Η διαθήκη του στρατηγού Μακρυγιάννη

Εισαγωγή απο το "Ο.Π"
Μας ρωτούν  πολλοί αδελφοί μας: "Ξέρουμε ότι χρειάζεται πολλή προσευχή, αλλά σε κοσμικό επίπεδο τι να κάνουμε, ποιόν να ακολουθήσουμε, πως να αντισταθούμε,τι να ψηφίσουμε  όταν  θα γίνουν εκλογές;"
Αν ήταν  μια ή δύο οι  πραγματικές αιτίες   της σημερινής  κατάστασης , ίσως και οι απαντήσεις θα ήταν πιο εύκολες  ή τουλάχιστον  θα  είχαν   σαφέστερο  περιεχόμενο και στόχευση.Δυστυχώς όμως, οι αιτίες που μας έφθασαν μέχρι έδώ  είναι τόσες πολλές όσες και οι παραχωρήσεις που κάναμε στον διάβολο εμείς και όσοι εκλέχτηκαν εξ ημών  ως  "άρχοντες"  ή  "εκπρόσωποι" του λαού.

Δεν έχουμε ως λαός  αποφασίσει να ακολουθήσουμε εν μετανοία  την πορεία ενός νόμιμου , ειρηνικού  πλην αναγκαίου εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και για αυτό  βαδίζουμε  με αυτές τις απορίες  σαν χαμένοι  σε ένα  πολιτικό παζάρι,  όπου ο κάθε ένας παλιός και νέος   "υποψήφιος"  έχει  απλώσει την ιδεολογική του πραμάτεια  στον πάγκο  προσπαθώντας να "πουλήσει" σωτηρία , εθνική αξιοπρέπεια  και εν τέλει  ελπίδα.

Αυτό λοιπόν που  συστήνουμε είναι  μετάνοια και προσευχή  ώστε να έλθει το έλεος του Θεού και να μας αποκαλυφθεί   εκείνος ή εκείνοι που θα είναι σοβαροί , αποτελεσματικοί και  που με σεβασμό  "εις την πίστιν του Χριστού την Αγίαν και της πατρίδος  την ελευθερίαν" θα μας  οδηγήσουν μακρυά απο την  νεοεποχήτικη αγέλη  των "λυκόμορφων φορολογητών"  και δανειστών επικυριάρχων  της Νέας Τάξης.
Νομίζουμε  ότι στην διαθήκη  του Μακρυγιάννη, τα πράγματα μπαίνουν στη τάξη  που ορίζει το θέλημα  του Θεού  και μας δείχνουν  πως  μπορούμε να αποφύγουμε  την "τάξη" που ονειρεύονται οι  εχθροί  του έθνους  μας αλλά και του  ανθρώπινου γένους  συνολικά ( ευχαριστούμε τον φίλο Νίκο Τ. που μας υπενθύμισε αυτήν την  σημαντική  παρακαταθήκη - διαθήκη )

 Ο στρατηγός Μακρυγιάννης

Διαθήκη

Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως
και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι
γριγές να διακονεύουν και να τις βιάζουν
διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους

Το βράδυ της εξέγερσης της 3ης Σεπτέμβρη...
...λίγο πριν ξεκινήσει με τους  άνδρες τον για τα ανάκτορα να πολεμήσει για το Σύνταγμα, βέβαιος ότι θα πεθάνει και κρατώντας στο ένα χέρι το κοντάρι με το άσπρο πανί που γράφει «Εθνική Συνέλεψη - Σύνταγμα» και στο άλλο τον κονδυλοφόρο, κάθεται και γράφει τη διαθήκη του για το τι αφήνει στην οικογένειά του και τι στην πατρίδα.
Λέει στους δικούς του να το θάψουν κάτω από μια πέτρα ώστε, αν πεθάνει και του κάψουν το σπίτι το κείμενο αυτό να διασωθεί.


Εις δόξα του δίκιου και μεγάλου Θεού

ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕ. Εσύ, Κύριε, θα σώσης αυτό το έθνος. Είμαστε αμαρτωλοί, είσαι Θεός! Ελέησέ μας, φώτισέ μας, ένωσε μας και κίνησέ μας αναντίον του δόλου και της απάτης, της συστηματικής
τυραγνίας της πατρίδος και θρησκείας. Εις δόξας σου, Κύριε, σηκώνεται απόψε η σημαία της λευτεριάς αναντίον της τυραγνίας! Πατριώτες! Πεθαίνω διά την πατρίδα, Στέκω εις τον όρκον μου τον πρώτον. Δεν μπορώ, πατρίδα, να σε βλέπω τοιούτως και των σκοτωμένων τα παιδιά και οι γριγές να διακονεύουν και να τις βιάζουν διά κομμάτι ψωμί εις την τιμή τους οι απατεώνες της πατρίδος.
ΓΙΟΜΑΤΕΣ ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ από αγωνιστές και στα σοκάκια σου διακονεύουν αυτοίνοι οι αγωνισταί, οπού χύσανε το αίμα τους διά να ξαναειπωθή «πατρίδα Ελλάς». Είτε ελευτερία κατά τους αγώνες μας και θυσίες μας, είτε θάνατος σ' εμάς. Πεθαίνω εγώ πρώτος απόψε.

 Έχετε γειά, πατριώτες, και εις την άλλη ζωή σμίγομε, εκεί οπούναι και οι άλλοι οι συναγωνισταί μας, εις τον κόρφον του αληθινού βασιλέως, του μεγάλου Θεού, του αληθινού. 

Πατρίδα, σ' αφήνω ανήλικα παιδιά και γυναίκα αν τ' αφήσουνε ζωντανά, τ'αφήνω εις την προστασίαν σου. Κοίταξε οτ' είναι παιδιά του τίμιου αγωνιστή Μακρυγιάννη. Ποτέ αυτός δεν σε ψύχρανε εις τα δεινά σου και τώρα πρόθυμος να πεθάνη διά σένα για να σε ιδούνε τα παιδιά σου ελεύτερη Ελλάδα και όχι παλιόψαθα της τυραγνίας και των κολάκωνέ της.

ΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΩ κηδεμόνες τον κύριο Μιχαήλ Σκινά, Μελά, Δόσιον, Καλλεφουρνά, γυναικάδελφόν μου Σκουζέ και την γυναίκα μου. Και ν'ακολουθήσετε κατά την παλιά μου διαθήκη ό,τι διαλαβάνει κι αν αμελήσετε εις την άλλη ζωή θα μου δώσετε λόγον. Βιαστικός γράφω και με την σημαία μου εις το χέρι, Έχετε γειά όλοι και τυραννίαν να μην αφήσετε να φωλιάση εις την
πατρίδα, να μην ντροπιάσετε τόσα αίματα που χύθηκαν.

1843 Σεπτεμβρίος   μεσάνυχτα
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης