Αγαπισμός και “δωρεά” οργάνων
(Αναδημοσίευση απο το http://egolpio.wordpress.com)
Και, τώρα, εισερχόμεθα στον χώρο του Αγαπισμού. Πώς θα βρη έκφραση η αγάπη μας; Και, μάλιστα, απέναντι στον άνθρωπο; Ποιόν άνθρωπο; Αυτόν, τον νεκρό, ή κάποιον άλλον, π.χ. τον δέκτη, που περιμένει στην γωνία;
ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ
Γράφει ο Ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Αν μιλάμε για τον νεκρό, η «αγάπη» μας προς αυτόν, πώς θα βρη έκφραση; Προφανώς, με το να σταματήσωμε να τον θεωρούμε ζωντανό (είναι;), αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου, με το να τον αγαπήσωμε εις τέλος, και να του εκπληρώσωμε οποιαδήποτε προεκπεφρασμένη του επιθυμία (τί άλλο μένει;). Π.χ., να ψάξωμε να βρούμε μήπως είχε εκφράσει την επιθυμία να γινόταν… δωρητής σώματος. “Αν ναι, τότε, θα πρέπη να κάνωμε το πάν να του εκπληρώσωμε αυτή του την τελευταία επιθυμία. Αυτό απαιτεί η «αγάπη»… Και, την συνέχεια, την φαντάζεσθε…
Αν, όμως, μιλάμε για την «αγάπη» μας προς τον συνάνθρωπο, αυτόν δηλ., τον...
οποιονδήποτε, που περιμένει στην γωνία, δηλ. τον δέκτη, τότε, πώς θα βρη έκφραση η «αγάπη» μας; Ε, πώς αλλιώς, παρά με το να κάνωμε το παν να τον αναπαύσωμε, αναλαμβάνοντας την μέριμνα να του βρούμε το ή τα όργανα που χρειάζεται. Κι ας προέρχωνται από ανυπεράσπιστους ταλαίπωρους, που, πολύ πιθανόν, τους σκοτώνουμε, στην ουσία, αφού δεν ξέρωμε την στιγμή του θανάτου τους, για να τους πάρωμε τα όργανα. Ούτε, βέβαια, ξέρομε, αν, την στιγμή που τους παίρνουν τα όργανα, εκείνοι αυτό το εγκρίνουν. Μα, τί λέω; Αφού είναι νεκροί οι άνθρωποι, τί να εγκρίνουν; Δεν χρειάζεται να το εγκρίνουν. Το είχαν εγκρίνει πριν. Έστω, με την «εικαζόμενη συναίνεση»!
οποιονδήποτε, που περιμένει στην γωνία, δηλ. τον δέκτη, τότε, πώς θα βρη έκφραση η «αγάπη» μας; Ε, πώς αλλιώς, παρά με το να κάνωμε το παν να τον αναπαύσωμε, αναλαμβάνοντας την μέριμνα να του βρούμε το ή τα όργανα που χρειάζεται. Κι ας προέρχωνται από ανυπεράσπιστους ταλαίπωρους, που, πολύ πιθανόν, τους σκοτώνουμε, στην ουσία, αφού δεν ξέρωμε την στιγμή του θανάτου τους, για να τους πάρωμε τα όργανα. Ούτε, βέβαια, ξέρομε, αν, την στιγμή που τους παίρνουν τα όργανα, εκείνοι αυτό το εγκρίνουν. Μα, τί λέω; Αφού είναι νεκροί οι άνθρωποι, τί να εγκρίνουν; Δεν χρειάζεται να το εγκρίνουν. Το είχαν εγκρίνει πριν. Έστω, με την «εικαζόμενη συναίνεση»!
Αυτά, δυστυχώς, τα φαιδρά, συνάγονται εκ των λόγων και των υπονοουμένων του συγγραφέως.
Απόσπασμα από την
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΝΙΚ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΓΟΝΙΔΙΩΜΑ»
μοναχός ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Ο αγαπητός μας φίλος Ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης μας έστειλε υπο μορφήν σχολίου κάποιες σημαντικές παρατηρήσεις τις οποίες μεταφέρουμε απο το πεδίο των σχολίων στην παρούσα ανάρτηση:
ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ
Γράφει ο Ιατρός κ. Κυπριανός Χριστοδουλίδης
Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι ακόμα, σε όσα γράφει στην Κριτική του ο Μοναχός Δαμασκηνός, για να φανεί το μέγεθος παραχάραξης της αγίας ημών Πίστεως, με τα γραφόμενα, δυστυχώς, από κατέχοντα υψηλό ιερατικό αξίωμα.
Γράφει ο ιεράρχης :
Υποθέτω έχει υπόψιν του το "εν τη καρδία το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς", του αγίου Γρηγορίου επισκόπου Θεσ/νίκης, ή Παλαμά, και ωστόσο, προσεταιρίζεται την επιβεβαίωση εκ της Ιατρικής επιστήμης : Ο εγκεφαλικός "θάνατος" σημαίνει "νεκρός άνθρωπος" και η αγάπη επιτρέπει τα υπόλοιπα.
Οι της Νευρολογίας ειδικοί (καθηγητής Μπαλογιάννης και άλλοι) μιλούν για εγκεφαλικά "νεκρούς" λόγω εκτεταμένης (εγκέφαλος) η περιορισμένης (εγκεφαλικό στέλεχος) βλάβης στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Που οδηγεί μοιραία στη διακοπή της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και στο φυσικό τέλος. Εξαιρέσεις υπάρχουν και λάθος διαγνώσεις θα υπάρχουν πάντα.
Όμως οι εγκεφαλικά "νεκροί" και αναπνοή έχουν, και καρδιακή λειτουργία έχουν, και αντανακλαστικά έχουν, και άλλα πολλά έχουν. Δηλαδή, την ψυχή τους την έχουν.
Με τα μηχανήματα; Θα ρωτήσει κάποιος.
Με τα μηχανήματα, απαντώ. Διότι τα βάλαμε για να τους κάνουμε καλά, όχι για να τους παίρνουμε τα όργανα, όταν δεν γίνονται καλά.
Ο μητροπολίτης Μεσογαίας έχει επικαλεσθεί μερικά παραδείγματα εκ της δικής του επιστήμης. Ένα είναι το χωρίον της Προς Γαλάτας Επιστολής, του Απ. Παύλου (δ΄ 15-16), όπου ο Συγγραφεύς για να υπερτονίσει την αγάπη των αδελφών του γράφει ότι ακόμη και τα μάτια τους θα του έδιναν, κάτι που ποτέ δεν μπορεί να γίνει.
Ένα δεύτερο είναι από το Γεροντικό, αν δεν κάνω λάθος, όπου ένας ασκητής λέγει ότι θα έκανε χίλια κομμάτια την καρδιά του για να τη δώσει στους αμαρτωλούς για να σωθούν κια ένας άλλος, ήθελε να δώσει το δικό του δέρμα σε έναν λεπρό κι εκείνος να πάρει το δικό του.
Αυτού του είδους οι καθ΄ υπερβολήν γραφές εκλαμβάνονται από τον μητροπολίτη αυτολεξεί και προσπαθεί να διαστρέψει τη σωφροσύνη και το Ορθόδοξο φρόνημα του λαού (σημ. έχουμε 6 δωρητές ανά εκατομμύριο) προτείνοντας το ενσυνείδητο βίωμα της αγάπης. Μετά θα ακολουθήσει η "έκφραση" με την εκούσια αποδοχή της δωρεάς οργάνων και την κάρτα του δωρητή.
Ο λόγος του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, όπως και άλλων πατέρων τους οποίους δεν αναφέρω χάριν συντομίας, μετατίθεται σε γραφή συμβολική. Κυριολεκτική είναι αυτό που γράφει ο απ. Παύλος και το Γεροντικό. Αν, λοιπόν, αυτό δεν αποτελεί πλήρη παραχάραξη λόγου και εννοήματος λόγου, ομολογώ, αδυνατώ να βρώ κάτι άλλο, που να ερμηνεύει διαφορετικά τη στάση που τηρεί ο συγκεκριμένος ιεράρχης στο θέμα των μεταμοσχεύσεων.
Άλωστε, η παραπαίουσα στάση του, να είναι αντίθετος με την κάρτα του πολίτη και υπέρ των μεταμοσχεύσεων, φανερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι στην κάρτα της απάτης (του πολίτη) θα είναι καταχωρημένα τα στοιχεία ιστοσυμβατότητας του κατόχου της, ώστε η τράπεζα δεδομένων να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή, ποιος έχει συμβατά όργανα με έναν άλλο;
Γράφει ο ιεράρχης :
"Προφανώς, με το να σταματήσωμε να τον θεωρούμε ζωντανό (είναι;), αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου, με το να τον αγαπήσωμε εις τέλος, και να του εκπληρώσωμε οποιαδήποτε προεκπεφρασμένη του επιθυμία (τί άλλο μένει;)."
Υποθέτω έχει υπόψιν του το "εν τη καρδία το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς", του αγίου Γρηγορίου επισκόπου Θεσ/νίκης, ή Παλαμά, και ωστόσο, προσεταιρίζεται την επιβεβαίωση εκ της Ιατρικής επιστήμης : Ο εγκεφαλικός "θάνατος" σημαίνει "νεκρός άνθρωπος" και η αγάπη επιτρέπει τα υπόλοιπα.
Οι της Νευρολογίας ειδικοί (καθηγητής Μπαλογιάννης και άλλοι) μιλούν για εγκεφαλικά "νεκρούς" λόγω εκτεταμένης (εγκέφαλος) η περιορισμένης (εγκεφαλικό στέλεχος) βλάβης στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Που οδηγεί μοιραία στη διακοπή της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και στο φυσικό τέλος. Εξαιρέσεις υπάρχουν και λάθος διαγνώσεις θα υπάρχουν πάντα.
Όμως οι εγκεφαλικά "νεκροί" και αναπνοή έχουν, και καρδιακή λειτουργία έχουν, και αντανακλαστικά έχουν, και άλλα πολλά έχουν. Δηλαδή, την ψυχή τους την έχουν.
Με τα μηχανήματα; Θα ρωτήσει κάποιος.
Με τα μηχανήματα, απαντώ. Διότι τα βάλαμε για να τους κάνουμε καλά, όχι για να τους παίρνουμε τα όργανα, όταν δεν γίνονται καλά.
Ο μητροπολίτης Μεσογαίας έχει επικαλεσθεί μερικά παραδείγματα εκ της δικής του επιστήμης. Ένα είναι το χωρίον της Προς Γαλάτας Επιστολής, του Απ. Παύλου (δ΄ 15-16), όπου ο Συγγραφεύς για να υπερτονίσει την αγάπη των αδελφών του γράφει ότι ακόμη και τα μάτια τους θα του έδιναν, κάτι που ποτέ δεν μπορεί να γίνει.
Ένα δεύτερο είναι από το Γεροντικό, αν δεν κάνω λάθος, όπου ένας ασκητής λέγει ότι θα έκανε χίλια κομμάτια την καρδιά του για να τη δώσει στους αμαρτωλούς για να σωθούν κια ένας άλλος, ήθελε να δώσει το δικό του δέρμα σε έναν λεπρό κι εκείνος να πάρει το δικό του.
Αυτού του είδους οι καθ΄ υπερβολήν γραφές εκλαμβάνονται από τον μητροπολίτη αυτολεξεί και προσπαθεί να διαστρέψει τη σωφροσύνη και το Ορθόδοξο φρόνημα του λαού (σημ. έχουμε 6 δωρητές ανά εκατομμύριο) προτείνοντας το ενσυνείδητο βίωμα της αγάπης. Μετά θα ακολουθήσει η "έκφραση" με την εκούσια αποδοχή της δωρεάς οργάνων και την κάρτα του δωρητή.
Ο λόγος του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, όπως και άλλων πατέρων τους οποίους δεν αναφέρω χάριν συντομίας, μετατίθεται σε γραφή συμβολική. Κυριολεκτική είναι αυτό που γράφει ο απ. Παύλος και το Γεροντικό. Αν, λοιπόν, αυτό δεν αποτελεί πλήρη παραχάραξη λόγου και εννοήματος λόγου, ομολογώ, αδυνατώ να βρώ κάτι άλλο, που να ερμηνεύει διαφορετικά τη στάση που τηρεί ο συγκεκριμένος ιεράρχης στο θέμα των μεταμοσχεύσεων.
Άλωστε, η παραπαίουσα στάση του, να είναι αντίθετος με την κάρτα του πολίτη και υπέρ των μεταμοσχεύσεων, φανερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι στην κάρτα της απάτης (του πολίτη) θα είναι καταχωρημένα τα στοιχεία ιστοσυμβατότητας του κατόχου της, ώστε η τράπεζα δεδομένων να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή, ποιος έχει συμβατά όργανα με έναν άλλο;
ΟΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να συμπληρώσω κάτι ακόμα, σε όσα γράφει στην Κριτική του ο Μοναχός Δαμασκηνός, για να φανεί το μέγεθος παραχάραξης της αγίας ημών Πίστεως, με τα γραφόμενα, δυστυχώς, από κατέχοντα υψηλό ιερατικό αξίωμα.
Γράφει ο ιεράρχης :
"Προφανώς, με το να σταματήσωμε να τον θεωρούμε ζωντανό (είναι;), αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου, με το να τον αγαπήσωμε εις τέλος, και να του εκπληρώσωμε οποιαδήποτε προεκπεφρασμένη του επιθυμία (τί άλλο μένει;)."
Υποθέτω έχει υπόψιν του το "εν τη καρδία το λογιστικόν ημών είναι επιστάμεθα ακριβώς", του αγίου Γρηγορίου επισκόπου Θεσ/νίκης, ή Παλαμά, και ωστόσο, προσεταιρίζεται την επιβεβαίωση εκ της Ιατρικής επιστήμης : Ο εγκεφαλικός "θάνατος" σημαίνει "νεκρός άνθρωπος" και η αγάπη επιτρέπει τα υπόλοιπα.
Οι της Νευρολογίας ειδικοί (καθηγητής Μπαλογιάννης και άλλοι) μιλούν για εγκεφαλικά "νεκρούς" λόγω εκτεταμένης (εγκέφαλος) η περιορισμένης (εγκεφαλικό στέλεχος) βλάβης στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Που οδηγεί μοιραία στη διακοπή της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και στο φυσικό τέλος. Εξαιρέσεις υπάρχουν και λάθος διαγνώσεις θα υπάρχουν πάντα.
Όμως οι εγκεφαλικά "νεκροί" και αναπνοή έχουν, και καρδιακή λειτουργία έχουν, και αντανακλαστικά έχουν, και άλλα πολλά έχουν. Δηλαδή, την ψυχή τους την έχουν.
Με τα μηχανήματα; Θα ρωτήσει κάποιος.
Με τα μηχανήματα, απαντώ. Διότι τα βάλαμε για να τους κάνουμε καλά, όχι για να τους παίρνουμε τα όργανα, όταν δεν γίνονται καλά.
Ο μητροπολίτης Μεσογαίας έχει επικαλεσθεί μερικά παραδείγματα εκ της δικής του επιστήμης. Ένα είναι το χωρίον της Προς Γαλάτας Επιστολής, του Απ. Παύλου (δ΄ 15-16), όπου ο Συγγραφεύς για να υπερτονίσει την αγάπη των αδελφών του γράφει ότι ακόμη και τα μάτια τους θα του έδιναν, κάτι που ποτέ δεν μπορεί να γίνει.
Ένα δεύτερο είναι από το Γεροντικό, αν δεν κάνω λάθος, όπου ένας ασκητής λέγει ότι θα έκανε χίλια κομμάτια την καρδιά του για να τη δώσει στους αμαρτωλούς για να σωθούν κια ένας άλλος, ήθελε να δώσει το δικό του δέρμα σε έναν λεπρό κι εκείνος να πάρει το δικό του.
Αυτού του είδους οι καθ΄ υπερβολήν γραφές εκλαμβάνονται από τον μητροπολίτη αυτολεξεί και προσπαθεί να διαστρέψει τη σωφροσύνη και το Ορθόδοξο φρόνημα του λαού (σημ. έχουμε 6 δωρητές ανά εκατομμύριο) προτείνοντας το ενσυνείδητο βίωμα της αγάπης. Μετά θα ακολουθήσει η "έκφραση" με την εκούσια αποδοχή της δωρεάς οργάνων και την κάρτα του δωρητή.
Ο λόγος του αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, όπως και άλλων πατέρων τους οποίους δεν αναφέρω χάριν συντομίας, μετατίθεται σε γραφή συμβολική. Κυριολεκτική είναι αυτό που γράφει ο απ. Παύλος και το Γεροντικό. Αν, λοιπόν, αυτό δεν αποτελεί πλήρη παραχάραξη λόγου και εννοήματος λόγου, ομολογώ, αδυνατώ να βρώ κάτι άλλο, που να ερμηνεύει διαφορετικά τη στάση που τηρεί ο συγκεκριμένος ιεράρχης στο θέμα των μεταμοσχεύσεων.
Άλωστε, η παραπαίουσα στάση του, να είναι αντίθετος με την κάρτα του πολίτη και υπέρ των μεταμοσχεύσεων, φανερώνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Αμφιβάλλει μήπως κανείς ότι στην κάρτα της απάτης (του ποίτη) θα είναι καταχωρημένα τα στοιχεία ιστοσυμβατότητας του κατόχου της, ώστε η τράπεζα δεδομένων να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή, ποιος έχει συμβατά όργανα με έναν άλλο;