Σχεδιάζεται «καταστροφική» αλλαγή για τα Ησυχαστήρια από την Ιερά Σύνοδο ; (Μέρος 2ο)

Πριν απο λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 4/12/10 αναδημοσιεύσαμε μια ομότιτλη ανάρτηση απο το Εκκλησιαστικό πρακτορείο ειδήσεων" "Ρομφαία"  η οποία  δια της επιστολής του δικηγόρου Ιωάννη Κανελόπουλου ,ανέδειξε ένα σοβαρώτατο ζήτημα  σχετικά με τη νεοφανή απειλή κατά του αυτοδιοίκητου και της αυτοτέλειας των Ιερών Μονών  (  εδώ.)

Οι καιροί δυστυχώς είναι τέτοιοι που δεν μας επιτρέπουν  να σκεφτούμε βάζοντας  σε τέτοια ειδικά θέματα  πρώτα τον καλό λογισμό.Πως εξ΄ άλλου  είναι δυνατόν να μην συνδυαστεί  αυτή η εκ των "έσω"  προτεινόμενη "μεταρρύθμιση"  για τα μοναστήρια μας , με την  πολυποικίλως εκφρασμένη  θέση των πολιτικών  περί διαχωρισμού  Εκκλησίας - κράτους;

Είναι  δυνατόν να μην μας δημιουργεί  ανησυχία και εύλογες υποψίες η  επιστολή  του κ. Κανελόπουλου  σε μία μάλιστα   χρονική περίοδο  που  εξ αιτίας των αποφάσεων  για την "Κάρτα του πολίτη" κρίνεται  το μέλλον μας;

Δυστυχώς η επίθεση  των επιτελείων της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" είναι ολομέτωπη και ισχυρή ,γεγονός  που μας καλεί σε πνευματική εγρήγορση και  αδιάλειπτη  προσευχή.

Στην επιστολή του κ. Κανελόπουλου υπήρξε  απάντηση του Μητροπολίτου Γουμενίσης και ανταπάντηση  πάλι απο  τονκ. Κανελόπουλο τις οποίες και σας παραθέτουμε  πιο κάτω ως  αναδημοσίευση  των σχετικών αναρτήσεων του εκκλησιαστικού  πρακτορείου ειδήσεων "Ρομφαία"....

Απάντηση Μητροπολίτη Γουμενίσσης Δημητρίου περί Ησυχαστηρίων

Τρίτη, 07 Δεκέμβριος 2010

Επιστολή προς το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» απέστειλε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ. Δημήτριος, με αφορμή το δημοσίευμα που αφορά τα Ιερά Ησυχαστήρια.

Ο Μητροπολίτης κ. Δημήτριος στην επιστολή του, απαντά στο νομικό κ. Κανελλόπουλο και σε όσους τυχόν θέλουν να «ανησυχούν» για την προσπάθεια ρυθμίσεως μιας μακράς νομοκανονικής εκκρεμότητος για τα εκκλησιαστικά δεδομένα.

Η επιστολή – απάντηση του Μητροπολίτη Γουμενίσσης έχει ως εξής:

Αξιότιμε κ. Κανελλόπουλε,

το σχέδιο Κανονισμού περί Ησυχαστηρίων αποτελεί προϊόν σοβαρής προσπάθειας της Συνοδικής Επιτροπής (Σ.Ε.) επί του Μοναχικού Βίου της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Καθήκον της Επιτροπής ήταν να εισηγηθεί ένα εύχρηστο πλαίσιο ιδρύσεως και λειτουργίας Ησυχαστηρίων με βάση τους Ι. Κανόνες και την κείμενη νομοθεσία, το οποίο να περιέχει γενικές κατευθυντήριες ρυθμίσεις, που άπτονται της νομικής φύσεώς τους ως νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, προκειμένου να καλυφθεί η αντικανονική δημιουργία δύο τύπων Ιερών Μονών.

Στόχος του κανονιστικού αυτού κειμένου είναι να διευκολύνει την ίδρυση και λειτουργία Ησυχαστηρίων, προς εξάλειψη του σχετικού κενού στην κανονιστική νομοθεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθ’ όσον από ετών έχει στην πράξη ανασταλεί από την Δ.Ι.Σ. η διαδικασία παροχής εγκρίσεων για την ίδρυση Ησυχαστηρίων, ελλείψει Γενικού Κανονισμού.

Με Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου (Δ.Ι.Σ.) συνεστήθη Επιτροπή υπό την ημετέρα προεδρία και μέλη τον Σεβ. Μητροπολίτη Μάνης κ. Χρυσόστομο, τον Ηγούμενο του Ησυχαστηρίου της Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζηνίας Αρχιμ. Σπυρίδωνα Παυλόπουλο, την Καθηγουμένη της Ι. Μονής Θεομήτορος Ηλιουπόλεως Μοναχή Θεοφανώ Σανταμούρη, τον Ομότ. Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Σπυρίδωνα Ν. Τρωιάνο, τον Ειδικό Νομικό Σύμβουλο της Ιεράς Συνόδου κ. Θεόδωρο Δ. Παπαγεωργίου και γραμματέα της τον γραμματέα της Σ.Ε. επί του Μοναχικού Βίου Αρχιμ. Ιγνάτιο Σάπιο, προκειμένου να επεξεργασθεί από νομοτεχνικής πλευράς το καταρτισθέν σχέδιο της ανωτέρω Σ.Ε..

Κατά τις δύο πολύωρες συνεδριάσεις της ειδικής Επιτροπής είχαμε την ευκαιρία να ακουσθούν και να συζητηθούν πολλές απόψεις και να επενεχθούν νομοτεχνικές βελτιώσεις.

Η Επιτροπή κατέληξε σε μια νεώτερη μορφή του σχεδίου, ενώ στον παραδοθέντα φάκελλο προς την Δ.Ι.Σ. συμπεριελήφθησαν το αρχικό σχέδιο της Σ.Ε. επί του Μοναχικού Βίου, η εισήγηση προς την ανωτέρω Σ.Ε. του Καθηγητού κ. Σπ. Κοντογιάννη, η από Ιανουαρίου 2010 γενική εισήγησή μου προς την Δ.Ι.Σ. (δημοσιευμένη στο περ. “Εκκλησία”), το «καθ’ ημάς» (όχι το «κατ’ εμέ») νεώτερο σχέδιο του Κανονισμού με επεξηγηματικές υποσημειώσεις, στο οποίο η Επιτροπή μας κατέληξε κατά πλειοψηφία.

Στον κατατεθέντα φάκελο περιελήφθησαν και οι έγγραφες παρατηρήσεις του μοναδικού μειοψηφήσαντος, Ηγουμένου Αρχιμ. Σπυρίδωνος, ο οποίος διεφώνησε επί ωρισμένων άρθρων του σχεδίου Κανονισμού, επί άλλων δε σημείων οι παρατηρήσεις του έγιναν δεκτές και έχουν ενσωματωθεί στο τελικό κείμενο. Το νεώτερο σχέδιο παρεπέμφθη εκ νέου από την Δ.Ι.Σ. προς την Σ.Ε. επί του Μοναχικού Βίου, όπως πληροφορήθηκα, και θα τύχει εκ νέου επεξεργασίας.

Με δεδομένη την δήλωσή σας ότι ως δικηγόρος έχετε συντάξει Κανονισμούς Ησυχαστηρίων, δυσκολεύομαι να πιστέψω πως διέλαθε της προσοχής σας ότι ο εν λόγω Κανονισμός οπωσδήποτε πρέπει να εγκριθεί από το Σεπτό Σώμα της Ιεραρχίας κατά τα ρητώς και σαφώς οριζόμενα στον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος (άρθρο 39 παρ. 10), επομένως δεν αρκεί η ψήφισή του από την Δ.Ι.Σ..

Επιπλέον, παρά τις ειδικές προβλέψεις του άρθρου 9 παρ. 2 περί των μερικών διοικητικών αρμοδιοτήτων της Δ.Ι.Σ. κατά το μεσολαβούν μέχρι της συγκλήσεως της Ι.Σ.Ι. χρονικόν διάστημα, ούτως ή άλλως η απαρέγκλιτη πρακτική των τελευταίων ετών είναι ότι οι Κανονισμοί εισάγονται προς έγκριση στην Ιεραρχία.

Πόσο μάλλον, όταν υπάρχει τέτοια σαφής Καταστατική πρόβλεψη! Συνεπώς, η κατηγορηματική επισήμανσή σας ότι το σχέδιο Κανονισμού «μετά ταύτα εισάγεται προς έγκριση στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο, ώστε στην συνέχεια να δημοσιευθεί στο ΦΕΚ» ή σε παραδρομή οφείλεται ή σε άγνοια του νόμου ή σε παρασιώπησή του.

Περαιτέρω δε, όπως θα έπρεπε να γνωρίζετε, τα σχέδια Κανονισμών δεν κυκλοφορούν σε «διαβούλευση» προ συγκλήσεως της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, κατά τον τρόπο που οι κυβερνήσεις διαλέγονται με τους πολίτες τους, αλλά τίθενται (προ της εγκρίσεώς των) υπ’ όψιν των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων.

Εκείνοι διαθέτουν την ποιμαντική φρόνηση και ευθύνη να εκτιμήσουν το περιεχόμενό τους και τις συνέπειές τους κατά την κυρίαρχη κρίση τους, να αφουγκρασθούν το ποίμνιό τους και ενδεχομένως να προτείνουν μεταβολές.

Ως μέλος της Εκκλησίας οφείλετε να έχετε κατά νουν ότι το Συνοδικό Πολίτευμα και ο Επισκοποκεντρικός χαρακτήρας είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της εσωτερικής ζωής ασφαλώς και της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας, και να εμπιστεύεστε περισσότερο την ευθυκρισία των Επισκόπων Της.

Εάν πάλι ως πληρεξούσιος δικηγόρος των πελατών σας επιμένετε σε διεξαγωγή «απευθείας διαβουλεύσεων» με την Δ.Ι.Σ. ή την Ι.Σ.Ι., κατά παράκαμψη του επιχωρίου Επισκόπου, θα σας πρότεινα να τους εκπροσωπείτε βασιζόμενος στην εκκλησιαστική νοοτροπία και όχι στην κοσμική, πολιτική πρακτική.

Με λύπη μου διαπιστώνω ότι οι βιαστικές και έντονες επικρίσεις της επιστολής σας όχι μόνο σε βάρος των Σεβ. Αρχιερέων – μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, αλλά και κατά των μελών της Επιτροπής μας περί το «ατόπημα» της συμμετοχής μας σε αυτήν, περί «μυστικότητας», «πλήρους μεθοδεύσεως», «ελλείμματος δημοκρατίας και ελευθερίας», «καιροσκοπίας» κ.λπ., σας τοποθετούν σε θέση αντιπαλότητας απέναντι στους φορείς και στην άσκηση του θεμελιώδους διακονικού χαρίσματος της θεοτεύκτου Εκκλησίας.

Και επειδή όλα τα ανθρώπινα τα εξηγεί κάποια «αληθεστάτη πρόφασις», τελειώνοντας, θα απαντήσω μόνο επί της ουσίας στην προειδοποίησή σας για δήθεν «κατάργηση της οικονομικής ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας των Ησυχαστηρίων», διότι τάχα «Εν αντιθέσει με τα καταστατικά τους, θα παρεμβαίνει ο οικείος Μητροπολίτης στην οικονομική διαχείριση όποτε θέλει (χωρίς να υπάρχει κάποια βάσιμη καταγγελία)».

Εν πρώτοις, πουθενά δεν γράφεται κάτι τέτοιο στο σχέδιο του Κανονισμού. Δεύτερον, τα προβλήματα συνεργασίας μεταξύ Επισκόπου και Ι. Μονών στην συντριπτική πλειοψηφία τους ανακύπτουν, όταν δυστυχώς στην διοίκηση και διαχείριση των Ι. Μονών εμπλέκονται λαϊκοί είτε ατύπως είτε υπό διαφόρους σχηματισμούς (π.χ. «σωματείων φίλων»), οι οποίοι ενίοτε εκτρέπονται του αληθούς σκοπού τους και γίνονται οι πραγματικοί φορείς και διαχειριστές της μοναστηριακής περιουσίας.

Είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε πως, ακόμα και αν τα κίνητρά τους ήσαν αγαθά, μόνον η Αδελφότης δια των Οργάνων της πρέπει να διοικεί την Ι. Μονή ή το Ησυχαστήριο και να διαχειρίζεται την περιουσία τους, ως επιβάλλουν οι Ι. Κανόνες.

Τέλος, σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου επί των οποίων δεν ασκείται διαχειριστικός έλεγχος από τον δημοσιονομικό μηχανισμό του Κράτους (με επικεφαλής το Ελεγκτικό Συνέδριο), είναι περισσότερο επιβεβλημένη και ασφαλέστερη η απλή πρόβλεψη του συγκεκριμένου Σχεδίου Κανονισμού.

Ας αφήσουμε λοιπόν κατά μέρος την πρόκληση φοβικής ατμόσφαιρας με την “εντύπωση” πως οι Επίσκοποι αγαπούν τον μοναχισμό λιγότερο, από όσον οι λαϊκοί φίλοι και υποστηρικτές του.

Μετ’ ευχών

Ο Πρόεδρος της Ειδικής Επιτροπής

† Ο Γουμενίσσης Δημήτριος

Επιστολών το ανάγνωσμα για τα Ιερά Ησυχαστήρια

Τετάρτη, 08 Δεκέμβριος 2010

Επιστολή προς το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr» απέστειλε σήμερα Τετάρτη, 8 Δεκεμβρίου 2010, ο Δικηγόρος κ. Ιωάννης Κανελλόπουλος.

Ο κ. Κανελλόπουλος με την επιστολή του απαντά στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο, σχετικά με την απαντητική επιστολή του Μητροπολίτη προς το πρόσωπο του.

Παρακάτω από την επιστολή προς τον κ. Δημήτριο, δημοσιεύουμε και μια ακόμη επιστολή του Δικηγόρου κ. Κανελλόπουλου προς τον Καθηγούμενο της Μονής Κεχαριτωμένης Τροϊζηνίας, Αρχιμ. Σπυρίδων.

Επιστολή προς τον Μητροπολίτη Γουμενίσσης κ. Δημήτριο

Σεβασμιώτατε, την ευχή Σας.

Μου έφεραν σήμερα, 7-12-2010, μια δισέλιδη απαντητική προς το πρόσωπό μου επιστολή Σας, εκτυπωμένη από το πρακτορείο ειδήσεων –ΡΟΜΦΑΙΑ- (www.Romfea.gr) και σπεύδω να Σας δώσω τις κάτωθι απαντήσεις:

1) Ουδέποτε απευθύνθηκα προς την Υμετέρα Σεβασμιότητα καθ’ οιονδήποτε τρόπο, δεδομένου ότι ως Πρόεδρος της Επιτροπής προφανώς και φέρετε την όποια ευθύνη Σάς αναλογεί για όσα συνετελέσθησαν.

Εγώ ως όφειλα, απευθύνθηκα προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και εκείνη έπρεπε να Σας καλέσει, για να δώσετε τις αρμόζουσες εξηγήσεις και στην συνέχεια η Ιερά Σύνοδος να απαντήσει υπευθύνως.

Σε διαφορετική περίπτωση, γίνεται τοις πάσι κατανοητό ότι υλοποιείται η λαϊκή ρήση: «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει».

2) Εντός της επιστολής Σας αναφέρετε:  «Το νεότερο σχέδιο (άραγε ποιο από όλα)  παρεπέμφθη εκ νέου από την Δ.Ι.Σ. προς την Σ.Ε. επί του Μοναχικού Βίου, όπως πληροφορήθηκα, και θα τύχει εκ νέου επεξεργασίας».

Εξ όλων όσων γράφετε, αυτό είναι το σημαντικότερο· και ελπίζω να κληθούν επισήμως και εγγράφως τα Ησυχαστήρια να εκφέρουν επισήμως και εγγράφως -ως οι Ιεροί Κανόνες και ο Νόμος ορίζουν- τις απόψεις τους, διότι αυτό είναι το ορθό και το ζητούμενο, και όχι η όποια δική μας αντιδικία.

3) Για τα όσα διατείνεσθε στην επιστολή Σας, Σας παραπέμπω στην από 1-12-2010 επιστολή του σεβαστού Καθηγουμένου, π. Σπυρίδωνος, μέλους της Συνοδικής Επιτροπής, ο οποίος εν τω Πνεύματι της Αληθείας, που τον διακρίνει, δημοσίως δηλώνει ότι εξηπατήθη.  Επίσης Σας παραπέμπω και στην από 6-12-2010 επιστολή μου  προς τον σεβαστό Καθηγούμενο, π. Σπυρίδωνα.

4) Μου απευθύνετε επί λέξει την συμβουλή: «Ως μέλος της Εκκλησίας οφείλετε να έχετε κατά νουν ότι το Συνοδικόν πολίτευμα και ο Επισκοποκεντρικός χαρακτήρας είναι τα θεμελιώδη στοιχεία της εσωτερικής ζωής ασφαλώς και της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας, και να εμπιστεύεστε περισσότερο την ευθυκρισία των Επισκόπων Της».

Σεβασμιώτατε, αυτό το «επιχείρημά» Σας, είναι αλήθεια ότι έχει μεγάλη «προϊστορία»! Ήδη στα χρόνια της επίγειας παρουσίας του Χριστού, οι τότε Αρχιερείς του λαού Του, επικαλούμενοι τον επισκοποκεντρικό χαρακτήρα και την επισκοποκεντρική εξουσία, όχι τον Κανελλόπουλο, αλλά τον Θεό τον Ίδιο επέπλητταν, λέγοντας: « Ειπέ ημίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς, ή τις εστίν ο δους σοι την εξουσίαν ταύτην;».

Ο Χριστός δεινοπάθησε, συκοφαντήθηκε, χλευάστηκε, έτυχε προδοσίας, κατηγορήθηκε ψευδώς από τους ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ Του. Αυτοί είναι που ξεσήκωσαν τον λαό εναντίον Του, αυτοί έστειλαν τους στρατιώτες νύχτα να Τον συλλάβουν, αυτοί δέσμιο στην αυλή του Επισκοπείου Τού έστησαν ψευδο-δικαστήριο, αυτοί έβαλαν ψευδομάρτυρες να ψευδομαρτυρήσουν εναντίον Του, αυτοί διέρρηξαν τα ιμάτιά τους, αυτοί αναιτίως Τον καταδίκασαν, ενώπιον των Αρχιερέων ο υπηρέτης τους Τον ράπισε, αυτοί Τον πήραν και δέσμιο Τον παρέδωσαν στον Πιλάτο, αυτοί –καίτοι ο Πιλάτος διαπίστωσε την αθωότητά Του- εκβίασαν και τον πολιτικό Ηγεμόνα να εκδώσει καταδικαστική εναντίον Του απόφαση, αυτοί οι Αρχιερείς εκραύγαζαν «άρον άρον σταύρωσον Αυτόν».

Αυτοί εκβίασαν τον Πιλάτο ώστε ο Κύριος Ιησούς να μαστιγωθεί, να γυμνωθεί, να εμπτυσθεί, να περιπαιχθεί, να αναλάβει το βαρύ φορτίο του Σταυρού και εν μέσω δύο ληστών να σταυρωθεί ως άνομος.

Οι τότε Αρχιερείς ήταν που κατηγορούσαν τον Κύριο προς τον Πιλάτο: «ανασείει τον λαόν διδάσκων καθ’όλης της Ιουδαίας».

Αυτοί, οι τότε Αρχιερείς, ανέκραξαν: «άρον τούτον, απόλυσον δε ημίν Βαραββάν». Αυτοί, οι τότε Αρχιερείς, ήταν που «φωναίς μεγάλαις αιτούμενοι αυτόν σταυρωθήναι, και κατίσχυον αι φωναί αυτών και των αρχιερέων».

Οι τότε Αρχιερείς -ενώ ο Ιησούς ήταν στον Σταυρό- ήταν οι εμπαίζοντες μετά των γραμματέων και περιγελούσαν τον Ιησού λέγοντας: «άλλους έσωσε εαυτόν ου δύναται σώσαι».

