Η ελευθερία του ανθρώπου ως Θεόσδοτο δώρο ή ως προϊόν;

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναδημοσιεύσαμε  μια είδηση απο την "Ελευθεροτυπία"  η οποία αναφερόταν στην πρόθεση της Ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει   στις φυλακές  το σύστημα της ψηφιακής διαχείρισης και ελέγχου της ελευθερίας των κρατουμένων.Η ανάρτηση είχε τίτλο:Ερχονται και στην χώρα μας τα "ηλεκτρονικά βραχιόλια" παρακολούθησης πολιτών!( http://orthodox-watch.blogspot.com/2010/07/blog-post.html  ).
Ένας απο τους φίλους μας αναγνώστες ,διατύπωσε  στο σχόλιό του την εξής ενδιαφέρουσα παρατήρηση -απορία:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητοί αδελφοί,

χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, επιτρέψτε μου ένα σχόλιο-ερώτημα: το μέτρο που όπως αναφέρετε προτίθενται να φέρουν σε ό,τι αφορά τη παρακολούθηση κρατουμένων, ίσως να μη είναι τόσο κακό δεδομένου ενός "σωφρονιστικού" συστήματος το οποίο χορηγεί άδειες σε πραγματικούς εγκληματίες που συνεχίζουν τη δράση τους μέσα και έξω απο τη φυλακή, πολλοί δε εξ'αυτών δεν επιστρέφουν απο την άδειά τους. Νομίζω οτι κάποια μέτρα δεν πρέπει να καταδικάζονται εξ'αρχής, διότι ο χαρακτηρισμός νομίζω οτι εξαρτάται απο τη χρήση του μέτρου. Η πυρηνική ενέργεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για καλό (παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας) ή για κακό (πυρηνικές βόμβες). Παρακαλώ διορθώστε με εαν κάτι μου διαφεύγει. 

"Ο.Π"

Πράγματι άν δούμε την είδηση ξεκομένη χωρις να σκεφτούμε το τί μεθοδεύεται απο τις διάφορες εξουσίες της "Νέας Εποχής",τότε είναι βέβαιο ότι θα καταλήξουμε σε απλουστευτικά συμπεράσματα  που σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν όλες τις όψεις του  παραγόμενου "οφέλους".

Η  "ωραία " όψη  μας περιγράφει ένα σύστημα το οποίο θα μπορεί να ελέγχει  και να εντοπίζει το που βρίσκεται  κάθε στιγμή ο εν αδεία ή υπο περιορισμό   φυλακισμένος (η γνωστή τεχνολογία RFID  της οποίας τη λειτουργία και τις πολλές εφαρμογές έχουμε περιγράψει εκτενώς σε απαλιότερες αναρτήσεις μας).Αν π.χ ένας που καταδικάστηκε  για  σεξουαλική κακοποίηση και φόνο  πέντε ανηλίκων, πάρει  μια πενθήμερη άδεια και φοράει  στο πόδι του  το "ηλεκτρονικό βραχιόλι" ή  έχει  εμφυτευμένο στο δέρμα του ένα RFID microchip, ναι μεν θα μπορουν οι αρχές να  γνωρίζουν που ακριβώς είναι την κάθε στιγμή αλλά φυσικά δεν θα ξέρουν τι κανει εκείνη τη στιγμή.Συνεπώς το  παραγόμενο όφελος απο τη χρήση του περιορίζεται μόνο στην αποτροπή μιας απόδρασης και όχι  στο να εμποδίσει την  επανάληψη ενός εγκληματος ,το οποίο μπορεί να αποτραπεί μόνο μέσω του Χριστογεννούς  μυστηρίου της μετανοίας.

Απο την άλλη, ακόμα και υπο την κοσμική θεώρηση του δικαίου, η στέρηση της ελευθερίας ενός καταδίκου δεν είναι και δεν μπορεί να είναι απόλυτη , για αυτο και περιορίζεται στην  στέρηση της ελεύθερης μετακίνησης και της συνάφειας του με την υπόλοιπη κοινωνία .Το κοσμικό δίκαιο εφαρμόζει λοιπόν τον περιορισμό ή τον εγκλεισμό του καταδίκου σε κάποια  φυλακή αφ ενός για να του δώσει τη δυνατότητα να "σωφρονιστεί" (πράγμα που ανέκαθεν υπήρχε μόνο ως πρόσχημα) αφ΄ετέρου ,όπως  υπάρχει στο αιτιολογικό πολλών καταδικαστικών αποφάσεων, προκειμένου να προστατέψει την κοινωνία απο τυχόν επανάληψη  των εγκληματικών  του πράξεων.Όταν λοιπόν δίνεις άδεια π.χ σε έναν έμπορο ναρκωτικών, εν τοις πράγμασι ακυρώνεις τους λόγους για τους οποίους τον φυλάκισες και το σπουδαιότερο είσαι βέβαιος ότι για τις  3,4 ή 5 ημέρες  που θα βρίσκεται εκτός της φυλακής δεν θα ξανακάνει το ίδιο.Αν μέσω αυτής της άδειας εκφράζεται αυτή η βεβαιότητα  για την μετάνοιά του  τότε γιατί δεν υπάρχει η ίδια βεβαιότητα ότι θα επιστρέψει  και εξ αυτής της ..αβεβαιότητας κρίνεται "ωφέλιμη" η χρήση των συστημάτων  διαχείρισης της έστω  και προσωρινής ελευθερίας του;Φυσικά  θα μου πείτε  ότι υπάρχουν και οι "ελαφροποινίτες" ή ακόμα και οι αδίκως καταδικασθέντες.Σε αυτές τις περιπτώσεις  θα μπορούσε  η δικαιοσύνη να επανεξετάσει την επιβληθείσα ποινή συνεκτιμώντας πολλούς παράγοντες που είτε δεν εξετάσθηκαν  δεόντως κατά την ή τις δίκες ,καθώς επίσης και εκείνους που διαμορφώθηκαν κατα την διάρκεια του εγκλεισμού του στη φυλακή.

Με λιγα λόγια θέλω να πώ ότι δεν πρέπει να προσεγγίζουμε το κοσμικό δίκαιο και την εφαρμογή του με λογικές  που ευνοούν αμέσως η εμέσως  μια αποστασιοποιημένη  μονομέρεια έστω και με  ανθρωπιστικό μανδύα.Αυτό όμως δεν είναι ένα θέμα που μπορεί να εξαντληθεί στις λίγες γραμμές μιας  ανάρτησης.

Το ζήτημα του ελέγχου  και της διαχείρισης της ελευθερίας  του ανθρώπου γενικώτερα ,μέσω των προσφερόμενων μέσων της τεχνολογίας και της επιστήμης (π.χ RFID),έχει τεθεί  απο το νεοταξικό σύμπλεγμα εξουσιών ,ως μείζων κοινωνική αναγκαιότητα  και μάλιστα προς τούτο έχουν χρησιμοποιηθεί  διάφορα λογικοφανή ή και "χρήσιμα"  προσχήματα.

Πριν μερικά   χρόνια στη Μ. Βρετανία, δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στο τραγικό γεγονός της εξαφάνισης ενός παιδιού.Αν και δεν ήταν το πρώτο κρούσμα  εξαφάνισης ανηλίκου  και δυστυχώς  ούτε το τελευταίο εν τούτοις  επι μέρες τα ΜΜΕ  έδειξαν μια ανεξήγητη για τα μέχρι τότε δεδομένα τους "ευαισθησία"  για αυτό το  τραγικό συμβάν, προβάλλοντας συνεχώς  τις δραματικές εκκλήσεις των γονιών  ,συνεντεύξεις ,μαρτυρίες , εικασίες ακόμα και παρακλητικές ακολουθίες σε ναούς.Εντελώς ξαφνικά  αυτό που ήταν "πρώτο θέμα" σε όλα σχεδόν τα δελτία ειδήσεων των καναλιών ,έπαψε να  προβάλλεται   απο παντού ,λέςκαι δεν είχε συμβεί ποτέ.Μετά απο λίγες ημέρες ξεκίνησε  μια άλλη εκστρατεία  η οποία διαφήμιζε  ως μοναδικό  μέσο προστασίας των παιδιών απο απαγωγές , το "ηλεκτρονικό βραχιόλι" ή το εμφυτεύσιμο microchip.Μετά απο μήνες επανέκαμψε  το ζήτημα  των  παρεχόμενων  "ευκολιών " απο μια ευρύτατης κλιμακας χρήση των εφαρμογών του συστήματος RFID.Φυσικά  εμπρός στο ενδεχόμενο της θεσμοθέτησης  της υποχρέωσης  μιας τέτοιας  ηλεκτρονικής δικτατορίας ,οι αντιρρήσεις του βρετανικού λαού πληθυναν  και έτσι αναγκάστηκε ο νέος πρωθυπουργός  της Αγγλίας  να  δηλώσει ότι δεν θα ακολουθήσει τα όσα είχαν σχεδιάσει οι προηγούμενες  κυβερνήσεις πάνω σε αυτό το ζήτημα.

Είναι λοιπόν προφανές ότι  η πολλά υποσχόμενη χρήση "ηλεκτρονικού βραχιολιού" ή του πιο "σύγχρονου" εμφυτεύσιμου  microchip σε φυλακισμένους   δεν είναι τίποτε άλλο παρά  ένα προπαρασκευαστικό στάδιο  για την επιβολή  στο μέλλον μιας γενικευμένης χρήσης  απο όλον τον πληθυσμό.

Τότε  πάλι θα διαφημιστούν  δεόντως  τα "παραγόμενα οφέλη" ενώ οι κοινωνίες όλο και περισσότερο θα αποκτούν τα χαρακτηριστικά μιας ανοκτής φυλακής  υψίστης μάλιστα ασφαλείας.

Σε σχέση τώρα με τις χρήσεις της πυρηνικής ενέργειας ,εκεί πλέον δεν θα έπρεπε  ούτε να συζητούμε  για τυχόν "παραγόμενα οφέλη".Μια ματιά και μόνο σε ένα απο τα ντοκυμανταίρ που αναφέρονται στο πασίγνωστο ατύχημα του Τσερνόμπιλ  θα πείσει και τον πιο κακόπιστο  ότι ακόμα και η "καλή" χρήση  της πυρηνικής ενέργειας μπορεί να αποβεί μοιραία για  μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και για πολλά χρόνια.

Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ούτε την πυρηνική ενέργεια  χρειαζόμαστε ,ούτε και  η ψηφιακή διαχείριση της ελευθερίας μας είναι απαραίτητη προκειμένου να ζήσουμε  ειρηνικά και "φρόνιμα" σε αυτό τον πλανήτη.