Εὐγένεια, ἀγάπη καί ἀλήθεια ( Σχόλια στήν ἐπίσκεψη τοῦ ἀγγλικανοῦ ἀρχιεπισκόπου Καντέρμπουρυ )

     

 Ὡς γνωστόν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος δέχθηκε πρόσφατα τήν ἐθιμοτυπική ἐπίσκεψη τοῦ Ἀγγλικανοῦ ἀρχιεπισκόπου Καντέρμπουρυ κ. Ρόουαν Ουίλιαμς. 

Κατά τήν ἐπίσκεψη λοιπόν τοῦ ἀρχιεπισκόπου Καντέρμπουρυ ὁ Μακαριώτατος κ. Ἱερώνυμος  ἀνάμεσα σέ ἄλλους λόγους τῆς  προσφωνήσεώς του εἶπε ὅτι τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τή δένουν μέ τήν ἀγγλικανική ἐκκλησία μακροχρόνιοι δεσμοί ἀγάπης καί φιλίας  «δεσμοί πού πηγάζουν ἀπό τήν ἀποδοχή κοινῶν δογμάτων καί Ἐκκλησιαστικών Παραδόσεων, ἀλλά καί ἀπό τἠν ἀπό κοινοῦ προσπάθεια, κυρίως μέσω τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ, ὑπερνικήσεως τῶν ὑφισταμένων διαφορῶν πού μᾶς χωρίζουν» (βλ.εδώ ).  

 Ἀπό τούς λόγους αὐτούς προκύπτουν τά κάτωθι ἐρωτήματα : 

             Ἀλήθεια, γνώριζε πραγματικά ὁ Μακαριώτατος ποιόν εἶχε ἀπέναντί του, τί φρονοῦσε ὁ κ. Οὐίλιαμς καί τί ἐκπροσωποῦσε, ἤ διάβασε τό χαιρετισμό πού τοῦ ἑτοίμασαν οἱ ποικιλώνυμοι σύμβουλοί του;                    Λοιπόν, ὁ κ. Ουίλιαμς, σύμφωνα μέ τόν ἀγγλικό Τύπο - Sunday Times 7 Aὐγούστου 2008 - εἶναι ὑπέρμαχος τῶν ὁμοφυλοφίλων. «Πιστεύει [ὁ Ουίλλιαμς] ὅτι οἱ ἐνεργεῖς σεξουαλικές σχέσεις τῶν ὁμοφυλοφίλων μποροῦν νά ἀντανακλοῦν τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τρόπο πού συγκρίνεται μέ τόν γάμο, ἐφόσον ἔχουν τό χαρακτήρα ἀπόλυτης πιστότητας...πρίν ἀπό 8 χρόνια σέ ἀλληλογραφία του μέ τήν ψυχίατρο Deborah Pittεἶχε πεῖ ὅτι τά βιβλικά χωρία πού εἶναι ἐναντίον τῆς ὁμοφυλοφιλίας δέν ἀπευθύνονται σέ ἀνθρώπους πού ἦσαν ὁμοφυλόφιλοι ἐκ φύσεως...Ὁ Rowan Williams περιέγραψε τήν ἄποψή του αὐτή ὡς τό ὁριστικό  συμπέρασμα πού ἔφτασε μετά ἀπό 20 χρόνια μελέτης καί προσευχῆς» .

               Βέβαια βλέποντας τήν ἀγγλικανική ἐκκλησία νά ....ἀπειλεῖται μέ σχίσμα ἐξαιτίας τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τῆς χειροτονίας  παπαδίνων καί ἐπισκοπίνων, ἀφότου ἔγινε ἀρχιεπίσκοπος  ἄρχισε νά διαχωρίζει τά πράγματα .  Ὅπως γράφει ἡ ἀγγλική ἐφημερίδα ὁ Williams  « ἔκαμε ἕνα διαχωρισμό μεταξύ τῶν προσωπικῶν του <πιστεύω>  σάν θεολόγου καί τῆς θέσης του ὡς ἐκκλησιαστικοῦ ἡγέτη».   Δήλωσε: «Ὅταν διδάσκω σάν ἐπίσκοπος, διδάσκω ὅ, τι διδάσκει ἡ ἐκκλησία».  Ἔτσι λοιπόν ὑποχώρησε καί τώρα «ὡς ἀρχιεπίσκοπος λέγει ὅτι ἡ σεξουαλική πρακτική τῶν ὁμοφυλοφίλων εἶναι ἀσυμβίβαστη μέ τήν Γραφή».  Αὐτό βέβαια δέν τόν ἐμπόδισε νά διακηρύξει πρόσφατα στά τέλη Σεπτεμβρίου : «Γιά νά θέσω τό θέμα πολύ ἁπλά : Δέν ὑπάρχει κανένα πρόβλημα μέ κάποιο ὁμοφυλόφιλο πού εἶναι ἐπίσκοπος». Ἐκεῖνο πού ζητᾶ ὁ Rowan Williams εἶναι ὁ «ἐπίσκοπος» αὐτός νά παραμένει ἄγαμος!     