Αν έχετε παρατηρήσει, Σεβασμιώτατε, όλο το Ευαγγέλιο γράφει τι έκαναν οι Αρχιερείς στον Ιησού και πώς Τον σταύρωσαν.

Δεν είναι τυχαίο, νομίζω, ότι μόλις συνεστήθη η Εκκλησία, ο Θεός αμέσως απευθύνθηκε διά του Αποστόλου Του, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στους Αρχιερείς των Εκκλησιών και, όπως αναφέρεται στην Ιερά Αποκάλυψη, στον Αρχιερέα της Εκκλησίας των Σάρδεων, λέει:  «όνομα έχεις ότι ζης, και νεκρός ει... ου γαρ εύρηκά σου τα έργα πεπληρωμένα ενώπιον του Θεού... μνημόνευε ουν πώς είληφας και ήκουσας, και τήρει και μετανόησον...»«οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου...συμβουλεύω σοι αγοράσαι παρ’εμού χρυσίον πεπυρωμένον εκ πυρός ίνα πλουτήσης, και ιμάτια λευκά ίνα περιβάλη και μη φανερωθή η αισχύνη  της γυμνότητός σου, και κολλύριον ίνα εγχρίση τους οφθαλμούς σου ίνα βλέπης» (Αποκ., κεφ.Γ΄). (Αποκ., κεφ. Γ΄)  και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Λαοδικείας, λέει:

Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας των Θυατείρων, λέει: «έχω κατά σου ολίγα...» (Αποκ., κεφ. Β΄). Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Περγάμου, λέει:  «έχω κατά σου ολίγα... μετανόησον ουν· ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και πολεμήσω...» (Αποκ., κεφ. Β΄). Και στον Αρχιερέα της Εκκλησίας της Εφέσσου, λέει: «Έχω κατά σου, ότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας, μνημόνευε ουν πόθεν πέπτωκας, και μετανόησον και τα πρώτα έργα ποίησον, ει δε μη, έρχομαί σοι ταχύ και κινήσω την λυχνία σου εκ του τόπου αυτής, εάν μη μετανοήσης» (Αποκ. κφ. Β΄).

Σεβασμιώτατε, ο Ιησούς δεν πρόλαβε να αναστηθεί και στους πρώτους Αρχιερείς των τοπικών εκκλησιών (οι οποίοι αναμφιβόλως ήταν εμφορούμενοι και ενεργούμενοι υπό του Αγ. Πνεύματος), που χειροτονήθηκαν διά των Αγίων Αποστόλων, διαμηνύει ότι πρέπει να συμμορφωθούν.

Είναι γνωστά τα όσα υπέστησαν Άγιοι της Εκκλησίας μας από τους Αρχιερείς και, αν θέλετε, και από το «συνοδικό» σύστημα.

Λαμπρό παράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο οποίος από Σύνοδο συκοφαντήθηκε, ψευδώς κατηγορήθηκε, εδιώχθη εκ του θρόνου, εστάλη στην εξορία, καθαιρέθηκε, τιμωρήθηκε με ακοινωνησία και πέθανε στην εξορία!

Και για τα όσα υπέστη ακριβώς από το «συνοδικό» σύστημα των Αρχιερέων, αναγορεύθηκε Άγιος και οι Αρχιερείς τώρα τελούν την Θεία Λειτουργία του και τον έχουν πρότυπο Αρχιερέως!

Αυτά όλα περί του σεβασμού στον ΕΠΙΣΚΟΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ, περί της οφειλομένης εμπιστοσύνης προς την ευθυκρισία των Επισκόπων, θα τα συστήνατε, Σεβασμιώτατε και στην μακαριστή Γερόντισσα Μακαρία της Ι. Μονής του Αγ. Εφραίμ της Ν. Μάκρης;

Μετά από τουλάχιστον όλα αυτά, θα Σας παρακαλούσα να μου συγχωρήσετε το δικαίωμα να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Το σύστημα της Εκκλησίας μας, Σεβασμιώτατε, είναι μόνον ΧΡΙΣΤΟΚΕΝΤΡΙΚΟ.

Το κέντρο όλων μας πρέπει να είναι ο Χριστός. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό είναι της παρούσης να αναλυθεί.

Και οι Αρχιερείς «τω καιρώ εκείνω», προσπαθούσαν  και αγωνιζόντουσαν να πάρουν τον λαό από τον Χριστό και να τον επικεντρώσουν στον εαυτό τους, πράγμα που το κατάφεραν, αλλά είχε ολέθριες συνέπειες!

Μου γράφετε, επαναλαμβάνω, ότι οφείλουμε να έχουμε κατά νουν... τον Επισκοποκεντρισμό. Εκ νεότητός μου όμως, διαβάζοντας ασκητικά συγγράμματα (τον Ευεργετινό, το Γεροντικό, πλήθος βίων Αγίων Μοναχών και Μοναζουσών), πουθενά, Σεβασμιώτατε, δεν βρήκα οι Όσιοι αυτοί Πατέρες και Αββάδες να συστήνουν στους Μοναχούς ότι οφείλουν να έχουν ως επίκεντρο του νοός τους τον Επίσκοπο, αλλά μόνον τον Θεό και εξ’ Αυτού να μη μετεωρίζονται.

