"Αλληλεγγύη - συνεργασία " - Δύο παρεξηγημένες και πολυερμηνευμένες λέξεις

 

 

Διαβάζοντας τις  δηλώσεις  του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος στην εκδήλωση του γνωστού για τις νεοεποχήτικες και αντιεκκλησιαστικές θέσεις τηλεοπτικού σταθμού  ΣΚΑΪ, όπως  δημοσιεύτηκαν  την παραμονή των Χριστουγέννων , παρατηρήσαμε την  ιδιαίτερη αναφορά του  στο "πνεύμα  συνεργασίας και αλληλεγγύης".

Είπε λοιπόν μεταξύ των άλλων ο Μακαριώτατος :

«Αυτή τη στιγμή είναι μονόδρομος και πρέπει όλοι να το καταλάβουμε αυτό, ότι χρειαζόμαστε την συνεργασία κάθε μορφής, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή...Ο τόπος μας έχει γνωρίσει πολλές φορές δυσκολίες και πολλές φορές αδιέξοδα. Βρήκε όμως την δύναμη μέσα από την παράδοση του, μέσα από τις αρχές του και τις αξίες στις οποίες στηρίζεται ο Έλληνας, να ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες...Εύχομαι να οπλιστούμε με υπομονή, με αγάπη αλλά κυρίως με πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας»

Δεν θεωρούμε  ότι ο Μακαριώτατος είχε   άλλα κατα  νου ,όταν  έκανε  αυτές τις δηλώσεις  περί συνεργασίας και αλληλεγγύης , ωστόσο επειδή ο λόγος του έχει σημαίνουσα βαρύτητα , είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ερμηνευθεί   απο πολλούς με κοσμικό και  μικροπολιτικό  τρόπο που ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με την Ορθόδοξη  ποιμαντική παράδοση  

Σίγουρα ο δρόμος  προς την σωτηρία και την  Ανάσταση  ψυχών και σωμάτων ,  είναι  για έναν  βαπτισμένο Ορθόδοξο Χριστιανό  μονόδρομος και  ταυτοχρόνως  ελεύθερη επιλογή ζωής.

Είναι επίσης βέβαιο , κατά τις εντολές  που μας έδωσε ο  Σωτήρας μας και μοναδικός Μεσσίας  Ιησούς Χριστός , δια των Αγίων Αποστόλων  και όλων των  Αγίων ,Μαρτύρων και Ομολογητών Του ,ότι  αυτή  η επιλογή ζωής  δεν μπορεί  παρά να έχει  ως  βασικά χαρακτηριστικά  την αγάπη , την υπομονή , την αλληλεγγύη  και ασφαλώς την συνεργασία.Το ερώτημα δεν είναι  ποιούς  θα αγαπάμε  ούτε  πότε θα  θα πρέπει να δείχνουμε υπομονή , διότι ο Χριστός μας είπε  με   κάθε σαφήνεια  ότι  πρέπει να αγαπάμε  όλοι  όλους  και με την Σταυρική Του θυσία  μας έδειξε  πώς και πότε  πρέπει να δείχνουμε υπομονή.Το ερώτημα   φυσικά δεν τίθεται ούτε στο ποιό είναι το πνεύμα της αλληλεγγύης  και εκεί τα πράγματα είναι απολύτως ξεκάθαρα  και προφανώς  προκύπτουν απο την βασική  και κύρια εντολή του Κυρίου μας "Αγάπα  τον πλησίον σου ως εαυτόν".

Εκεί  που  δημιουργούνται   τα ερωτηματικά  και  ενδεχομένως  θα αρχίσουν  οι εκ δεξιών και εξ ευωνύμων    παρελκυστικές   ερμηνείες είναι στο σημείο όπου ο Μακαριώτατος  θεωρεί ως μονόδρομο την  "συνεργασία κάθε μορφής".

Το να αγαπώ  ακόμα και τον εχθρό μου  δεν σημαίνει ότι θα συνεργαστώ  μαζί του  στην κακία  ή στην αδικία ,ούτε φυσικά  θα  εξασκηθούμε στην αλληλεγγύη και την υπομονή  με το να υπακούσουμε στις προδιαγραφές μιας ψευτοουμανιστικής  αγάπης ή πολύ περισσότερο μιας  λαοκτόνας   και εθνοκτόνας  πολιτικής  που  βαπτίσθηκε απο  ένα  ή περισσότερα κόμματα ως  σωτήρια και λυτρωτική.Για παράδειγμα  δεν είναι  σωτήριο ή λυτρωτικό  να ...συνεργαστούμε   υπακούοντας στην  εκβιαστική  εντολή  της κυβέρνησης  θα πάρετε  την "κάρτα του πολίτη" αλλιώς θα  πεινάσετε ,θα αποκλειστείτε, θα υποφέρετε και θα εξοντωθείτε.Δεν  θα κερδίσουμε προφανώς  συναινώντας    στην   απαξίωση και στον ευτελισμό των Θεοσδότων δώρων της ελευθερίας  και του αυτεξουσίου.Αν δείξουμε "πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης" κατά τις  κυβερνητικές επιθυμίες , τότε  θα πρέπει  να  απωλέσουμε  άπαξ και δια παντός  όχι μόνο την εθνική μας αξιοπρέπεια αλλά και την ίδια  την ψυχή μας.

Πως είναι δηλαδή δυνατόν να δεχτούμε μια κάρτα που υπηρετεί  ένα  ολοκληρωτικό σύστημα  (ηλεκτρονική διακυβέρνηση)  βασισμένο στον  δυσώνυμο αριθμό;

Πως θα  είμαι  συνεργάσιμος  με την  ηλεκτρονική δικτατορία  της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" και  ταυτοχρόνως  θα είμαι συνεπής με την " την παράδοση , τις αρχές  και τις αξίες στις οποίες στηρίζεται ο Έλληνας ";

Εκτός φυσικά και άν  αντικαταστήσω την λέξη "παράδοση"  με την φράση  "παγκόσμια συλλογικότητα"  , την λέξη "αξία"  μετο νεοεποχήτικο δόγμα  "δεν υπάρχει  διαχωρισμός καλού- κακού"  και τις Ορθόδοξες  αρχές μου  με  τα πανθρησκειακά κελεύσματα  της "νέας" ψευτοθεολογίας.

Σε αυτά τα ζητήματα   και στα  ψευτοδιλήμματα  της "Νέας Εποχής" έχει προ πολλού απαντήσει Θεοπνεύστως    ο Άγιος Ιωάννης ο  Χρυσόστομος :

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος - Περὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ

Προέλευση κειμένου: Ἱερὰ Μονὴ Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους

---

Ἄρα λοιπὸν δὲν ἔχει δίκαιον νὰ μᾶς ἀποστρέφεται καὶ νὰ μᾶς τιμωρῇ, ὅταν εἰς ὅλα μᾶς ...παρέχει τὸν ἐαυτόν Του καὶ ἐμεῖς ἀντιδρῶμεν; Εἶναι εἰς τὸν καθένα ὁπωσδήποτε φανερόν. Διότι, ἐὰν θέλῃς νὰ καλλωπισθῇς, λέγει, στολίσου μὲ τὸν ἰδικόν μου καλλωπισμόν. Ἐὰν θέλῃς νὰ ὁπλισθῇς, ὁπλίσου μὲ ἰδικά μου ὅπλα. ἐὰν θέλῃς νὰ ἐνδυθῇς, φόρεσε τὸ ἰδικόν μου ἔνδυμα. ἐὰν θέλῃς νὰ τραφῇς, φᾶγε εἰς τὴν ἰδικήν μου τράπεζαν. ἐὰν θέλῃς νὰ ὁδοιπορήσῃς, ἀκολούθησε τὴν ἰδικήν μου ὁδόν. ἐὰν θέλῃς νὰ κληρονομήσῃς, κληρονόμησε τὴν ἰδικήν μου κληρονομίαν. ἐὰν θέλῃς νὰ εἰσέλθῃς εἰς τὴν πατρίδα, ἔμπα εἰς τὴν πόλιν τῆς ὁποίας τεχνίτης καὶ δημιουργὸς εἶμαι ἐγώ. ἐὰν θέλῃς νὰ κτίσῃς οἰκίαν, ἔλα εἰς τὰς ἰδικάς μου σκηνάς. Διότι ἐγὼ δι᾿ ὅσα δίδω δὲν ζητῶ ἀμοιβήν, ἀλλὰ ἐὰν θελήσῃς νὰ χρησιμοποιήσῃς ὅλα τὰ ἰδικά μου, διὰ τὴν πρᾶξιν σου αὐτὴν θὰ σοῦ ὀφείλω ἐπιπλέον καὶ ἀμοιβήν. Τί θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ ἰσάξιον πρὸς αὐτὴν τὴν γενναιοδωρίαν; Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τί τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις; Διατὶ ἀποστρέφεσαι αὐτὸν ποὺ σὲ ἀγαπᾷ; Διατὶ κοπιάζεις διὰ τὸν κόσμο; Διατὶ ἀντλεῖς νερὸ μὲ τρυπημένο πιθάρι; Διότι αὐτὸ σημαίνει νὰ καταπονῆσαι εἰς τὴν ζωὴν αὐτήν. Διατὶ λαναρίζεις τὴν φωτιά; Διατὶ πυγμαχεῖς εἰς τὸν ἀέρα; Διατὶ τρέχεις ἄδικα; Κάθε τέχνη δὲν ἔχει καὶ ἕνα σκοπόν; Εἰς τὸν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερόν. Δεῖξε μου καὶ σὺ τὸν σκοπὸν τῆς σπουδῆς εἰς τὴν ζωήν.

Ὁ Κύριος ἀπευθυνόμενος πρὸς ἡμᾶς
Ἁγίου Ἰωάννου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμουἀπόσπασμα ἐκ τῆς οστ´ (76) ὁμιλίας αὐτοῦ εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον Εὐαγγέλιον 24,16-31 (ΕΠΕ τόμ. 12, σελ. 34)

Ἐγὼ πατήρ, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ Νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφεύς, ἐγὼ ἱμάτιον, ἐγὼ ῥίζα, ἐγὼ θεμέλιος. Πᾶν ὅπερ ἂν θέλῃς ἐγώ. Μηδενὸς ἐν χρείᾳ καταστῇς. Ἐγὼ δουλεύσω. Ἦλθον γὰρ διακονῆσαι, οὐ διακονηθῆναι. Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοι σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις; τί τόν φιλοῦντα ἀποστρέφῃ; τί τῷ κόσμῳ κάμνεις; τί εἰς πίθον ἀντλεῖς τετρημένον; Τοῦτο γάρ ἐστιν εἰς τὸν παρόντα βίον πονεῖσθαι. Τί εἰς πῦρ ξαίνεις; τί τῷ ἀέρι πυκτεύεις;
Ἐγὼ εἶμαι πατέρας, ἐγὼ ἀδελφός, ἐγὼ νυμφίος, ἐγὼ οἰκία, ἐγὼ τροφή, ἐγὼ ἔνδυμα, ἐγὼ ρίζα, ἐγὼ θεμέλιον, κάθε τι τὸ ὁποῖον θέλεις ἐγώ· νὰ μὴν ἔχεις ἀνάγκην ἀπὸ τίποτε. Ἐγὼ καὶ θὰ σὲ ὑπηρετήσω· διότι ᾖλθα νὰ ὑπηρετήσω, ὄχι νὰ ὑπηρετηθῶ. Ἐγὼ εἶμαι καὶ φίλος, καὶ μέλος τοῦ σώματος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφός, καὶ ἀδελφὴ καὶ μητέρα, ὅλα ἐγώ· ἀρκεῖ νὰ διάκεισαι φιλικὰ πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ ἔγινα πτωχὸς διὰ σέ· ἔγινα καὶ ἐπαίτης διὰ σέ· ἀνέβηκα ἐπάνω εἰς τὸν Σταυρὸν διὰ σέ· ἐτάφην διὰ σέ· εἰς τὸν οὐρανὸν ἄνω διὰ σὲ παρακαλῶ τὸν Πατέρα· κάτω εἰς τὴν γῆν ἐστάλην ἀπὸ τὸν Πατέρα ὡς μεσολαβητὴς διὰ σέ. Ὅλα δι᾿ ἐμὲ εἶσαι σύ· καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερον θέλεις;

πηγή