          Ἐκτός αὐτῶν ὁ κ. Ουίλιαμς ἄν καί εἶχε ἐπιφυλάξεις γιά τήν ασυμβατότητα Χριστιανισμοῦ καί Μασωνίας, ὅπως λέγει «δέν ἔχει πρόβλημα μέ τήν καλή πίστη καί τήν γενναιοδωρία τῶν ἐπί μέρους μασώνων, οὔτε κατ’ἐλάχιστον» μιᾶς καί ὁ πατέρας του, ὅπως εἶπε, ἦταν μασῶνος! (περισσότερα βλ. Rowan Williams apologises to Freemasons-www.telegraph)

      Ὅσον ἀφορᾶ στόν Οἰκουμενισμό, ὁ καλός κ. Ουίλιαμς ἐπίσης δέν ἔχει κανένα πρόβλημα. Γι’ αὐτό καί κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στή Μ. Βρετανία οἱ δύο «Πριμάτοι» συλλειτούργησαν στό Ἀββαεῖο τοῦ Γουεστμίνστερ.

     Ἄραγε ἦταν γνωστά αὐτά τά «πνευματικά» ἐφόδια καί ἄλλα, ἄγνωστα σέ μᾶς, τά ὁποῖα ἔφερε μέ τίς ἀποσκευές του στήν Άθήνα ὁ Dr. Williams ;  Ἄν δέν  ἦσαν γνωστά, θά ἔπρεπε οἱ ἁρμόδιοι νά πληροφορηθοῦν τά σχετικά μέ τόν ἐπισκέπτη καί νά ρυθμίσουν τή στάση τους καί τούς λόγους τους. Ἔτσι ποτέ δέν θά μιλοῦσαν γιά δεσμούς φιλίες καί ἀγάπες Ὀρθοδόξων -ἀγγλικανῶν... ἀνύπαρκτες.  Οὔτε θά ἔβρισκαν κοινά δόγματα καί ἐκκλησιαστικές παραδόσεις Ὀρθοδοξίας καί Ἀγγλικανισμοῦ ἀφοῦ- λάμβάνοντας ὑπ΄ὄψιν μόνο τό πρῶτο ζήτημα-  ἡ  ἀποδοχή τῆς ὁμοφυλοφιλίας ἀντιστρατεύεται εὐθέως, βλασφήμως καί προκλητικῶς τό Εὐαγγέλιο : « Μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι, οὔτε εἰδωλολάτραι, οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί, οὔτε ἀρσενοκοῖται  στ΄ 9-10).  Ἄν πάλι ἦσαν γνωστές οἱ θέσεις τοῦ ἀρχιεπισκόπου Καντέρμπουρυ, ἦταν ἀπαράδεκτη ἡ προσφώνηση τοῦ Μακαριωτάτου πού εἰπώθηκε ἀπό λόγους ἀβροφροσύνης χωρίς νά ἀνταποκρίνεται στήν ἀλήθεια, μᾶλλον contra στήν Ἀλήθεια  τοῦ Χριστοῦ.     ....βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» ( Α΄ Κορ.)

         Ὁπωσδήποτε, ὅταν κάποιος ζητεῖ νά σέ ἐπισκεφθεῖ, οφείλεις νά εἶσαι εὐγενής καί νά φερθεῖς μέ ἀγάπη καί καλωσύνη.  

