ΤΑ "ΣΑΠΙΑ ΛΑΧΑΝΑ" ΕΓΙΝΑΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

...Έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινή αίσθηση των πραγμάτων οι φωστήρες του «ΒΕΤΟ», οι μπερδεμένοι στους λαβύρινθους του σκοινιού και του παλουκιού και αυτό υπογραμμίζεται για να μην μετατρέπουμε κιόλας την μέρα της ισορροπημένης λογικής με την νύχτα των αλλόκοτων οραματισμών... 

Φαινόμενα του καιρού μας Μ. ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ

 http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4121
Όταν βλέπεις συνεχώς να καθίσταται η εκκλησία το παιχνιδάκι στα χέρια των κατ΄ ευφημισμόν κονδυλοφόρων, των νεόκοπων εκδοτών που πάνε να επιβιώσουν πουλώντας τα πίτουρα της μισομόρφωσής τους για χρυσάφι των πολλών καρατίων, έχεις κάθε λόγο να γελάς πρώτα-πρώτα με τα κωμικά τεχνάσματά τους στο κυνήγι του μεγάλου γεγονότος αλλά και να θλίβεσαι με την κατάντια όσων ευαγγελίζονται τα ήθη του ζωικού βασιλείου.

Ζορίζω το μυαλό μου για να βρω κάποιο ελαφρυντικό σ΄ εκείνους που είχαν την ιδέα να προσποιηθούν τους προσερχόμενους στο μυστήριο της εξομολόγησης και να κρίνουν την στάση της εκκλησίας πάνω σε υπαρξιακά ζητήματα, μα δεν τα καταφέρνω....

Σκοντάφτω πάντα στην άμετρη φιλοδοξία των εντολοδόχων των αφεντικών τους, που βάλθηκαν να αποδείξουν τη διαχρονική ισχύ της ρήσης «τυφλοί, τυφλούς οδηγούν», δίχως να αναρωτηθούν αν αξίζει τον κόπο, να γελοιοποιούνται για το κέρδος της εντύπωσης, να δέχονται αδιαμαρτύρητα τα σημάδια απ΄ τις δαγκωματιές του εξωφρενισμού της εποχής.

Έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινή αίσθηση των πραγμάτων οι φωστήρες του «ΒΕΤΟ», οι μπερδεμένοι στους λαβύρινθους του σκοινιού και του παλουκιού και αυτό υπογραμμίζεται για να μην μετατρέπουμε κιόλας την μέρα της ισορροπημένης λογικής με την νύχτα των αλλόκοτων οραματισμών...

Καλά ο σεβασμός στην εκκλησία έχει λείψει προ πολλού από τις εφημερίδες, βρήκαν τον εύκολο στόχο για να εκτονώνουν εκεί την πίεση των δεσμεύσεών τους στα μεγάλα συμφέροντα, στους κατ΄ εξοχήν υπεύθυνους του πολιτιστικού καταποντισμού μας.

Στ’ αλήθεια, δεν περίμενα ο οποιοσδήποτε άνθρωπος (πόσο μάλλον ο επονομαζόμενος διαφωτιστής της κοινής γνώμης, καλή του ώρα) να φτάσει στο σημείο να χλευάζει ουσιαστικά την ιερότητα του μυστηρίου της εξομολόγησης, συναγωνιζόμενος τους δαίμονες σε τέτοιου είδους εμπνεύσεις...

Σ΄ αυτό το πεδίο τουλάχιστον, αξιοποιούνται τα ανθρώπινα χαρίσματα και πρέπει να αναγνωρίσουμε την ικανότητα να αναποδογυρίζουν τη φύση τους, οι τελούντες μονίμως υπό διανοητική αφασία (η ανεπάρκεια δηλαδή να αποκρυσταλλωθούν οι ιδέες κατόπιν της γόνιμης επεξεργασίας του υλικού των παραστάσεων στον χώρο της θεωρίας, των εμπειριών.

Οι κομίζοντες τα δώρα της νέας ηθικής, που έχει βέβαια τη λαστιχένια υφή για την ανέξοδη προσαρμογή στις περιστάσεις, θέλουν να βγάλουν το αγκάθι του εκκλησιαστικού ελέγχου από τα πλευρά της αναισθησίας τους για να κοιμούνται ανενόχλητοι τον ύπνο του δικαίου, μη πειραζόμενοι από το ξυπνητήρι της άγρυπνης συνείδησης.

  Ότι μετράει και είναι απαλλοτρίωτο για μας θεωρείται πολυτέλεια για αυτούς που αντί του μυαλού χρησιμοποιούν άλλο όργανο του σώματος για την παραγωγή των ιδεών, καθώς φαίνεται από την αδυναμία τους, να διακρίνουν το ξεκάθαρο περίγραμμα της πίστης μας, της εκκλησιαστικής φιλοσοφίας σε μια σειρά ζητημάτων.
 

Το ΄χουν τυπικό οι δημοσιογράφοι να χτυπούν την εκκλησία στις περιόδους όπου κάτι ιερό πάει να μιλήσει στις καρδιές των ανθρώπων, εξ ου και τα μαύρα στο χρώμα τους ένθετα για να συμβαδίζουν με τις προθέσεις των συντακτών τους. Για να μη μειωθεί, το κυριότερο που τους καίει, ο λογαριασμός στα υπόλοιπα της εχθρότητας έναντι της εκκλησίας μ΄ αυτόν των προκατόχων τους.

Θυμόμαστε στις προσφορές των εφημερίδων, ότι έχανε η μάνα το παιδί της με τα αφιερώματα στις αντιχριστιανικές θεωρίες που δεν ανταποκρίνονταν σε επιστημονικά ευρήματα, παρά αποτελούσαν τους ευσεβείς πόθους των γραφικών, αυτοχρισμένων ερευνητών. Ανακινούνταν τα ζητήματα που ήταν λυμένα, για να εμποτιστεί με αμφιβολία ο κόσμος γύρω από την πίστη του, με την προβολή του επιστημονικοφανούς τυχοδιώκτη, αρκεί να κλονίζονταν οι θρησκευτικές βεβαιότητες των αναγνωστών.

Τώρα πάλι ο νέος ασκός, που έχει όμως το παλιωμένο κρασί της αντιεκκλησιαστικότητας και περνιέται για εφημερίδα αυτό το σάπιο λάχανο του νεοταξίτικου θερμοκηπίου, θέτει «βέτο» στην παραμικρή απόκλιση από την γραμμή της αποδόμησης των λαϊκών παραδόσεων.

Όταν πρόκειται η εφημερίδα, που έχει το όνομα και όχι τη χάρη, να ασχοληθεί με τις ελαφρότητες του κάθε επιχειρηματία, τότε σύρεται στο χορό των κολακειών αφιερώνοντας σελίδες επί σελίδων για να καταγράψει, εν είδει ημερολογίου, τις ημέρες του ειδώλου του προστάτη της. Ξοδεύονται πολλά λόγια να φάνε και οι κότες, αλλά απόντος του αντιπαρακμιακού φρονήματος έστω σε θεωρητική βάση, όλα τα κηρύγματα του άμβωνος μοιάζουν με τα φευγαλέα μπουμπουνητά που δεν ξεσπούν σε καταιγίδες.

Αντιθέτως, για λίγο αποσπούν την προσοχή του κόσμου και ύστερα σκάνε στο άηχο ορίζοντά τους για το πλάνεμα μόνο των αυτιών που ματαίως περιμένουν να ακούσουν τις κλαγγές απ΄ τα επαναστατικά όπλα.

Το κράτος, το κλωτσοσκούφι των άννομων συμφερόντων δε θέλει να τσουρουφλιστεί αγγίζοντας τις περιοχές που είναι απαγορευμένες από τους διαχειριστές της τύχης μας, ειδεμή τα μεγάφωνα της νέας τάξης θα έπαυαν να παίζουν με την υπομονή μας.