Η ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΤΟΥ ΑΜΚΑ , «ΕΙΣΠΗΔΗΤΙΚΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ» ; ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ Ι.Μ.ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ ΠΕΡΙ ΑΜΚΑ , ΒΡΙΘΕΙ ΑΝΤΙΦΑΣΕΩΝ , ΘΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΑΠΛΟΥΣΤΕΥΣΕΩΝ

 

Επειδή ο προβληματισμός για τον ΑΜΚΑ δεν έχει και ούτε πρέπει να σταματήσει, κι επειδή, εκτός από το κείμενο του π. Γεωργίου Καψάνη, κυκλοφόρησε και το κείμενο της Ι.Μ.Κουτλουμουσίου: «Ο ΑΜΚΑ και η ανησυχία των πιστών»(διαβάστε εδώ), κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε τις παρατηρήσεις μας και γι΄αυτό.

       


                             
      Αρχικά να τονίσουμε ότι το κείμενο έχει κάποιες ορθές και ομολογιακές θέσεις. Όμως παράλληλα περιέχει και πολλές εσφαλμένες τοποθετήσεις, που αντιφάσκουν ως προς τις πρώτες και καταλύουν όσα εκείνες οικοδόμησαν.

1.΄Ετσι, ενώ στην πρώτη και δεύτερη ενότητα αποκαλύπτεται καθαρότατα η διαφθορά και σήψη του συστήματος και η υποκριτική επιχρύσωσή του, με καταληκτικό συμπέρασμα ότι: «(ο ΑΜΚΑ) χαλκεύει το γενικό πλέγμα υποδουλώσεως του ανθρώπου, σε μια παγκόσμια δικτατορία , που οδοποιεί την έλευση του Αντιχρίστου», στην επόμενη τρίτη ενότητα, όχι απλώς οικονομείται ο συμβιβασμός , ούτε μόνο χαρακτηρίζεται ως ανωφελής η θυσία άρνησης της κάρτας, αλλά παρουσιάζεται αυτή (η θυσία) ως απαγορευμένη από την Εκκλησία!!!


2. Στην αρχή της τέταρτης ενότητας επανεμφανίζεται ο ομολογιακός χαρακτήρας του κειμένου, θεωρώντας ως επιβεβλημένο – για τον πνευματικό τουλάχιστον άνθρωπο- να μεταβληθεί σε «αντιρρησία συνειδήσεως». Όμως, με μια ερμηνεία-παρερμηνεία του όρου που γίνεται παρακάτω, αυτός εξαντλείται σε απλή θεωρητική και ανώδυνη καταγγελία της σχετικής νομοθεσίας και σε «ζωή με νήψη και προσευχή…». Η δε τελευταία –υπό τύπον ερωτήσεως- φράση του όλου κειμένου θέτει σε αμφισβήτηση όλα όσα έχουν γραφτεί σε αυτό.

3.Η πλέον, όμως, εσφαλμένη θέση του κειμένου είναι εκείνη στο τέλος της τρίτης ενότητας, η οποία ερμηνεύει ξερά και κατά γράμμα το χωρίο: «χάραγμα ἐπί τῆς χειρός αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἤ ἐπί τῶν μετώπων αὐτῶν»(Αποκ.ιγ΄,16), και επιτρέπει την αποδοχή οποιασδήποτε «έντυπης μορφής τού ονόματος του θηρίου». Τη στιγμή κατά την οποία τόσο η Ιερά Σύνοδος με την ομόφωνα εγκριθείσα υπ΄αριθμ.2641/1998 εγκύκλιό της, συνιστά στους πιστούς τη μη παραλαβή τέτοιας ( δηλ με 666) ταυτότητας, όσο και ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος τη χαρακτηρίζει ως εισαγωγή στο Χάραγμα του Αντιχρίστου και άρνηση του Χριστού. Τις θέσεις δε αυτές του Γέροντος Παΐσίου είχε προσυπογράψει –μαζί με άλλους Αγιορείτες- και η Ι. Μ. Κουτλουμουσίου σε επιστολή της προς την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», με ημερομηνία 17-30 Σεπτεμβρίου 1997! 

Με βάση την προαναφερθείσα παρερμηνεία είναι δυνατόν να επιτραπεί η αποδοχή του Χαράγματος(εκτός της ταυτότητος) και στο αριστερό χέρι, το πόδι ή οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος(πλην του δεξιού χεριού και του μετώπου)!!! Στηριζόμενος σε αυτή την κατά γράμμα ερμηνεία, Αγιορείτης πνευματικός δεν θεωρεί απαγορευμένη ακόμα και την εμφύτευση τσιπ(εννοείται με το 666), με τη αφελή –μάλλον δαιμονική- δικαιολογία ότι η Αποκάλυψη απαγορεύει μόνο το Χάραγμα και όχι την εμφύτευση!!!

4. Τέλος, όσον αφορά την άστοχη επίκληση της υπό της Εκκλησίας απαγορευθείσας κατά το παρελθόν «εισπηδήσεως» στο μαρτύριο, πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:

        •   Η απαγόρευση τέθηκε θέλοντας μόνο να αποτρέψει τον κίνδυνο της αρνήσεως, τον οποίο θα διέτρεχαν ανώριμοι υποψήφιοι μάρτυρες, αφού θα κάμπτονταν από την ένταση απρόβλεπτων , ανυπόφορων μαρτυρίων. Ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση η θυσία είναι γνωστή και ο πιστός, ζυγίζοντας τις δυνάμεις του υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του και στηριζόμενος στην άνωθεν (εκ Θεού) συμμαχία, μπορεί νηφάλια να αποφασίσει. Το ότι αυτός ήταν ο μοναδικός λόγος που οδήγησε στην εν λόγω απαγόρευση, συμπεραίνεται και από το γεγονός ότι όλοι οι «εισπηδήσαντες» και παραμείναντες σταθεροί μέχρι τέλους- και ήταν πλήθος άπειρο – όχι μόνο δεν πήραν επιτίμιο, αλλά απεναντίας τιμήθηκαν ως μάρτυρες. Ο δε ΄Αγιος Νικόδημος, επικαλούμενος και τον 8ο κανόνα του Ιερομάρτυρος Πέτρου Αλεξανδρείας, προτρέπει προς «εισπήδησιν» αυτούς που είχαν παλαιότερα αρνηθεί το Χριστό, ως τον άριστο τρόπο μετανοίας.
          • Εκτός από τα προηγούμενα, στην προκειμένη περίπτωση δεν έχουμε «εισπήδηση», δεδομένου ότι δια του νόμου με βία εξαναγκαζόμαστε να πάρουμε τον ΑΜΚΑ, στον οποίο, τουλάχιστον στο μέλλον σύμφωνα με τις εξαγγελίες των αρμοδίων, θα υπάρχει bar code και τσιπ. Και καμία επίσημη διαβεβαίωση ειδικού δε μας διασφαλίζει ότι σ΄αυτά τα δύο δε θα υπάρχει ο δυσώνυμος αριθμός. Απεναντίας μάλιστα, κατά την προ ετών, εξ αφορμής της ψηφίσεως της Συνθήκης Σένγκεν, σχετική αντιπαράθεση από δηλώσεις-ομολογίες υπουργών, υφυπουργών, βουλευτών και δημοσιογράφων, είχε καταστεί σαφές ότι οι ηλεκτρονικές ταυτότητες θα ενεργοποιούνται με το 666(τα σχετικά αποσπάσματα υπάρχουν). Όπως επίσης, είναι σαφές από τις πρόσφατες εξαγγελίες, ότι στο προσεχές μέλλον ο ΑΜΚΑ θα αναβαθμιστεί και θα εξελιχθεί σε ταυτότητα και μάλιστα σε υπερ-ταυτότητα, καθώς θα ενοποιηθεί με τον αριθμό ταυτότητος, διαβατηρίου και ΑΦΜ.
           • Εκτός από τις σαφείς «εισπηδήσεις» που όπως είπαμε προηγουμένως, εφόσον φυσικά είχαν αίσιο τέλος, όχι μόνο δεν επιτιμήθησαν αλλά τιμήθηκαν, θα βοηθούσε να αναφερθούν ενδεικτικά και μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις από τα μαρτυρολόγια. Οι ΄Αγιοι Ιωσήφ και Αειθαλάς(3 Νοεμβρίου) προτίμησαν μαρτύριο, αρνούμενοι επίμονα να γευτούν,έστω και προσποιητά, την προτεινόμενη σ΄αυτούς βρώση , ακόμα και καθαρών κρεάτων. Το ίδιο έκανε και ο διδάσκαλος της Παλαιάς Διαθήκης Ελεάζαρ( Β΄Μακαβ.στ΄, 18-31). Γνωστή, άλλωστε, είναι και η αξιοθαύμαστη ακρίβεια και καρτερικότητα του Μάρτυρος Βαρλαάμ(19 Νοεμβρίου) που έχει υμνηθεί από τους μεγάλους Πατέρες Βασίλειο και Χρυσόστομο. Αυτές οι περιπτώσεις δεν λογίζονται ως «εισπηδήσεις» κι αυτό μπορει να καταδειχθεί στην Εκκλησιαστική Ιστορία και εκ του αντιθέτου π.χ. : Ο μάρτυς Ιέρων(7 Νοεμβρίου) επέπληξε σα να πρόκειται να φλογίζεται αιώνια στο πυρ της γεένης, τον συνδεσμώτη και συγγενή του Ουΐκτωρα ο oποίος κατάφερε με δωροδοκία , χωρίς να αρνηθεί, να αφεθεί ελεύθερος. Παρόμοια και οι «λιβελλοφόροι» θεωρούνταν από την Εκκλησία ως «πεπτωκότες». 

Αν λοιπόν οι παραπάνω περιπτώσεις –και πολλές άλλες- είναι αδιανόητο να λογισθούν ως «εισπηδήσεις», πολύ περισσότερο αδιανόητο είναι να κατηγορείται ως «εισπήδηση» η άρνηση παραλαβής του μελλοντικού – τουλάχιστον – ΑΜΚΑ, αλλά και του παρόντος, λόγω της ήδη εξαγγελθείσας μελλοντικής αναβάθμισης και γενίκευσής του.

          • Τελικά επιβάλλεται να σχολιασθεί επικριτικά η κατάφωρη αδικία και βαριά ύβρις που γίνεται προς το νέφος των αυτοκλήτων μαρτύρων, η οποία μέσω της φράσεως «σφάξε με αγά μου , ν΄αγιάσω» παρερμηνεύει σα στεγνό ωφελιμισμό(!) την υπερβάλλουσα αγάπη τους προς τον Χριστό, εξ αιτίας της οποίας Τον ομολόγησαν, αφ΄ενός μεν μη ανεχόμενοι τη λατρεία των δαιμόνων, αφ΄ετέρου δε, επιθυμώντας σφοδρά «τό ὑπέρ Χριστοῦ πάσχειν»(Φιλιπ.α΄, 29 ) και «το ἀναλύσαι και σύν Χριστῳ είναι»( Φιλιπ.α΄,23)

         Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε το κείμενο της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου θεολογικά ανεπαρκές, πρόχειρο και μη οικοδομών το πλήρωμα των πιστών , που ζητά εμπεριστατωμένο και θεολογικά έγκυρο λόγο, ειδικά στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διανύουμε…