Παπανδρέου 16 /9/2010 : "Συζητήσαμε την εφαρμογή ενός συστήματος ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ"

  

Πρίν απο λίγο (16/9/10 ώρα 20.οο), τελείωσε  η συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Έλληνας Πρωθυπουργός  στις Βρυξέλλες,στα πλαίσια  της  άτυπης συνόδου κορυφής  της Ε.Ε .

Αν και το θέμα της άτυπης συνόδου ήταν η ενίσχυση της οικονομίας της Ευρώπης και οι συμφωνίες που χρειάζεται να γίνουν μεταξύ της Ε.Ε και  των αναπτυσόμενων κρατών ,απ΄ότι φαίνεται συζητήθηκε έστω και  πλαγίως ο επαναπροσδιορισμός  της στάσης της Ευρώπης εμπρός στην πιθανότητα της δημιουργίας μιας ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ  ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

  Ο κ. Παπανδρέου  στον εισαγωγικό του λόγο , περιέγραψε με τη γνωστή νεοεποχήτικη  γλαφυρότητα  την  "πολυπολικότητα"  των  κοινωνιών  και  το ...αναπόφευκτο  της παγκοσμιοποίησης  της οικονομίας  και των πολιτισμών, τονίζοντας με έμφαση οτι πρέπει  η Ευρώπη να προχωρήσει στην  "υιοθέτηση κοινών αξιών" (;) ώστε  να καταφέρει να πετύχει τους  στόχους της.

Μετά  απο όλες αυτές τις επικοινωνιακές  "κορδέλες" δεν  αποτελούσε έκπληξη  η  αναφορά του  στην  παγκόσμια κυβέρνηση: "...συζητήσαμε για την εφαρμογή ενός συστήματος  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ".

Εδώ εμείς σταματάμε την αναφορά μας στα όσα είπε στη συνέχεια ο εντολοδόχος  πρωθυπουργός.

Δεν έχει καμία σημασία να σχολιάσουμε τα όσα είπε για  τα  "πράσινα ομόλογα" , "πράσινη ανάπτυξη" και τα ...πράσινα άλογα.

Αυτό που εχει σημασία για τον κάθε Ευρωπαίο πολίτη, είναι ότι  ΟΛΟΙ  οι ηγέτες  της Ε.Ε έχουν πυκνώσει  ανησυχητικά τις αναφορές τους σε μια "παγκόσμια κυβέρνηση"  την οποία δείχνουν ότι αναμένουν  με ανυπομονησία.

Αναρωτιώμαστε τί  άλλο περιμένουν  για να αντιδράσουν  οι δήθεν υγιείς πολιτικές ,πνευματικές και θρησκευτικές "ηγεσίες" των υπο κατάργηση ή  εξόντωση-κατά περίπτωση- κρατών μελών.

Η ταχύτητα  με την οποία κινούνται   οι δυνάμεις της "Νέας Εποχής"είναι τέτοια, που είναι δύσκολο να την αποκωδικοποιήσει  ακόμα και ο πιο "πονηρεμένος"  παρατηρητής.

Συνεχώς μας μιλάνε για την ανάγκη της δημιουργίας μιας "παγκόσμιας κυβέρνησης"  και μας περιγράφουν τα  "οφέλη" που θα προκύψουν απο την ανάδειξή της ,χωρίς όμως να  μας πουν απολύτως τίποτα για τη σύνθεσή της και τον τρόπο της  ....εκλογής της. 

Εννοείται ότι αυτή η "αναγκαιότητα", δεν προέκυψε ως αίτημα των λαών αλλά ως ζητούμενο  δίψυχων και πουλημένων  εξουσιών  που   δεν τους ενδιαφέρει φυσικά  η άποψη των λαών αφού δεν  σκοπεύουν  να κρατήσουν έστω και μια  κλωστή απο την κουρελιασμένη "παντιέρα"  της αστικής δημοκρατίας την οποία δήθεν  υπηρετούν ως  εκλεγμένοι  ηγέτες.

Εδώ και χρόνια καταγγέλουμε  την προπαγάνδα της "Νέας Εποχής",  η οποία αρχικά υποβάθμιζε την αξία της έννοιας  "Έθνος -κράτος" και  σήμερα  μας λέει ότι είναι αναπόφευκτη η "μετάλλαξή" του σε  συστατικό ενός  παγκόσμιου  "πολυπολικού" ,"πολυπολιτισμικού" και  "πολυθρησκευτικού" χυλού.

Χωρίς την  αποδοχή αυτής της  μολυσματικής και θανατηφόρας για την ελευθερία  "κοσμοαντίληψης", δεν είναι  δυνατόν να επιτευχθεί  η  ευρύτερη  "υποδοχή"  αυτής της πλανητικής δικτατορίας, την οποία  παραπλανητικά ονομάζουν παγκόσμια κυβέρνηση ή διακυβέρνηση.

Σήμερα, το μεγαλύτερο ζητούμενο απο τους λαούς , δεν είναι η δήθεν έξοδος απο την κρίση, ή  ποιά ιδεολογία θα  εξυπηρετήσει με τον ...δικαιώτερο τρόπο την παγκόσμια αναδιανομή  του πλούτου, αλλά το πως θα σταματήσει αυτή η  πολυδιαφημιζόμενη  και δυστυχώς αναδυόμενη  παγκόσμια "κυβέρνηση".

Με γκρίνια ,μιζέρια και στρουθοκαμηλισμό δεν  θα εμποδίσουμε τον εγκλεισμό μας στη  νέα παγκόσμια  "φυλακή" ,χρειάζεται πρώτα να αντιληφθούμε  το κίνδυνο  και μετά να σηκωθούμε  στα δύο πόδια  και να αγωνιστούμε  για την  ελευθερία μας.

 

Σχόλιο "Ο.Π":

Μία απαραίτητη διευκρίνηση : Για τον Ορθόδοξο Χριστιανό η ελευθερία  και  το αυτεξούσιο δεν είναι απλώς δύο  σπουδαία κοινωνικά αγαθά ,αλλά  δύο δώρα που  η άπειρος αγάπη του Δημιουργού   προσέφερε στο δημιούργημα.

Η τιμή και  η διαφύλαξη αυτών των δύο Θεόσδοτων δώρων,  δεν αποτελούν μόνο υποχρέωση  απο τον  αποδέκτη άνθρωπο ,αλλά  το μέσο πάνω στο οποίο η πίστη και η  μετάνοιά του  θα τον οδηγήσει,  δια της Θείας Χάριτος, στην σωτηριώδη  απόκτηση της "λειτουργικής  ελευθερίας" και τον Αγιασμό.