 Ὅμως ὁ θεσμικός χαρακτήρας τοῦ ἀρχιεπισκοπικοῦ ἀξιώματος πρέπει νά καθιστᾶ τόν ἑκάστοτε ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν πολύ προσεκτικό στίς οἱεσδήποτε ἐπαφές του, ὥστε καί τήν ἀγάπη καί τήν εὐγένεια νά ἀκτινοβολεῖ καί τήν ἀκρίβεια τῆς πίστεως νά ἐκφράζει.  Γνωρίζοντας ποιόν ἔχει ἀπέναντί του ὄχι μόνο ὁ ἀρχιεπίσκοπος, ἀλλά καί ὁ κάθε ἐπισκοπος καί κληρικός, μέ ἐσωτερική ἐγρήγορση διαμορφώνει μιά εἰλικρινῆ στάση κατά τήν ἐπικοινωνία του μέ τό πρόσωπο αὐτό, ὥστε καί οἱ παρευρισκόμενοι  κληρικοί καί ὁ φιλοξενούμενος καί ἡ συνοδεία του καί τα ΜΜΕ νά ἀποκομίζουν μιά εἰλικρινῆ ὁμολογιακή στάση καί νά γνωρίζουν  ὅτι ἡ εὐγένεια ἔχει τά ὅρια της που τά καθοριζει ἡ ὀρθόδοξη ἀλήθεια ὡς ἡ μόνη ἐλπίδα γιά τή ζωή τοῦ κόσμου.  Καί αὐτό εἶναι ζήτημα ἄμεσης προτεραιότητος διότι οἱ ἑτερόδοξοι, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, δυστυχῶς, χάριν τῆς εὐγενείας καί τῶν δημοσίων σχέσεων, δίνουν στήν ἐπίπλαστη εὐγένεια τήν πρώτη θέση περιορίζοντας τήν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐκεῖ πού δέν τούς ἐμποδίζει στήν πραγμάτωση τῶν φανερῶν, ἀλλά καί τῶν ἀδήλων καί κρυφίων σκοπῶν τους.

             Πρέπει, νομίζουμε, νά παύσουν ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων προκαθημένων καί ἐπισκόπων γενικότερα οἱ δημόσιες σχέσεις μέ τούς αἰρετικούς κατά τά πρότυπα τοῦ πρωτοκόλλου τῶν πολιτικῶν ἀρχῶν.  Ἄν χρειάζεται νά ἔλθουν σἐ ἐπαφή μέ ἑτεροδόξους οἱ ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι ὀφείλουν νά εἶναι εὐγενεῖς, προσεκτικοί καί ἀκριβεῖς ἔχοντες πάντοτε κατά νοῦν, ὄχι τό πῶς νά ἀρέσουν στόν κόσμο, ἀλλά στὀν Θεό.  Καί πάλι τό τί ἀρέσει στόν Θεό δέν τό ὁρίζει ἡ τρέχουσα ἀγαπολογία τῶν οἰκουμενιστῶν, ἀλλά τό ἱερό Εὐαγγέλιο, οἱ Ἱεροί κανόνες καί ἡ ἐν γένει Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας. 

            Θά βοηθοῦσε ἴσως στήν περίπτωση αὐτή, ὡς ὑπόδειγμα ἀρχοντικῆς καί ἐν ταυτῷ ἀκριβοῦς ὀρθοδόξου συμπεριφορᾶς ἡ στάση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Γρηγορίου ΣΤ΄  κατά τήν ἐπίσκεψη τῶν παπικῶν στό Οἰκ. Πατριαρχεῖο στίς 3 Ὀκτωβρίου 1868, πού ἀποσκοποῦσε στήν πρόσκληση τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου στήν Α΄ Βατικανή Σύνοδο.  Tά σχετικά μέ τή συνάντηση αὐτή, κατέγραψε ὁ τότε Μ. ΠρωτοσύγκελλοςΦιλάρετος Βαφείδης πού ἔκαμε καί χρέη διερμηνέως καί τά ἀναδημοσίευσε ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σ. Ἰ. Βουτυρᾶ, Ἡ Παπική Μοναρχία καί ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, Ἀθῆναι 1902 ὁ Θεοφιλέστατος ἐπίσκοπος Ροδοστόλου κ. Χρυσόστομος περιλαμβάνοντάς τα στό ὡραῖο, ἀποκαλυπτικό βιβλίο του Ἰδού ὁ Παπισμός, σ. 477-483.  Μεταφέρουμε ἀποσπάσματα στή δημοτική γλῶσσα, χάριν εὐκολίας τῶν ἀναγνωστῶν.