Αντιθέτως, διάβασα ότι πολλοί Πατριάρχες και Αρχιερείς προσέτρεχαν σε Μοναχούς που είχαν επίκεντρο του νοός τους τον Χριστό, ώστε να πληροφορηθούν τα του Θεού (βλ. Μέγας Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας κ.λ.π.) και τα των Εκκλησιών τους.

Ο Θεός, Σεβασμιώτατε, «ουκ έστιν προσωπολήπτης». Δεν επηρεάζεται από πρόσωπο Πατριάρχου, Αρχιερέως, Μοναχού ή Λαϊκού. Εστιάζει μόνο στον νου των ανθρώπων, για να δει ποιος νους Τον έχει επίκεντρο και  ταπεινώνει πατρικά τα παιδιά Του, που δεν τον έχουν ως επίκεντρο.

Έτσι, τον Μέγα Πατριάρχη Αλεξανδρείας, Άγιο Αθανάσιο, τον ονομαζόμενο «Στύλο της Ορθοδοξίας», τον ταπεινώνει και τον στέλνει στην έρημο, για να ωφεληθεί από τον Μοναχό Μέγα Αντώνιο, τον ονομαζόμενο «Στύλο του Μοναχισμού», τον στέλνει στον τσαγκάρη της Αλεξανδρείας, για να ωφεληθεί από τον ταπεινό λαϊκό. Ο Θεός μόνον είναι Πατέρας· γι’ αυτό και μας συμβουλεύει: «μη καλέσητε Πατέρα επί της γης. Εις ο Πατήρ υμών, ο εν τοις ουρανοίς».

Τελειώνοντας, Σεβασμιώτατε, και για να μην παρεξηγηθώ, θέλω να επισημάνω ότι θα συμβάλλατε κατά πολύ στο να εμπιστευόμαστε «περισσότερο την ευθυκρισία των Επισκόπων», εάν βλέπαμε να μην ενεργείτε «ως Δεσπότες», ως «εξουσίαν έχοντες», ως... ως... αλλά ως Πατέρες εμφορούμενοι και ενεργούμενοι από ειλικρινή και ανιδιοτελή αγάπη για τα τέκνα Σας τα πνευματικά.

Οι Μοναχοί και οι Μοναχές των Ησυχαστηρίων είναι άνθρωποι που εν πλήρη ελευθερία άφησαν γονείς, συγγενείς, πλούτο, κόσμο, απολαύσεις και αφιερώθηκαν στον Θεό και όχι στους Αρχιερείς.

Είναι ιερά αναθήματα και πριν συστήσουν τις Αδελφότητές τους, με πλήρη ειλικρίνεια  και χωρίς μεθοδεύσεις, αναγνωρίζοντας τον επιχώριο Επίσκοπο ως πατέρα τους, Τού εξέφρασαν την θεώρησή τους για τον μοναχισμό και Του κατέστησαν σαφείς τους όρους της ιδρύσεως των Ησυχαστηρίων τους.

Ο Επίσκοπος με τη σειρά του ήλεγξε τα καταστατικά, ήλεγξε τη νομιμότητά τους, το σύμφωνο με τις μοναχικές υποτυπώσεις και παραδόσεις πνεύμα τους, ζήτησε τις διορθώσεις που έκρινε, το ενέκρινε ο ίδιος, το έθεσε προς έγκριση στην Ι. Σύνοδο, εξετάσθηκε και ενεκρίθη από αυτήν και στην συνέχεια, αφού εξετάσθηκε και ενεκρίθη και από το Υπουργείο Θρησκευμάτων, δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ.

Και έρχεσθε σήμερα, Σεβασμιώτατε, να πείτε ότι είναι «αντικανονική η δημιουργία τους»; Εσάς το Άγιο Πνεύμα Σάς πληροφορεί με καθυστέρηση δεκάδων ετών;  Ή άλλο πνεύμα Σάς υπέδειξε πώς να υπονομεύσετε τα ίδια τα παιδιά Σας και όσα άλλοι Αρχιερείς ενέκριναν;

Οι Μοναχοί και οι Μοναχές είναι παιδιά Σας· όμως, ένας Πατέρας που αγαπά τα παιδιά του τα ενημερώνει και συζητά μαζί τους για ό,τι τους αφορά.

Συγχωρέστε με να Σας πω ότι σ’ αυτήν την περίπτωση δεν φέρεσθε ως πραγματικοί Πατέρες και δεν σέβεσθε την προσωπικότητα αυτών των παιδιών Σας ούτε τη Νομική Προσωπικότητα αυτών των Μονών, τις οποίες Εσείς οι ίδιοι ιδρύσατε.

Οφείλατε να «περιθριγκώσετε» τα παιδιά Σας και όχι το «σχέδιο Κανονισμού» Σας έναντι των παιδιών Σας, φοβούμενοι μήπως ο Κανονισμός αρθεί από την επίκληση των νόμων εκ μέρους των παιδιών Σας. Η αγάπη, άλλωστε, έξω βάλλει τον φόβον.

Όσον αφορά σ’ αυτό που γράφετε, ότι: «καταλήξατε στο σχέδιο κατά πλειοψηφία με μοναδικό μειοψηφίσαντα τον σεβαστό π. Σπυρίδωνα» (πράγμα που ουδόλως αναφέρεται στην προς την Ι. Σύνοδο επιστολή Σας και εκ των υστέρων αναγκάζεσθε να το ομολογήσετε), πιστεύω ότι έγινε πλήρως κατανοητή η «δημοκρατικότατη» στάση Σας έναντι των Ησυχαστηρίων.

Κι εγώ θα μπορούσα να συστήσω μια Επιτροπή και να καλέσω πέντε Ηγουμένους και πέντε Ηγουμένες Ησυχαστηρίων, δυο Αρχιερείς και να Σας βγάλω... πλειοψηφική απόφαση!

Το θέμα, λοιπόν, είναι ποιοι είναι αυτοί που πλειοψήφισαν, πώς και με ποια κριτήρια επελέγησαν για την Επιτροπή, ώστε να πλειοψηφίσουν έναντι του ενός και μοναδικού Ηγουμένου-εκπροσώπου των Ησυχαστηρίων, που ως ήταν λογικό και αναμενόμενο, μειοψήφισε και δηλώνει ότι εξαπατήθηκε!

Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω ότι πράγματι υπάρχουν Αρχιερείς με Πατρικό Πνεύμα, που αγαπούν ειλικρινά τα παιδιά Τους περισσότερο από εμένα, και ότι άμεσα θα παρέμβουν δείχνοντας εμπράκτως αυτή την αγάπη Τους. Ζητώντας την ευχή Σας, διατελώ

μετά τιμής και σεβασμού,

Ιωάννης Κανελλόπουλος

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΗΓΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ

Σεβαστέ πάτερ Σπυρίδωνα, ευλογείτε.

Έλαβα γνώση της από 1-12-2010 επιστολής Σας με αποδέκτες τα Ιερά

Ησυχαστήρια. Εντός αυτής καταγράφετε, αναφερόμενος στην επιστολή μου προς την Ι. Σύνοδο, ότι: «κατηγορούμαι ευθέως ως υπεύθυνος δι’ εξαπάτησιν των Ησυχαστηρίων και τον στραγγαλισμόν της νομικής των προσωπικότητος... εθλίβην βαθύτατα διά την άδικον κατηγορίαν».

Κατ’ αρχήν, σεβαστέ Γέροντα, στις προθέσεις μου ήταν όχι μόνον να μην Σας κατηγορήσω, αλλά ούτε κατ’ ελάχιστον να Σας στενοχωρήσω.

Και απόδειξη αυτού είναι ότι ζητώ ταπεινά συγγνώμη που –έστω και ακουσίως- έγινα αιτία να θλιβείτε. Ταυτοχρόνως όμως, οφείλω να Σας παράσχω κάποιες εξηγήσεις:

1) Τα όσα, σεβαστέ Γέροντα, έγραψα στην επιστολή μου δεν βασίζονται ούτε σε υποψίες μου ούτε σε υπόνοιες ούτε σε φαντασίες ούτε σε πρόθεση κατηγορίας εις βάρος του σεβαστού προσώπου Σας.

Έχοντας ανά χείρας την επιστολή του Σεβασμιωτάτου Γουμενίσσης, κ. Δημητρίου, προς την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, διά της οποίας γνωστοποιεί τα αποτελέσματα της Επιτροπής και παραδίδει τον εν λόγω Κανονισμό προς ψήφιση, εξ αυτής ενημερώθηκα για όσα ανέφερα στην επιστολή μου.

Εντός αυτής της επιστολής, ο Σεβασμιώτατος αναφέρει: α) ότι ανατέθηκε στην Συνοδική Επιτροπή να εξετάσει (και συντάξει) από πάσης απόψεως το Σχέδιο Κανονισμού περί των εν Ελλάδι Ιερών Ησυχαστηρίων,  β) ότι στην συγκεκριμένη Επιτροπή συμμετείχαν εκτός άλλων και ο Πανοσ. Αρχιμανδρίτης Σπυρίδωνας Παυλόπουλος-Ηγούμενος του Ι. Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζήνος και η οσιολογιωτάτη Μοναχή Θεοφανώ Σανταμούρη-Ηγουμένη της Ι. Μονής Θεομήτορος Ηλιουπόλεως  «ήτοι δύο Μελών εκπροσωπούντων αντιστοίχως τα Ι. Ησυχαστήρια και τις Ι. Μονές, είτε ανδρώα είτε γυναικεία», γ) ενημερώνει ότι στην Συνεδρία της Ειδικής Επιτροπής που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 7-10-2010, τα μέλη της Επιτροπής ολοκληρώσατε την εξέταση του ειρημένου Σχεδίου Κανονισμού και όλοι μαζί το παραπέμπατε  ευσεβάστως  προς την Ι. Σύνοδο, δ) και κυριότερον, ο Σεβασμιώτατος καταθέτοντας τον Κανονισμό στην Ιερά Σύνοδο, αναφέρει επί λέξει:  «Καταθέτουμε την εντολή από μέρους όλων των Μελών της Επιτροπής και εκφράζουμε τις ευχαριστίες προς την Υμετέραν Μακαριότητα και δι’ Αυτής προς όλο το Συνοδικόν Σώμα για την εμπιστοσύνη διεκπεραιώσεως της τοιαύτης διακονίας».

Σεβαστέ π. Σπυρίδωνα, στην επιστολή του Σεβασμιωτάτου Γουμενίσσης και Προέδρου της Επιτροπής, η οποία είναι το μόνο επίσημο έγγραφο της Συνοδικής Επιτροπής που εκθέτει τα αποτελέσματα αυτής της Επιτροπής, αναφέρεται ότι: Όλα τα μέλη της Επιτροπής εξετάσατε τον κανονισμό από πάσης απόψεως, ότι Εσείς εκπροσωπούσατε επισήμως τα Ι. Ησυχαστήρια, ότι η εξέταση του Κανονισμού ολοκληρώθηκε από όλους σας στις 7-10-2010 και ότι όλοι μαζί  τον παρεπέμπετε ευσεβεστάτως προς την Ι. Σύνοδον· και το κυριότερον, ότι το εν λόγω κείμενο κατατίθεται ως ΕΝΤΟΛΗ εκ μέρους όλων των Μελών της Επιτροπής.

Ο Σεβασμιώτατος επίσης αναφέρει: «προκειμένου όμως να προβλέψουμε κάθε ενδεχόμενο και να είναι απρόσβλητο σε ενδεχόμενες απόπειρες προσφυγής στο ΣτΕ ή αλλαχού, μεριμνήσαμε να το περιθριγκώσουμε προσεκτικά...».

Εάν, σεβαστέ π. Σπυρίδωνα, όλα όσα γράφετε στην από 1-12-2010 επιστολή Σας είναι αληθινά (και προσωπικά δεν έχω κανέναν ενδοιασμό ότι είναι αληθινά), πρέπει να κατανοήσετε ότι αν κάποιος Σας εκθέτει, αυτός δεν είμαι προφανώς εγώ· και δεν επιθυμώ επ’ αυτού να επεκταθώ.

Αν ζητήσετε ως μέλος της Επιτροπής την εν λόγω επιστολή από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, καθώς και τον Κανονισμό που κατατέθηκε εν ονόματι όλων Σας ως ΕΝΤΟΛΗ, τότε πιστεύω ότι θα κατανοήσετε  «τι εστίν αλήθεια» και ότι εγώ το μόνο που έκανα ήταν το ότι συνέβαλα στο να αποκαλυφθεί και στο να αποδειχθεί ότι Εσείς ήσασταν ο κυρίως εξαπατηθείς.

Τελειώνοντας, σεβαστέ π. Σπυρίδωνα, θέλω να μου συγχωρήσετε ταπεινά να Σας πω ότι η Ιερά Σύνοδος Σάς κάλεσε σε μια Επιτροπή, για να συντάξετε έναν νέο Κανονισμό για τα Ησυχαστήρια. Το γεγονός αυτό όμως όλα τα Ησυχαστήρια το αγνοούσαν έως ότου έλαβαν την ενημερωτική μου επιστολή.

Φρονώ ταπεινά ότι καλό θα ήταν να μην δεχθείτε να συμμετάσχετε μόνος Σας, έστω και άτυπα ως εκπρόσωπος αυτών, αλλά να ζητούσατε μία διαβούλευση με όλα τα Ησυχαστήρια, ώστε συλλογικά να δοθεί και σε αυτά η δυνατότητα να καταθέσουν τις σκέψεις, προτάσεις, ενστάσεις τους κ.λ.π. Και αυτό παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια από ό,τι η κατάθεση ενός σοφού δικού Σας  υπομνήματος, το οποίο όμως εύκολα οι ιθύνοντες αρχιερατικοί νόες, όπως απεδείχθη απέρριψαν εις τον «κάλαθον των αχρήστων» και χρησιμοποίησαν μόνον την Αγιότητά Σας, για να νομιμοποιήσουν τις υπονομευτικές για τα Ησυχαστήρια ενέργειές τους.

Είμαι της γνώμης ότι αυτήν την στιγμή δεν έχει τόση σημασία να ενημερώνετε τα Ησυχαστήρια τώρα για όσα συνέβησαν, αλλά ως μέλος της Επιτροπής, πρέπει υπευθύνως και επισήμως να ενημερώσετε αμέσως όλους τους Συνοδικούς Αρχιερείς περί των θέσεών Σας και περί των όσων μεθοδεύτηκαν και να ζητήσετε, πριν την ψήφιση του Κανονισμού, να προηγηθεί α) πλήρης ενημέρωση όλων των Ησυχαστηρίων, β) να γίνει εκτενής διαβούλευση και κατάθεση προτάσεων κ.λ.π. και στην συνέχεια να προωθηθεί το σχέδιο Κανονισμού προς ψήφιση.

Βλέπω ότι, όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα, η δική Σας παρέμβαση θα βοηθήσει περισσότερο από την δική μου.

Ζητώντας ταπεινά τις ευχές Σας και για μια ακόμη φορά συγγνώμη, είμαι στην διάθεσή Σας και θα επιδιώξω κάποια στιγμή να έρθω στο Ιερό Ησυχαστήριό Σας, να Σας δω από κοντά και να λάβω την ευχή Σας.

Με σεβασμό,

Ιωάννης Κανελλόπουλος

Δικηγόρος Πατρών