. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς πάντως λέγει: «Τοιγαρούν, τούτ' έστιν αληθής ευσέβεια, το μη προς τους θεοφόρους πατέρας αμφισβητείν. Και γαρ των προειρημένων αγίων αι θεολογίαι όρος εισί θεοσεβείας αληθούς και χάραξ, ώσπερ εκάστη τον οιονεί φραγμόν και το περιτείχισμα της ευσεβείας συμπληρούσα, καν περιέλη τις μίαν γουν αυτών, εκείθεν ο της κακονοίας των αιρετικών εσμός εισρυήσεται πολύς»(9). Χαρακτηρίζει, μάλιστα, όσους σιωπούν και δεν αγωνίζονται εναντίον των αιρέσεων ως τρίτο είδος αθεΐας, ενώ στα δύο πρώτα είδη κατατάσσει τους απίστους και τους αιρετικούς (10). Είναι εύλογη αύτη η εκτίμηση, αν αναλογισθεί κανείς την αξιωματική ρήση, ότι σιωπή σημαίνει συγκατάθεση.

5. Καταφρόνησις των Ιερών Κανόνων. «Ένοχος ένοχον ου ποιεί»

Δεν θα επεκταθούμε τώρα περισσότερο. Είχαμε αποφασίσει εν όψει των Χριστουγέννων να αναστείλουμε τους αγώνες και να περιμένουμε· τα γεγονότα όμως τρέχουν κατεδαφίζεται η ευσέβεια, ακυρώνεται το νόημα της θείας ενανθρωπήσεως, και παρεμποδίζεται το έργο της σωτηρίας. Χριστούγεννα χωρίς αληθινό Χριστό, χωρίς αληθινή πίστη, δεν έχουν κανένα νόημα· καταντούν κοσμική εορτή ευωχίας υλικής και σωματικών απολαύσεων. Σε λίγες ημέρες το σκηνικό θα επαναληφθεί και στη Ρώμη με την εκεί επίσκεψη του αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Στο επόμενο φύλλο του «Ορθοδόξου Τύπου» θα παρουσιάσουμε ένα συγκλονιστικό θαύμα του εορτάζοντος αυτές τις ημέρες Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου Κερκύρας, με το οποίο απέβαλε και απομάκρυνε από τον ναό του, επομένως και από την Ορθόδοξη Εκκλησία, τον πάπα, ως και τα επί του θαύματος σχόλια του Αγίου Αθανασίου του Παρίου. Στη συνέχεια δε με τη βοήθεια, του Θεού και τις πρεσβείες των εναντίον του πάπα αγωνισθέντων, ομολογησάντων και μαρτυρησάντων Αγίων, θα σχολιάσουμε θεολογικά και εκκλησιολογικά όσα έγιναν στο Φανάρι, «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι» και όχι «τοις βήμασι» του Αθηναγόρου και του προκατόχου του Μελετίου Μεταξάκη. Θα δείξουμε ότι εκτός των συνηθισμένων ήδη συμπροσευχών, γίνονται και συλλείτουργα, συμμετοχές στο κοινό ποτήριο σε «οικουμενικές» λειτουργίες (11), και απλώς αυτό αποκρύπτεται δεν εμφανίζεται επισήμως, διότι η οικουμενιστική ηρωίνη δεν έχει ναρκώσει ακόμη όλες τις συνειδήσεις, υπάρχουν μερικοί «φανατικοί», που αρνούνται να μετάσχουν στη νάρκωση και αντιδρούν.
Είναι αδιανόητο να επιδιώκουμε την ενότητα με τους αιρετικούς και να αποσχιζόμαστε από τους αδελφούς μας Ορθοδόξους· εκείνους να τους αγκαλιάζουμε, και αυτούς να τους αφορίζουμε και να τους τιμωρούμε. Εμείς παραμένουμε ενωμένοι με την ανά τους αιώνας Εκκλησία των Αγίων, με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ως τρόφιμοι και τέκνα της. Αποδεχόμαστε όλα τα δόγματά της, όλους τους ιερούς κανόνες της, όλες τις