           

            Τό Σάββατο γύρω στίς 4 ἦρθε στό Πατριαρχεῖο ὁ Ντόμ Τέστας  συνοδευόμενος ἀπό ἄλλους τρεῖς κληρικούς, ἀπό τούς ὁποίους ὁ ἕνας μιλοῦσε κάπως τά ἑλληνικά καί ὅλοι τους τά γαλλικά. Μετά τἠν ὑποδοχή τους στήν Πρωτοσυγκελλία ὁδηγήθηκαν ἀπό τόν Μ. Πρωτοσύγκελλο στόν Παναγιώτατο.  Ἀφοῦ ἀσπάστηκαν τό χέρι του, κατόπιν τῆς εὐγενοῦς προτροπῆς τοῦ Πατριάρχου κάθησαν. Ἐνῷ δέ ὁ Πατριάρχης ἐξακολουθοῦσε νά τούς συμπεριφέρεται μέ τίς συνηθισμένες φιλοφρονήσεις, σηκώθηκαν ὅλοι.  Ὁ Ντόμ Τέστας ἔβγαλε ἀπό τά ἐνδύματά του ἕνα χρυσόδετο φυλλάδιο μέ πινακίδες ερυθροπόρφυρες καί καί ἐνῶ τό ἅπλωνε πρός τά χέρια τοῦ Πατριάρχου, ὁ γνωρίζων ἑλληνικά εἶπε :  «Ἐρχόμαστε νά προσκαλέσουμε τήν Ἁγιότητά σας στήν Οἰκουμενική Σύνοδο πού θά πραγματοποιηθεῖ στή Ρώμη στίς 8 Δεκεμβρίου τοῦ προσεχοῦς ἔτους καί πρός τόν σκοπό αὐτόν σᾶς παρακαλοῦμε νά δεχθῆτε τήν παροῦσα ἐπιστολή-πρόσκληση».

        Ὁ Παναγιώτατος ἔκαμε νόημα μέ τό χέρι του νά τεθεῖ πάνω στόν καναπέ τό χρυσόδετο φυλλάδιο πού κρατοῦσε ὁ Ντόμ Τέστας καί τούς σύστησε νά καθήσουν.  Μετά μέ σοβαρό ὕφος πού φανέρωνε πατρική ἀγάπη καί ἱλαρότητα εἶπε:

            «Ἄν ἡ <Ἐφημερίδα τῆς Ρώμης>  καί οἱ ἄλλες ἐφημερίδες δέν δημοσίευαν τήν ἐπιστολή – πρόσκληση τῆς Α. Μακαριότητος γιά τήν, ὅπως τήν λέει, Οἰκουμενική Σύνοδο ...εὐχαρίστως θά ἀποδεχόμασταν τό γράμμα του Πατριάρχου τῆς Παλαιᾶς Ρώμης προσδοκώντας νά ἀκούσουμε κάτι νέο. Ἐπειδή ὅμωςἡ ἐπιστολή –πρὀσκληση πού διαδόθηκε διά τῶν ἐφημερίδων φανέρωσε τῆς ἀρχές τῆς Α. Μακαριότητος, ἀρχές πού ἀπάδουν στίς ἀρχέςτῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, γι’αὐτό μέ λύπη καί εἰλικρίνεια σᾶς λέμε ὅτι δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε οὔτε τήν πρόσκληση οὔτε τό γράμμα αὐτό, πού ἐπαναλαμβάνει τίς ἴδιες ἀρχές πού ἀντιστρατεύονται τό πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου, τή διδασκαλία τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.

            Ἡ Α. Μακαριότης εἶχε κάνει τό ἴδιο διάβημα καί κατά τό 1848 καί προκάλεσε τήν Ὀρθόδοξη Ἀποστολική Ἐκκλησία νά ἀπαντήσει μέ ἐγκύκλιο ἐπιστολή πού ἔδειχνε ἁπλῶς καί σαφῶς τήν ἀντίθεση τῶν ἀρχῶν τῆς Ρώμης πρός τίς πατροπαράδοτες καί ἀποστολικές ἀρχές...

     Ἐμεῖς φρονοῦμε ὅτι ἠ πιό ἐπιτυχής λύση τῶν ζητημάτων [πίστεως] εἶναι ἱστορική. Ἐπειδή ὑπῆρξε Ἐκκλησία πρίν ἀπό δέκα αἰῶνες πού εἶχε τά ἴδια δόγματα σέ Ἀνατολή καί Δύση ἄς ἀνατρέξουμε καί οἱ δύο στήν Ἐκκλησία ἐκείνη καί ἄς δοῦμε ποιοί προσέθεσαν ἤ ἀφαίρεσαν. Ἄς κοπεῖ κάθε προσθήκη, ἄν ὑπάρχει καί ὅπου ὑπάρχει. Ἄς προστεθεῖ ὅ, τι ἀφαιρέθηκε, ἄν ὑπάρχει καί ὅπου ὑπάρχει.  Καί τότε ὅλοι ἀνεπαίσθητα θά βρεθοῦμε στό ἴδιο σημεῖο τῆς καθολικῆς ὀρθοδοξίας, ἀπ’ὅπου ἡ Ρώμη τούς προηγούμενους αἰῶνες ἀπομακρύνθηκε ὅλο καί περισσότερο καί ἀρέσκεται νά πλατύνει τό χάσμα μέ πάντοτε νέα δόγματα καί θεσπίσματα πού ἐκτρέπονται ἀπό τήν Ἱερά Παράδοση».

   Λέει ὁ ντόμ Τέστας : «Ποιές ἀρχές ἐννοεῖ ἡ Ἁγιότης σας μέ τίς ὁποῖες διαφωνοῦμε Ἀνατολή καί Δύση;»

    Ὁ Πατριάρχης : «Παραλείποντας  τή λεπτομερῆ ἀνάλυση τῶν διαφορῶν, ἐμεῖς ἐφ’ὅσον ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία τοῦ Σωτῆρος ἐπί τῆς γῆς δέν μποροῦμε νά παραδεχθοῦμε ὅτι σέ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει κάποιος ἐπίσκοπος ἄρχων καί κεφαλή ἄλλη καί ἄλλος ἀπό τόν Κύριο· ὅτι ὑπάρχει πατριάρχης ἀλάθητος καί ἀναμάρτητος ὁμιλῶν ἀπό καθέδρας καί ὅτι εἶναι ἀνώτερος τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, στίς ὁποῖες ὑπάρχει τό ἀλάνθαστο καθώς συμφωνοῦν μέ τήν Γραφή καί τήν ἀποστολική παράδοση· ἤ ὅτι oἱ Ἀπόστολοι ὑπῆρξαν ἄνισοι πρός ὕβριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό ὁποῖο ἐφώτισε ἐξ ἴσου τούς πάντες· ἤ ὅτι τοῦτος ἤ ἐκεῖνος ὁ Πατριάρχης καί ὁ Πάπας ἀπέκτησαν τά πρεσβεῖα τῆς ἕδρας τους ὄχι ἀπό συνοδικό καί ἀνθρώπινο ἀλλά, ὅπως λέτε ἀπό θεῖο δίκαιο κλπ.

            Ἕνας παπικός κληρικός:  «Ἡ Ρώμη δέν προτίθεται καθόλου νά μεταβάλλει τίς ἀρχές της».

             Καί ἄλλος:  «Ἐπειδή ἡ Σύνοδος τῆς φλωρεντίας ἀφοῦ ἐξέτασε τά ζητήματα αὐτά ἕνωσε τίς δύο Ἐκκλησίες, ἔμειναν ὅμως κάποιοι ἔξω ἀπό τήν ἕνωση, αὐτούς τούς προσκαλεῖ ὁ ἅγιος πατήρ στήν προσεχῆ Οἰκουμενική Σύνοδο γιά ἐνημερωθοῦν καί νά ἑνωθοῦν».

            Ὁ Πατριάρχης : Γιά τό πόσα εἰπώθηκαν καί γράφτηκαν ἐναντίον τῆς Συνόδου τῆς Φλωρεντίας μόνο ἕνας ἀμόρφωτος μπορεῖ νά τό ἀγνοεῖ...καί ἤδη ἀπό τήν τελευταία συνεδρίαση ἐκείνου τοῦ ἀσφυκτικοῦ συνεδρίου πέθανε ἐκείνη ἡ βεβιασμένη ἕνωση στά σπάργανά της.  Ἦταν ἕνα συνέδριο πού συγκροτήθηκε γιά πολιτικούς λόγους γιά νά ἐξυπηρετήσει καθαρῶς γήϊνα συμφέροντα καί οἱ ἀποφάσεις του ἐπιβλήθηκαν πρόσκαιρα σέ κάποιους δικούς μας μέ  τήν λιμοκτονία, μέ βία καί ἀπειλές ἀπό τόν τότε Πάπα.  Καί βέβαια τέτοιο συνέδριο δέν εἶναι ἄξιο νά ὀνομάζεται Συνοδος.

