Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΕΞΕΔΩΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΧΛΕΥΑΖΕΤΑΙ Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ρώτησαν τους πατέρες για την ποιότητα της Ευχής κι οι Πατέρες απάντησαν ότι η ποιότητα της Ευχής δεν εξαρτάται από εμάς. Από μας εξαρτάται η ποσότητα της Ευχής. Εμείς έχουμε ανάγκη να προσευχόμαστε αδιαλείπτως και δεν πρέπει να αποδίδουμε την ποιότητα της Ευχής στην αξιοσύνη μας και στην νοητική μας προσπάθεια. Εμείς πρέπει να λέμε τα λόγια της Ευχής ακαταπαύστως ακόμα κι όταν εργαζόμαστε και δεν έχουμε το νου μας στα λόγια της Ευχής ή δεν κατανοούμε πλήρως το νόημά τους, επειδή ο Θεός το εννοεί για μας. «Το πνεύμα του Θεού υπερτυγχάνει εν ημίν στεναγμοίς αλαλήτοις»!

Κάποτε μιλώντας σ΄ ένα φίλο μου θεολόγο καθηγητή εξέφρασα τη λύπη μου γιατί κάποιο κείμενο ορθοδόξου χριστιανικού προσανατολισμού που έγραψα δεν το διάβασε σχεδόν κανείς. «Δεν πειράζει» μου είπε ο φίλος μου . « Εσύ να συνεχίσεις να γράφεις κι ας μην τα διαβάζει κανείς. Ο Θεός θεωρεί ότι τα διαβάζουν».

Το βιβλίο για το οποίο λυπήθηκα που το αγόρασα και έκλαψα τα χρήματά μου , το βιβλίο των εκδόσεων της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης, γράφει ότι δεν έχουν αξία τα λόγια της Ευχής, αλλά οι σκέψεις μας και τα αισθήματά μας . Με άλλα λόγια το βιβλίο συνιστά εμμέσως πλην σαφώς να αφήσουμε την προσευχή αφού δεν έχουν αξία τα λόγια της αλλά τα αισθήματά μας και οι σκέψεις μας. Τα λόγια της προσευχής δεν είναι δικά μας, όπως είναι οι σκέψεις και τα αισθήματα. Αυτό σημαίνει ότι το βιβλίο εκμηδενίζει την αξία της προσευχής και στη θέση της τοποθετεί τον διαλογισμό.

 

Στην προσευχή μιλάμε στο Θεό. Το βιβλίο προτρέπει να μην δίνουμε σημασία στα λόγια της προσευχής γιατί δεν έχουν αξία τα λόγια αλλά οι σκέψεις και τα αισθήματα . Να μην προσέχουμε τα λόγια αλλά τα νοήματα και τα αισθήματα όπως κάνουν στο διαλογισμό οι λάτρεις του απολύτου Ινδουιστές, βουδιστές, οικουμενιστές, οι ορθολογιστές κ.ά. που δεν έχουν προσωπική σχέση με το Θεό, και που δεν ομολογούν με την καρδιά τους ότι ο Κύριος Ιησούς είναι ο Θεός. Σημασία για τους ζηλωτές του διαλογισμού έχουν οι σκέψεις, τα αισθήματα και η στάση του σώματος οι «ασάνας». ..

Τα λόγια μπορούν να μην υπάρχουν καθόλου ή να μην έχουν καμιά έννοια και να είναι μόνο ένας ήχος, όπως είναι γι΄ αυτούς ο ήχος «ομ» που είναι ο ήχος του σύμπαντος και λέγεται «μάντρα». Η μάντρα έχει σκοπό να διεγείρει τα « τσάκρα» στα οποία εδρεύει η ψυχική και η σωματική δύναμη του ανθρώπου. Ο διαλογισμός με λίγα λόγια είναι μια μέθοδος αυτοβελτίωσης, αυτοτελείωσης και αυτοσωτηρίας. Απόδειξη ότι τον ασκούν και πιστεύουν σ΄ αυτόν οι βουδιστές, των οποίων η θρησκεία δεν έχει θεό. Οι βουδιστές πιστεύουν στο κενό, στην ανυπαρξία και είναι μια καθαρά δαιμονική θρησκεία αφού η ανυπαρξία είναι η απειλή του Διαβόλου κατά του Θεού.

Δεν έχουν σημασία τα λόγια της προσευχής αλλά οι σκέψεις και τα αισθήματα αυτού που προσεύχεται διότι ο Θεός ξέρει τι ανάγκες έχουμε. Η δικαιολογία της αχρήστευσης της προσευχής είναι ότι ο Θεός ξέρει τις ανάγκες μας. Δεν πρέπει να λέμε στο Θεό τι να κάνει. Έτσι λένε οι Ινδουιστές, έτσι λένε οι Βουδιστές , έτσι λένε οι παπικοί έτσι λένε οι οικουμενιστές όπως φαίνεται απ΄ το οικουμενιστικό βιβλίο των εκδόσεων της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης, έτσι λένε όλοι όσοι φανερά ή κρυφά ασκούνται στο διαλογισμό της ινδουιστικής γιόγκα και της βουδιστικής ζεν και εγκατέλειψαν την προσευχή. Παράδειγμα ο Εβραίος Αϊνστάϊν ο οποίος έγραψε ολόκληρο βιβλίο (!) με τίτλο «Να μη λέμε στο Θεό τι να κάνει», για να πείσει τον κόσμο να εγκαταλείψει την προσευχή όπως και ο αμερικανός Άλλαν Γουάτς. Πόσο η σοφία του κόσμου είναι άχρηστη, αν δεν υπάρχει η ανάλογη εμπειρία!

Ένα βιβλίο των Εκδόσεων Ι.Μητροπόλεως Πρεβέζης με τίτλο «Μυσταγώγηση στην Σωτήρια Προσευχή», που εν αγνοία του περιεχομένου του το αγόρασα διαπίστωσα με λύπη μου ότι εμμέσως χλευάζει την ευχή κι αυτούς που την τηρούν προσέχοντας τα λόγια της Ευχής. Δεν έχουν, όπως υποστηρίζει αξία τα λόγια, αλλά τα αισθήματα και οι σκέψεις του προσευχομένου. Ωσάν να είναι η αξία της Ευχής το αποτέλεσμα της νοητικής προσπάθειας του ευχομένου και της αξιοσύνης του. Ω της φαρισαϊκής υποκρισίας και υπερηφανείας η αποκορύφωση: «Ευχαριστώ Κύριε ότι δεν είμαι καθώς οι άλλοι που ψελίζουν τα λόγια της Ευχής δίχως να τα εννοούν!» Παρακάτω θα δώσουμε με θλίψη ένα μικρό δείγμα των ύβρεων του βιβλίου, του οποίου αγνοούμε τον μεταφραστή κι αυτόν που έκαμε την επιλογή να το συμπεριλάβει στις εκδόσεις της Ι. Μητροπόλεως Πρεβέζης.
Για κανένα μα κανένα βιβλίο δεν έκλαψα τα λεφτά μου και το πιο χειρότερο από όλα δεν πληγώθηκα στην ψυχή μου απ΄ τις κρυφές δαγκανιές της χλεύης εκτός από αυτό. Είναι ένα βιβλίο με όμορφη εμφάνιση, με όμορφο πορτραίτο του Ρώσου συγγραφέως κληρικού , ένα βιβλίο- άγγελος φωτός που κρύβει την πονηρία και την κακία του Σατανά. Ποιος θα το πιστέψει ότι ένα βιβλίο των Εκδόσεων της Ι.Μητροπόλεως Πρεβέζης οι οποίες λειτουργούν υπό την κατεύθυνση και τις οδηγίες του οικείου σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου χλευάζει την Ευχή!

Ο Διάβολος ως ηττημένος χρησιμοποιεί τη χλεύη ,τη λάσπη , την απειλή, τρεις μεθόδους εναντίον της προσευχής και εναντίον των ορθοδόξων χριστιανών που προσεύχονται: Ο σκοπός του είναι να χύσει το δηλητήριό του στο θύμα του που να το δεχθεί χωρίς να το αντιληφθεί για να το εξουδετερώσει με το κατάλληλο αντίδοτο. Αντί να ρίξει το δηλητήριό του ολόκληρο με μιας στο σώμα του θύματός του το ρίχνει με μικρές δόσεις που δεν γίνονται εύκολα αντιληπτές ιδίως από εκείνους που είναι άγευστοι της νηπτικής ζωής και δεν προσέχουν μήπως μέσα στην καρδιά τους μπει η ματαιότητα του κόσμου.

Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου , είναι τα λόγια του αγίου Θεοφάνη του έγκλειστου. Συγγραφεύς του βιβλίου είναι ο πρωθιερέας Βαλεντίνος Σβεντσίτσκι, ο οποίος έκανε μια συλλογή από κείμενα των αγίων Πατέρων για την προσευχή. Τα λόγια που ακολουθούν είναι του αγίου Θεοφάνη του έγκλειστου των οποίων το νόημα αλλάζει εντελώς αν παραλειφθεί το όνομα του Ιησού « Η «ευχή» ή προσευχή είναι πολύ απλή: *Στάσου όρθιος *Με το νου και την καρδιά. *Ενώπιον του Κυρίου ( Παραλείπεται το όνομα του Ιησού) * και επικαλέσου Τον! Η δύναμη της προσευχής δεν ευρίσκεται στα λόγια, αλλά στα νοήματα και στα αισθήματά μας».
Στην σελίδα 144 ο άγιος αναφέρει πάλι το όνομα του Ιησού. Με αυτό το όνομα πρέπει να γίνουν κατανοητά τα λόγια του για την προσευχή. Αν παραλειφθεί το όνομα του Ιησού, τα λόγια του αγίου χλευάζουν την προσευχή και τους προσευχομένους και δίνουν αξία σε άλλης μορφής λατρείες, όπως είναι π.χ. ο διαλογισμός. Στο διαλογισμό ο θεός μιλάει στον άνθρωπο.Να τι γράφει επί λέξει ο άγιος (ή ο πρωθιερέας Βαλεντίνος Σβεντιτσκι;) στη σελίδα αυτή: « Και που να ήξερες πως την «βλέπουν» τώρα την ευχή του Ιησού! Ω, τι αστεία και καλαμπούρια που επενόησαν για την ευχή!... Και ξεχνούν εντελώς την ουσία της. Και έτσι συμβαίνει, και μερικοί μένουν στα λόγια. Σταματούν σ΄ αυτά. Τα λένε σωστά: Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με. Τα λένε, χωρίς να τα σκέπτωνται. Χωρίς να τα αισθάνονται. Εγώ αυτούς τους ξεχωρίζω σ΄ εκείνουν που «κινούν τα χείλη τους, χωρίς να μιλούν». Και σ΄ εκείνουν που «κάτι ψιθυρίζουν, χωρίς κανείς να το ακούει»! Κάι άλλοι, κολλούν στην ταύτιση της ευχής με την ρινική αναπνοή, και απλά «ρουθουνίζουν». Είναι οι «ρουθούνοι»! Έκαναν την εμφάνισή του και κάτι άλλοι, που μη έχοντας την δύναμη να σταματήσουν την εσωτερική τους κίνηση, (προφανώς εννοεί την αυτενεργούμενη ευχή όταν η καρδιά είναι καθαρή από λογισμούς), αρχίζουν να ξεφωνίζουν (νευρικά): Ιησού, Ιη…Ιη… Αυτοί είναι οι «φωνακλάδες»!
Αναρωτιέται κανείς αν κάποιος γράφει με αυτό το πνεύμα για την Ευχή έχει την παραμικρή εμπειρία της!


Ο άγιος Ιωάννης ο έγκλειστος δεν φαντάζεται ότι κάποιο πονηρό πνεύμα θα αφαιρέσει από τα λόγια του το Όνομα του Ιησού για να αλλάξει εντελώς το νόημα των λόγων του περί προσευχής. Μετά από αυτό δεν θέλησα να διαβάσω τίποτε άλλο απ’ το βιβλίο αυτό έστω κι αν με κατηγορήσουν ότι έκρινα ένα βιβλίο χωρίς να το διαβάσω. Δεν θεωρώ ότι από λάθος παραλείφθηκε το όνομα του Κυρίου Ιησού από το οπισθόφυλλο του βιβλίου. Η επιγραφή ενός καταστήματος μαρτυρεί πρώτον το περιεχόμενόν του και δεύτερον το πνεύμα υπό το οποίο είναι διευθετημένο.
http://moschoblog.blogspot.com/2010/02/blog-post_27.html