οικουμενικές και τοπικές συνόδους και αποκρούουμε και αποκηρύσσουμε όλες τις αιρέσεις, παλαιές και νεώτερες, και μεταξύ αυτών τις πάμπολλες του Παπισμού και του Προτεσταντισμού. Όσοι τις δικαιολογούν ως θεολογούμενα, όσοι αναγνωρίζουν τα μυστήρια και την Χάρη των δήθεν αδελφών εκκλησιών, όσοι εσμίκρυναν και εξευτέλισαν την Εκκλησία, συναριθμούντες αυτήν μεταξύ των αιρέσεων, των δήθεν εκκλησιών, αυτοί σχίζουν και διαιρούν τους Ορθοδόξους πιστούς και υπόκεινται στα σχετικά επιτίμια των ιερών κανόνων, που δεν έχουν παλιώσει, ούτε έχουν ακυρωθή, αλλά ίσχυαν, ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε. Η νέα εποχή, η καινή κτίση, άρχισε δια της ενανθρωπήσεως, δια της Γεννήσεως του Χριστού και συνεχίζεται δια των Αποστόλων και των Πατέρων. Δεν την αρχίζουν τώρα οι πατριάρχες και οι αρχιεπίσκοποι, που διακρίνουν τις εποχές και διαιρούν την Εκκλησία, για να αποφύγουν τις συνέπειες της συνεχείας και της ταυτότητος.
Όσοι τολμήσουν να χρησιμοποιήσουν κατά το δοκούν και κατά το συμφέρον κάποιους κανόνες ως κανόνια εναντίον των αγωνιστών και ομολογητών της Ορθοδοξίας, ας σκεφθούν εν πρώτοις ότι είναι εμφανώς και καταφανώς με όσα δημοσίως λέγουν και πράττουν ένοχοι οι ίδιοι πλήθους κανονικών παραβάσεων, και ότι εκτός του ότι «ένοχος ένοχον ου ποιεί», ενεδρεύει σε περίπτωση αδίκων αποφάσεων ο κίνδυνος της ταυτοπαθείας είτε εν ζωή, είτε μετά θάνατον. Μνημονεύουμε ενδεικτικά μερικούς μόνον κανόνες που έχουν πλέον κουρελιασθή από τους παραβαίνοντες: «Επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος μόνον, αφοριζέσθω, ει δε επέτρεψεν αυτοίς ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρείσθω» (12). «Επίσκοπον ή πρεσβύτερον αιρετικών δεξαμένους Βάπτισμα ή θυσίαν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν· τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ; Ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου» (13). «Περί του μη συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις οίκον Θεού, επιμένοντας τη αιρέσει» (14). «Ότι ου δει αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινές εισιν, αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι»(15). «Ότι ου δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι» (16). «Ασπασίως τους θείους κανόνας ενστερνιζόμεθα και ολόκληρον την αυτών διαταγήν και ασάλευτον κρατύνομεν, των εκτεθέντων υπό των σαλπίγγων του Πνεύματος πανευφήμων Αποστόλων, των τε εξ αγίων Οικουμενικών Συνόδων και των τοπικών συναθροισθεισών επί εκδόσει τοιούτων διαταγμάτων και των Αγίων Πατέρων ημών εξ ενός γαρ άπαντες και του αυτού Πνεύματος αυγασθέντες, ώρισαν τα συμφέροντα· και ους μεν τω αναθέματι παραπέμπουσι αναθεματίζομεν, ους δε τη καθαιρέσει, και ημείς καθαιρούμεν, ους δε τω αφορισμώ, και ημείς αφορίζομεν, ους δε επιτιμίω παραδιδόασι και ημείς ωσαύτως υποβάλλομεν»(17).



Παραπομπαί:

1. Βλ. ΒΕΠΕΣ 33, 199.
2. Το πλήρες κείμενο της Δηλώσεως - Ομολογίας, βλ. στο περιοδικό «Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης», τεύχος 204, Ιούλιος - Αύγουστος 2004, σελ. 35 και στο περιοδικό «Θεοδρομία» 8 (2006) 387 - 388.
3. Ιω. 21, 16.
4. Ματθ. 16, 23.
5. Ματθ. 4, 1-11.
6. Β' Κορ. 6, 14. Κανών ΜΣΤ' Αγίων Αποστόλων: «Επίσκοπον ή πρεσβύτερον, αιρετικών δεξαμένους Βάπτισμα ή θυσίαν, καθαιρείσθαι προστάσσομεν. Τις γαρ συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαρ; Ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου;».
7. Εφ. 4, 5.
8. Βλ. «Εκκλησιαστική Αλήθεια» (16-2-1998): «Η μετάνοια ημών δια το παρελθόν είναι απαραίτητος. Δεν πρέπει να σπαταλήσωμεν τον χρόνον εις αναζήτησιν ευθυνών. Οι κληροδοτήσαντες εις ημάς την διάσπασιν προπάτορες ημών υπήρξαν ατυχή θύματα του αρχεκάκου όφεως και ευρίσκονται ήδη εις χείρας του δικαιοκρίτου Θεού. Αιτούμεθα υπέρ αυτών το έλεος του Θεού, αλλά οφείλομεν ενώπιον αυτού, όπως επανορθώσωμεν τα σφάλματα εκείνων». Η φρικτή αυτή δήλωση προκάλεσε δικαιολογημένα έγγραφη αντίδραση του Αγίου Όρους. Οι πατριαρχικές εξηγήσεις και ερμηνείες δεν είναι καθόλου πειστικές. Χρειαζόταν αναγνώριση του λάθους και αίτηση συγγνώμης από τους Αγίους και από το ορθόδοξο πλήρωμα.
9. Προς τον ευλαβέστατον εν μοναχοίς κυρ Διονύσιον 5, εν Π. Χρήστου, Γρηγορίου Παλαμά Συγγράμματα. Θεσσαλονίκη 1966, τόμ. 2, σελ. 486.
10. Αυτόθι, σελ. 482. Τα δύο άλλα είδη αθεΐας είναι η απιστία και η αίρεση, όπως αναπτύσσει στο εν λόγω έργο.
11. Είναι συγκλονιστική η περιγραφή «οικουμενικής» λειτουργίας στη Σύρο, από τον καθηγητή Κ. Μπέη, και τώρα κληρικό της Ιεράς Μητροπόλεως Νικοπόλεως και Πρεβέζης, ο οποίος εν χαρά και καυχήσει περιγράφει αυτήν την καταλυτική των Ιερών Κανόνων και της Πατερικής Παραδόσεως εμπειρία. Βλ. Αθ. Σακαρέλλου, «Η Νέα Εποχή», εν «Ορθόδοξος Τύπος», φύλ. 1667, 1 Δεκεμβρίου 2006, σελ. 3: «Όταν ήλθε η στιγμή να απαγγελθεί το "Πιστεύω", ο καθολικός επίσκοπος κάλεσε όλους τους πιστούς, αδιάκριτα από δόγματα, να το απαγγείλουν κατά το αρχικό τυπικό της συνόδου της Νίκαιας, δίχως το φιλιόκβε. Και όταν ήλθε η ώρα της θείας κοινωνίας, εμβάπτιζε την όστια στο δισκοπότηρο με τον οίνο, έτσι ώστε κατά το λόγο του μεγάλου Αθηναγόρα να μπορούμε όλοι να κοινωνήσουμε από το ίδιο δισκοπότηρο. Και κοινωνήσαμε. Καθολικοί, ορθόδοξοι και διαμαρτυρόμενοι. Από το κοινό δισκοπότηρο της κοινής πίστης. Δίχως σύνορα και δίχως μισαλλόδοξες προκαταλήψεις». Δεν αμφιβάλλουμε για τις νομικές γνώσεις του καθηγητού, αν και θα περιμέναμε περισσότερη ευαισθησία απέναντι των κανόνων δικαίου της Εκκλησίας, για των οποίων την καταπάτηση καυχάται. Η άγνοια πάντως στοιχειωδών λειτουργικών όρων, που μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτηταί της Θεολογικής Σχολής, όπως προκύπτει από αυτό και μόνο το απόσπασμα, συνηγορεί ότι πρέπει να μη είναι τόσο βέβαιος για τις θεολογικές θέσεις που εκφράζει (π.χ. τυπικό της συνόδου της Νίκαιας, δισκοπότηρο κ.ά.)
12. Κανών ΜΕ' Αγίων Αποστόλων.
13. Κανών ΜΣΤ΄ Αγίων Αποστόλων.
14. Κανών ΣΤ΄ εν Λαοδικεία Συνόδου.
15. Κανών ΛΒ' εν Λαοδικεία Συνόδου.
16. Κανών ΛΓ εν Λαοδικεία Συνόδου.
17. Κανών Α' της εν Νικαία Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.
Μακράν της οδού των αγίων Πατέρων η συνάντησις Βαρθολομαίου και πάπα Ρώμης Βενεδίκτου (Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Ζήσης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Παν/μίου Θεσσαλονίκης)


ΒιΒλιογραφία - Βιβλιογραφικές Αναφορές:
+ Πρωτοπρεσβύτερου Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου, Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας «Αποκρυφισμός, Γκουρουισμός, «Νέα Εποχή}»}
Μοναχού Αρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ. Θεολογίας - Πτυχιούχου Φιλοσοφίας, «Σύγχρονες Αιρέσεις» Παρακαταθήκη
Νικολάου Ψαρουδάκη, Δικηγόρου- Δηµοσιογράφου «Σκοτεινές Δυνάµεις & Χριστιανισµός» Χριστιανική Δηµοκρατία
+Παναγιώτου Τρεμπέλα Μασονισµός Σωτήρ
Διονυσίου Φαρασιώτη «Οι Γκουρού, ο Νέος και ο Γέροντας Παΐσιος» Θεσσαλονίκη, Σταμούλης