            Γιά μᾶς Οἰκουμενική Σύνοδος καί Οἰκουμενική Ἐκκλησία καί ἀληθινή Καθολικότητα εἶναι καί λέγεται ἐκεῖνο τό ἅγιο καί ἀκήρατο σῶμα, στό ὁποῖο ἀνεξάρτητα ἀπό τόν πληθυσμό του συγκεφαλαιώνεται ἁγνή ἡ διδασκαλία τῶν Ἀποστόλων καί ἡ πίστη κάθε τοπικῆς Ἐκκλησίας, πίστη πού στηρίχθηκε μέ πολύ κόπο ἀπό τή θεμελίωση τῆς Ἐκκλησίας μέχρι τῶν ὀκτώ πρώτων αἰώνων....     

            Ἀφοῦ ἔχουν ἔτσι τά πράγματα ἤ ἀνατρέξτε καί σεῖς στή ἱστορία καί στίς Οἰκουμενικές Συνόδους ὥστε νά κατορθωθεῖ ἡ ἀληθινή χριστοσύλλεκτη ἕνωση πού ὅλοι ποθοῦν, ἤ θά ἀρκεσθοῦμε στίς διηνεκεῖς προσευχές μας ὑπέρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, τῆς εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καί τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως. Ὁπότε μετά λύπης σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι νομίζουμε περιττή καί ἄκαρπη τήν πρόσκληση καί τό φυλλάδιο πού φέρατε μαζί σας...».

            Καί ἀφοῦ εἶπε αὐτά ὁ Παναγιώτατος, ἔδωσε ἐντολή στόν Μ. Πρωτοσύγκελλο, πού μετέφραζε τά λόγια του στά γαλλικά, νά πάρη ἀπό τόν καναπέ τό φυλλάδιο καί νά τό ἐπιστρέψει στόν Ντόμ Τέστα.  Ἔτσι οἱ παπικοί ἀπεσταλμένοι ἀφοῦ σηκώθηκαν καί χαιρέτησαν μέ σεβασμό τόν Πατριάρχη βγῆκαν καί ἀφοῦ τούς συνόδευσε μέχρι τή σκάλα ὁ Μ. Πρωτοσύγκελλος, ἀνεχώρησαν».

      

            Μέ βάση τά ἀνωτέρω θά ἔπρεπε καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νά συναντήσει σέ στενότερο κύκλο τόν κ. Ρόουαν Οὐίλιαμς καί μέ ἀγάπη νά τοῦ ὑποδείξει, πόσο μέ τίς πράξεις καί τά λόγια του ἔχει ἀποστασιοποιηθεῖ ἀπό τή στοιχειώδη διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου.  Αὐτό δέν ἔγινε καί τό μόνο πού ἀποκόμισαν οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί ἦταν ἕνας ακόμη οἰκουμενιστικός συμβιβασμός, μιά ἐκδήλωση ψευδοαγάπης, τά ὁποῖα ἄλλους πικραίνουν καί τούς φέρνουν σέ ἀγανάκτηση καί ἄλλους παραπλανοῦν καί συγχύζουν.  

              Ὅσο κι ἄν τά παραπάνω φαίνονται χωρίς νόημα στή σημερινή οἰκουμενιστική ὑστερία, δέν μποροῦμε νά μήν τά ἐπισημαίνουμε μέ τήν ἐλπίδα κάποτε οἱ ποιμένες μας νά σταματήσουν τόν οἰκουμενιστικό κατήφορο μέ τήν ἀρχαγγελικἠ προτροπή : «Στῶμεν καλῶς!»

Σχετικές αναρτήσεις
Ο Αγγλικανός "Αρχιεπίσκοπος" του Καντέρμπουρυ "συμπροσευχήθηκε" με τον Ιερουργούντα Μητροπολίτη Μεσσηνίας
Ο Πρωθυπουργός και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος συναντήθηκαν διαδοχικά με τον Αγγλικανό Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρυ