Υπάρχει «Ειδωλολατρία» στην Ορθοδοξία;


(Απο το e-mail μας)
Γράφει ο Κ.Σ
Με αφορμή το «σχόλιο …χωρίς σχόλια» του Εμμανουήλ, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις που αφορούν όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς.
Κατ’ αρχήν έχω την εντύπωση ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα στο χώρο της εκκλησίας είναι η εκκοσμίκευση. Θεωρώ επίσης ότι εκτός απ αυτά που αναφέρονται στο κείμενο του Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου το οποίο δημοσιεύθηκε στον Ορθόδοξο Τύπο στις 16/7/2010 υπάρχει ένα σημαντικό πρόβλημα στο τι πρέπει να θεωρείται «Υπακοή» είτε του κληρικού προς τον Επίσκοπο, αλλά είτε και του λαϊκού προς τον πνευματικό του.
Το πρόβλημα γίνεται μεγαλύτερο, όταν ο Επίσκοπος ή ο πνευματικός δεν ορθοτομεί το λόγο της αληθείας και ο «υπακούων» κληρικός ή λαϊκός όντας προσκολλημένος στο πρόσωπο στο οποίο κάνει υπακοή, αυτομάτως γίνεται «ειδωλολάτρης», διότι δεν κάνει χρήση τόσο της κριτικής του σκέψης όσο και της ατομικής του ελευθερίας, με αποτέλεσμα να καταλήγουμε σε σχέση που συναντάται στους γκουρού και τις σέχτες!...
Ο Πατέρας Θεόδωρος Ζήσης έχει γράψει προ καιρού ένα πολύ σημαντικό βιβλίο περί «Κακής Υπακοής και Καλής Ανυπακοής».
Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό θέμα που αφορά κυρίως τον κλήρο. Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τους λαϊκούς, δε νομίζω να υπάρχει δικαιολογία για έναν κληρικό να μη μπορεί να μη γνωρίζει πού είναι η Αλήθεια και να κάνει τη διάκριση αυτή. 
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα, γιατί κάποιοι κληρικοί οχυρώνονται πίσω από αυτό που λέει ο Μητροπολίτης τους; Χωρίς να θέλω να γίνω κριτής, ερωτώ : Μήπως τους έχει κυριεύσει το κοσμικό φρόνημα; (αποτέλεσμα υπερηφάνειας ίσως;) Μήπως γιατί είναι βολεμένοι σε μια ενορία που είτε είναι κοντά στο σπίτι τους, μήπως σκέφτονται περισσότερο σα δημόσιοι υπάλληλοι που φοβούνται τη δυσμενή μετάθεση; Αν συμβαίνει κάτι από αυτά ή κάτι άλλο παρόμοιο με αυτά τι αποδεικνύεται; Ότι το πρόβλημα στη ρίζα του είναι η έλλειψη ομολογιακού φρονήματος, το οποίο συχνά εκφράζεται με το ότι «δε μπορεί να αντιδράσει ένας μόνος του», «δε θα βγάλει ένας τα κάστανα από τη φωτιά» ή και το πιο βολικό μια και θέτει και το θέμα της Υπακοής για τους «αντιφρονούντες» είναι ότι το λέει ο Μητροπολίτης ώστε να καταπνιγούν οι αντιδρώσες φωνές και να βαφτισθούν ως «ταλιμπάν», «ορθοδοξαμύντορες» κλπ.
Σίγουρα ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός όταν αντέδρασε μόνος του εναντίον των λατινοφρονούντων ορθοδόξων, δεν θεωρούσε τον εαυτό του Άγιο (αγιοποιήθηκε αργότερα). Το κίνητρό του αλλά και όλων όσων στην ιστορία αντιστάθηκαν με παρόμοιο τρόπο στις διάφορες αιρέσεις, ήταν η ακλόνητη πίστη τους στον Ιησού Χριστό και την Εκκλησία του. Συνεπώς, το θέμα είναι πιο σύνθετο και εγώ δεν είμαι ο καταλληλότερος που θα δώσει λύση. Καταθέτω την παρακάτω σκέψη όμως με αφορμή το σχόλιο του Εμμανουήλ και θα ήθελα να ακούσω και τις δικές σας γνώμες.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν πολύ καλή προαίρεση. Θυμάμαι μια ομιλία του μακαριστού Παναγοπούλου, ο οποίος έλεγε σχετικά, ότι ο Ιούδας κοινώνησε από τα χέρια του ίδιο του Χριστού και παρ’ όλα αυτά τον πρόδωσε. Επίσης έλεγε, ότι την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης οι μάστορες της κιβωτού χάθηκαν και γλύτωσε μόνο ο Νώε και η οικογένειά του. Συμπληρωματικά θα ήθελα να πω ότι παρ’ ότι το εύχομαι, δεν πιστεύω ότι όλα τα πνευματικοπαίδια του πατρός Πορφυρίου είναι άγιοι επειδή είχαν Άγιο γέροντα. Έτσι λοιπόν έχω την ταπεινή άποψη ότι το πού θα καταλήξει ο καθένας από εμάς έχει να κάνει εκτός από τη βοήθεια του πνευματικού του που είναι σημαντικότατη (ποιος άλλωστε το αμφισβητεί;) και από τον προσωπικό του αγώνα.
Συμπερασματικά θα ήθελα να πω ότι ο πιστός είτε είναι κληρικός είτε λαϊκός πρέπει να έχει πάντα κατά νου ότι υπακοή κάνουμε στον Ιησού Χριστό και δεν πρέπει να θεοποιείται ούτε ο πνευματικός σαν πρόσωπο, ούτε ο Επίσκοπος σαν πρόσωπο ούτε κανένας άλλος.
Ταυτόχρονα όμως πρέπει όλοι μας από τη θέση που βρίσκεται ο καθένας να μελετά και να γνωρίζει αυτά που λέει η Εκκλησία μας, το Ευαγγέλιο οι Οικουμενικές σύνοδοι και η παράδοση, μακριά από εκκοσμικευμένες αντιλήψεις και να είμαστε έτοιμοι ο καθένας στο μέτρο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων του να είναι έτοιμος καταθέσει την ομολογία του ως Ορθόδοξος, «αράττοντας το Σταυρό αυτού» και ακολουθώντας το Χριστό στο μαρτύριο.
Αμήν.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις